Εποχές σκοτεινές, εποχές απάνθρωπες, εποχές σκληρές, εποχές τρελές.
Χαμός παντού. Κάθε στιγμή και μια θηριωδία διαδραματίζεται μπροστά μας, πίσω μας, πλάι μας.
Ειδήσεις μόνο με φρικαλεότητες. Πτώματα εδώ και εκεί. Παιδιά να θάβονται κάτω από ερείπια που πριν λίγο ήταν το σπίτι τους, γυναίκες, μάνες να βιάζονται, να λιθοβολούνται, να κατατρέχονται από θηρία. Άνδρες να σφάζουν, να σφάζονται και να απαγχωνίζονται για τρομοκρατικό παραδειγματισμό. Ανθρώπινος πόνος και φόβος και απάνθρωπος παραλογισμός. Θρησκείες, παραθρησκίες, πίστη, απιστία, οράματα σχιζοφρενών, πλούτος, φτώχεια, παιδεία, μυθοπλασία, όλα θα μας στείλουν στα τρελοκομεία.
Τι εποχές ζούμε; Πάντα ο άνθρωπος θηρίο ήταν, άλλα ήρθαν συστήματα που παρήγαγαν κάποιο πολιτισμό, κάποια δυνατότητα εξανθρωπισμού μας. Εν τέλει, που καταλήγουμε; Πόσο ακόμα θα διαρκέσει ο μεσσαίωνας, που κάποιοι πίστεψαν ότι είχαμε βγει. Εν τέλει, που καταλήγουμε;
Καταλήγουμε σε δύο μεγάλες κατηγορίες επιλογής απάνθρωπης θέσης απέναντι στην σκοτεινή αυτή εποχή και μια πολλή μικρότερη κατηγορία που έχει χρέος να δράσει.
Μια κατηγορία λοιπόν, είναι αυτοί που συμμετέχουν άμεσα στην θηριωδία, δηλαδή κλωτσάνε κομμένα κεφάλια ως να είναι μπάλα ποδοσφαίρου, δυτικοί που πηγαίνουν τα παιδιά τους στην Συρία ή στο Ιράκ για να εγκλιματιστούν σε αυτή την κατάσταση και βγάζουν selfie κρατώντας υπερήφανα την κάρα του εχθρού και ανεβάζοντάς την στο facebook. Είναι αυτοί που μισούν την γυναικεία ύπαρξη, τον έρωτα, τα όνειρα και λατρεύουν μόνο ιδέες και θεούς τιμωρούς και εκδικητικούς, που προσφέρουν θάνατο, βιασμούς, λιθοβολισμούς και πόνο ανείπωτο σε ψυχές που μοιραία υπομένουν το τραγικό τους τέλος, ως λύτρωση. Είναι η κατηγορία του θηρίου, είναι η κατηγορία που απλά δεν ορίζεται ανθρώπινης υπόστασης ύπαρξη. Είναι η ενσάρκωση του εφιάλτη.
Η άλλη μεγάλη κατηγορία είναι εκείνη που λέγεται εγωκεντρική, εγωπαθής, με κρίση μεγαλείου κατηγορία. Ανήκουν οι περισσότεροι σημερινοί άνθρωποι που τα ακούνε όλα αυτά με μια επιδερμική εγνοια, με μια επιδερμική ευαισθησία, που ορίζεται μέχρι και εγκληματική αδιαφορία. Οι περισσότεροι έχουν την εντύπωση ότι δεν έχουν σχέση με αυτά τα γεγονότα που ακούνε, αφού δεν είναι αποτέλεσμα πράξεων τους, αλλά δεν καταλαβαίνουν ότι και η απραξία είναι μορφή παθητικής πράξης. Έχουν πάθει το λιγότερο ανοσία στη θηριωδία, νομίζουν ότι είναι γεγονότα ή εικόνες από ταινίες του σινεμά. Είναι ο σημερινός άνθρωπος, που όλα γυρίζουν γύρω από το τομάρι του και αφού δεν έχει άμεσα το πρόβλημα αυτός, τότε θεωρεί ότι δεν υπάρχει πρόβλημα. Δεν έχει καμία δικαιολογία για την αδράνεια του. Η όλη αλήθεια όμως είναι ότι έχει μπλέξει άσχημα, διότι θα αναγκαστεί αργά ή γρήγορα να εμπλακεί άμεσα σε σκηνικά που του στήνουν χωρίς βέβαια να το περιμένει, ενώ είναι ξεκάθαρα αναμενόμενο. Η συμμετοχή του στην καθημερινότητα είναι μόνο σε επίπεδο διεκπαιρεωτικό και να περνά η μέρα. Το μόνο που κάνει είναι να τρώει, να κοιμάται εαν τα καταφέρει από τις συνειδητές ή ασυνείδητες ενοχές του, να πληρώνει έξοδα, φόρους, και να βλέπει τηλεόραση. Ωραία έχτισε την φυλακή του. Τουλάχιστον έχουμε το κεφάλι μας, λέει.
Η τρίτη κατηγορία τέλος, είναι των ανθρώπων που παιδεύονται και κοπιάζουν να δουν τα πράγματα πιο σφαιρικά, να ψάξουν λύσεις και αλήθειες και να μην αφομιώνονται από την σημερινή κατάσταση. Είναι οι άνθρωποι που προσπαθούν να ανατρέψουν την παλλιδρόμηση σε στάδια εξάρτησης από τον θάνατο του άλλου, αλλά εξάρτησης από την ποιοτική εξέλιξη της ζωής του άλλου. Είναι αυτοί που ξέρουν ότι η ομαδική δουλειά εξελίσει τα πράγματα και εξανθρωπίζει τα θηρία. Είναι αυτοί που ξέρουν την αξία της ενσυναίσθησης και του συμπάσχω με τον συνάνθρωπο και που ξέρει ότι δεν υπάρχουν ανωτερότητες και ανέχεται και συνεργάζεται με την διαφορετικότητα. Είναι αυτός που δεν έχει στερεότυπα, δεν έχει παγκόσμιες αλήθειες και το μόνο που έχει είναι πίστη στην συνεχή αλλαγή ιδεών και απόψεων, ανοικτό μυαλό στην πορεία της ωριμότητας της ανθρωπότητας και του αυστηρίου ορίου απέναντι στην φρίκη των εικόνων που κατακλίζουν την καθημερινότητα του.Αυτή η κατηγορία είναι ίσως ιδεατή, αλλά νομίζω ότι έχουμε χρέος να εργαστούμε για να υπάρξει πραγματικά για να επέλθει ισορροπία. Να μπει ένα όριο ανάμεσα στην μανία του φονιά και στην κατάθλιψη του εγωπαθή. Δεν εθελοτυφλούμε ότι και αυτή η κατηγορία ανθρώπων από κάποια εσωτερική ανάγκη και εξωτερική απαντηση στη πραγματικότητα σωματοποιείται, αλλά έχει σκοπό την ειρήνευση των ανθρώπινων παθών.
Το παραπάνω κείμενο, δεν είναι τίποτα από την αρχή μια συζήτησης, αλλά και μια παρορμητική καταγραφή της φρικαλεότητας που βιώνουμε από το πρωί ως το βράδυ με τρομοκρατικές ειδήσεις από όλο τον κόσμο, αλλά κυρίως από την ανατολή. Μπαίνουν ερωτήματα και για το τι ετοιμάζουν οι δυτικοί για παρέμβαση. Ο βομβαρδισμός τέτοιων ειδήσεων μήπως είναι και προετοιμασία για κάτι; Μας θυμώνουν και σωστά θυμώνουμε, για να δικαιολογήσουμε τις μετέπειτα λανθασμένες και σκόπιμες επιλογές τους; Σίγουρα κάτι σχεδιάζεται. Ρωσσία, Γερμανία, Αμερική, Ουκρανία, Κίνα, Μέση Ανατολή. Παντού φωτιές και όλες ΣΥΝΔΕΟΝΤΑΙ κάπως μεταξύ τους. Μην παίξουμε το παιχνίδι τους. Μην γίνουμε εργαλεία τους.
