Αρκετά! Δεν τους χαρίζουμε τα χρόνια μας!

Οι εκλογές προκηρύχτηκαν για τις 25 Γενάρη. Ήδη, έχει στηθεί ένα γνώριμο σκηνικό, που θα ενταθεί μέχρι τις εκλογές. Τι περιλαμβάνει; Εκβιασμούς και τρομοκρατία από τη μία, υποσχέσεις για εύκολες δήθεν λύσεις και αυταπάτες από την άλλη, καινούρια κόμματα στα σκαριά (με παλιά υλικά και πανάρχαιες αντιλαϊκές θέσεις), υψηλούς τόνους για το ποιος είναι καλύτερος διαπραγματευτής... Στόχος; Να εγκλωβίσουν το λαό και ιδιαίτερα τη νεολαία, που έχει όλη τη ζωή μπροστά της, στις μυλόπετρες της διαχείρισης του εκμεταλλευτικού συστήματος που γεννά κρίσεις, ανεργία και εκμετάλλευση.

Κριτήριο όμως για μας, τους νέους και τις νέες των εργατικών λαϊκών οικογενειών, δεν μπορούν να είναι ούτε τα ψευτοδιλήμματα, αλλά η πραγματικότητα, ότι στις 26, μετά τις εκλογές, θα συνεχίσουμε να:

• πληρώνουμε ένα σκασμό λεφτά για να καταφέρουμε να περάσουμε και να σπουδάσουμε σε κάποια σχολή και στην οποία θα συνεχίζουμε να πληρώνουμε για να πάρουμε ένα πτυχίο και να το κορνιζάρουμε.
• στοιβαζόμαστε στις ουρές του ΟΑΕΔ, να δούμε αν θα είμαστε από τους τυχερούς που έχουν πιάσει το «τζόκερ» του επιδόματος ανεργίας που δε φτάνει ούτε για «ζήτω» ή αν θα βρούμε καμία θέση δουλειάς.
• περιπλανόμαστε από την ολιγόμηνη, κακοπληρωμένη δουλειά των προγραμμάτων απασχόλησης στην ανεργία.
• προσπαθούμε να σπουδάσουμε σε κάποια σχολή κατάρτισης και σαν αντίτιμο να παίρνουμε απαρχαιωμένες σχολές, δουλειά στη λάντζα, μαθητεία στην υπερεκμετάλλευση και απλήρωτες πρακτικές.

Και αυτά είναι μερικά από όσα «προσφέρει» στη νεολαία σήμερα το εκμεταλλευτικό σύστημα. Το σύστημα που το στηρίζουν τα κόμματα και οι κυβερνήσεις που:

Πίνουν νερό στο όνομα της ΕΕ. Της ΕΕ των 27 εκατομμυρίων ανέργων, των 7,5 εκατομμυρίων νέων εκτός εκπαίδευσης, κατάρτισης και ανεργίας, της ακριβοπληρωμένης μόρφωσης. Της ΕΕ που σε όλα τα κράτη - μέλη της εφαρμόζεται η ίδια αντιλαϊκή πολιτική, ανεξάρτητα από το χρώμα της κυβέρνησης, από το ύψος του χρέους, από το αν έχουν τρόικα ή όχι. Άλλωστε, για όλα τα κράτη - μέλη της η ΕΕ έχει αποφασίσει αυστηρή εποπτεία και επιτήρηση, μνημόνια διαρκείας για τους λαούς.

Αναγνωρίζουν το χρέος και καλούν το λαό να το πληρώσει -με διάφορες παραλλαγές-, αν και ο ίδιος δεν το δημιούργησε. Η αποπληρωμή του χρέους που δημιούργησε η πλουτοκρατία υποθηκεύει το μέλλον μας για πολλά χρόνια ακόμα.

Υμνούν την υγιή επιχειρηματικότητα και την ανταγωνιστικότητα. Πασχίζουν για την καπιταλιστική ανάκαμψη, που όταν και όποτε έρθει θα πατήσει πάνω στα συντρίμμια των εργασιακών δικαιωμάτων, ξεζουμίζοντας κι άλλο τους εργαζόμενους, εντείνοντας την εκμετάλλευση.

Παρά τις διαφορές, τις αντιθέσεις και την κοκορομαχία, τόσο η συγκυβέρνηση όσο και η αξιωματική αντιπολίτευση αναγνωρίζουν το χρέος, λένε ότι πρέπει να συνεχίσουμε να ματώνουμε στην ΕΕ, δίνουν διαπιστευτήρια για το ποιος μπορεί να υπηρετήσει καλύτερα τα συμφέροντα του ΣΕΒ, των «αγορών», διάφορων οικονομικών κέντρων και συμφερόντων.

