Θάλασσα, θάλασσα. Φλογερή μου αγάπη.
Μάνα και ερωμένη, φόνισσα και ζωοδόχε.
Αχ, βρε θάλασσα, γιατί να σε αγαπήσω;
Γιατί να σε αγαπήσω τόσο, όσο καμία δε μπορώ
και δίχως έλεος ζητώ και δίχως σημάδι απορίας,
να μου χαρίσεις με στοργή, να σε μισήσω ωστόσο,
για να μπορέσω από την αρχή, να ξανανιώσω φως,
από το έρεβος που κρύβεις, στη πιο βαθειά στιγμή μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου