Τετάρτη 6 Οκτωβρίου 2010

Αλεξίου, Μάλαμας, Ιωαννίδης - Τίποτα δεν πάει χαμένο


Αφιερωμένο σε όλους μας. Σε όλους εκείνους, που ενώ έχασαν τον ύπνο τους και όνειρα δεν βλέπουν πια, δεν έχασαν την δυναμικότητά τους και καθημερινά παλεύουν σε διάφορα μέτωπα της σουρεαλιστικής ζωής τους.
Αφού χάσαμε τα όνειρα που κάναμε μικροί ας ζωγραφίσουμε ουτοπίες και ελπίδες στα παγκάκια του ενήλικου μυαλού μας. Ας καταλάβουμε επιτέλους ότι δεν ήρθαμε μόνο για την εγωκεντρική μας υπόσταση αλλά και για να ετοιμάσουμε την ευημερία της επόμενης γενιάς και η θυσία μας - αγώνας μας δεν θα πάει χαμένος. Κανένας αγώνας δεν πήγε ποτέ στον βρόντο. Δώστε τα όλα τώρα που ήρθε η ώρα, για να ζήσουμε όλοι αιώνια. Διώξτε κάθε φόβο σας και οι ζυγοί κάθε είδους θα λυθούν και ελεύθεροι τότε θα παλέψουμε δυνατά για την δικαιοσύνη και την ισοτιμία. Πάμε αδέρφια δυνατά, όλοι μαζί, με την ιδιαιτερότητά του ο καθένας. ΠΑΜΕ.

Μη με λέτε ηλίθιο (Don’t call me stupid)

Το να χαρακτηριστεί “υπόλειτουργικό” μπορεί να καταστρέψει ένα παιδί για μια ζωή. Αλλά η Κατριόνα Ρότεσλυ συναντά δυο ξεχωριστούς ανθρώπους, οι οποίοι ξεπέρασαν τη διάγνωση που τους έγινε και βρήκαν την επιτυχία σαν ενήλικες.

Οι πρώτες μνήμες της Γουέντι Λόσον περιλαμβάνουν το να ακούει έναν ειδικό να λέει στη μητέρα της: “Το παιδί σας είναι διανοητικά υπολειτουργικό”. Αργότερα, έγινε διάγνωση σχιζοφρένειας. Ο Καμράν Ναζίερ, από την άλλη, είχε μάθει ότι είχε αυτισμό στα 4 χρόνια του.
Τώρα, στα 54, η Λόσον είναι ψυχοθεραπεύτρια και συγγραφέας που δίνει διαλέξεις σε όλο τον κόσμο και ο Ναζίερ, 28, είναι σύμβουλος στο ίδρυμα υποτροφιών Γουάιτχολ, ο οποίος έχει μόλις εκδόσει το πρώτο του βιβλίο. Οι ιστορίες που λένε αμφισβητούν τον τρόπο που δίνουμε στα παιδιά ιατρικές ετικέτες που μπορούν να υπαγορεύσουν την υπόλοιπη ζωή τους.
Σαν νήπιο, η Λόσον ήταν πολύ μικρή για να καταλάβει το νόημα της διάγνωσης. Αλλά διαισθανόμενη τη σημασία της, την καταχώνιασε μέσα της. Σε όλη την παιδική της ηλικία, όποτε άκουγε το Κίτρινο Υποβρύχιο των Μπητλς, η λέξη “υπολειτουργικός” της ερχόταν στο νου. «Σκεφτόμουν: “ίσως είμαι σαν ένα υποβρύχιο. Μάλλον ζω μια βυθισμένη ζωή”».
Στο σχολείο θεωρούνταν αργή και δύσκολη. “Είχα συχνά προβλήματα. Αλλά σκεφτόμουν ότι όλοι οι άλλοι ήταν παράξενοι κι έτσι τους περίμενα να γίνουν κανονικοί. Τα παιχνίδια τους δεν είχαν κανένα νόημα. Γιατί να βγάζει κανείς τα ρούχα της κουκλίτσας μόνο και μόνο για να τα ξαναβάλει;”. Τα εφηβικά της χρόνια δεν ήταν ευτυχέστερα. “Με κορόιδευαν που συμπεριφερόμουν παράξενα. Συνήθιζα να μιλώ μεγαλόφωνα, προσπαθώντας να βρω το νόημα των πραγμάτων. Ένοιωθα τρομοκρατημένη και απομονωμένη επειδή δεν ήξερα πώς περίμεναν από εμένα να πράξω”. Στα 17, έλαβε άλλη μια ετικέτα: σχιζοφρένεια. “δεν μπορούσα να δω ένα μέλλον για τον εαυτό μου κι έτσι προσπάθησα να αυτοκτονήσω και με πήγαν σε ψυχίατρο. Ρώτησε αν άκουγα φωνές. Σκεπτόμενη πάντα κυριολεκτικά, νόμισα ότι εννοούσε φωνές άλλων ανθρώπων και απάντησα ναι. Εκείνος θεώρησε ότι είχα ακουστικές ψευδαισθήσεις”.
Η Λόσον παντρεύτηκε στην ηλικία των 20, αλλά μετά από 19 χρόνια, στη διάρκεια των οποίων απέκτησε τέσσερα παιδιά, χώρισε και τώρα έχει μια ομοφυλοφιλική σχέση. “Επίσημα, η Μπεατρίς κι εγώ είμαστε μαζί 15 χρόνια, από τότε που χώρισα, αλλά υπήρξε μέρος της ζωής μου για 22 χρόνια. Ξύπνησε έναν κόσμο δεσμών και συναισθημάτων μέσα μου”.
Η Μπεατρίς Κούρμαν φρόντισε τα παιδιά της Λόσον και την υποστήριξε οικονομικά όταν εκείνη επέστρεψε στο γυμνάσιο, στην ηλικία των 38, για να πάρει το απολυτήριό της. “Ήθελα να πάω στο πανεπιστήμιο για να ανακαλύψω αν μπορούσα να κερδίσω τη ζωή μου γράφοντας ή δίνοντας διαλέξεις. Πάντα αγαπούσα τα βιβλία. Μια φορά, στο πανεπιστήμιο, με περιέγραψαν ως “έξυπνη”. Ήταν ένα υπέροχο συναίσθημα”.
Τελικά, το 1994, σε ηλικία 42 χρόνων, η Λόσον έμαθε ότι είχε σύνδρομο Ασπέργκερ, μια ηπιότερη μορφή αυτισμού που χαρακτηρίζεται από προβλήματα στην επικοινωνία και στο σχηματισμό σχέσεων. Οι άνθρωποι με σύνδρομο Ασπέργκερ συχνά έχουν περιορισμένα, καταναγκαστικής μορφής, ενδιαφέροντα και μπορεί να έχουν νοημοσύνη άνω του μετρίου. Περίπου 211.000 άνθρωποι στη Βρετανία έχουν διαγνωστεί με αυτό το σύνδρομο.
Αυτή τη φορά η διάγνωση έφερε ανακούφιση – είναι σωστό να τονίσουμε ότι ο τρόπος διάγνωσης έχει, βέβαια, βελτιωθεί σημαντικά από τη δεκαετία του 1950 – επειδή βοήθησε τη Λόσον να καταλάβει τις δυσκολίες της και να βρει τρόπους προσαρμογής. Τώρα είναι μια πτυχιούχος κοινωνική λειτουργός και σύμβουλος. Έχει γράψει έξι βιβλία. Το τελευταίο της, που μόλις εκδόθηκε, είναι το “Φιλίες: ο τρόπος του Ασπέργκερ” (εκδ. Τζέσικα Κίνγκσλεϊ, 12,99 λίρες). Το βιβλίο εξερευνά το πώς γίνονται οι καλές σχέσεις και είναι σχετικό με ανθρώπους τόσο μέσα όσο και έξω από το αυτιστικό φάσμα. Η Λόσον ζει στη Βρετανία το μισό χρόνο και στην Αυστραλία τον άλλο μισό. Τα πανεπιστημιακά πτυχία της περιλαμβάνουν επίσης μια έυφημη μνεία για κοινωνική εργασία και τώρα σπουδάζει για διδακτορικό στην ψυχολογία.
Παθιασμένη να μιλά για παιδιά και ενήλικες που έχουν υποτιμηθεί, η Λόσον έχει ζήτηση σαν ομιλήτρια με προκαθορισμένες διαλέξεις στο Ηνωμένο Βασίλειο, την Σιγκαπούρη και τον Καναδά. “Είχα στιγμές θυμού για τη λανθασμένη διάγνωση, κυρίως γιατί έχασα τόσο πολύ χρόνο. Αλλά ένας φίλος τόνισε ότι αν έμενα προσκολλημένη στο θυμό, θα έχανα ακόμη περισσότερο. Θέλω να εργαστώ σκληρά τώρα, να χρησιμοποιήσω το χρόνο μου εποικοδομητικά για να μορφώσω άλλους”.
Λοιπόν, είναι λάθος να βάζουμε ετικέτες στα παιδιά; “Ναι”, λέει ο Δρ. Αβραάμ Μπράφμαν, παιδοψυχολόγος και συγγραφέας του “Μπορείτε να με βοηθήσετε; Ένας Οδηγός για Γονείς” (εκδ. Καρνάκ, 9,99 λίρες). “Αλλά μπορεί να είναι ό,τι χρειάζονται οι γονείς για να επιβιώσουν, εξαιτίας του τρόπου που λειτουργούμε. Είμαστε καλύτεροι στη διαχείριση βεβαιοτήτων παρά αβεβαιοτήτων και αμφιβολιών. Αλλά το πρόβλημα είναι ότι οι βεβαιότητες μπορούν να εμποδίσουν την αλλαγή”.
Η λανθασμένη χρήση των ετικετών είναι το πρόβλημα, διαφωνεί ο Δρ. Πήτερ Κόνγκτον, ψυχολόγος στο Κέντρο Πληροφόρησης Χαρισματικών Παιδιών, στο Σόλιχαλ. “Πολλά παιδιά περιφρονούνται ως διανοητικά καθυστερημένα, τα οποία στην πραγματικότητα έχουν μια συγκεκριμένη μαθησιακή δυσκολία. Η σωστή χρήση των ετικετών και η άμεση παρέμβαση μπορούν να θεραπεύσουν μια μαθησιακή δυσκολία, αλλά είναι απαραίτητη μια προσέγγιση με ανθρωπιά”.
Όμως, η υποτίμηση είναι πολύ συνηθισμένη. Τα παιδιά που παιδεύονται στον μορφωτικό τομέα, για οποιονδήποτε λόγο, συχνά τα προσπερνούν στα σχολεία”, λέει ο Καθηγητής Τζον Μπάινερ, του Ινστιτούτου Εκπαίδευσης στο Λονδίνο. Φοβάται ότι αυτή είναι μια αυξανόμενη τάση εξαιτίας της πίεσης στα σχολεία να παράγουν αποτελέσματα. “Οι διδάσκοντες και τα σχολεία ενδιαφέρονται να μη ξοδέψουν πολύ χρόνο για τα παιδιά που προβλέπεται ότι πετυχαίνουν ελάχιστα”, λέει. “Αν ένα παιδί έχει χαμηλή επίδοση στα τεστ, οι δάσκαλοι χάνουν το ενδιαφέρον τους. Προσθέτουν σε αυτό το μονοπάτι αυτοεκπληρούμενης προφητείας, όχι ενεργώντας εναντίον του παιδιού, αλλά μη δίνοντάς του ενθάρρυνση ή υποστήριξη”.
Η προσωπικότητα είναι πολύ σημαντική στο να ξεπεραστεί η προβλεπόμενη αποτυχία. “Δεν το βάζω κάτω εύκολα”, λέει η Λόσον. “Πείτε μου ότι δε μπορώ να κάνω κάτι και είμαι αποφασισμένη να αποδείξω ότι μπορώ”.
Όπως η Λόσον, ο Ναζίερ έλαβε την ετικέτα στην ηλικία των 4, όταν διαγνώστηκε ο αυτισμός του. “Δε μιλούσα ως τα 5 μου. Ήμουν σιωπηλός, τυλιγμένος στον εαυτό μου. Γλιστρούσα πάνω σε πατώματα και έπεφτα πάνω σε τοίχους, χωρίς να προσέχω ότι χτυπούσα και μελάνιαζα”. Αλλά, αντίθετα από τη Λόσον, οι γονείς του Ναζίερ, που κατάγονταν από το Πακιστάν, είχαν υψηλές προσδοκίες. Εκείνος πιστεύει ότι είναι αυτό, καθώς και εμπειρία του σε ένα πειραματικό σχολείο στη Νέα Υόρκη με μια ντουζίνα άλλα παιδιά χαρακτηρισμένα ως αυτιστικά, που τον βοήθησε να ξεπεράσει νωρίς τις δυσκολίες.
“Οι γονείς μου λένε πως, όταν με έβαζαν για ύπνο στην κούνια μου, μου έδιναν παλιές εφημερίδες και κόλλες από εκτυπώσεις του υπολογιστή για να σχίζω. Τα σκόρπιζα τριγύρω μου, ξάπλωνα κάτω και κοιμόμουν. Για μένα, αυτή η ιστορία ενσωματώνει τον τρόπο που προσπαθούσαν σκληρά να το αντιμετωπίσουν με φαντασία. Ο πατέρας μου, τραπεζίτης, είχε την οικονομική ευχέρεια να με στείλει σε ένα καλό σχολείο, όπου έλαβα βοήθεια από ευαίσθητους δασκάλους, θεραπευτές και ψυχιάτρους. Οι δικές μου προσπάθειες και η επιμονή επίσης βοήθησαν”.
Το σχολείο χρησιμοποιούσε μια ποικιλία πειραματικών προσεγγίσεων. Είχε αυστηρό πρόγραμμα που τα παιδιά γνώριζαν, τα οποία όμως άλλαζαν ελαφρώς για να τα ενθαρρύνουν να προσαρμόζονται και να γίνονται πιο ευέλικτα. Ο Ναζίερ λέει ότι αυτό γινόταν ομαλά. Τα παιδιά ενθαρρύνονταν να εμπλέκονται σε “παράλληλο παιχνίδι”, οπότε συμμετείχαν σε συγκεκριμένα παιχνίδια με συγκεκριμένους συντρόφους και μετά άλλαζαν τα παιχνίδια και τους συντρόφους, για να ενθαρρυνθεί περισσότερη ευελιξία.
Οι δάσκαλοι εργάζονταν με εκφράσεις του προσώπου, διδάσκοντάς τους πώς να πουν τι ένιωθε ένα άτομο από την έκφρασή του και χρησιμοποιούσαν καρτέλες για να διδάξουν στα παιδιά να μιλούν. Φαίνεται ότι αυτό είχε αποτέλεσμα για το Ναζίερ. Έχει πτυχίο νομικής από το Πανεπιστήμιο της Γλασκόβης και διδακτορικό από το Κέμπριτζ στη νομική φιλοσοφία. Έχει εκδόσει πολλές εργασίες και διηγήματα και τώρα το πρώτο του βιβλίο “Στείλτε μέσα τους Ηλίθιους” (εκδ. Μπλούμσμπερι, 12,99 λίρες) σχετικά με την εμπειρία του στο σχολείο στη Νέα Υόρκη. Ακόμα θυμάται πόσο προσκολλημένος ήταν. “Ήμουν το παιδί που πάντα έπρεπε να κάθεται στην άσπρη ρίγα πάνω στο χαλάκι”.
Το βιβλίο του περιγράφει πώς εξελίχθηκαν οι ζωές τεσσάρων από τους συμμαθητές του: ο Κραιγκ είναι συγγραφέας πολιτικών λόγων στην Ουάσιγκτον, ο οποίος ακόμη το βρίσκει αδύνατο να διατηρήσει οπτική επαφή. Ο Αντρέ είναι μηχανικός υπολογιστών, ο οποίος επικοινωνεί μέσα από μαριονέτες. Ο Ράνταλ είναι κούριερ με ποδήλατο. Και η Ελίζαμπεθ αυτοκτόνησε. “Πριν να τους εντοπίσω, ανησυχούσα μήπως κανένας δεν είχε βελτιωθεί και θα έπρεπε να γράψω κάτι σκοτεινό και μελαγχολικό”, λέει. “Σκεφτόμουν ότι θα υπέφερα από την ενοχή του επιζώντα. Αλλά δεν έγινε έτσι. Όλοι είχαν κάνει πρόοδο. Όταν ανακάλυψα το θάνατο της Ελίζαμπεθ έπαθα σοκ, αλλά οι γονείς της ήθελαν να τιμήσουν τη ζωή της, όχι να τη χειριστούν σαν τραγική. Πολύ λιγότερα από όσα υπολόγιζα για τον εαυτό μου μπήκαν στο βιβλίο, γιατί οι δυσκολίες των συμμαθητών μου έμοιαζαν πιο ενδιαφέρουσες, σημαντικές και βαθιές”.
Ο Ναζίερ έγινε σύμβουλος του ιδρύματος υποτροφιών Γουάιτχολ, μετά από αίτηση στο Δημόσιο, αφού τελείωσε το διδακτορικό του και μπήκε σε ένα ταχύρρυθμο πρόγραμμα. Ήταν λοιπόν λάθος η διάγνωση που έλαβε; “Προτιμώ να λέω ότι αναπτύχθηκα για να το ξεπεράσω. Είμαι τυχερός. Δε νομίζω ότι φαίνεται πολύ στον τρόπο που φέρομαι, αν και παραμένουν μερικά υπολείμματα. Για παράδειγμα, θα επικεντρωθώ σε ένα συνδετήρα για να αποφύγω να πανικοβληθώ από όσα συμβαίνουν τριγύρω. Είμαι τυχερός επίσης στο ότι ποτέ δεν το ένιωσα σα στίγμα”. Ακόμα λέει ότι είναι χαρούμενος που δε “γιατρεύτηκε” εντελώς. “Επειδή το βρίσκω δύσκολο να γνωρίζω καινούριους ανθρώπους, έπρεπε να καταβάλω προσπάθεια και μπορώ να συνδεθώ με ανθρώπους πολύ καλά”.
“Οι ετικέτες δεν πρέπει να καθορίζουν το μέλλον μας”, προσθέτει. “Τα παιδιά με αυτισμό βελτιώνονται, αν και με διαφορετικούς ρυθμούς. Ίσως ποτέ να μην γίνονται ολοκληρωτικά λειτουργικοί, αλλά δε θεωρούν ότι οι δυσκολίες τους είναι κατηγοριοποιητικές και παντοτινές. Η αλλαγή είναι δυνατή”.
Τι είναι ο αυτισμός;
- Η πάθηση εντοπίστηκε για πρώτη φορά το 1943 από τον αυστριακό δόκτορα Λέο Κάννερ. Περιέγραψε τον αυτισμό σα μια διαταραχή “συναρπαστικών ιδιαιτεροτήτων” στην πρώτη του εργασία.
- Ο αυτισμός είναι εγκεφαλική διαταραχή που δυσκολεύει τους ανθρώπους στο να επικοινωνούν και να σχετίζονται με άλλους.
- Υπάρχουν διάφοροι βαθμοί αυτισμού, γι’ αυτό είναι γνωστός ως “φασματική διαταραχή”. Στο “υψηλότερα λειτουργικό” άκρο του βρίσκεται το σύνδρομο Ασπέργκερ, μια πάθηση όπου οι ασθενείς τείνουν να έχουν μέτριο ή άνω του μετρίου Ι.Q. Αρκετά χαμηλότερα στο φάσμα είναι ο αυτισμός και ο βαρύς αυτισμός, ο οποίος συχνά συνοδεύεται από μαθησιακές δυσκολίες.
- Η Εθνική Κοινότητα Αυτισμού εκτιμά ότι οι διαταραχές του φάσματος του αυτισμού προσβάλλουν 535.000 ανθρώπους στο Ενωμένο Βασίλειο.
- 40% των παιδιών με αυτισμό περιμένουν τουλάχιστο τρία χρόνια για ξεκάθαρη διάγνωση, σύμφωνα με την Εθνική Κοινότητα Αυτισμού.
- Αν και υπήρχε ένας προτεινόμενος σύνδεσμος ανάμεσα στο εμβόλιο και στον αυτισμό το 1998, μεταγενέστερες έρευνες έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι δε συμβαίνει αυτό, λέει ο Ντέιβιντ Έλλιμαν, σύμβουλος στο Νοσοκομείο της Γκρέιτ Όρμοντ Στριτ. “Μια πλειονότητα επιστημονικών μελετών έχει εξετάσει αν θα μπορούσε να υπάρχει σύνδεσμος. Καμιά δε βρήκε έναν”. Κανένας δε γνωρίζει πραγματικά τι προκαλεί τη διαταραχή, παρ’ όλο που μπορεί να είναι γενετική.
- Δεν υπάρχει ίαση, αλλά πολλές θεραπείες, που ποικίλλουν από θεραπείες ομιλίας και διδασκαλίας σε συγκεκριμένες δίαιτες και φαρμακολογία.
- Για περισσότερες πληροφορίες, επικοινωνήστε με την Εθνική Κοινότητα Αυτισμού στο 0845 0794004 ή επισκεφθείτε το www.nas.org.uk.
της Κέιτ Γουίτον
Απόδοση στα ελληνικά: Ζαφειρία Κωστοπούλου

Το παραπάνω κείμενο δημοσιεύθηκε στον ιστοχώρο disabled.gr
Μπορείτε να βρείτε ανάλογα κείμενα στην διεύθυνση http://www.disabled.gr

Διαταραχές σίτισης και κατάποσης σε παιδιά

Οι διαταραχές κατάποσης (“δυσφαγίες”) εμφανίζονται σε διάφορες φάσεις της διαδικασίας κατάποσης:

•    στοματική φάση: δυσκολίες σε θηλασμό, μάσηση και προώθηση τροφής ή υγρών στον φάρυγγα
•    φαρυγγική φάση: δυσκολίες  στην έναρξη της κατάποσης, προώθησης της τροφής ή των υγρών στον φάρυγγα, κλείσιμο των αεραγωγών ώστε να μην εισέλθει τροφή ή υγρό στον αεραγωγό (εισρόφηση) και να αποφευχθεί ο πνιγμός
•    οισοφαγική φάση: δυσκολίες στην χαλάρωση και σύσφιξη των ανοιγμάτων στο επάνω και στο κάτω άκρο του φάρυγγα και προώθηση της τροφής στον οισοφάγο

Ποια είναι κάποια από τα αίτια των προβλημάτων στη σίτιση και την κατάποση στα παιδιά;

•    διαταραχές του νευρικού συστήματος (εγκεφαλική παράλυση, μηνιγγίτιδα, εγκεφαλοπάθεια)
•    γαστρεντερικές παθήσεις
•    πρόωρος τοκετός / χαμηλό βάρος γέννησης
•    καρδιοπάθειες
•    σχιστίες ή υπερώιο-σχιστία
•    παθήσεις των αεραγωγών

Ποιές είναι οι ενδείξεις και τα συμπτώματα των προβλημάτων σίτισης και κατάποσης;

Στα πολύ μικρά παιδιά, αυτά μπορεί να είναι:

•    υπερέκταση ή ακαμψία του κορμού κατά το γεύμα
•    εκνευρισμός ή μειωμένη εγρήγορση κατά το γεύμα
•    άρνηση ορισμένων μορφών τροφής
•    παρατεταμένη σίτιση (πάνω από 30 λεπτά)

Στα γενικά σημεία περιλαμβάνονται:

•    υπερβολική σιελόρροια ή διαφυγή τροφών/υγρών από τα χείλη
•    γουργούρισμα ή βραχνή/βαθιά φωνή
•    βήχας ή τάση εμέτου κατά το γεύμα
•    επανειλημμένη πνευμονία ή λοιμώξεις του αναπνευστικού
•    δυσκολίες στον συντονισμό της αναπνοής με την κατάποση
•    συχνοί έμετοι
•    μειωμένη αύξηση βάρους ή ανάπτυξη

Ποιες είναι οι επιπτώσεις των προβλημάτων αυτών για τα παιδιά;

•    αφυδάτωση ή κακή διατροφική κατάσταση
•    κίνδυνος εισρόφησης (εισόδου τροφής ή υγρού στους αεραγωγούς)
•    πνευμονία ή επανειλημμένες λοιμώξεις του ανώτερου αναπνευστικού που μπορούν να οδηγήσουν σε χρόνια πνευμονοπάθεια
•    αμηχανία ή απομόνωση σε κοινωνικές εκδηλώσεις που περιλαμβάνουν γεύμα

Που μπορώ να βρω βοήθεια για το παιδί μου;

Συμβουλευτείτε τον γιατρό σας για τα πιθανά ιατρικά αίτια του προβλήματος κατάποσης. Ένας εκπαιδευμένος – πιστοποιημένος Παθολόγος λόγου και ομιλίας μπορεί να αξιολογήσει την σίτιση και την κατάποση και να προτείνει θεραπεία όταν χρειάζεται. Πολλοί ειδικευμένοι ιατροί, Παθολόγοι λόγου και ομιλίας και άλλοι θεραπευτές επαγγελμάτων υγείας μπορούν να συνεργαστούν στην αξιολόγηση και τη θεραπεία προβλημάτων σίτισης και κατάποσης.

Με ποιον τρόπο αξιολογεί ο Παθολόγος λόγου και ομιλίας τις διαταραχές κατάποσης;

•    προσεκτική λήψη του ιατρικού ιστορικού, της ανάπτυξης και των συμπτωμάτων του παιδιού σας
•    εξέταση της δύναμης και της κίνησης των μυών που συμμετέχουν στην κατάποση
•    παρατήρηση της σίτισης ώστε να εξεταστεί η σωματική στάση, η συμπεριφορά και οι στοματικές κινήσεις του παιδιού κατά την κατανάλωση στερεών και υγρών
•    πιθανώς εκτέλεση ειδικών εξετάσεων για την αξιολόγηση της κατάποσης

Ποιες θεραπείες βοηθούν στην αντιμετώπιση των προβλημάτων κατάποσης;

Η θεραπεία ποικίλλει σημαντικά, ανάλογα με το αίτιο και τα συμπτώματα του προβλήματος κατάποσης.

Μερικές θεραπείες είναι:

•    ασκήσεις αύξησης της δύναμης, της αίσθησης και του συντονισμού των μυών που συμμετέχουν στη σίτιση και την κατάποση
•    συστάσεις για ειδικές τροφές, εξοπλισμό ή τεχνικές για τη βελτίωση της σίτισης και της κατάποσης

Πώς μπορούν να βοηθήσουν οι συγγενείς ή οι νοσηλευτές;

•    κάνοντας ερωτήσεις για να κατανοήσουν το πρόβλημα σίτισης και κατάποσης του παιδιού σας
•    επιβεβαιώνοντας ότι έχετε κατανοήσει καλά το θεραπευτικό πρόγραμμα του παιδιού σας
•    παρακολουθώντας θεραπευτικές συνεδρίες και εφαρμόζοντας τις συνιστώμενες τεχνικές στο σπίτι και στο σχολείο
•    επικοινωνώντας με όλους όσους ασχολούνται με τα προβλήματα σίτισης και κατάποσης και τη θεραπευτική αγωγή του παιδιού σας

Ποιοι Παθολόγοι λόγου και ομιλίας θεωρούνται εκπαιδευμένοι;

Στις Ηνωμένες Πολιτείες, εκπαιδευμένοι θεωρούνται οι Παθολόγοι λόγου και ομιλίας που κατέχουν πτυχίο master’s ή διδακτορικό, πιστοποιητικό κλινικής επάρκειας από την Αμερικανική Ένωση Λόγου - Γλώσσας - Ακοής (American Speech - Language - Hearing Association: ASHA) και άδεια ασκήσεως επαγγέλματος της πολιτείας όπου εργάζονται.
Ο πιστοποιημένος Παθολόγος λόγου και ομιλίας εργάζεται σε νοσοκομεία, κλινικές, κέντρα εξωτερικής νοσηλείας, ιδιωτικά κέντρα, σχολεία.
Συνιστάται στους γονείς να ζητούν Παθολόγο λόγου και Ομιλίας με πιστοποίηση ASHA και εμπειρία στη διάγνωση και τη θεραπεία των προβλημάτων σίτισης και κατάποσης σε παιδιά.

Για πληροφορίες ή παραπομπή  σε Πιστοποιημένο Παθολόγο λόγου και ομιλίας, επικοινωνήστε:

•   Αμερικανική Ένωση Λόγου - Γλώσσας - Ακοής (American Speech - Language - Hearing Association: ASHA) http://www.asha.org/
•   Πανελλήνιος Σύλλογος Λογοπεδικών - Λογοθεραπευτών http://www.logopedists.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=13&Itemid=96

Μαρινέλλα Τσουκαλά, M.A., CCC-SLP
Παθολόγος Λόγου και Ομιλίας
Ιδρυτής και Επιστημονικός Διευθυντής Κέντρου "Λέγειν"Α.Ε.
Μέλος του American Speech-Language - Hearing Association (ASHA)

http://www.legein.gr/

Μπότοξ κατά Πάρκινσον και ημικρανίας

Το δημοφιλές ''όπλο'' κατά των ρυτίδων, το μπότοξ, είναι πιθανό να έχει και άλλες θεραπευτικές χρήσεις, όπως ανακάλυψαν Βρετανοί επιστήμονες, σε ασθένειες όπως το Πάρκινσον, την εγκεφαλική παράλυση και τη χρόνια ημικρανία.

Η σχετική μελέτη, διεξάχθηκε από ερευνητές του Εργαστηρίου Μοριακής Βιολογίας του Συμβουλίου Ιατρικής Έρευνας της Βρετανίας, υπό τον Μπάζμπεκ Νταβλέτοφ, ενώ ο υπεύθυνος της έρευνας δήλωσε ότι "Θα είναι πλέον δυνατό να παραχθούν φάρμακα με βάση το Μπότοξ, με πιο ασφαλή και οικονομικό τρόπο.''

Οι επιστήμονες ανακάλυψαν ένα τρόπο να διασπούν και να ανασυνδυάζουν τα μόρια της νευροτοξίνης Clostridium botulinum (κοινώς Botox), καταλήγοντας στη δημιουργία ενός νέου "εξελιγμένου" μορίου μιας ουσίας "τύπου μπότοξ", η οποία είναι κατάλληλη για κλινική και θεραπευτική χρήση, χωρίς να έχει τις ανεπιθύμητες τοξικές παρενέργειες του κανονικού Μπότοξ.

Τα τελευταία χρόνια, το μπότοξ χρησιμοποιείται όλο και περισσότερο για θεραπευτικούς σκοπούς, καθώς οι γιατροί εκμεταλλεύονται την ικανότητά του να χαλαρώνει τους μυς και τα νεύρα, πράγμα που βοηθά να καταπολεμηθούν οι σπασμοί και το τρέμουλο σε ασθενείς οι οποίοι πάσχουν από Πάρκινσον ή απλώς από επίμονο πονοκέφαλο.

Η Βρετανία έγινε η πρώτη χώρα στον κόσμο που επέτρεψε την χρήση του μπότοξ, ως αναλγητικού για τις ημικρανίες.

Στην πρωτογενή μορφή της, η ουσία έχει τρομερά τοξική δράση και μπορεί να χρησιμοποιηθεί μόνο σε πολύ αραιωμένη μορφή, πράγμα που είχε περιορίσει ως τώρα την θεραπευτική χρησιμότητά της.

Όμως, η νέα ανακάλυψη μπορεί να επιτρέψει στους επιστήμονες να παράγουν νέα είδη μπότοξ, τα οποία θα είναι πολύ πιο χρήσιμα για θεραπευτικούς σκοπούς και φυσικά λιγότερο τοξικά.

"Ήταν η πρώτη φορά που καταφέραμε να μεταχειριστούμε τα μόρια των πρωτεϊνών σαν δομικούς λίθους 'λέγκο', ανακατεύοντας τα και ξανασυνταιριάζοντάς τα, προκειμένου να δημιουργήσουμε μια νέα βάση για θεραπείες, η οποία μέχρι τώρα δεν ήταν δυνατή", δήλωσε ο Νταβλέτοφ.

Ο πρώτος στόχος των ερευνητών είναι η δημιουργία, με βάση το "νέο μπότοξ", ενός αναλγητικού μακράς δράσης, που θα κρατά όσο και μια ένεση του μπότοξ, δηλαδή τέσσερις έως έξι μήνες.
http://www.protothema.gr/

2 στους 10 μαθητές πέφτουν θύματα βίας

 της Παναγιώτας Καρλατήρα

Δύο στους δέκα Έλληνες μαθητές πέφτουν θύματα διαφόρων μορφών βίας στο σχολείο τους, ιδίως στις τάξεις του δημοτικού και του γυμνασίου. Μπορεί να είναι βία σωματική, λεκτική ή συναισθηματική (ή συνδυασμός τους) και επαναλαμβανόμενη.

Επιπλέον, μπορεί να  λαμβάνει ηλεκτρονική μορφή (Cyber Bullying, ηλεκτρονικός εκφοβισμός επί το ελληνικότερον) και να συμβαίνει μέσω κινητού τηλεφώνου (με SMS /MMS) ή μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου και sites κοινωνικής δικτύωσης (Facebook, blogs, κλπ).

Σε κάθε περίπτωση, πρόκειται για  ένα δυσάρεστο φαινόμενο των καιρών που συσχετίζεται με σοβαρές επιπτώσεις στην ψυχοσωματική υγεία και την ανάπτυξη των παιδιών.

Τις επισημάνσεις αυτές έκαναν οι ειδικοί της Εταιρίας Ψυχοκοινωνικής Υγείας του Παιδιού και του Εφήβου (ΕΨΥΠΕ) με αφορμή τον εορτασμό, την ερχόμενη Τετάρτη, της Παγκόσμιας Ημέρας Ψυχικής Υγείας.

Όπως χαρακτηριστικά ανέφερε κατά τη διάρκεια σχετικής συνέντευξης τύπου ο αναπληρωτής καθηγητής παιδοψυχιατρικής του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Ιωάννης Τσιάντης «τα παιδιά - θύματα της σχολικής βίας μπορούν να  εμφανίσουν έντονο άγχος και συναισθήματα ανασφάλειας και φοβίες.

Επίσης, συχνά εκδηλώνουν άρνηση να συμμετάσχουν στη σχολική καθημερινότητα (σχολική άρνηση), μαθησιακές δυσκολίες και σχολική αποτυχία».

Βαριές είναι οι επιπτώσεις όμως και στη σωματική υγεία των μαθητών από τον εκφοβισμό που υφίστανται στη διάρκεια του σχολείου: καταγράφονται μεταξύ άλλων πονοκέφαλοι, πόνοι στην κοιλιά, διαταραχές ύπνου, ενούρηση (επιστροφή σε νηπιακές συμπεριφορές) και κατάθλιψη. Σε πιο σπάνιες περιπτώσεις δε εκδηλώνεται ακόμη και απόπειρα αυτοκτονίας.

Το «άγριο» πρόσωπο του συμμαθητή

Σύμφωνα με τα στοιχεία που παρουσίασαν οι ειδικοί, οι μαθητές που ασκούν βία, υπολογίζεται ότι ξεπερνούν το 5% του συνόλου των μαθητών. Σε ό,τι αφορά το φύλο, παρατηρείται  συσχέτιση κάθε φύλου με συγκεκριμένη μορφή βίας: τα αγόρια τείνουν να εμπλέκονται περισσότερο σε περιστατικά σωματικής βίας, σε αντίθεση με τα κορίτσια τα οποία φαίνεται να εμπλέκονται πιο συχνά σε περιστατικά λεκτικής βίας. Πάντως, η αναλογία αγοριών –κοριτσιών στην πρόκληση τέτοιων περιστατικών είναι 3 προς 1 –αναλογία από την οποία προκύπτει σαφέστατα η αριθμητική υπεροχή των άρρενων μαθητών. Τα περιστατικά ενδοσχολικής βίας και εκφοβισμού εκδηλώνονται με μεγαλύτερη συχνότητα στο δημοτικό και στο γυμνάσιο ενώ στο λύκειο μειώνονται. Τέλος, σε ό,τι αφορά τη  στάση των μαθητών που πέφτουν θύματα εκφοβισμού από τους συνομηλίκους τους στο σχολείο οι ειδικοί διαπιστώνουν «σφραγισμένα χείλη»: οι μισοί από τους μαθητές – θύματα της βίας δεν αναφέρουν πουθενά το γεγονός ενώ οι υπόλοιποι μισοί συνήθως το αναφέρουν σε φίλους τους. Πάντως, χείρα βοήθειας δεν αναζητούν εύκολα  από τους εκπαιδευτικούς ή τους γονείς τους.

Η λειτουργία των Συμβουλευτικών Τηλεφωνικών Γραμμών
Παρά την έκταση  του προβλήματος η σχολική βία και το bullying παραμένουν υποτιμημένα στη χώρα μας, όπως εκτιμούν οι ειδικοί της ΕΨΥΠΕ.

Για την αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση της  σχολικής βίας η ΕΨΥΠΕ υλοποιεί  ειδικό πρόγραμμα στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού διακρατικού προγράμματος DAPHNE.

Ειδικότερα, για την άμεση ψυχική υποστήριξη των παιδιών που αντιμετωπίζουν  προβλήματα στο σχολείο ή την οικογένεια λειτουργεί η τηλεφωνική γραμμή στήριξης παιδιών και εφήβων με το αριθμό 116111.

Λειτουργεί σε πανελλαδική εμβέλεια, καθημερινές, 9.30 π.μ-8.30 μ.μ και το Σάββατο 9.30 π.μ-2.00 μ.μ. με χρέωση μία αστική μονάδα. Οι κλήσεις είναι ανώνυμες και εμπιστευτικές.

Στην Γραμμή 116111, το παιδί ή ο έφηβος μπορεί να μιλήσει για οποιοδήποτε θέμα ψυχικής υγείας τον απασχολεί και να έχει ψυχολογική υποστήριξη και συμβουλευτική ή (αν κριθεί απαραίτητο) να παραπεμφθεί στην καταλληλότερη για εκείνον κοινοτική δημόσια υπηρεσία για βοήθεια από κοντά. Στις κλήσεις απαντούν παιδοψυχίατροι, κλινικοί ψυχολόγοι, επισκέπτες υγείας.

Αντίστοιχα, για γονείς εκπαιδευτικούς και ενηλίκους που χρειάζονται ενημέρωση ή υποστήριξη για θέματα τα οποία αφορούν παιδιά και έφηβους λειτουργεί η  ξεχωριστή τηλεφωνική γραμμή-σύνδεσμος με το αριθμό 8018011177.
http://www.protothema.gr/

Ο ιδανικός σύντροφος διαφέρει σωματικά πολύ από τον πραγματικό

Η εικόνα που τόσο οι άνδρες όσο και οι γυναίκες (κυρίως αυτές…) έχουν στο μυαλό τους για την εξωτερική εμφάνιση του ιδανικού και τέλειου συντρόφου, διαφέρει σε μεγάλο βαθμό από τον σύντροφο που τους … έλαχε στην πραγματικότητα και με τον οποίο συμβιώνουν, σύμφωνα με νέα έρευνα Βρετανών και Γάλλων επιστημόνων.

Οι ερευνητές, υπό τον δρα Αλεξάντρ Κουρτιόλ του πανεπιστημίου του Σέφιλντ, καθώς και του Ινστιτούτου Επιστημών της Εξέλιξης του πανεπιστημίου του Μονπελιέ, σε έρευνα που παρουσίασαν στο επιστημονικό περιοδικό "PLoS ONE", κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι ο πραγματικός σύντροφος διαφέρει στο ύψος, το βάρος και στο σωματότυπο από τον ιδανικό…ανταγωνιστή του.

Οι περισσότεροι άνδρες και γυναίκες, όταν ερωτώνται σχετικά, εκφράζουν σημαντικά διαφορετικές προτιμήσεις για τον ιδανικό σύντροφο που θα ήθελαν να βγουν ραντεβού, σε σχέση με τον σύντροφο που στην πραγματικότητα έχουν.

Οι αποκλίσεις μεταξύ πραγματικού-ιδεατού συντρόφου είναι συνήθως μεγαλύτερες στις γυναίκες σε σχέση με τους άνδρες.

Σύμφωνα με τη μελέτη, το κυριότερο πράγμα που οι περισσότεροι άνδρες θα ήθελαν, είναι μια πολύ πιο λεπτή σύντροφος από αυτήν που έχουν. Από την άλλη, ενώ μερικές γυναίκες προτιμούν λεπτότερους άνδρες, οι περισσότερες θέλουν πιο σωματώδεις από τους υπάρχοντες.

Η μελέτη βασίστηκε στις προτιμήσεις 100 ζευγαριών-εθελοντών. Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν ειδικό λογισμικό ηλεκτρονικού υπολογιστή, που επέτρεπε στους συμμετέχοντες, άνδρες και γυναίκες, να "πλάσουν" στην οθόνη τον ιδανικό σύντροφο. Στη συνέχεια, οι επιστήμονες συνέκριναν τις σιλουέτες των ιδεατών ψηφιακών συντρόφων με αυτές των πραγματικών.

Οι επιστήμονες επεσήμαναν πάντως ότι, πέρα από τα φυσικά χαρακτηριστικά στα οποία επικεντρώθηκε η μελέτη τους, υπάρχουν αρκετοί άλλοι παράγοντες που παίζουν ρόλο στην επιλογή συντρόφου, όπως η προσωπικότητα, οι πεποιθήσεις, η αίσθηση του χιούμορ κ.α.
http://www.skai.gr/

Γενετική ανακάλυψη για αναγέννηση εγκεφαλικών κυττάρων

Βρετανοί επιστήμονες ανακάλυψαν ένα γενετικό μηχανισμό που εμπλέκεται στην ανάπτυξη του νευρικού συστήματος, ένα επίτευγμα που μπορεί στο μέλλον να βοηθήσει στην ανάπτυξη θεραπειών για διάφορες παθήσεις του εγκεφάλου, όπως τα εγκεφαλικά, η νόσος Αλτσχάιμερ και οι καρκινικοί όγκοι.

Η ανακάλυψη, υπό τον Τζέιμς Μπρίσκοου του Τμήματος Αναπτυξιακής Νευροβιολογίας του Συμβουλίου Ιατρικής Έρευνας της Βρετανίας, που παρουσιάστηκε στο περιοδικό νευροεπιστήμης "Nature Neuroscience", σύμφωνα με το πρακτορείο Ρόιτερ, αφορά το γονίδιο Sox9, που αποτελεί το "κλειδί" για την ανάπτυξη των νευρικών βλαστικών κυττάρων στο ανθρώπινο έμβρυο (τα κύτταρα αυτά εξελίσσονται σταδιακά σε εξειδικευμένα κύτταρα του εγκεφάλου ή του νωτιαίου μυελού).

Οι ερευνητές, κάνοντας πειράματα σε ποντίκια, βρήκαν ότι χρησιμοποιώντας το συγκεκριμένο γονίδιο μπορούσαν να θέσουν σε κίνηση την ανάπτυξη αυτών των βλαστικών κυττάρων, γεγονός που αυξάνει την πιθανότητα να μπορέσουν οι επιστήμονες μελλοντικά να αντικαταστήσουν ή να αναγεννήσουν κατεστραμμένα εγκεφαλικά κύτταρα σε ανθρώπους.

"Γνωρίζοντας ότι το γονίδιο Sox9 παίζει κεντρικό ρόλο στην ανάπτυξη του νευρικού συστήματος, είμαστε πλέον ένα βήμα πιο κοντά στο να μπορέσουμε να ελέγξουμε τα βλαστικά κύτταρα στον εγκέφαλο και να αναγεννήσουμε διαφορετικά είδη νευρικών κυττάρων", δήλωσε ο Μπρίσκοου, αν και επεσήμανε ότι πιθανότατα θα χρειαστούν ακόμα πολλά χρόνια μέχρι να αναπτυχθούν θεραπείες για τους ανθρώπους που πάσχουν από εγκεφαλικό, Αλτσχάιμερ ή όγκο στον εγκέφαλο.

Τα ανθρώπινα έμβρυα, σύμφωνα με τους επιστήμονες, αρχίζουν να αναπτύσσουν το νευρικό σύστημά τους δύο μόλις εβδομάδες μετά τη σύλληψή τους. Μέχρι να συμπληρωθούν πέντε εβδομάδες, το νευρικό σύστημα του εμβρύου αποτελείται κυρίως από νευρο-επιθηλιακά κύτταρα που αναπτύσσονται με μεγάλη ταχύτητα και θέτουν τα θεμέλια για τη δημιουργία του εγκεφάλου και του νωτιαίου μυελού.

Μόνο μετά από αυτό το στάδιο αρχίζουν να εμφανίζονται τα διαφορετικά είδη νεύρων και τα υποστηρικτικά κύτταρα που απαρτίζουν το νευρικό σύστημα στην ολότητά του. Τα εξειδικευμένα αυτά κύτταρα προέρχονται από τα νευρικά βλαστικά κύτταρα.

Οι βρετανοί ερευνητές ανακάλυψαν ότι το γονίδιο Sox9 είναι αναγκαίο για την μετατροπή των νευρο-επιθηλιακών κυττάρων σε νευρικά βλαστικά κύτταρα. Επίσης το συγκεκριμένο γονίδιο χρειάζεται, στη συνέχεια, για να επιτρέπει στα νευρικά βλαστικά κύτταρα στον ενήλικο εγκέφαλο να διατηρούν τις ιδιότητές τους, όπως την ικανότητα αναγέννησης και διαφοροποίησης (εξειδίκευσης).

Οι επιστήμονες επίσης ανακάλυψαν ένα δεύτερο γονίδιο, το Shh, που χρειάζεται προκειμένου το βασικό γονίδιο Sox9 να εκτελέσει το έργο του.

Οι ερευνητές πρόσθεσαν με τεχνητό τρόπο το Sox9 ή το Shh στα νευρο-επιθηλιακά κύτταρα των εμβρύων ποντικιών και διαπίστωσαν ότι, με τον τρόπο αυτό, ήσαν πλέον σε θέση να εκκινήσουν τη διαδικασία μετατροπής τους σε νευρικά βλαστικά κύτταρα. Βρήκαν επίσης ότι αν υπάρχει μια γενετική ανωμαλία στο γονίδιο Sox9, τότε είναι πολύ πιο δύσκολο τα πειραματόζωα να αναγεννήσουν στη συνέχεια τα κατεστραμμένα νευρικά κύτταρά τους.

Βρέθηκαν γονίδια που καθορίζουν το ύψος του ανθρώπου

Μια νέα έρευνα από μεγάλη διεθνή ομάδα ερευνητών έρχεται να ρίξει περισσότερο φως στους πολύπλοκους γενετικούς παράγοντες που καθορίζουν το ύψος ενός ανθρώπου.

Η μελέτη αποκάλυψε διαφορές σε 180 ξεχωριστά σημεία του γενετικού κώδικα (DNA), που μπορεί να παίζουν ρόλο στο πόσο ψηλός θα γίνει κάποιος. Οι περιοχές αυτές του DNA αφορούν γονίδια, τα οποία εμπλέκονται στην ανάπτυξη του σκελετού, την πυκνότητα των οστών και την παχυσαρκία.

Η έρευνα (στην οποία συμμετείχε ο ελληνικής καταγωγής Πάνος Δελούκας από το βρετανικό Ινστιτούτο Wellcome Trust Sanger), υπό τον δρα Τζόελ Χίρσχορν της Ιατρικής Σχολής του πανεπιστημίου Χάρβαρντ και του νοσοκομείου Παίδων της Βοστώνης, δημοσιεύτηκε στο περιοδικό “Nature”, σύμφωνα με το BBC και το Live Science.

Η μελέτη συνέκρινε το γενετικό κώδικα 183.000 ατόμων, εντοπίζοντας τελικά 180 γενετικές ποικιλομορφίες (παραλλαγές) που συνδέονται με το ύψος, αν και περαιτέρω μελέτες θα χρειαστούν για να γίνει μεγαλύτερη πρόοδος στην εύρεση των «γονιδίων του ύψους». Χάρη στη νέα έρευνα, υπολογίζεται πλέον ότι έφτασε σε 16% το ποσοστό των γνωστών γενετικών παραγόντων που καθορίζουν τις ανθρώπινες …υψομετρικές διαφορές, συνεπώς πολλά πράγματα ακόμα παραμένουν άγνωστα σε σχέση με το μυστήριο του ύψους, το οποίο επίσης επηρεάζεται από παράγοντες όπως η διατροφή και το περιβάλλον.

Οι διαφορές μεταξύ των ανθρώπων όσον αφορά το ύψος, αποδίδονται σε μεγάλο βαθμό (γύρω στο 80%) σε γενετικούς παράγοντες, όμως μέχρι στιγμής τουλάχιστον δεν έχει εντοπιστεί ένα και μοναδικό γονίδιο που θα μπορούσε να εξηγήσει γιατί κάποιος είναι πολύ ψηλός ή πολύ κοντός. Η νέα έρευνα επιβεβαιώνει ότι το ύψος προκύπτει ως αποτέλεσμα της αλληλεπίδρασης ενός μεγάλου αριθμού διαφορετικών γονιδίων. Η απομόνωση του ρόλου που παίζει κάθε ξεχωριστό γονίδιο στον καθορισμό του ύψους, είναι όμως πολύ δύσκολο έργο, εκτός και αναλυθεί και συγκριθεί ο γενετικός κώδικας ενός τεράστιου αριθμού ανθρώπων.

Η νέα μελέτη προσπάθησε να κάνει ακριβώς αυτό και αποτελεί το μεγαλύτερο μέχρι σήμερα βήμα που έχει γίνει για την κατανόηση της επίδρασης των επιμέρους γενετικών παραγόντων στο ύψος. Όπως όμως δήλωσε ένας από τους συνεργαζόμενους ερευνητές, ο καθηγητής Τιμ Φρέιλινγκ της Ιατρικής Σχολής Πενίνσουλα της Βρετανίας, φαίνεται πως το ύψος «είναι πολύ πιο πολύπλοκο πρόβλημα» από ό,τι θεωρούσαν ως τώρα οι επιστήμονες, γι’ αυτό θα χρειαστούν ακόμα μεγαλύτερες μελέτες προκειμένου να κατανοηθούν οι βιολογικοί παράγοντες που καθορίζουν το ύψος.

http://www.skai.gr/

Σκέψεις για επιβολή προστίμου για κάπνισμα και στο αυτοκίνητο

Το ενδεχόμενο επιβολής προστίμων από 1.500 - 3.000 ευρώ, ή ακόμη και αφαίρεσης του διπλώματος για τους οδηγούς που στο εξής θα «συλλαμβάνονται» να καπνίζουν στο αυτοκίνητό τους, όταν σε αυτό επιβαίνουν παιδιά ηλικίας κάτω των 12 ετών, μελετά το υπουργείο Υγείας.

Οι σκέψεις αυτές αναμένεται να πάρουν μορφή και να κατατεθούν την Τετάρτη στην Βουλή, ως τροπολογία, προκειμένου να συμπληρωθεί ο αντικαπνιστικός νόμος και με άλλες, πιο αυστηρές, διατάξεις.

Στο μεταξύ, εντατικούς ελέγχους – ιδιαίτερα σε χώρου υγειονομικού ενδιαφέροντος – πραγματοποίησαν κατά τη διάρκεια του Σαββατοκύριακου ειδικοί σύμβουλοι, ενώ από το υπουργείο Υγείας διαμηνύεται πως ο αντικαπνιστικός νόμος θα εφαρμοστεί με όποιο κόστος.

Σε ό,τι αφορά τα νοσοκομεία οι άτυποι ελεγκτές ανέφεραν ότι το μέτρο εφαρμόζεται σε μεγάλο βαθμό. Υπήρξαν, ωστόσο, απογοητευτικές αναφορές για περιπτώσεις μπαρ σε ιδιαίτερα πολυσύχναστες περιοχές, όπως το Γκάζι, όπου σε ποσοστό 70% υπήρχαν σταχτοδοχεία και οι θαμώνες κάπνιζαν.

Σημειώνεται ότι μόνον τις τρεις τελευταίες ημέρες, που άρχισαν να κόβονται πρόστιμα, το τηλεφωνικό κέντρο 1142 έχει δεχθεί 12.382 κλήσεις.

Από την αρχή εφαρμογής του μέτρου έως και τις 3 Οκτωβρίου οι κλήσεις ξεπέρασαν τις 118.000, ενώ είναι χαρακτηριστικό ότι τις τρεις τελευταίες ημέρες αυξήθηκε ο αριθμός των καταγγελιών.

Οι περισσότερες καταγγελίες αφορούσαν καπνίζοντες εντός καταστημάτων, σταχτοδοχεία στα τραπέζια, καθώς και καπνιστές σε χώρους του ιδιωτικού τομέα και εταιρείες.
http://www.skai.gr/

Εμβόλιο αυξάνει το προσδόκιμο ζωής ασθενών με καρκίνο στον εγκέφαλο

Ένα νέο πειραματικό εμβόλιο, το οποίο ανέπτυξαν αμερικανοί ερευνητές, αυξάνει σημαντικά τη διάρκεια ζωής των ασθενών που πάσχουν από την πιο θανατηφόρα μορφή καρκίνου του εγκεφάλου, το γλοιοβλάστωμα.

Το εμβόλιο -που συνοδεύει την παραδοσιακή αντικαρκινική θεραπεία και δεν την αντικαθιστά- "στοχεύει" ένα επιθετικό καρκινικό γονίδιο, το EGFRvIII, το οποίο τροφοδοτεί την ανάπτυξη του γλοιοβλαστώματος στο ένα τρίτο περίπου αυτών των περιστατικών καρκίνου.

Η μελέτη, που ήταν μικρού εύρους (αφορούσε μόνο 35 ασθενείς), έδειξε ότι το εμβόλιο μπορεί να επεκτείνει από 15 σε 26 μήνες κατά μέσο όρο τον αναμενόμενο χρόνο επιβίωσης των ασθενών.

Η ανακάλυψη, υπό τον Ντάρελ Μπίγκνερ, διευθυντή του Κέντρου Εγκεφαλικών Όγκων της Ιατρικής Σχολής του πανεπιστημίου Ντιουκ της Β.Καρολίνα, δημοσιεύτηκε στο περιοδικό της Αμερικανικής Εταιρίας Κλινικής Ογκολογίας "Journal of Clinical Oncology", σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο.
Επίσης η έρευνα έδειξε ότι αυξήθηκε από 6,3 μήνες για όσους δεν είχαν πάρει το εμβόλιο, σε 14,2 μήνες για τους εμβολιασμένους ασθενείς, η περίοδος επιβίωσής τους χωρίς στο μεταξύ να υπάρξει επιδείνωση της νόσου.

Όλοι οι συμμετέχοντες στα πειράματα, είχαν προηγουμένως κάνει χειρουργική αφαίρεση του όγκου, ακτινοβολίες και χημειοθεραπεία. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι το εμβόλιο μπορεί να καταστρέφει τα πιο επιθετικά καρκινικά κύτταρα, ενεργοποιώντας την αντίδραση του ανοσοποιητικού συστήματος του ασθενούς.

Το γλοιοβλάστωμα είναι η πιο συνήθης μορφή καρκίνου του εγκεφάλου και η πιο θανατηφόρα, ιδίως αν συνοδεύεται από την παρουσία του γονιδίου EGFRvIII, το οποίο ωθεί στην ανεξέλεγκτη επέκταση των καρκινικών κυττάρων και στην εξάπλωση νέων όγκων στον εγκέφαλο.

Η πρόγνωση είναι δυσοίωνη για τον πάσχοντα, ο οποίος κατά μέσο όρο έχει περιθώριο επιβίωσης λίγο περισσότερο από ένα χρόνο μετά την αρχική διάγνωση.

Επειδή ο αριθμός των συμμετεχόντων στο πείραμα ήταν μικρός, θα πρέπει να γίνουν νέες μεγαλύτερου εύρους μελέτες για να επιβεβαιωθεί η αποτελεσματικότητα του εμβολίου, το οποίο έχει την ονομασία CDX-110 (από τη Celldex Therapeutics) ή Rindopepimut (από την Pfizer). Άλλες επιστημονικές ομάδες επίσης εργάζονται ήδη για την ανάπτυξη ανάλογων εμβολίων για το γλοιοβλάστωμα.
http://www.skai.gr/

Μεταμόσχευση μόνιμης τεχνητής καρδιάς σε 15χρονο

Μια τεχνητή καρδιά θα πάλλεται στο σώμα ενός εφήβου για όλη την υπόλοιπη ζωή του.

Η τοποθέτηση μόνιμης τεχνητής καρδιάς για πρώτη φορά στον κόσμο σε έφηβο ασθενή, ένα αγόρι 15 ετών, πραγματοποιήθηκε στο νοσοκομείου του "Χριστου Βρέφους" στη Ρώμη, μεταδίδει το Σάββατο το πρακτορείο Ansa.

Η επέμβαση πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη από την καρδιοχειρουργική ομάδα του νοσοκομείου. Η καινοτομία του εγχειρήματος έγκειται στο γεγονός ότι το μόσχευμα δεν είναι προσωρινό, όπως γίνεται συνήθως σε αυτές τις περιπτώσεις, αλλά μόνιμο.

Σύμφωνα με τους ειδικούς, η προσωρινή τεχνητή καρδιά χρησιμοποιείται εν γένει για να υποβοηθηθούν οι ασθενείς που βρίσκονται εν αναμονή ενός συμβατού καρδιακού μοσχεύματος. Αυτή τη φορά όμως οι ρωμαίοι καρδιοχειρουργοί επέλεξαν να μεταμοσχεύσουν μία μόνιμη τεχνητή καρδιακή βαλβίδα.
http://www.skai.gr/