Παρασκευή 5 Νοεμβρίου 2010

Είμαστε ένα ακόμα πείραμα. Έγινε στην Αργεντινή, τώρα το ζούμε εμείς. ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ


tvxs.gr | Memoria del Saqued
Ανέβηκε από tvxorissinora. - Oλόκληρες σειρές και επεισόδια online.


Ένα ντοκιμαντέρ για την πολιτική και οικονομική πορεία της Αργεντινής, που οδήγησε στην χρεοκοπία και την αιματηρή εξέγερση του 2001.

Παρουσιάζει με άμεσο και μεστό τρόπο η δράση του ξένου και ντόπιου κεφαλαίου καθώς και ο εγκληματικός ρόλος του ΔΝΤ και της Παγκόσμια Τράπεζας στη πολύπαθη χωρα.

Τα «τσακάλια» και οι ντόπιοι πολιτικάντηδες κατάφεραν μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα να οδηγήσουν εναν λαο στην απόλυτη ενδοια και εξαθλίωση. Ένα λαό περήφανο που τέλος βρήκε το κουράγιο να εξεγερθεί και να πει «φτάνει πια»!

www.tvxs.gr

Τρίτη 2 Νοεμβρίου 2010

Hasta siempre



Επειτέλους αδέρφια έρχεται η ώρα της αντίστασης κατά των απάνθρωπων και ιμπερεαλιστικών συμφερόντων που μας κυβερνούν και καταπιέζουν κάθε όνειρό μας. Μην πανικοβάλλεστε από την τρομοκρατία που μας έχουν στήσει. Ο φόβος και ο τρόμος τους, τους εκθέτει καθημερινά και τα σχέδια τους πια αποκαλύφθηκαν. Η τρομοκρατία που προσπαθούν να περάσουν τις τελευταίες μέρες δεν θα μας κάμψει το ήθικό μας, για να πάρουμε αυτά που μας ανήκουν. Πείτε ένα όχι στα σχέδια τους και αντισταθείται δημοκρατικά με όλες σας τις δυνάμεις.

Αυτισμός: Διάγνωση και πρώιμη παρέμβαση

Η Άννα Ντάντσενκο, Ψυχολόγος - Θεραπεύτρια - Σύμβουλος Οικογενείας, Διάχυτες Αναπτυξιακές Διαταραχές (Αυτισμός) Μαθησιακές Δυσκολίες - Δυσλεξία, απαντά στο Υγείαonline.gr, σε επίκαιρα ερωτήματα που απασχολούν τους γονείς σχετικά με τη διαταραχή του αυτισμού.



Ο αυτισμός είναι μία διαταραχή μυστήριο, καθώς πολλά αναπάντητα ερωτηματικά υπάρχουν ακόμα γύρω από την αιτιοπαθογένεια του, την αντιμετώπισή του και την εξέλιξή του. Τα πιο πρόσφατα στατιστικά στοιχεία δείχνουν ότι υπάρχει μία αύξηση στη διάγνωση της αυτιστικής διαταραχής της τάξης 26% ετησίως, ωστόσο δεν είναι ξεκάθαρο αν αυτό οφείλεται σε πραγματική αύξηση των αυτιστικών κρουσμάτων ή απλά στη βελτίωση των διαγνωστικών κριτηρίων.

Η επιστημονική κοινότητα έχει βάλει τον αυτισμό στο μικροσκόπιο και αναζητά απαντήσεις σχετικές με την εμφάνιση του, το πώς θα αντιμετωπιστεί και πως μπορεί να βελτιωθεί η ποιότητα ζωής των αυτιστικών παιδιών και πως μπορούν αυτά να ενταχθούν ομαλότερα στην κοινότητα. 

Παρόλα αυτά, η ενημέρωση που λαμβάνει ο πολίτης σχετικά με τον αυτισμό είναι ελάχιστη. Συνέπεια αυτής της πραγματικότητας είναι, οι γονείς αν και παρατηρούν αποκλίνουσες συμπεριφορές στα παιδιά τους πολύ νωρίς, απευθύνονται σε ειδικούς πολύ αργότερα. 

Δυστυχώς στον αυτισμό ο χρόνος δεν είναι σύμμαχος και μετράει εναντίον της διαταραχής, δίνοντας το περιθώριο στο παιδί να «αποσυρθεί»  πολύ και να δημιουργήσει μεγάλα ρήγματα στην επικοινωνία του με το περιβάλλον του. Ως εκ τούτου η θεραπευτική παρέμβαση καθίσταται εξαιρετικά δύσκολή και οι ειδικοί δυσκολεύονται να βοηθήσουν αποτελεσματικά τα παιδιά και τις οικογένειές τους.

Πότε πρέπει οι γονείς να παρατηρούν τη συμπεριφορά του παιδιού τους και τι πρέπει να προσέχουν;

Εξ ορισμού η Αυτιστική Διαταραχή εμφανίζεται πριν την ηλικία των 3 ετών. Συνήθως οι γονείς των παιδιών με αυτισμό αναφέρουν ότι παρατηρούν αποκλίσεις στη συμπεριφορά του παιδιού  πολύ νωρίτερα από αυτήν την ηλικία. Ωστόσο, λόγο της κακής πληροφόρησης σπάνια δίνουν σημασία στις αποκλίσεις αυτές, παρά μόνο όταν είναι πια παγιωμένες και πολύ στιγματιστικές για το παιδί και το περιβάλλον του.

Ενδεικτικά αναφέρονται  κάποιες χαρακτηριστικές συμπεριφορές - ή ακόμα πιο σωστά η απουσία κάποιων συμπεριφορών:

1) Απουσία δακτυλοδειξίματος για να διεκδικήσει κάποιο επιθυμητό αντικείμενο (δεξιότητα που αναπτύσσεται φυσιολογικά από τον 9ο έως τον 14ο μήνα).
2) Απουσία βλεμματικής  παρακολούθησης του ενηλίκου  (δεξιότητα  που επίσης αναπτύσσεται στο διάστημα μεταξύ 9ου και 14ου μήνα).
3) Απουσία συμβολικού παιχνιδιού (ως συμβολικό παιχνίδι ορίζεται η ικανότητα του παιδιού να χρησιμοποιεί αντικείμενα του περιβάλλοντός του για να μιμηθεί πράξεις ενηλίκων της καθημερινότητας του).

Βάσει των ερευνώ που έχουν γίνει σχετικά με το θέμα αυτό, προκύπτει ότι τα βρέφη που δεν έχουν αναπτύξει καμία από τις παραπάνω δεξιότητες κατατάσσονται στην ομάδα υψηλού κινδύνου, δηλαδή ότι μπορούν να εμφανίσουν αυτιστική διαταραχή κατά τη διάρκεια της ανάπτυξης τους.

Ως προς την πρόγνωση του αυτισμού η επίσημη θέση της επιστήμης είναι ότι ναι μεν είναι χρόνια διαταραχή, αλλά οι μεγάλες ατομικές διαφορές του κάθε ατόμου καθιστούν την πρόβλεψη αδύνατη.  Επίσης, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι είναι μία αναπτυξιακή διαταραχή.  Αυτή σημαίνει ότι σε κάθε περίπτωση διαφορετικοί τομείς της ανάπτυξης  διαταράσσονται και η κλινική εικόνα του κάθε αυτιστικού παιδιού είναι τόσο διαφορετική όσο διαφορετικοί είναι όλοι οι άνθρωποι μεταξύ τους.

Ωστόσο ή θεραπευτική έκβαση του κάθε περιστατικού εξαρτάται από του εξής παράγοντες:

α) Το δείκτη νοημοσύνης του παιδιού. (ο χαμηλός μη-λεκτικός δείκτης είναι κακός προβλεπτικός παράγοντας).

β) Η ηλικία έναρξης θεραπευτικής παρέμβασης. Όταν η παρέμβαση ξεκινήσει πριν την ηλικία των 5 ετών υπάρχουν πολύ μεγαλύτερες πιθανότητες θετικής έκβασης απ ότι όταν ξεκινάει σε μεγαλύτερη ηλικία (Fenske, Zalenski, Krantz & McClanahhan, 1985).

γ) Την εντατικότατα του θεραπευτικού προγράμματος. Όσο περισσότερες είναι οι ώρες της θεραπευτικής παρέμβασης τόσο θετικότερα τα θεραπευτικά αποτελέσματα. (Lovaas 1987).

δ) Τη μεθοδολογία της θεραπευτικής παρέμβασης.  Η θεραπευτική προσέγγιση που θεωρείται κατεξοχήν αποτελεσματική  για τον Αυτισμό, ανεξάρτητα από τη σοβαρότητα της διαταραχής είναι η συμπεριφοριστικού τύπου  παρέμβαση (Rapin,1997 Rutter 1985b).

ε) Τη συμβολή του οικογενειακού περιβάλλοντος. Ο βαθμός συμμετοχής της οικογένειας είναι καθοριστικής σημασίας, εφόσον στον αυτισμό χρειάζεται παρέμβαση σε όλους τους τομείς της ζωής του παιδιού.  Τα θεραπευτικά αποτελέσματα υποχωρούν όταν απέχει η οικογένεια από τη θεραπευτική πράξη, ενώ αυξάνονται με την ουσιαστική συμμετοχή  των μελών της οικογένειας (Mullen & Frea, 1995).

Σε ποιόν ειδικό να απευθυνθούν οι γονείς για τη διάγνωση;

Οι παιδίατροι, παιδοψυχίατροι και οι αναπτυξιολόγοι είναι οι ειδικοί για να κάνουν τη διάγνωση, ωστόσο η επιλογή του ειδικού πρέπει να γίνεται με προσοχή. Ο ειδικός που θα αξιολογήσει το παιδί πρέπει να έχει σημαντικής πείρα-εκπαίδευση σε θέματα Αναπτυξιακών Διαταραχών.

Σε ποιόν ειδικό να απευθυνθούν οι γονείς για την παρέμβαση;

Εφόσον γίνει η διάγνωση ότι το παιδί είναι σε ομάδα υψηλού κινδύνου για να αναπτύξει αυτή τη διαταραχή, ο ιατρός παραπέμπει συνήθως σε:

•    Λογοθεραπευτή
•    Ψυχολόγο
•    Ειδικό παιδαγωγό

Αυτές είναι οι τρεις βασικές ειδικότητες που μπορούν να παρέμβουν θεραπευτικά. Αλλά και εδώ θέλει πολύ μεγάλη προσοχή στην επιλογή του ειδικού καθώς η ειδίκευση-εκπαίδευση  στον αυτισμό είναι απαραίτητη προκειμένου να υπάρξουν σημαντικά και ποιοτικά θεραπευτικά αποτελέσματα και σωστή καθοδήγηση της οικογένειας.

Άννα Ντάντσενκο
Ψυχολόγος - Θεραπεύτρια - Σύμβουλος Οικογενείας
Διάχυτες Αναπτυξιακές Διαταραχές (Αυτισμός)
Μαθησιακές Δυσκολίες - Δυσλεξία

e-mail: adantsenko@yahoo.com Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από κακόβουλη χρήση. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε την Javascript για να τη δείτε.

Επιμέλεια άρθρου υγείας: Συντακτική Ομάδα Υγείαonline

http://www.ygeiaonline.gr/

Εργασιακή Υγεία

Η Εργασιακή Υγεία είναι ένας ξεχωριστός κλάδος της Υγείας, ο οποίος έχει ως αντικείμενό του την υγεία και την ασφάλεια στην εργασία. Επικεντρώνεται κυρίως στην πρωτογενή πρόληψη από τους κινδύνους και τις στρεσογόνες συνθήκες της εργασίας.




Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (Π.Ο.Υ.), αντιμετωπίζει την υγεία με μια ευρεία έννοια. Ορίζει ότι είναι η κατάσταση πλήρους φυσικής, ψυχικής και κοινωνικής ευεξίας και όχι απλώς η απουσία αρρώστιας ή αναπηρίας. Υπό το πρίσμα αυτό, το υγιές εργασιακό περιβάλλον δεν είναι εκείνο στο οποίο υπάρχει απλά η απουσία επιβλαβών συνθηκών, αλλά εκείνο που διαθέτει συνθήκες που προάγουν την υγεία.

Αυτές μπορεί να είναι: συνεχής αξιολόγηση των κινδύνων, παροχή πληροφοριών και εκπαίδευσης σε θέματα υγείας, διαθεσιμότητα πρακτικών και δομών που προάγουν την εργασιακή υγεία.

Πιο αναλυτικά, η εργασιακή υγεία ορίζεται ως η προαγωγή και η διατήρηση της σωματικής, πνευματικής, ψυχικής και κοινωνικής υγείας των εργαζομένων στον υψηλότερο βαθμό, μέσω της πρόληψης, του ελέγχου των κινδύνων και της προσαρμογής της εργασίας στον εργαζόμενο, καθώς και του εργαζόμενου στην εργασία.
Προαγωγή της Υγείας στην Εργασία (Workplace Health Promotion)

Η προαγωγή της υγείας είναι η διαδικασία, η οποία καθιστά ικανό το άτομο να αποκτήσει έλεγχο και να βελτιώσει την υγεία του. Υπό αυτή την έννοια, ένα υγιές εργασιακό περιβάλλον είναι εκείνο στο οποίο ο εργαζόμενος έχει κάνει την υγεία και την προαγωγή της υγείας του προτεραιότητά του και μέρος της εργασιακής ζωής του.
Σε μια πρόσφατη δημοσίευση του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, με τίτλο «Παγκόσμια Στρατηγική για Εργασιακή Υγεία για όλους» (‘Global Strategy on Occupational Health for All'), παρατηρήθηκε ότι η εργασιακή υγεία αποτελεί βασική προϋπόθεση για την παραγωγικότητα των εργαζομένων και της εταιρίας και είναι πολύ σημαντική για τη γενικότερη κοινωνικο-οικονομική και βιώσιμη ανάπτυξη.

Το κόστος σε οικονομικό και ανθρώπινο επίπεδο εξαιτίας του εργασιακού στρες, σε συνδυασμό με το γεγονός, ότι η προαγωγή της υγείας στην εργασία μειώνει τα έξοδα υγειονομικής περίθαλψης και βελτιώνει την παραγωγικότητα των εργαζομένων, κάνει σαφές ότι στην ατζέντα όλων (εργοδοτών, εργαζομένων, πολιτείας) οφείλει να είναι η πρόληψη ασθενειών και η προαγωγή της υγείας.
Η Ψυχολογία της Εργασιακής Υγείας

Ο στόχος της ψυχολογίας της εργασιακής υγείας είναι να αναπτύξει, να διατηρήσει και να προάγει την υγεία των εργαζομένων άμεσα, καθώς και την υγεία των οικογενειών τους. Το πρωταρχικό ενδιαφέρον είναι η πρόληψη της ασθένειας ή του ατυχήματος, δημιουργώντας ασφαλή και υγιή εργασιακά περιβάλλοντα.
Εργασιακό Στρες

«Οι άνθρωποι ενοχλούνται όχι από τα πράγματα, αλλά από τον τρόπο που βλέπουν τα πράγματα», Επίκτητος (Εγχειρίδιον)
«Δεν υπάρχει τίποτα καλό ή κακό, εξαρτάται από τον τρόπο που το αντιλαμβανόμαστε», Σαίξπηρ (Άμλετ, Πράξη ΙΙ, Σκηνή 2)

Εργασιακό στρες


Το εργασιακό στρες γίνεται με γρήγορους ρυθμούς η μοναδική αιτία ασθένειας στην εργασία και έχει επιπτώσεις τόσο για τον εργαζόμενο όσο και τον εργοδότη. Το Εργασιακό στρες εμφανίζεται, όταν οι απαιτήσεις και οι συνθήκες του περιβάλλοντος δεν αντιστοιχούν/ ταιριάζουν με τις ανάγκες, τις προσδοκίες και τις αξίες ή υπερβαίνουν την σωματική ικανότητα, τις δεξιότητες ή τις γνώσεις που απαιτούνται για να χειριστεί κανείς την κατάσταση.
Το στρες είναι μια εξελισσόμενη διαδικασία, η οποία περιλαμβάνει μια πολύπλοκη συναλλαγή του ατόμου με το περιβάλλον του. Σε αυτή τη διαδικασία, είναι σημαντικό να υπολογίσει κανείς τις ερμηνείες των ανθρώπων, καθώς και το γεγονός ότι η φύση του στρες είναι ένα φαινόμενο υποκειμενικής αντίληψης. Διαφορετικά είναι αδύνατον να γίνει αντιληπτό, γιατί κάποιοι άνθρωποι παρουσιάζουν αρνητική συμπεριφορά σε κάποια γεγονότα, ενώ άλλοι δεν αντιδρούν καθόλου ή αντιδρούν σε άλλα γεγονότα.

Το στρες συχνά συγχέεται με την πρόκληση. Όμως, οι δύο αυτές έννοιες δεν είναι ίδιες. Η πρόκληση κινητοποιεί σωματικά και ψυχολογικά και δίνει κίνητρο σε κάποιον να μάθει καινούριες δεξιότητες και να βρίσκεται σε μια συνεχή ανάπτυξη και εξέλιξη. Όταν κάποιος αντιμετωπίσει μια πρόκληση νοιώθει ικανοποίηση. Αυτό, κάνει την πρόκληση ένα σημαντικό συστατικό της υγιούς και παραγωγικής εργασίας. Η σημασία της πρόκλησης στην εργασία βρίσκει αντιστοιχία στη φράση «λίγο στρες σου κάνει καλό».
Επιπτώσεις εργασιακού στρες
Για τους εργαζόμενους, η χρόνια έκθεση σε στρεσογόνες συνθήκες, όπως ο φόρτος εργασίας, η αμφισβήτηση του ρόλου, η επαγγελματική στασιμότητα, η μειωμένη υποστήριξη από τον προϊστάμενο, χαμηλού βαθμού συμμετοχή στη διαδικασία λήψης αποφάσεων, ανασφάλεια και πολλά ακόμη σχετίζονται με χαμηλά επίπεδα υγείας.
Σε σωματικό επίπεδο: αϋπνίες, πονοκέφαλοι, ορμονικές διαταραχές, δερματολογικά προβλήματα, μυοσκελετικές παθήσεις
Σε ψυχολογικό - συναισθηματικό επίπεδο: συναισθηματική εξουθένωση, απώλεια όρεξης, κακή διάθεση, κατάθλιψη, συγκρούσεις στο σπίτι
Σε εργασιακό επίπεδο: μείωση παραγωγικότητας & απόδοσης, συχνές απουσίες, ατυχήματα, κακές σχέσεις με συναδέλφους/προϊσταμένους/ υφισταμένους, μείωση δέσμευσης/αφοσίωσης στην εταιρία.















ΣΕΜΙΝΑΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΑΓΩΓΗ ΤΗΣ ΥΓΕΙΑΣ ΣΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑ
1. Διαχείριση του στρες και προαγωγή της υγείας στην εργασία
Στόχος

Στόχος του προγράμματος είναι, οι συμμετέχοντες να αναγνωρίσουν, να ονομάσουν και να κατανοήσουν τα συναισθήματά τους ως προς την εργασία τους και να καταλάβουν πώς μπορούν να τα αξιοποιήσουν για να βελτιώσουν την επαγγελματική απόδοση, την προσωπική τους ζωή τους, αλλά και να βρουν ισορροπία στην επαγγελματική και οικογενειακή ζωή.
Απευθύνεται

Σε στελέχη επιχειρήσεων, τα οποία δεν έχουν ευχάριστα συναισθήματα ως προς την εργασία τους, νοιώθουν πιεσμένοι και αγχωμένοι, αλλά και που επιθυμούν την αλλαγή και την ισορροπία προσωπικής και επαγγελματικής ζωής.
Περιεχόμενα
• Εργασία & εργασιακή ζωή - διαφορές της σύγχρονης κοινωνίας με το παρελθόν, ποια η θέση της γυναίκας.
• Τι εννοούμε με τους όρους «υγεία», «εργασιακή υγεία», «υγιής εταιρεία»
• Εργασιακό στρες
• Πηγές στρες & εργασιακού στρες - ατομικοί παράγοντες (παράγοντας προσωπικότητα & ατομικές διαφορές), εργασιακοί παράγοντες, εργασία & οικογένεια. Πώς μεταφέρεται το στρες από την εργασία στην οικογένεια, αλλά και από την οικογένεια στην εργασία.
• Στρες & περιβάλλον - σχέση ατόμου & περιβάλλοντος. Ο καθένας αντιδρά διαφορετικά στην ίδια περιβαλλοντική συνθήκη (π.χ. εργασιακή πίεση). Γιατί; Σε ποια κατηγορία ανήκετε; Πώς μπορείτε να το χειριστείτε;
• Τι σημαίνει αγχώδης άνθρωπος;
• Επιπτώσεις στρες - στο άτομο, την εταιρεία, & την οικογένεια
• Αντιμετώπιση εργασιακού στρες - από τη μεριά της εταιρείας, από τη μεριά του ατόμου
• Πρακτική τεχνικών χαλάρωσης
2. Ενίσχυση της ομαδικότητας (και της απόδοσης) των εργαζομένων
«Με τη συνεργατικότητα κερδίζει και ο εργαζόμενος και ο εργοδότης»
Διάρκεια: 4 ώρες
Περιεχόμενο: 4-6 Βιωματικές ασκήσεις
Κατηγορία: Ενδοεπιχειρησιακό

Απευθύνεται:

i. Σε εργαζομένους που εργάζονται στην ίδια ομάδα και καλούνται να φέρουν εις πέρας κοινό έργο
ii. Σε εργαζομένους που εργάζονται στην ίδια ομάδα και δεν καλούνται να φέρουν εις πέρας κοινό έργο (π.χ. ασφαλιστές, πωλητές)
Στόχος των ασκήσεων (σε πρώτο επίπεδο):

•    Να μάθει και να ονομάσει το κάθε άτομο τι προσφέρει στα άλλα μέλη της ομάδας.
•    Να αναγνωριστεί η αξία αυτού που προσφέρει.
•    Να καταλάβει το άτομο αν αυτό που δίνει στα υπόλοιπα μέλη είναι πραγματικά αυτό που πίστευε το ίδιο.
•    Να ανακαλύψουν κοινά στοιχεία μεταξύ τους σε σχέση με τις αξίες τους στην εργασία.
Στόχος των ασκήσεων (σε δεύτερο επίπεδο):

•    Αναγνώριση των θετικών στοιχείων του ατόμου.
•    Ενίσχυση του θετικών στοιχείων του ατόμου.
•    Ενίσχυση του κινήτρου «δίνω».
•    Διαχωρισμός αυτού που πραγματικά δίνει το άτομο από αυτό που πίστευε ότι προσφέρει (εικόνα που πιστεύει το άτομο με τον εαυτό του VS πραγματική εικόνα).
•    Αναγνώριση από τα άτομα των στοιχείων που δεν τους αρέσει στον εαυτό τους και που βλέπουν οι άλλοι.
•    Ενίσχυση της αυτοεκτίμησης
Απώτερος στόχος:

Ο καθένας κερδίζει από το καλά στοιχεία του άλλου
•    Ενίσχυση των «καλών» στοιχείων του καθενός
•    Ενίσχυση της «δοτικότητας»
•    Αύξηση της ομαδικότητας
•    Βελτίωση της απόδοσης της ομάδας

Πληροφορίες - Εγγραφές Τηλ: 2109956190
Εισηγήτρια σεμιναρίου:
Τριανταφυλλιά Χαρίλα, Ψυχολόγος, MSc Εργασιακή υγεία,
Ειδίκευση στη Συστημική - Οικογενειακή Ψυχοθεραπεία
Διεύθυνση: Κύπρου 6 - Αργυρούπολη

e-mail: fxarila@gmail.com Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από κακόβουλη χρήση. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε την Javascript για να τη δείτε.
www.kepsy.gr

Επιμέλεια θέματος: Συντακτική Ομάδα Υγείαonline

Δημιουργήθηκε ανθρώπινο συκώτι στο εργαστήριο

Αμερικανοί επιστήμονες κατάφεραν για πρώτη φορά να δημιουργήσουν μικροσκοπικό ανθρώπινο συκώτι στο εργαστήριο με τη βοήθεια βλαστικών κυττάρων, ένα επίτευγμα στον τομέα της αναγεννητικής ιατρικής, το οποίο δίνει ελπίδες για περισσότερες και εξατομικευμένες ("κατά παραγγελία") μεταμοσχεύσεις οργάνων στο μέλλον, ενώ παράλληλα προσφέρει νέες δυνατότητες πειραμάτων για την ανάπτυξη καλύτερων φαρμάκων για τις παθήσεις του ήπατος.

Το συκώτι που δημιουργήθηκε, έχει μέγεθος καρυδιού και διαθέτει αρκετές από τις λειτουργίες ενός αντίστοιχου φυσικού οργάνου - τουλάχιστον στο περιβάλλον του εργαστηρίου, καθώς ακόμα δεν έχει δοκιμαστεί σε ανθρώπινο σώμα. Το επόμενο βήμα θα είναι η μεταμόσχευση του εργαστηριακού οργάνου σε ένα ζώο για να ελεγχθεί η λειτουργικότητά του.

Η σχετική επιστημονική ανακοίνωση, με επικεφαλής τον καθηγητή Σέι Σόκερ του Ινστιτούτου Αναγεννητικής Ιατρικής του Ιατρικού Κέντρου του πανεπιστημίου Γουέικ Φόρεστ της Β. Καρολίνα, έγινε στο ετήσιο συνέδριο της Αμερικανικής Ένωσης για την Μελέτη των Παθήσεων του Ήπατος στη Βοστώνη, σύμφωνα με το BBC και τη βρετανική "Ιντιπέντεντ".

Οι ερευνητές πάντως διευκρίνισαν ότι το έργο τους βρίσκεται ακόμα σε αρχικό στάδιο και πρέπει να ξεπεραστούν αρκετές τεχνικές δυσκολίες πριν ένα τέτοιο όργανο χρησιμοποιηθεί με ασφάλεια σε ασθενείς. Εξέφρασαν όμως την ελπίδα ότι στο μέλλον αυτά τα όργανα θα μεταμοσχεύονται και θα λειτουργούν κανονικά στο ανθρώπινο σώμα. Βρετανοί επιστήμονες όμως εξέφρασαν την επιφύλαξή τους κατά πόσο το εργαστηριακό όργανο θα μπορέσει πράγματι να λειτουργήσει όπως ένα φυσικό όργανο.

Η τεχνολογία, που εκτιμάται από τους αμερικανούς ερευνητές ότι θα χρειαστεί ακόμα πέντε χρόνια πριν μεταφερθεί από το εργαστήριο στο νοσοκομείο, ανοίγει επίσης το δρόμο για να δημιουργηθούν και άλλα όργανα (π.χ. νεφρά ή πάγκρεας) για ασθενείς που θα παρέχουν τα αναγκαία βλαστικά κύτταρα, από τα οποία θα προκύψει το νέο όργανο στο εργαστήριο.

Η πολλά υποσχόμενη τεχνική περιλαμβάνει την αφαίρεση των κυττάρων του ήπατος από όργανα ζώων, διατηρώντας μια "σκαλωσιά" από κολλαγόνο και τα συνοδευτικά αιμοφόρα αγγεία, όπου στη συνέχεια εμφυτεύονται ανώριμα ανθρώπινα βλαστικά κύτταρα. Ο υποστηρικτικός "σκελετός" του κολλαγόνου δίνει σχήμα και δομή στα βλαστοκύτταρα, καθώς αυτά αναπτύσσονται, ενώ ταυτόχρονα τα αιμοφόρα αγγεία παρέχουν οξυγόνο και θρεπτικές ουσίες στο νέο όργανο που διαμορφώνεται σταδιακά.

Οι παθήσεις του ήπατος αποτελούν σημαντική αιτία θανάτου και αυξάνονται διαχρονικά. Η κίρρωση του ήπατος λόγω αλκοόλ και η μόλυνση από ηπατίτιδα C είναι οι δύο κυριότερες αιτίες βλάβης του ήπατος. Σήμερα η ζήτηση για μεταμοσχεύσεις ήπατος διεθνώς δεν καλύπτεται από την προσφορά διαθέσιμων οργάνων, γι' αυτό η δημιουργία εργαστηριακών οργάνων προβάλλει ως μια ελπιδοφόρα λύση. Και άλλες επιστημονικές ομάδες στον κόσμο ήδη εργάζονται με στόχο την δημιουργία ήπατος στο εργαστήριο, σε μια ευγενή "κούρσα" που μπορεί να ωφελήσει πολλές χιλιάδες ασθενείς μια μέρα.

Οι μέλισσες γνωρίζουν αριθμητική

Οι μέλισσες είναι σε θέση να λύνουν πολύπλοκα μαθηματικά προβλήματα, τα οποία παίρνουν μέρες στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές για να τα λύσουν, σύμφωνα με μια νέα βρετανική επιστημονική έρευνα, που έρχεται να αναδείξει μια ακόμη ικανότητα ενστικτώδους νοημοσύνης στο ζωικό βασίλειο.

Οι ερευνητές του πανεπιστημίου του Λονδίνου (Royal Holloway), υπό τον δρα Νάιτζελ Ρέιν της Σχολής Βιολογικών Επιστημών, δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο αμερικανικό περιοδικό οικολογίας και βιολογίας "The American Naturalist", σύμφωνα με τις βρετανικές "Γκάρντιαν" και "Ιντεπέντεντ". Οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι οι μέλισσες μαθαίνουν να πετούν ακολουθώντας τη συντομότερη δυνατή διαδρομή ανάμεσα στα λουλούδια που έχουν προηγουμένως ανακαλύψει με τυχαία σειρά, με τον τρόπο αυτό ουσιαστικά "λύνοντας" το λεγόμενο "πρόβλημα του περιοδεύοντος πωλητή", ένα διάσημο και δισεπίλυτο γρίφο στον χώρο των οικονομικών και των μαθηματικών.

Στο πρόβλημα αυτό, ένας άνθρωπος (πωλητής) καλείται να βρει τη συντομότερη δυνατή διαδρομή ανάμεσα σε όλους τους προορισμούς που πρέπει να επισκεφτεί. Οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές λύνουν το πρόβλημα συγκρίνοντας το μήκος όλων των πιθανών διαδρομών και επιλέγοντας τον πιο σύντομο. Όμως οι μέλισσες φαίνεται να κάνουν ουσιαστικά το ίδιο πράγμα κάθε μέρα, χωρίς καν τη βοήθεια κομπιούτερ, απλώς με ένα εγκέφαλο που δεν είναι μεγαλύτερος από ένα σπόρο φυτού.

Όπως είπαν οι επιστήμονες, καθημερινά οι μέλισσες ξεκινούν να επισκεφτούν μια πληθώρα λουλουδιών σε διάφορες τοποθεσίες και, επειδή θέλουν να κάνουν εξοικονόμηση ενέργειας για το πέταγμά τους, "υπολογίζουν" μια διαδρομή που τους επιτρέπει να βρίσκονται στον αέρα το ελάχιστο δυνατό χρονικό διάστημα.

Χρησιμοποιώντας τεχνητά άνθη, συνδεμένα με υπολογιστές, οι ερευνητές έδειξαν ότι οι μέλισσες δεν χαράζουν μια πορεία απλώς με βάση την τυχαία σειρά που βρήκαν προηγουμένως τα λουλούδια, αλλά πάνε από λουλούδι σε λουλούδι ακολουθώντας συγκεκριμένο "σχέδιο", που τους επιτρέπει να πετάνε όσο γίνεται λιγότερο.

Αφού εντοπίσουν τις θέσεις των λουλουδιών, στη συνέχεια οι μέλισσες επιστρέφουν σε αυτά έχοντας μάθει -με μυστηριώδη τρόπο- να ακολουθούν πια τον καλύτερο δυνατό δρόμο, δηλαδή τον πιο σύντομο, ώστε να εξοικονομούν χρόνο και ενέργεια (ή χρήμα, όπως θα έλεγε ένας πωλητής!).

"Παρά τους μικροσκοπικούς εγκεφάλους τους, οι μέλισσες είναι ικανές για εντυπωσιακά κατορθώματα στη συμπεριφορά τους. Πρέπει να καταλάβουμε με ποιο τρόπο μπορούν να λύσουν το πρόβλημα του περιοδεύοντος πωλητή χωρίς κομπιούτερ", δήλωσε ο υπεύθυνος της έρευνας.

Οι επιστήμονες ευελπιστούν ότι μια τέτοια ανακάλυψη θα μπορούσε να βοηθήσει και τους ανθρώπους σε διάφορα πρακτικά προβλήματα, όπως στην καλύτερη ρύθμιση της κυκλοφορίας σε ένα δίκτυο (π.χ. κυκλοφοριακό) ή στην εκτεταμένη αλυσίδα τροφοδοσίας μιας επιχείρησης, που στέλνει φορτηγά σε όλα σημεία του ορίζοντα και θέλει να εξοικονομήσει χρόνο και χρήμα στις μετακινήσεις.
http://www.skai.gr/

Η «μπλόφα» αποτυπώνεται στον εγκέφαλό σας!

 Αμερικανοί επιστήμονες εντόπισαν στον ανθρώπινο εγκέφαλο το νευρωνικό «αποτύπωμα» της μπλόφας. Πρόκειται, δηλαδή, για μια συγκεκριμένη εγκεφαλική δραστηριότητα που λαμβάνει χώρα την ώρα που κάποιος προσπαθεί να μεταδώσει μια  ψεύτικη εικόνα του εαυτού τους ή μια ψεύτικη πληροφορία, οπότε να καταφέρει να εξαπατήσει τον συνομιλητή ή των ακροατή του.

Υπό την επίβλεψη του Ριντ Μόνταγκιου και του Ιατρικού Κολλεγίου Μπέιλορ του Χιούστον (Τέξας), οι μελετητές που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο περιοδικό PNAS της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ, σύμφωνα με το BBC και τους «Times» της Νέας Υόρκης, θεωρούν ότι η ανακάλυψή τους μπορεί να συμβάλλει σημαντικά στην καλύτερη δυνατή αποκρυπτογράφηση και κατανόηση του εγκεφάλου των ανθρώπων που πάσχουν από νοητικές διαταραχές, όπως τον αυτισμό.

Στα πειράματα με που έγιναν, εθελοντές κλήθηκαν να παίξουν ένα στρατηγικό βιντεοπαιχνίδι στον υπολογιστή, ενώ παράλληλα καταγράφονταν οι αντιδράσεις του εγκεφάλου τους με μαγνητική τομογραφία λειτουργικού συντονισμού (fMRI).  Μέσω αυτής της λειτουργίας, μπόρεσαν να ανακαλύψουν στο νευρωνικό κύκλωμα ότι αυτό ενεργοποιείται, όταν ένας άνθρωπος "χειραγωγεί" τεχνηέντως τις αντιλήψεις των άλλων για τον εαυτό του. Όπως για παράδειγμα, όταν δίνει μια συνέντευξη για πρόσληψη εργασίας ή όταν παίζει χαρτιά.
 
Ακόμη, βλέποντας πρισματικά τα αποτελέσματα της έρευνας και των πειραμάτων, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι ένας στους δέκα ανθρώπους (ποσοστό 11%) συστηματικά εξαπατά τους άλλους, κάνοντάς τους να πιστεύουν κάτι άλλο από αυτό που πραγματικά είναι ή πιστεύει, με στόχο το μεγαλύτερο προσωπικό του κέρδος. Η μπλόφα, συνεπώς, αντιστοιχεί σε ένα ξεχωριστό μοτίβο εγκεφαλικής δραστηριότητας, σε περιοχές του εγκεφάλου που εμπλέκονται στη λήψη πολύπλοκων αποφάσεων, στην επίτευξη στόχων και στην κατανόηση των πεποιθήσεων του άλλου.

http://www.protothema.gr/

Οι φαρμακευτικές ιδιότητες του κάστανου

Μοναδικές πληροφορίες για τις φαρμακευτικές ιδιότητες του κάστανου παρέχει ο Δήμος Καστανιάς στον Νομό Τρικάλων, μέσω ενός φυλλαδίου, που αποτελεί «καρπό» της δράσης «Οι γεύσεις της Θεσσαλίας».

Τα κάστανα περιέχουν 48% νερό καθώς και πολλά ορυκτά άλατα, ενώ αποτελούν καλή πηγή πρωτεϊνών (έχουν απαραίτητα αμινοξέα που δεν συνθέτει από μόνος του ο οργανισμός) και υδατανθράκων (45%, με μορφή κυρίως αμύλου).

Επιπρόσθετα, περιέχουν τις βιταμίνες Β1 και Β2, οι οποίες είναι απαραίτητες για τη μετατροπή των τροφών σε ενέργεια και για την ομαλή λειτουργία του νευρικού συστήματος. Επίσης, είναι πλούσια σε βιταμίνη C (ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα) και φολλικό οξύ (απαραίτητο για την παραγωγή των ερυθρών αιμοσφαιρίων).

Τα κάστανα έχουν καλή περιεκτικότητα σε ασβέστιο (για τη μεταβίβαση των νευρικών ερεθισμάτων και την ενίσχυση των οστών και των δοντιών), μαγνήσιο (αντικαταθλιπτικές ιδιότητες και απαραίτητο για την υγεία των μαλλιών), φώσφορο (για τα οστά και την όραση), σίδηρο, νάτριο και κάλιο. Ενώ είναι γνωστά για την προστατευτική τους δράση στα καρδιαγγειακά προβλήματα και τη συμβολή τους στην καλή λειτουργία του εντέρου. Αποτελούν δε καλή πηγή καλίου, που είναι απαραίτητο για τη ρύθμιση της αρτηριακής πίεσης, της καρδιακής συστολής και της υδατικής ισορροπίας του οργανισμού.

Το κάστανο, ωμό ή ψητό, αποτελεί μια πλήρη τροφή, ιδανική για παιδιά, για όσους αναρρώνουν από διάφορες ασθένειες (π.χ. έντονη διάρροια) αλλά και για αθλητές. Παρόλο που κατατάσσεται στους ξηρούς καρπούς, το βρώσιμο τμήμα του καρπού είναι μαλακό και χαρακτηρίζεται από υψηλή περιεκτικότητα σε άμυλο, διπλάσιο από την πατάτα.

Ο φλοιός της καστανιάς είναι, επίσης, αντιπυρετικός και τα φύλλα της χρησιμοποιούνται για την καταπράυνση του κοκίτη.
http://www.zougla.gr/

Οκτώ διατροφικοί μύθοι για την παχυσαρκία

Oκτώ δημοφιλείς διατροφικούς μύθους για την παχυσαρκία επιχειρεί να καταρρίψει το νέο βιβλίο γνωστής Βρετανίδας διατροφολόγου.

Η «Επιδημία της παχυσαρκίας» (Τhe Οbesity Εpidemic) που κυκλοφορεί αυτές τις ημέρες στη Βρετανία έχει προκαλέσει συζητήσεις, επειδή η συγγραφέας του, Ζόε Χάρκομπ, θεωρεί ότι η παχυσαρκία δεν οφείλεται στον σύγχρονο τρόπο ζωής, όπως συνηθίζαμε να πιστεύουμε μέχρι σήμερα.

Η διατροφολόγος εκτιμά ότι, αν άνδρες και γυναίκες καταναλώνουν ημερησίως τον συνιστώμενο αριθμό θερμίδων, μπορούν να διατηρούν το βάρος τους ό,τι και αν τρώνε, όπως και αν το τρώνε.
Δεν υπάρχουν «κακές» ή απαγορευμένες τροφές. Όσο για την απώλεια βάρους, λέει η Χάρκομπ, μια απλή μείωση των θερμίδων ημερησίως και μια ήπια σωματική δραστηριότητα, σε συνεννόηση με τον γιατρό, είναι αρκετά.
Η διατροφολόγος διακρίνει τους ακόλουθους οκτώ σύγχρονους διατροφικούς μύθους.

1.Οι υδατάνθρακες πρέπει να αποτελούν τη βάση της διατροφής
Οι υδατάνθρακες, όπως πατάτες, ψωμί, ρύζι και μακαρόνια, όταν τρώγονται, διασπώνται σε κομμάτια γλυκόζης και απορροφώνται από το κυκλοφορικό σύστημα, όπου αποθηκεύονται στους μυς σαν γλυκογόνο, δηλαδή λίπος.

2.Απώλεια βάρους επιτυγχάνεται μόνο με λιγότερες θερμίδες
«Δεν είναι τόσο απλό» ισχυρίζεται η κυρία Χάρκομπ, «καθότι γρήγορα το σώμα καταλαβαίνει ότι εισέρχεται σε περίοδο λιμού και ενεργοποιεί μηχανισμούς εξοικονόμησης ενέργειας. Το σωστό είναι να ''κόψουμε'' τις θερμίδες που προέρχονται από υδρογονάνθρακες και όχι από σημαντικές τροφές, όπως το κρέας».

3.Eξαντλητική γυμναστικήΌσοι πιστεύουν ότι με εξαντλητική γυμναστική θα καταφέρουν να επιταχύνουν τους ρυθμούς μεταβολισμού του σώματός τους, αποφεύγοντας το ενδεχόμενο παχυσαρκίας, κάνουν λάθος, τονίζει η διατροφολόγος. Περισσότερη άσκηση ίσον μεγαλύτερη πείνα μετά, κάτι που μπορεί να αποτελέσει μπούμερανγκ.

4.Τα ζωικά λίπη κάνουν μόνο κακό
«Τα ζωικά λίπη δεν μας κάνουν κακό» θεωρεί η Βρετανίδα επιστήμονας, «αντιθέτως το τεχνητό λίπος είναι αυτό που μας παχαίνει». Λόγου χάρη, 100 γραμμ. χοιρινά παϊδάκια περιέχουν ελάχιστα βλαβερά λιπαρά, τα οποία είναι απολύτως χρήσιμα για κάθε κύτταρο του οργανισμού μας.

5.Τα κορεσμένα λιπαρά προκαλούν καρδιαγγειακά νοσήματα
Είναι ένας από τους πιο δημοφιλείς διατροφικούς μύθους των τελευταίων 50 ετών, ο οποίος, σύμφωνα με την κυρία Χάρκομπ, «είναι παντελώς αβάσιμος. Στην πραγματικότητα δεν έχουμε ασφαλείς έρευνες που να αποδεικνύουν ότι τα κορεσμένα λίπη συνδέονται με την εμφάνιση καρδιαγγειακών νοσημάτων».

6.Η χοληστερόλη είναι εχθρός της δίαιτας
Η πιο αμφιλεγόμενη άποψη της διατροφολόγου έχει να κάνει με τη χοληστερόλη, την οποία δεν θεωρεί και τόσο επικίνδυνη για την υγεία μας. «Το να λέμε ότι ένας άνθρωπος πρέπει να έχει ένα συγκεκριμένο επίπεδο χοληστερόλης είναι σαν να ισχυριζόμαστε, λανθασμένα, ότι κάθε άνθρωπος πρέπει να έχει συγκεκριμένες διαστάσεις, βάρος και ύψος».

7.Οι φυτικές ίνες κάνουν καλό στα πάντα
Για δεκαετίες ολόκληρες οι διαιτολόγοι συνιστούν κατανάλωση φυτικών ινών για την καλή λειτουργία του εντέρου, κάτι που, σύμφωνα με την κυρία Χάρκομπ, δεν αποτελεί και τόσο καλή ιδέα. «Είναι άλλο πράγμα η καλή λειτουργία του εντέρου κι άλλο να τρώμε φυτικές ίνες με σκοπό να ''αδειάζουμε'' το έντερό μας απ΄ όλα τα θρεπτικά συστατικά που περιέχει».

8.Τα φρούτα και τα λαχανικά είναι οι πιο υγιεινές τροφές
Τα λαχανικά είναι όντως θρεπτικά, αλλά όχι και τα φρούτα, τα οποία περιέχουν φρουκτόζη, ουσία που μεταβολίζεται απευθείας στο συκώτι μας και αποθηκεύεται ως λίπος στο σώμα μας. Οι βιταμίνες που βρίσκονται στο κρέας, στο ψάρι ή στα αβγά είναι απείρως καλύτερες από τις αντίστοιχες των φρούτων.
Πηγή: Εφημερίδα «To Βήμα»

Κάντε γυμναστική, προστατεύει από τα κρυολογήματα!

Σύμφωνα με μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα η τακτική σωματική άσκηση αποτελεί ασπίδα προστασίας από τα κρυολογήματα και συμβάλλει στην ήπια συμπτωματολογία τους. Το πολιτειακό πανεπιστήμιο των Απαλαχίων στη Β.Καρολίνα με επικεφαλής της μελέτης τον δρα Ντέηβιντ Νίμαν, δημοσίευσε τη σχετική εργασία στο βρετανικό περιοδικό για θέματα αθλητιατρικής «British Journal of Sports Medicine».

Συγκεκριμένα, στην τρίμηνη έρευνα που πραγματοποιήθηκε μελετήθηκαν οι περιπτώσεις 1.000 ανθρώπων από 18 έως 85 χρόνων και διαπιστώθηκε ότι, όσοι ασκούνται σε καθημερινή βάση, έχουν σχεδόν 50% λιγότερες πιθανότητες να κολλήσουν κάποιον ιό κρυολογήματος, αλλά και σε περίπτωση εμφάνισης του ιού να αισθάνονται λιγότερο έντονα και βαριά τα συμπτώματα, οπότε να μην εμποδίζονται να ανταπεξέρχονται στις καθημερινές τους υποχρεώσεις, να και με ίωση!

Η εκτίμηση των επιστημόνων αναφέρει ότι αυτό συμβαίνει, καθώς η άσκηση βοηθά στην ενίσχυση του ανοσοποιητικού συστήματος, αλλά και στην πιο άμεση ενεργοποίηση των αμυντικών κυττάρων του ανθρώπινου οργανισμού.  Μάλιστα οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι δεν είναι απαραίτητο να κάνει κανείς εντατική άσκηση, αλλά να βρίσκεται απλώς σε καλή φυσική κατάσταση.

  Κατά μέσο όρο, οι ενήλικες παθαίνουν από δύο έως πέντε κρυολογήματα το χρόνο, ενώ οι μεγαλύτεροι σε ηλικία, οι άντρες και οι παντρεμένοι, καθώς και όσοι τρώνε πολλά φρούτα , φαίνεται να κρυολογούν λιγότερο συχνά. Το αντίθετο συμβαίνει με όσους έχουν παιδιά ή εργάζονται κοντά σε αυτά, οι οποίοι έχουν την τάση να είναι επιρρεπείς στα κρυολογήματα.

Πιο αναλυτικά, σύμφωνα με τα ευρήματα της έρευνας, όσοι ασκούνται τουλάχιστον πέντε μέρες την εβδομάδα, είχαν κρυολόγημα 4,4 έως 4,9 μέρες σε διάστημα τριών μηνών τον χειμώνα, όσοι ασκούνταν από μια έως τέσσερις μέρες την εβδομάδα, είχαν κρυολόγημα για 4,9 έως 5,5 μέρες, ενώ όσοι έκαναν ελάχιστη (μια φορά την εβδομάδα με το…ζόρι) έως καθόλου άσκηση, είχαν κρυολόγημα επί 8,2 έως 8,6 μέρες κατά μέσο όρο.

Επιπλέον, όσοι αθλούνταν τακτικά, υπέφεραν λιγότερο -σε ποσοστό μέχρι και 41%- από ενοχλητικά συμπτώματα, όπως ο βήχας και το φτάρνισμα, σε σχέση με όσους προτιμούσαν τον… καναπέ. «Το πιο ισχυρό όπλο που έχει κάποιος στους κρύους μήνες του χειμώνα, είναι να βγει έξω και να περπατήσει με γρήγορο βήμα για τουλάχιστον μισή ώρα", δήλωσε ο Νίμαν.». Αθλήθειτε, λοιπόν, κάνει καλό!

Η άθληση με φίλους διώχνει την κατάθλιψη…

Άνθρωποι που ασκούνται και αθλούνται συχνά, κατά τη διάρκεια του ελεύθερου χρόνου τους παρέα με φίλους τους, είναι λιγότερο πιθανό να εμφανίσουν συμπτώματα κατάθλιψης και άγχους.

Σύμφωνα με νέα βρετανο-νορβηγική επιστημονική έρευνα, διαπιστώθηκε ότι το ίδιο ευεργετικό αποτέλεσμα δεν ισχύει, αν η φυσική δραστηριότητα αποτελεί τμήμα της εργασιακής ρουτίνας του ανθρώπου.

Οι ερευνητές από το Ινστιτούτο Ψυχιατρικής του King's College του Λονδίνου και του Νορβηγικού Ινστιτούτου Δημόσιας Υγείας του πανεπιστημίου του Μπέργκεν, υπό τον δρα Σάμιουελ Χάρβεϊ, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο βρετανικό περιοδικό ψυχιατρικής «British Journal of Psychiatry», σύμφωνα με το BBC, συνέκριναν τις επιπτώσεις της σωματικής δραστηριότητας στον ελεύθερο χρόνο και στη διάρκεια της εργασίας και βρήκαν ότι στην πρώτη μόνο περίπτωση υπάρχει σαφής ψυχική ωφέλεια για το άτομο.

Οι άνθρωποι που δεν είναι σωματικά δραστήριοι κατά τον ελεύθερο χρόνο τους, έχουν σχεδόν διπλάσια πιθανότητα να εμφανίσουν συμπτώματα κατάθλιψης σε σχέση με όσους έχουν τέτοιες φυσικές δραστηριότητες. Ο βαθμός έντασης της καταβαλλόμενης προσπάθειας - αν δηλαδή η φυσική δραστηριότητα είναι λιγότερο ή περισσότερο έντονη- δεν φαίνεται να επιδρά διαφορετικά στην ψυχική διάθεση.

Οι ερευνητές επεσήμαναν ότι αν κάποιος στον ελεύθερο χρόνο του ασκείται ή αθλείται μαζί με φίλους του, αυτό τον βοηθάει ακόμη περισσότερο στο να διώχνει το άγχος.

Το αλκοόλ κάνει "σκόνη" ηρωίνη και κοκαΐνη

Το αλκοόλ καταστρέφει  τον ανθρώπινο οργανισμό πιο πολύ και από τα σκληρότερα παράνομα ναρκωτικά!

Σύμφωνα με ανεξάρτητη βρετανική μελέτη που διενεργήθηκε από ερευνητές της Ανεξάρτητης Επιστημονικής Επιτροπής για τα Ναρκωτικά (ISCD) και έναν ειδικό σύμβουλο του Ευρωπαϊκού Κέντρου Παρακολούθησης για τα Ναρκωτικά και τους Εθισμούς στα Ναρκωτικά (EMCDDA) το αλκοόλ αποτελεί την πιο «επικίνδυνη» κατάχρηση όχι μόνο στην υγεία αλλά και στην κοινωνία ως σύνολο.

Επικεφαλής της μελέτης ήταν ο καθηγητής Ντέιβιντ Νατ, πρόεδρος του ISDC. Ο Νατ εξαναγκάστηκε πέρυσι σε παραίτηση από σύμβουλος της βρετανικής κυβέρνησης, όταν κατηγόρησε τις αρχές ότι αγνοούν τα επιστημονικά δεδομένα, που δείχνουν ότι η κάνναβη είναι λιγότερο επιβλαβής από το αλκοόλ.

«Οι αποφάσεις των κυβερνήσεων για το τι θεωρείται παράνομο δεν βασίζονται πάντα στην επιστήμη» συμφώνησε ο Λέσλι Κινγκ, σύμβουλος του EMCDDA και μέλος της ερευνητικής ομάδας. Οι φόροι και τα έσοδα για τα προϊόντα καπνού και αλκοόλ, είπε, μπορούν να επηρεάζουν τις αποφάσεις για το τι είναι νόμιμο και τι παράνομο.

Στην τελευταία μελέτη, οι ερευνητές αξιολόγησαν μια σειρά  ψυχοδραστικών ουσιών χρησιμοποιώντας εννέα κριτήρια για τις βλάβες που προκαλούνται στο χρήστη και επτά κριτήρια για τις βλάβες που προκαλούνται σε τρίτους.

Η πρώτη κατηγορία κριτηρίων περιλάμβανε παράγοντες όπως οι θάνατοι που αποδίδονται ευθέως σε κάθε ναρκωτικό, οι βλάβες στην υγεία, η εξάρτηση και η απώλεια σχέσεων. Η δεύτερη κατηγορία συμπεριέλαβε κριτήρια όπως η εγκληματικότητα, οι επιπτώσεις στο περιβάλλον, οι οικογενειακές συγκρούσεις, το οικονομικό κόστος και η διάρρηξη του κοινωνικού ιστού.

Βάσει αυτών των κριτηρίων, οι υπό εξέταση ουσίες βαθμολογήθηκαν από το 0 (απόλυτα ασφαλείς) μέχρι το 100.

Η τελική κατάταξη έχει ως εξής: Αλκοόλ (72), ηρωίνη (55), κοκαΐνη σε μορφή κρακ (54), μεθαμφεταμίνη (33), κοκαΐνη (27), κάπνισμα (26), αμφεταμίνες ή «σπιντ» (23), κάνναβη (20), βενζοδιαζεπίνες όπως το Valium (15), κεταμίνη (15), μεθαδόνη (14), μεφεδρόνη (13), ecstasy (9), αναβολικά στεροειδή (9), LSD (7) και «μαγικά μανιτάρια» (5).

Γιατί οι άντρες ζουν λιγότερο από τις γυναίκες;

Ο μέσος άνδρας τρέχει πιο γρήγορα από μια γυναίκα ή σηκώνει μεγαλύτερα βάρη, αλλά σε τελευταία ανάλυση το ισχυρό φύλο είναι οι γυναίκες, αφού ζουν πιο πολύ.

Σε όλο τον κόσμο οι γυναίκες ζουν κατά μέσο όρο περισσότερο από τους άνδρες (γύρω στα πέντε χρόνια) και το ζήτημα απασχολεί χρόνια τώρα τους επιστήμονες, οι οποίοι τώρα πια φαίνεται να πλησιάζουν στη λύση του αινίγματος.

Η αιτία φαίνεται πως είναι ότι οι άνδρες είναι γενετικά πιο "αναλώσιμοι" σε σχέση με το υποτιθέμενο "ασθενές" φύλο, με άλλα λόγια οι γυναίκες ζουν πιο πολλά χρόνια λόγω της ανώτερης βιολογίας τους (που έχει να κάνει τελικά με το ότι γεννάνε) και όχι του υποτιθέμενου λιγότερου στρες σε σχέση με τους άνδρες στη ζωή τους.

Αν και με το πέρασμα του χρόνου, η "ψαλίδα" στο προσδόκιμο ζωής φαίνεται να κλείνει κάπως, παρόλα αυτά τον τελευταίο λόγο τελικά τον λένε πάντα οι γυναίκες - στην κυριολεξία. Μάλιστα, όσο πιο προχωρημένη είναι η ηλικία, τόσο μεγαλύτερη είναι η απόκλιση στο προσδόκιμο ζωής ανάμεσα στα δύο φύλα.

Στην ηλικία των 85 ετών υπάρχουν κατά μέσο όρο έξι γυναίκες για κάθε τέσσερις άνδρες, ενώ στην ηλικία των 100 ετών υπάρχουν υπερδιπλάσιες γυναίκες που τα έχουν εκατοστήσει σε σχέση με άνδρες. Και φυσικά δεν είναι τυχαίο ότι ο άνθρωπος που είναι γνωστό ότι μέχρι σήμερα έζησε περισσότερα χρόνια από κάθε άλλον, ήταν μια γυναίκα, η γαλλίδα Ζαν Καλμάν, η οποία πέθανε το 1997 σε ηλικία 122 ετών και 164 ημερών.

Μέχρι σήμερα έχουν δοθεί διάφορες -όχι ευρέως αποδεκτές- ερμηνείες για την υπεροχή των γυναικών και την μειονεξία των ανδρών: ότι οι άνδρες κάνουν πιο απαιτητικές από σωματική άποψη εργασίες, άρα φθείρονται περισσότερα βιολογικά, ή ότι εμπλέκονται σε πιο ριψοκίνδυνες ή επιβλαβείς δραστηριότητες από τις γυναίκες (πόλεμος, καυγάδες, κάπνισμα, περισσότερο αλκοόλ, χειρότερη διατροφή κ.α.), άρα πάνε γυρεύοντας να πεθάνουν μια ώρα αρχύτερα.

Οι ερμηνείες αυτές ουσιαστικά έχουν ένα επίμαχο κοινό σημείο: ότι οι άνδρες έχουν περισσότερο στρες στη ζωή τους και αυτό τους "σκοτώνει" νωρίτερα (φυσικά οι φεμινίστριες πάντα έλεγαν ότι οι "γυναικείες" δουλειές σε ένα νοικοκυριό είναι εξίσου δύσκολες και ίσως δεν είναι τυχαίο ότι -στατιστικά- οι παντρεμένοι ζουν αρκετά περισσότερο από τους εργένηδες).

Η νέα θεωρία, που κερδίζει έδαφος και φιλοδοξεί να ρίξει φως σε ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια της ανθρώπινης βιολογίας, διατυπώθηκε από τον καθηγητή Τομ Κέρκγουντ του πανεπιστημίου του Νιούκασλ, κορυφαίο γεροντολόγο διεθνώς, σύμφωνα με τη βρετανική "Ιντεπέντεντ" και το αμερικανικό περιοδικό "Scientific American".

Ο βρετανός επιστήμονας υποστηρίζει ότι το γυναικείο σώμα είναι πιο ικανό να εκτελεί τις εργασίες "συντήρησης ρουτίνας" που απαιτεί ένας οργανισμός, προκειμένου να διατηρεί υγιή και ζωντανά τα κύτταρά του. Με τον τρόπο αυτό καθυστερεί τη γήρανση και τον θάνατο, παρά τη διαδεδομένη αντίληψη -ιδιαίτερα στους κύκλους των αισθητικών και της βιομηχανίας καλλυντικών, που παίρνουν υπόψη μόνο τις αλλαγές στο δέρμα- ότι οι άνδρες γερνάνε πιο αργά από τις γυναίκες.

Σύμφωνα με τον Κέρκγουντ, υπάρχουν πλέον επαρκή επιστημονικά στοιχεία για να υποστηριχθεί ότι ουσιαστικά οι άνδρες είναι βιολογικά πιο "αναλώσιμοι" από τις γυναίκες, επειδή τα κύτταρα του σώματός τους δεν είναι προγραμματισμένα να διαρκούν τόσο όσο των γυναικών. Η λεγόμενη "θεωρία του αναλώσιμου σώματος" (που πρωτοεμφανίστηκε πριν από χρόνια) τείνει πλέον να γίνει η κυρίαρχη επιστημονική θεωρία σχετικά με το γιατί γερνάμε και γιατί οι γυναίκες ζουν πιο πολύ.

Η θεωρία αναφέρει ότι αν και τα γονίδια είναι αθάνατα και μπορούν να ζήσουν για πάντα, με το να περνάνε από τη μια γενιά στην άλλη, το σώμα φθείρεται επειδή είναι σχεδιασμένο (γενετικά προγραμματισμένο) από την εξέλιξη και την φυσική επιλογή να ζει μόνο όσο χρειάζεται για να μεταφέρει τα γονίδια στην επόμενη γενιά, συνεπώς είναι αναλώσιμο. Το σώμα, όπως ένα αυτοκίνητο, χρειάζεται "συνεργείο", δηλαδή συνεχή κυτταρική συντήρηση για να ανανεώνεται, όμως με το πέρασμα του χρόνου διάφορα "σφάλματα" (βλάβες του DNA) συσσωρεύονται στα κύτταρα και τους ιστούς. Έτσι γερνάμε, επειδή το σώμα μας δεν μπορεί να αποφύγει τα γενετικά λάθη.

Αυτά τα "σφάλματα", που σιγά-σιγά γίνονται όλο και περισσότερα, είναι πια πολύ δαπανηρά από ενεργειακή άποψη για την επιδιόρθωσή τους, γι' αυτό τελικά το σώμα μας υποκύπτει και πεθαίνει.

Το πότε αυτό -ο θάνατος- θα συμβεί, εξαρτάται από το πόση προσπάθεια το σώμα καταβάλλει για να συντηρήσει και να επιδιορθώσει τα σφάλματά του. Και σε αυτό φαίνεται πως οι γυναίκες υπερτερούν, επειδή χρειάζονται μικρότερη προσπάθεια.

Αυτό συμβαίνει επειδή στους ανθρώπους, όπως και στα περισσότερα άλλα είδη ζώων, η κατάσταση του σώματος του θηλυκού είναι πολύ σημαντική για την αναπαραγωγική επιτυχία. Το έμβρυο πρέπει να τραφεί μέσα στην μητέρα του και το νήπιο να την θηλάσει, πράγματα που εξηγούν γιατί το γυναικείο σώμα πρέπει να είναι πιο ανθεκτικό στον χρόνο από το ανδρικό.

Οι βιολόγοι έχουν πια βρει στοιχεία ότι τα θηλυκά στα περισσότερα είδη ζουν περισσότερο από τα αρσενικά. Τα πειράματα που έγιναν στο εργαστήριο του Κέρκγουντ, επίσης έδειξαν ότι τα θηλυκά έχουν καλύτερα συστήματα συντήρησης και επιδιόρθωσης του οργανισμού τους.

Άλλες μελέτες έχουν ακόμα βεβαιώσει ότι τα κύτταρα που προέρχονται από το σώμα ενός θηλυκού, είναι καλύτερα στο να αποκαθιστούν τη ζημιά σε ένα σώμα, σε σχέση με τα κύτταρα που προέρχονται από το σώμα ενός αρσενικού. Σημειωτέον ότι τα αρσενικά (π.χ. γάτες και σκυλιά) ζουν περισσότερο από τα μη ευνουχισμένα, ενώ κάτι ανάλογο φαίνεται πως συμβαίνει και με τους ευνούχους άνδρες, σύμφωνα με το βρετανό επιστήμονα, επειδή η μεγάλη ποσότητα τεστοστερόνης (που έχει ένας φυσιολογικός άνδρας) κάνει κακό στο προσδόκιμο ζωής του.
http://www.skai.gr/

Ασπίδα προστασίας στους ιούς τα αμύγδαλα

Η κατανάλωση αμυγδάλων βοηθά τον ανθρώπινο οργανισμό να καταπολεμήσει τις μολύνσεις από ιούς, όπως του κοινού κρυολογήματος και της γρίπης, σύμφωνα με μια νέα βρετανο-ιταλική επιστημονική έρευνα.

Η μελέτη ανακάλυψε ότι οι χημικές ουσίες που με φυσικό τρόπο βρίσκονται στον φλοιό των συγκεκριμένων ξηρών καρπών, ενισχύουν την άμυνα του ανοσοποιητικού συστήματος κατά των ιών, καθώς βοηθάνε τα λευκοκύτταρα "Τ" που ανιχνεύουν την παρουσία "ξένου σώματος". Αυξάνουν έτσι την φυσική ικανότητα του ανθρώπινου σώματος να παρεμποδίζει τον πολλαπλασιασμό και την εξάπλωση των παθογόνων μικροοργανισμών.

Οι ερευνητές του Ινστιτούτου Διατροφικών Ερευνών του Νόργουιτς και της Πανεπιστημιακής Πολυκλινικής της Μεσίνα, υπό τη δρα Τζιουζεπίνα Μανταλάρι, που παρουσίασαν τη σχετική μελέτη στο περιοδικό για θέματα ανοσολογίας "Immunology Letters", σύμφωνα με τη βρετανική "Τέλεγκραφ", ανακάλυψαν πως ακόμα και μετά την χώνεψη των αμυγδάλων από το έντερο, παρατηρείται αυξημένη αμυντική ικανότητα του ανοσοποιητικού συστήματος.

Οι επιστήμονες, σε επόμενη μελέτη τους, θα προσδιορίσουν ποια είναι η ιδανική ποσότητα κατανάλωσης αμυγδάλων, για να έχει ο άνθρωπος την μεγαλύτερη δυνατή ωφέλεια για την υγεία του. Όπως είπαν πάντως, είναι δεδομένο ότι αν κανείς τρώει συχνά αμύγδαλα, θα αυξήσει προληπτικά τις άμυνές του κατά διάφορων ιών, ενώ όσοι έχουν ήδη μολυνθεί, θα καταπολεμήσουν πιο γρήγορα τον ιό.

Οι ερευνητές έλεγξαν την αντίδραση του ανοσοποιητικού συστήματος σε μολύνσεις ακόμα και από τον ιό του έρπητα, ο οποίος θεωρείται δύσκολος "αντίπαλος", καθώς μπορεί να ξεφεύγει από τις άμυνες του ανοσοποιητικού συστήματος, και διαπίστωσαν ότι τα αμύγδαλα βοηθάνε στην αντιμετώπισή του. Όταν όμως είχε αφαιρεθεί από τα αμύγδαλα η φλούδα τους, τότε η προστατευτική δράση τους μειωνόταν δραστικά.

Οι επιστήμονες δεν έχουν ακόμα εντοπίσει ποιες ουσίες, ακριβώς, στον φλοιό των ξηρών καρπών είναι αυτές που έχουν την αντι-ιική δράση, υποπτεύονται όμως ότι πρόκειται για τις πολυφαινόλες. Εκτίμησαν επίσης ότι πιθανώς και άλλοι ξηροί καρποί έχουν ανάλογη δράση.
http://www.skai.gr/
 
 
Οι άνθρωποι που είναι ανοιχτοί και εξωστρεφείς, βασανίζονται πιο πολύ από τις συνέπειες της έλλειψης ύπνου, σύμφωνα με μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα, που διαπίστωσε ότι οι κλειστοί και εσωστρεφείς τύποι έχουν λιγότερο πρόβλημα όταν μένουν άϋπνοι και έτσι είναι την επόμενη μέρα σε μεγαλύτερη εγρήγορση.

Οι ερευνητές του Κέντρου Στρατιωτικής Ψυχιατρικής και Νευροεπιστήμης του Στρατιωτικού Ινστιτούτου Ερευνών Γουόλτερ Ριντ των ΗΠΑ, οι οποίοι δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο περιοδικό για θέματα ύπνου "Sleep", σύμφωνα με το BBC, κράτησαν ξύπνιους επί 36 ώρες μια ομάδα 48 εθελοντών ηλικίας 18 έως 39 ετών, οι οποίοι είχαν χωριστεί σε δύο ομάδες (εξωστρεφών-εσωστρεφών).

Κάνοντας ανά μια ώρα διάφορα νοητικά και ψυχολογικά τεστ στη διάρκεια του πειράματος, καθώς και μετά τη λήξη του, προκειμένου να μετρήσουν την εγρήγορση και το βαθμό αντίδρασης των εθελοντών (οι οποίοι, για παράδειγμα, κλήθηκαν να πατήσουν ένα κουμπί όσο πιο γρήγορα μπορούσαν, μόλις άναβε ένα φωτάκι), οι επιστήμονες βρήκαν ότι οι πιο εσωστρεφείς προσωπικότητες, σε αντίθεση με τις εξωστρεφείς, τα έβγαζαν πέρα καλύτερα με την αϋπνία. Αλλά καλά τα πήγαν και εκείνοι οι εξωστρεφείς, στους οποίους είχε απαγορευτεί οποιαδήποτε κοινωνική επαφή στη διάρκεια του πειράματος, πράγμα που, κατά τους ερευνητές, δείχνει ότι είναι η "κοινωνική διέγερση" εκείνη που κυρίως κουράζει τον εγκέφαλο των εξωστρεφών ανθρώπων.

Οι ερευνητές δήλωσαν ότι, με βάση τα ευρήματά τους, φαίνεται πως οι διαφορετικοί τύποι προσωπικότητας έχουν διαφορετική ικανότητα να ανταποκρίνονται στα στρατιωτικά καθήκοντα (στα οποία μερικές φορές περιλαμβάνεται και η αϋπνία για μεγάλα χρονικά διαστήματα), ενώ εκτιμούν ότι κάτι ανάλογο συμβαίνει με τους πολίτες που δουλεύουν νυκτερινές βάρδιες σε διάφορες δουλειές, χωρίς να έχουν κατ' ανάγκη την φυσιολογική-ψυχολογική ετοιμότητα για κάτι τέτοιο.

Οι ερευνητές εκτιμούν ότι πιθανώς οι εσωστρεφείς χαρακτήρες όλη την ημέρα υφίστανται μια συνεχή εγκεφαλική "υπερ-διέγερση" από ποικίλα ερεθίσματα, πράγμα που τους ωθεί να αποφεύγουν τις πολλές κοινωνικές επαφές γιατί ενοχλούνται από αυτές. Όμως αυτή η συνεχής εγκεφαλική δραστηριότητα, σε σχέση με τα εξωτερικά ερεθίσματα, είναι αυτή που προετοιμάζει καλύτερα τον εγκέφαλό τους, για να αντιμετωπίσει τις συνέπειες της παρατεταμένης αϋπνίας.

Μια προηγούμενη βρετανική έρευνα, υπό τον νευροεπιστήμονα καθηγητή Μαρκ Μπλακγκρόουβ του πανεπιστημίου του Σουάνσι, που επίσης έχει συγκρίνει την επίδραση της έλλειψης ύπνου στους εξωστρεφείς και εσωστρεφείς ανθρώπους, έχει καταλήξει σε ανάλογα συμπεράσματα, ότι οι εξωστρεφείς είναι πιο ευάλωτοι στην αϋπνία. Όμως αποδίδει το πρόβλημά τους σε άλλη αιτία: στο ότι απλώς οι πιο εξωστρεφείς επηρεάζονται περισσότερο από την εμφάνιση των γύρω τους, που βρίσκονται στην ίδια ομάδα και είναι επίσης ξάγρυπνοι, ενώ οι εσωστρεφείς -που ζουν περισσότερο στον "κόσμο" τους- επηρεάζονται λιγότερο από την εικόνα των άλλων ανθρώπων.
http://www.skai.gr/