Στα προγράμματά τους, παρά τις διαφορές και όσο και αν τις ψάξεις, πουθενά δε θα βρεις την ανάκτηση των απωλειών που είχαν οι οικογένειές μας τα τελευταία χρόνια, το πώς θα αντιμετωπιστούν τα μεγάλα προβλήματα της νεολαίας -παρά μόνο τη διαχείρισή τους- που τελικά τα μεγαλώνουν.

Γι' αυτό, είτε με κυβέρνηση με κορμό τη ΝΔ, είτε με κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ, η επόμενη μέρα θα μας βρει με τα ίδια μεγάλα προβλήματα. Η λογική «ας φύγουν αυτοί και μετά βλέπουμε...» οδηγεί σε νέα αδιέξοδα, σε χαμένα χρόνια. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αποτελεί εναλλακτική λύση. Η αντιλαϊκή πολιτική δεν ανατρέπεται μέσα από εναλλαγή κυβερνήσεων που κινούνται στις ίδιες ράγες, της ΕΕ και της ανάκαμψης των κερδών των μονοπωλίων.

Αρκετά! Δεν τους χαρίζουμε τα χρόνια μας! Δεν πρέπει να πληρώσουμε τα ψέματα των κομμάτων της ΕΕ και του συστήματος. Επειδή στην πραγματική ζωή δεν υπάρχουν σωτήρες, παίρνουμε τη ζωή στα χέρια μας. Κρίνουμε με βάση τη ζωή μας. Με βάση τα σύγχρονα δικαιώματά μας που μας τα στερούν για να καλοπερνάνε μία χούφτα παράσιτα. Οι εφοπλιστές, οι βιομήχανοι, οι εκμεταλλευτές.

Στις 26 Γενάρη, την επόμενη των εκλογών, πρέπει να ξημερώσει μια καλύτερη μέρα, για να μπορέσουμε να διεκδικήσουμε το μέλλον που μας αξίζει. Από καλύτερες θέσεις να παλεύουμε για τις σύγχρονες ανάγκες μας στη μόρφωση, στη μόνιμη και σταθερή δουλειά, συνολικά στη ζωή με δικαιώματα. Για να δυναμώσει η κοινή δράση ενάντια στον κοινό εχθρό: Τα μονοπώλια και την εξουσία τους, την ΕΕ, τις κυβερνήσεις που τους στηρίζουν. Για να δυναμώσει η λαϊκή συμμαχία ρήξης και ανατροπής.

Γι' αυτό χρειαζόμαστε ένα πολύ πιο δυνατό ΚΚΕ.

• Γιατί το ΚΚΕ αποτελεί τη δύναμη που χωρίς ταλαντεύσεις και υποχωρήσεις μπαίνει μπροστά στους αγώνες του λαού και της νεολαίας, με συνέπεια για το δίκιο και τα δικαιώματα, για να οργανωθεί η αλληλεγγύη.
• Γιατί ψηφίζεις ΚΚΕ και μένει ΚΚΕ. Η ψήφος δε μεταλλάσσεται. Δε θα μετατραπεί ούτε σε στήριξη στην ΕΕ, ούτε σε νταραβέρια με το ΣΕΒ και τους «εταίρους».
• Γιατί το ΚΚΕ είναι εγγύηση. Δε δέχεται να γίνει το αγωνιστικό άλλοθι σε καμία αντιλαϊκή κυβέρνηση εντός των τειχών της ΕΕ και του καπιταλισμού. Δε δέχεται να κάτσει στο σβέρκο του λαού για μερικές υπουργικές καρέκλες.
• Γιατί με ισχυρό το ΚΚΕ δυναμώνει η ελπίδα. Γιατί το ΚΚΕ παλεύει για τη μοναδική φιλολαϊκή διέξοδο: Να γίνει ο λαός αφέντης στον πλούτο που παράγει. Δυνατό ΚΚΕ, γιατί η ελπίδα είναι στο δρόμο της οργάνωσης, του αγώνα και της ανατροπής και όχι στο δρόμο της διαπραγμάτευσης και της υποταγής με αυτούς που έχουν ξεχαρβαλώσει τη ζωή της νεολαίας.
• Γιατί το ΚΚΕ θα είναι δίπλα μας. Γι' αυτό την επόμενη μέρα: Δυνατό ΚΚΕ.

Το άρθρο είναι αναδημοσίευση από το «Ριζοσπάστη», Πέμπτη 1 Γενάρη 2015.