Ο Αχιλλέας, κατά τον Όμηρο, ήταν ένας εξαιρετικός πολεμιστής, έμεινε στην ιστορία όμως για τη μεγάλη του αδυναμία, την πτέρνα του. Σίγουρα, και με δεδομένο ότι ο αχίλλειος τένοντας είναι ένα από τα σημεία που εμφανίζει τους συχνότερους τραυματισμούς στο χώρο των δρομέων, δεν θα θέλατε κι εσείς να πάθετε το ίδιο.
Ο αχίλλειος τένοντας είναι ο μεγαλύτερος στο ανθρώπινο σώμα, το μέσο μήκος του φτάνει τα 15 εκατοστά, και ενώνει το γαστροκνήμιο και τον υποκνημίδιο μυ, τους μυς της γάμπας δηλαδή, με την πτέρνα. Ο τραυματισμός του αχίλλειου είναι από τους συχνότερους στους δρομείς με τα κυριότερα αίτια του τραυματισμού του να ποικίλουν. Συνηθέστερα είναι οι: «σφιχτές» γάμπες ή ο άκαμπτος τένοντας, η απότομη αύξηση του όγκου ή/και της έντασης της προπόνησης και η μειωμένη ικανότητα απορρόφησης κραδασμών από το πόδι που με τη σειρά της μπορεί να οφείλεται είτε σε δυσλειτουργία της ποδοκνημικής άρθρωσης, είτε στα ακατάλληλα παπούτσια είτε στις σκληρές επιφάνειες προπόνησης.
Διάγνωση και αντιμετώπισηΗ διάγνωση κανονικά γίνεται από γιατρό ή από φυσικοθεραπευτή δεν είναι όμως δύσκολο να διαπιστώσετε από μόνοι σας αν έχετε κάποιο πρόβλημα στον αχίλλειο τένοντα αφού ο πόνος τις περισσότερες φορές στην περιοχή πάνω από την πτέρνα είναι έντονος, σαν κάψιμο, ιδιαίτερα κατά το τρέξιμο ή ακόμα και στο περπάτημα. Όπως και οι περισσότερες τενοντίτιδες, ο πόνος είναι εντονότερος όταν η συγκεκριμένη περιοχή του σώματος είναι «κρύα» και σταδιακά γίνεται πιο υποφερτός όσο η περιοχή ζεσταίνεται. Άλλα συμπτώματα της τενοντίτιδας του αχιλλείου τένοντα είναι η αυξημένη θερμοκρασία της περιοχής σε κατάσταση ηρεμίας, η μειωμένη λειτουργική του ικανότητα, ο τριγμός και η ερυθρότητα.
Απλά πράγματα που μπορείτε να κάνετε μόνοι σαςΓια την ασφαλή και αποτελεσματική αντιμετώπιση μιας τενοντίτιδας του αχιλλείου τένοντα ενδείκνυται η επίσκεψη σε ένα γιατρό ή φυσικοθεραπευτή. Η θεραπευτική αγωγή που ακολουθείται ουσιαστικά στοχεύει, στην αντιμετώπιση του αρχικού σταδίου, στη συνέχεια στην υποχώρηση της φλεγμονής και στην ελάττωση της τάσης του τένοντα και τελικά στην αύξηση της ελαστικότητας των μυών της γάμπας.
Αναλυτικά περιλαμβάνει, σε πρώτη φάση χρήση υπερήχων σε συνδυασμό με πάγο και αντιφλεγμονώδη. Μετά την οξεία φάση ακολουθούνται πρόγραμμα με Laser, ειδική μάλαξη και κινητοποίηση για την επαναφορά του εύρους της κίνησης, και ενδυνάμωση.
Αν ο τραυματισμός βρίσκεται ακόμη στο πρώτο στάδιο υπάρχουν πράγματα που μπορείτε να κάνετε από μόνοι σας ώστε να τον περιορίσετε αποτελεσματικά και να μειώσετε τη φλεγμονή που δημιουργείται σε αυτές τις περιπτώσεις ελαττώνοντας με αυτόν τον τρόπο σημαντικά και το μέγεθος του τραυματισμού αλλά και το συνολικό χρόνο αποκατάστασης.
-Βάλτε πάγο αμέσως μετά την άσκηση
-Βάλτε ζεστά επιθέματα κατά τη διάρκεια της ημέρας, όχι μετά την άσκηση
-Χρησιμοποιείστε αντιφλεγμονώδεις κρέμες η τζελ (όχι όμως χάπια χωρίς τη συνταγή γιατρού)
-Μειώστε την ένταση και τον όγκο της προπόνησης
-Αποφύγετε ασκήσεις που φορτίζουν σημαντικά το συγκεκριμένο μυοτενόντιο σύνολο (βάρη, ανηφόρες κα)
-Χαλαρώστε με μάλαξη και άλλες μεθόδους (ρεύματα, διάταση κα) τους μυς της γάμπας σας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου