Τετάρτη 20 Οκτωβρίου 2010

Johnny Cash - The Mercy Seat



Ο Johmmy Cash ερμήνευσε πολλά υπέροχα τραγούδια για τις αδικίες της ζωής και μια από τις σημαντικότερες είναι μια άδικη καταδίκη. To να σου αφαιρούν και την ζωή όμως για μια δικαστική πλάνη, τότε ο πόνος είναι αβάστακτος και η πίκρα γίνεται αθάνατη ενοχή για όλη την κοινωνία που ανέχεται ακόμα σε κάποιες πολιτείες των ΗΠΑ ή και σε άλλα μέρη της γης, την ποινή του θανάτου. Ένας άδικος θάνατος δεν μπορεί να συγκριθεί με καμία δίκαιη καταδίκη. Τέλος πια στην ποινή του θανάτου.

Κρεμάστηκε μετά την καταδίκη του και 90 χρόνια μετά κρίθηκε αθώος

Έπειτα από 90 χρόνια αγώνων, δικαστικών διαμαχών και επιστημονικών εξετάσεων, ένας άνθρωπος που καταδικάστηκε και απαγχονίστηκε, στην Αυστραλία, δικαιώθηκε.

Το πρωί της προσεχούς Δευτέρας ο πολιτειακός υπουργός Δικαιοσύνης, Ρομπ Χολς, θα παραδώσει τα οστά του Κόλιν Κάμπελ Ρος στους απογόνους του για να τα θάψουν δίπλα στον τάφο της μητέρας του.

Ο Ρος απαγχονίστηκε τον Απρίλιο του 1922, όταν βρέθηκε ένοχος για τη δολοφονία της 12χρονης Άλμα Τρίσκε, που είχε σημειωθεί τον Δεκέμβριο του 1921. Ο Ρος ισχυριζόταν τότε ότι ήταν αθώος, χωρίς, ωστόσο, να πείθει.

Από πολύχρονες έρευνες, που ακολούθησαν τον απαγχονισμό του (σσ. η τελευταία έρευνα έγινε το 2007) διαπιστώθηκε ότι οι τρίχες, που βρέθηκαν στον Ρος, δεν ανήκαν -τελικά- στο θύμα και το στοιχείο, πάνω στο οποίο στηρίχθηκε η δίκη και η καταδίκη του, αποδομήθηκε.

Η μητέρα του Ρος είχε ζητήσει να της επιτραπεί να κάνει χριστιανική ταφή στο γιο της, αλλά οι αρχές τότε τής αρνήθηκαν.

«Με την παράδοση των οστών διορθώνουμε ένα λάθος, που διαπράχθηκε. Δυστυχώς, δεν μπορούμε να δώσουμε πίσω στον Ρος τη ζωή που δεν έζησε», δήλωσε ο υπουργός Δικαιοσύνης.
http://www.skai.gr/

Προσβασιμότητα και ΑμεΑ

Είναι γεγονός ότι ο τρόπος με τον οποίο μια κοινωνία συμπεριφέρεται στα άτομα με αναπηρία (ΑμεΑ) φανερώνει το επίπεδο της ανθρωπιάς και του πολιτισμού της. Για τον λόγο αυτόν, κάθε σύγχρονο κράτος οφείλει να αποδεικνύει καθημερινά την ευαισθησία και την αλληλεγγύη του προς αυτές τις ασθενέστερες κοινωνικές ομάδες του πληθυσμού. Ειδικότερα, για την πλήρη κοινωνική ένταξη και συμμετοχή των ατόμων με αναπηρία η πολιτεία οφείλει να διασφαλίσει τα δικαιώματά τους και να τους προσφέρει ίσες ευκαιρίες.

Μία από τις βασικές προϋποθέσεις για την πλήρη κοινωνική ενσωμάτωση των ατόμων με αναπηρία είναι η δημιουργία ενός προσβάσιμου περιβάλλοντος. Κι αυτό, διότι τα υφιστάμενα εμπόδια στο δομημένο περιβάλλον και στα μέσα μαζικής μεταφοράς δυσχεραίνουν ή και αποτρέπουν τα άτομα με αναπηρία από την ενεργό συμμετοχή τους στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή. Στο πλαίσιο αυτό, το υπουργείο Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων έχει θέσει ως βασική του προτεραιότητα την άμεση κατάρτιση ενός ολοκληρωμένου προγράμματος παρεμβάσεων για την εξασφάλιση στα ΑμΕΑ ίσων ευκαιριών διακίνησης, μεταφοράς, επικοινωνίας και πρόσβασης των κτιρίων με τους υπόλοιπους πολίτες.
Το πρόγραμμα αυτό περιλαμβάνει επικεντρωμένες παρεμβάσεις σε τρία επίπεδα:
1. Στους χώρους διακίνησης πεζών, με μέτρα όπως η διαπλάτυνση πεζοδρομίων και στάσεων λεωφορείων, η επέκταση των υποδομών προσέγγισης (ράμπες – εξέδρες) στα πεζοδρόμια για την εξασφάλιση της δυνατότητας επιβίβασης – αποβίβασης των χρηστών αναπηρικού αμαξιδίου, η τοποθέτηση ειδικού εξοπλισμού σε διασταυρώσεις για τη διευκόλυνση της πρόσβασης ατόμων με αναπηρία κτλ.
2. Στην κτιριακή υποδομή και τον εξοπλισμό των μέσων μαζικής μεταφοράς, με την περαιτέρω ανάπτυξη του υφιστάμενου συστήματος διαδρόμων κίνησης τυφλών, την επέκταση της χρήσης ειδικού εξοπλισμού (σταθερές και κινητές ράμπες) όπου αυτό είναι εφικτό, την κατασκευή πεζογεφυρών με ράμπες πρόσβασης κ.ά.
3. Στα ίδια τα μέσα μαζικής μεταφοράς, με τη διασφάλιση της ύπαρξης ζωνών ασφαλείας και συστημάτων συγκράτησης αναπηρικών αμαξιδίων στα οχήματα, την καλύτερη αξιοποίηση της τηλεματικής για την πληροφόρηση μέσα στα οχήματα και τις στάσεις τόσο των ατόμων με προβλήματα όρασης όσο και των κωφών και βαρήκοων, τη γενίκευση του μέτρου της ελεύθερης εισόδου των σκύλων-οδηγών για τυφλούς σε όλα τα μέσα μαζικής μεταφοράς κτλ.
Οι δράσεις αυτές θα συνοδευτούν από την περαιτέρω προώθηση των ειδικών συστημάτων μεταφοράς “Από πόρτα σε πόρτα” για την εξυπηρέτηση των ατόμων με αναπηρία που δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν τα μέσα μαζικής μεταφοράς και την ενίσχυση των ήδη υφιστάμενων ειδικών υπηρεσιών που παρέχουν ορισμένοι από τους εποπτευόμενους φορείς, κυρίως στην περιφέρεια (π.χ., ΕΘΕΛ, ΟΑΣΘ).
Παράλληλα, και με στόχο την καλύτερη κατανόηση των αναγκών των επιβατών με αναπηρίες, θα δοθεί ιδιαίτερη έμφαση στην οργάνωση ειδικών πιστοποιημένων εκπαιδευτικών προγραμμάτων για τα στελέχη όλης της αλυσίδας του τομέα μεταφορών (προσωπικό μεταφορικών φορέων, προσωπικό επίγειας εξυπηρέτησης, τουριστικών πρακτόρων κ.ά.) σε θέματα αναπηρίας και προσβασιμότητας, αξιοποιώντας τις εκπαιδευτικές δομές των εποπτευόμενων φορέων και τις δυνατότητες που προσφέρει το σύστημα της διά βίου μάθησης στη χώρα μας. Στο ίδιο πλαίσιο, θα καταβληθεί προσπάθεια να συμπεριληφθούν στα εκπαιδευτικά πρόγραμμα των Πάρκων Κυκλοφοριακής Αγωγής στοιχεία προσβασιμότητας ΑμεΑ, προκειμένου να ενθαρρυνθεί ο σεβασμός των δικαιωμάτων και της αξιοπρέπειας των ΑμεΑ και να καταπολεμηθούν οι διακρίσεις και τα αρνητικά στερεότυπα εναντίον τους.
Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δεσμεύεται για την προώθηση και υλοποίηση τόσο αυτών όσο και πολλών άλλων μέτρων για μία πραγματική αλλαγή στη ζωή των συνανθρώπων μας με αναπηρία.
Γράφει ο Σπύρος Βούγιας, υφυπουργός Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων
http://www.makthes.gr/
17-10-2010

Οδηγός επιλογής χειροκίνητου αμαξιδίου

Μια σύντομη και περιεκτική περιγραφή των βασικών ρυθμίσεων και προσαρμογών που είναι σημαντικό να έχει κάποιος υπ’όψιν του πριν την αγορά του χειροκίνητου αναπηρικού του καθίσματος. Ποιος τύπος αμαξιδίου είναι κατάλληλος για εσένα; Ποιες είναι οι ιδανικές διαστάσεις που πρέπει να έχει το κάθισμά σου; Ποιες ρυθμίσεις θα σε κρατήσουν ασφαλή πάνω στο αμαξίδιο; Πώς γίνεται πιο ευκίνητο ένα χειροκίνητο αναπηρικό κάθισμα;

Το αναπηρικό αμαξίδιο είναι αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητάς μας, γι’ αυτό και η επιλογή του πρέπει να είναι σωστή, μιας και δεν έχουμε την δυνατότητα να το αλλάζουμε όποτε θέλουμε. Ακολουθεί ένας απλός οδηγός με τα βασικά πράγματα που πρέπει να προσέξουμε όταν επιλέγουμε το αναπηρικό αμαξίδιο-κάθισμα.

1. Για τί είδους χρήση προορίζεται το αμαξίδιο

Επιλέγουμε το αμαξίδιο μας ανάλογα με τη χρήση την οποία θέλουμε να του κάνουμε.
Ένας δραστήριος χρήστης, για παράδειγμα, δεν ενδείκνυται να διαλέξει ένα βαρύ και μεγάλο σε διαστάσεις αμαξίδιο, γιατί θα τον δυσκολέψει στην καθημερινότητά του. Τα πιο βαριά αμαξιδια είναι για ανθρώπους που δεν μετακινούνται μόνοι τους και χρήζουν ανάγκης συνόδου. Ελαφρύ θεωρείται ένα αμαξίδιο με βάρος κάτω από 10 κιλά, όταν αυτό είναι χωρίς τις ροδές. Οι ρόδες επειδή αφαιρούνται δεν υπολογίζονται στο συνολικό βάρος, οπότε όταν μιλάμε για βάρος αμαξιδίου θεωρούμε πάντα ότι αυτό είναι χωρίς τις ρόδες.

2. Υλικό κατασκευής αμαξιδίου

Τα συνηθέστερα υλικά από τα όποια κατασκευάζονται τα «ελαφριού τύπου» αμαξιδια είναι: το αλουμίνιο, το τιτάνιο, και -τώρα τελευταία- το ανθρακόνημα. Το αλουμίνιο είναι αρκετά αξιόπιστο, δοκιμασμένο πολλά χρόνια, ελαφρύ, και ελαστικό σαν μέταλλο. Το τιτάνιο (κράμα τιτάνιου) είναι λίγο πιο ελαφρύ από το αλουμίνιο, χρησιμοποιείται αρκετά τα τελευταία χρόνια, είναι πιο άκαμπτο, και φυσικά πιο ακριβό. Τέλος, το ανθρακόνημα είναι πολύ πιο ελαφρύ και από τα δύο προηγούμενα, τελείως άκαμπτο, και απευθύνεται σε χρήστες που δεν μπορούν να σηκώσουν το βάρος του αλουμινίου και του τιτανίου.

3. Τύπος αμαξιδίου

Μιας και μιλάμε αποκλειστικά για αμαξίδια ελαφριού τύπου, να πούμε ότι αυτά χωρίζονται σε 2 κατηγορίες: στα «σπαστά» (αυτά δηλαδή που κλείνουν στη μέση και μπορούν να μπουν στο αυτοκίνητο χωρίς να βγουν οι ροδές) και σε εκείνα με το «ενιαίο υποπόδιο» (στα όποια πέφτει μόνο η πλάτη).
Τα αμαξίδια με το ενιαίο υποπόδιο χωρίζονται στα “custom made” τα όποια είναι κατασκευασμένα με “rigid frame” (σταθερό σκελετό) χωρίς περαιτέρω ρυθμίσεις και απευθύνονται σε πολύ έμπειρους χρηστές που ξέρουν ακριβώς τί θέλουν από ένα αμαξίδιο, και στα ρυθμιζόμενα, στα όποια μπορείς να προσαρμόσεις τις ρυθμίσεις του αμαξιδίου στα μετρά του χρήστη και να δοκιμάσεις ποιες είναι οι κατάλληλες εξατομικευμένες τροποποιήσεις. Αυτά τα αμαξιδια συνιστώνται σε νέους χρήστες που δεν έχουν προηγούμενη εμπειρία.

4. Υποστήριξη και ανταλλακτικά

Ένα πολύ βασικό σημείο που πρέπει να προσέξουμε είναι η υποστήριξη που θα έχουμε από τον έμπορο από τον οποίο θα αγοράσουμε το αμαξίδιό μας. Δηλαδή, εάν υπάρχει άμεση κάλυψη ανταλλακτικών ή εάν χρειαστούμε έναν άνθρωπο να μας δείξει κάτι, να ξέρουμε ότι θα εξυπηρετηθούμε. Αυτό που λέμε «after sale service» είναι πολύ σημαντικό, γιατί αν συμβεί οτιδήποτε στο αμαξίδιο δεν έχουμε την πολυτέλεια να περιμένουμε πότε θα έρθει το ανταλλακτικό.

5. Οι διαστάσεις-ρυθμίσεις του αμαξιδίου

Το πιο σημαντικό κεφάλαιο είναι οι διαστάσεις και οι ρυθμίσεις που θα έχει το αμαξίδιό μας. Υπάρχουν οι βασικές, αλλά και πιο λεπτομερείς ρυθμίσεις, που θα πρέπει να λάβουμε σοβαρά υπ’ όψιν μας αν δεν θέλουμε να αντιμετωπίσουμε μελλοντικά προβλήματα.

Πλάτος καθίσματος αμαξιδίου

Είναι το πλάτος μόνο του καθίσματος (χωρίς τις ρόδες) και συνήθως κυμαίνεται από 36-42cm για τους ενήλικες. Επειδή το πλάτος δεν αλλάζει, πρέπει να είμαστε προσεκτικοί και σίγουροι τη στιγμή που θα πάρουμε τα μέτρα. Ο πιο εύκολος τρόπος για να μετρήσουμε το ιδανικό πλάτος που χρειάζεται να έχει το κάθισμά μας, είναι ο εξής:
Ξαπλώνουμε σε ένα κρεβάτι, παίρνουμε 2 χοντρά βιβλία και τα τοποθετούμε όρθια αριστερά και δεξιά από τη λεκάνη, ίσα-ίσα να ακουμπούν ελαφριά πάνω μας (δηλαδή είμαστε ανάμεσα στα βιβλία), και μετράμε την απόσταση από το ένα βιβλίο στο άλλο – αυτό είναι το πλάτος του καθίσματός μας.

Μήκος καθίσματος αμαξιδίου

Το μήκος καθίσματος είναι ανάλογο με το ύψος του χρήστη. Μετράμε από τη λεκάνη μέχρι το γόνατο, και συνήθως το μήκος που επιλεγούμε για το κάθισμά μας πρέπει να είναι 10 cm μικρότερο από αυτήν την απόσταση.

Ύψος πλάτης

Το ύψος της πλάτης ρυθμίζεται ανάλογα με την αναπηρία του χρήστη του αμαξιδίου. Για χρήστες που δεν έχουν καθόλου λειτουργία κοιλιακών μυών, μια ψηλή πλάτη περίπου 30 cm είναι απαραίτητη. Χρήστες με ενεργούς κοιλιακούς μυς, καλό είναι να προτιμούν χαμηλή έως πολύ χαμηλή πλάτη.

Πλάτος πλάτης

Το πλάτος της πλάτης είναι ανάλογο του πλάτους του καθίσματος, εκτός και αν απαιτείται κάτι διαφορετικό.

Απόσταση υποποδίου από κάθισμα

Γι’ αυτή τη μέτρηση θα υπολογίσουμε την απόσταση από την κλείδωση του γόνατος μέχρι το κάτω μέρος του πέλματος (πατούσα). Στη μέτρηση πρέπει να συνυπολογίσουμε και το ύψος του μαξιλαριού που θα χρησιμοποιήσουμε (5-10 cm). Προσοχή: Το πέλμα θα πρέπει να πατάει καλά στο υποπόδιο και όχι ίσα-ίσα να ακουμπάει.

Ύψος αμαξιδίου

Το ύψος του αμαξιδίου μετριέται σε δύο διαφορετικά σημεία: στο μπροστινό και στο πίσω ύψος. Μπροστινό ύψος είναι το σημείο που σχηματίζει η γωνία μεταξύ καθίσματος-υποποδίου και το πίσω ύψος θεωρείται η πίσω γωνία μεταξύ πλάτης-καθίσματος. Αυτό που καλό είναι να λάβουμε υπ’ όψιν μας σε αυτή την μέτρηση είναι ότι το πίσω μέρος θα πρέπει να είναι περίπου 7-10 cm πιο χαμηλό από το μπροστινό. Δηλαδή, στην ουσία, το κάθισμα θα πρέπει να έχει μια κλίση προς τα πίσω. Αυτό το κάνει πιο σταθερό και βοηθάει στην περίπτωση που θέλουμε να σκύψουμε να πιάσουμε κάτι από μπροστά. Αν δεν έχει κλίση, είναι πολύ πιθανό μόλις σκύψουμε ή σε μια απότομη κατηφόρα να γλιστρήσουμε μπροστά και να πέσουμε. Για να βρούμε το ιδανικό πίσω ύψος αμαξιδίου, θα πρέπει όταν καθόμαστε κανονικά με τεντωμένα χέρια και ανοιχτές παλάμες, το κέντρο του άξονα του τροχού να είναι στο κέντρο της παλάμης μας.

Απόσταση υποποδίου από το έδαφος

Η απόσταση του υποποδίου από το έδαφος πρέπει να είναι μεγαλύτερη από 6 cm ώστε να μην βρίσκει σε πέτρες η πλάκες πεζοδρομίου που συνήθως εξέχουν. Τα περισσότερα υποπόδια είναι ρυθμιζόμενα ως προς το ύψος τους.

Γωνία υποποδίου

Η γωνία του υποποδίου παίζει ρόλο στη σταθερότητα και συμβάλλει στο ολικό μήκος του αμαξιδίου. Όταν ένα υποπόδιο έχει πολύ ανοιχτή γωνία, καθόμαστε με τα πόδια πιο τεντωμένα προς τα εμπρός, με αποτέλεσμα να είναι πιο μακρύ το αμαξίδιο και να μην χωράει κάπου όπου θα χωρούσε ένα άλλο με πιο μικρή γωνία. Η ιδανική γωνία είναι σε 90 μοίρες με το κάθισμα, και όχι σε 90 μοίρες με το έδαφος. Εάν η γωνία είναι πιο μικρή από 90 μοίρες είναι αρκετά επικίνδυνο σε κάποιο «μάγκωμα» των μπροστινών τροχών να πέσουμε μπροστά.

Πλάτος γονάτων

Αυτή η μέτρηση δε λαμβάνεται υπ’ όψιν από πολλούς κατασκευαστές, αλλά αν υφίσταται αυτή η ρύθμιση στο αμαξίδιο που έχουμε διαλέξει, καλό είναι να προσέξουμε ώστε τα γόνατα να μην είναι ανοιχτά σαν να καθόμαστε σε πολυθρόνα, αλλά ούτε και κολλημένα. Επίσης, δεν θα πρέπει να πιέζονται στο πλάι από το αμαξίδιο.

Γωνία κάμπερ (camber)

Η γωνία κάμπερ είναι η γωνία που δημιουργούν οι τροχοί του αμαξιδίου με τον κάθετο άξονα. Πολλοί θα έχουν προσέξει ότι τα αγωνιστικά αμαξίδια του μπάσκετ έχουν πολύ μεγάλη γωνία κάμπερ, μέχρι και 17 μοίρες. Η γωνία κάμπερ ενός καθημερινού αμαξιδίου δεν πρέπει να ξεπερνά τις 3 μοίρες, αλλά ούτε και να είναι μηδενική. Αυτή η γωνία κάνει το αμαξίδιο πιο σταθερό, και σε περίπτωση – για παράδειγμα – που ο ένας τροχός πέσει σε μια λακκούβα ή τύχει ο ένας τροχός να είναι πάνω στο πεζοδρόμιο και ο άλλος κάτω, θα βοηθήσει ώστε να μην ανατραπούμε. Δεν χρειάζεται γωνία μεγαλύτερη των 3 μοιρών, γιατί μεγαλώνει κατά πολύ το συνολικό φάρδος και δυσκολεύεται η μετακίνησή μας.

Μπροστινά ροδάκια

Είναι πολύ σημαντικό τα μπροστινά ροδάκια να είναι αρκετά μεγάλα και από soft υλικό. Τα μικρά ροδάκια μπορεί να είναι πιο όμορφα, αλλά κάνουν την μετακίνηση μαρτύριο ειδικά σε πλακόστρωτους δρόμους.

Θέση κεντρικού άξονα (κέντρο βάρους)

Η σημαντικότερη από όλες τις ρυθμίσεις είναι αυτή του κέντρου βάρους. Το κέντρο βάρους ρυθμίζεται ανάλογα με τις απαιτήσεις και την εμπειρία που έχει ο χρήστης του αμαξιδίου. Κέντρο βάρους είναι η απόσταση που έχει ο άξονας των τροχών από τον κατακόρυφο άξονα της πλάτης. Ένα αμαξίδιο που έχει τον άξονα στα 5 cm από τον άξονα της πλάτης, είναι πολύ πιο δύσκολο να κάνει σούζα και να ανέβει ένα πεζοδρόμιο, κινείται πιο δύσκολα σε ευθεία, στρίβει πιο δύσκολα, αλλά δεν πρόκειται να πέσει προς τα πίσω ποτέ. Ένα αμαξίδιο με ρυθμισμένο τον άξονα στα 10 cm, είναι πολύ πιο ευκίνητο σε όλους τους τομείς, αλλά έχει σαν αποτέλεσμα να κάνει πολύ εύκολα σούζα γι’ αυτό και απευθύνεται σε πιο έμπειρους χρήστες. Μια ρύθμιση στα 7 cm, για κάποιον αρχάριο αλλά δραστήριο χρήστη, είναι ικανοποιητική.

Πλάτος πελμάτων-υποποδίου

Είναι το πλάτος που έχουν τα πέλματά μας όταν είναι ενωμένα. Είναι καλυτέρα να γίνει η μέτρηση φορώντας τα πιο φαρδιά παπούτσια που έχουμε, ώστε να μην έχουμε πρόβλημα να «σφηνώνουν» τα πόδια μας, αλλά ούτε και να υπάρχει μεγάλο κενό ανάμεσά τους.
Αυτές είναι μερικές από τις βασικές ρυθμίσεις που πρέπει να προσέξει κάποιος στην επιλογή αμαξιδίου – και σίγουρα υπάρχουν κι άλλες.
Να σημειωθεί ότι αν κάποιος πέφτει σχετικά εύκολα και συχνά από το αμαξιδιο, φταίει σίγουρα κάποια ρύθμιση και όχι ο ίδιος. Φυσικά είναι πάρα πολλά τα αξεσουάρ που μπορεί να προσθέσει κάποιος και να φέρει το αμαξίδιο όσο πιο κοντά θέλει στις απαιτήσεις του. Λάστιχα, στεφάνια, ρόδες, πλαϊνά προστατευτικά, φρένα, χρώμα και πολλά άλλα είναι ανάμεσα στις επιλογές του κάθε χρήστη.
Ο υπεύθυνος έμπορος που θα σας επιδείξει το αμαξίδιο που έχετε επιλέξει, θα έχει και την ανάλογη φόρμα παραγγελίας με αυτά τα μέτρα, και ίσως περισσότερα.
Μην αρκεστείτε σε κάποιον που θα μετρήσει μόνο το πλάτος της λεκάνης σας και θα σας πει πχ. ότι σας χρειάζεται απλά ένα 36αρι κάθισμα. Οι βασικές ρυθμίσεις που αναφέρθηκαν πιο πάνω είναι το λιγότερο που πρέπει κανείς να συζητήσει πριν παραγγείλει το κάθισμά του. Κάντε μια εξονυχιστική έρευνα αγοράς και συζητήστε με αρκετούς εμπόρους πριν πάρετε την τελική σας απόφαση.
Γιώργος Τσαουσίδης, barieras@hotmail.com
Το παραπάνω κείμενο δημοσιεύθηκε στον ιστοχώρο disabled.gr
Μπορείτε να βρείτε ανάλογα κείμενα στην διεύθυνση http://www.disabled.gr

Τα δάπεδα PVC συνδέονται με το παιδικό άσθμα

Τα παιδιά που ζουν σε σπίτια με δάπεδα PVC διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο να αναπτύξουν το άσθμα. Σύμφωνα με στοιχεία μελέτης Σουηδών επιστημόνων στα παιδιά αυτά παρατηρήθηκε αυξημένη πρόσληψη φθαλικών, τα οποία μάλιστα ανιχνεύτηκαν στα ούρα.



Στην περίπτωση δε που ο εξαερισμός είναι ανεπαρκής παρατηρούνται αυξημένα επίπεδα εκπνεόμενου οξειδίου του αζώτου, το οποίο είναι ένας δείκτης φλεγμονής του αναπνευστικού αλλά και ένας σημαντικός παράγοντας για την ανάπτυξη άσθματος.

Έχει αποδειχθεί ότι το άσθμα και οι αλλεργίες στα παιδιά συνδέονται με την έκθεση στα φθαλικά, που χρησιμοποιούνται ως πλαστικοποιητές στα υλικά PVC. Τα δάπεδα από PVC εμπλέκονται στην εκπομπή των αποκαλούμενων ενδοκρινικών διαταρακτών - (εξωγενείς ουσίες που ενεργούν όπως οι ορμόνες στο σώμα και αναστατώνουν τη φυσιολογική λειτουργία των ενδογενών ορμονών). Οι μελέτες συνδέουν τους ενδοκρινείς διαταράκτες με δυσμενείς βιολογικές συνέπειες στα ζώα. Το γεγονός αυτό εμπνέει την ανησυχία καθώς ενδέχεται να υπάρξουν παρόμοιες συνέπειες και στους ανθρώπους μετά από συνεχή χαμηλού επιπέδου έκθεση.

Η συγκεκριμένη μελέτη πραγματοποιήθηκε στο Ερευνητικό Κέντρο Πρωτοβάθμιας Περίθαλψης, Karlstad της Σουηδίας από τον δρ Fredrik Carlstedt σε ένα δείγμα 110 βρεφών ηλικίας μεταξύ 2-6 μηνών και παρουσιάστηκε στο 20ο ετήσιο συνέδριο της Ευρωπαϊκής Πνευμονολογικής Εταιρείας το οποίο πραγματοποιήθηκε πρόσφατα στη Βαρκελόνη. Στα παιδιά αυτά το εκπνεόμενο οξείδιο του αζώτου μετρήθηκε μέσω μάσκας προσώπου, ενώ ο δείκτης παρουσίας φθαλικών MBzP (Monobenzyl Phthalate) μετρήθηκε σε δείγμα ούρων.

Σύμφωνα με τον δρ Carlstedt προηγούμενες μελέτες έδειξαν συσχέτιση του δαπέδου PVC με το άσθμα, ειδικά όταν ο εξαερισμός είναι ανεπαρκής. Η μελέτη που έγινε στο Ερευνητικό Κέντρο Πρωτοβάθμιας Περίθαλψης Karlstad έδειξε ότι τα επίπεδα εκπνεόμενου οξειδίου του αζώτου σε συνθήκες ανεπαρκούς εξαερισμού ήταν σαφώς υψηλότερα και για πρώτη φορά ανιχνεύτηκε αυξημένη πρόσληψη φθαλικών σε παιδιά των οποίων τα δωμάτια είχαν δάπεδα PVC

Σύμφωνα με το δρ Carlstedt, οι οικιακοί παράγοντες είναι σημαντικοί κατά εξέταση της παθογένεσης της αλλεργικής νόσου. Στη μελέτη αναφέρεται ότι η σχέση του δαπέδου PVC και των υψηλών επιπέδων φθαλικού εστέρα στα βρέφη αποκαλύπτει ότι η εισπνοή μπορεί να είναι μια σημαντική οδός για την έκθεση σε διχλωροαιθυλένιο (EDC).

Πηγή:  ΑΠΕ - ΜΠΕ
Επιμέλεια θέματος: Συντακτική Ομάδα Υγείαonline

Ένα εκατομμύριο παιδιά λαμβάνουν αντιψυχωσικά

Τον Ιούλιο, η εφημερίδα Washington Post σημείωνε ότι οι Αμερικανικές επιχειρήσεις αποθησαυρίζουν ποσά-ρεκόρ, συνολικά 1,8 τρισ. δολάρια, περιμένοντας επενδυτικές ευκαιρίες. Την ίδια στιγμή, καταγραφόταν ότι αριθμός-ρεκόρ παιδιών στην Αμερική λαμβάνουν με συνταγή ψυχιατρικά φάρμακα, ακόμη και σε πολύ τρυφερές ηλικίες.


Τα δύο γεγονότα, υποστηρίζει σε άρθρο της η Σούζαν Ρόζενταλ, Καναδή γιατρός, συγγραφέας και μαχητική σοσιαλίστρια, είναι άρρηκτα συνδεδεμένα.

Η τάξη των επιχειρηματιών, γράφει η Ρόζενταλ, έκλεψε τα τρισεκατομμύριά της εκμεταλλευόμενη εργαζόμενους στις Ηνωμένες Πολιτείες και στο εξωτερικό, πληρώνοντας λιγότερο από όσο αξίζει η εργασία τους, απολύοντας χιλιάδες κι αναγκάζοντας τους υπόλοιπους να δουλεύουν πολύ σκληρότερα για πολύ λιγότερα. Και τώρα, κλέβει κι από τα παιδιά τους.

Η εκμετάλλευση και η ανέχεια προκαλούν εξάντληση, κατάθλιψη, οργή, άγχος και μια αίσθηση ότι δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα στους γονείς. Περίπου 15 εκατομμύρια παιδιά στην Αμερική, το ένα στα πέντε, ζει με ένα γονέα που υπέστη κρίση κατάθλιψης το 2009. Τα παιδιά αντιδρούν στη γονεϊκή συμπεριφορά με δικά τους συμπτώματα και συμπεριφορές. Όσο μεγαλύτερος ο πόνος του γονιού, τόσο μεγαλύτερος ο πόνος του παιδιού.

Σε αυτά τα παιδιά γιατροί κρεμούν ταμπέλες με ψυχιατρικές διαταραχές και τους δίνουν φάρμακα ώστε να "συμμορφώνονται". Τους κλέβουν την υγεία τους και κάθε ελπίδα βελτίωσης της ζωής τους, τονίζει η Ρόζενταλ.

Επί δεκαετίες, ερευνητές όπως οι Πίτερ και Τζίντζερ Μπρέγκιν τεκμηρίωναν την σοκαριστική έκταση της πραγματικότητας ότι στα παιδιά στην Αμερική χορηγούνται διεγερτικά και αντικαταθλιπτικά. Τώρα, χάρη στην δύναμη του marketing των φαρμακευτικών εταιριών, τα παιδιά που αντιμετωπίζουν προβλήματα λαμβάνουν ισχυρά αντιψυχωσικά.

Στους ενήλικες, αυτές οι τοξικές χημικές συνθέσεις αυξάνουν τον κίνδυνο να υποστούν εγκεφαλικά, να εμφανίσουν καρδιολογικά προβλήματα, παχυσαρκία και διαβήτη, δημιουργούν αυτοκτονικές τάσεις, ενώ αυξάνουν τον κίνδυνο για βλάβες στο νευρικό σύστημα, μολύνσεις, ξαφνικό θάνατο και επιληπτικές κρίσεις. Οι συνέπειες στα παιδιά είναι άγνωστες.

Τον περασμένο Σεπτέμβριο, η FDA (U.S. Federal Drug & Food Administration, η Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Ελέγχου Φαρμάκων & Τροφίμων των ΗΠΑ) σε έκθεσή της διαπίστωνε ότι η συνταγογράφηση αντιψυχωσικών σε παιδιά 0-17 ετών αυξήθηκε 22% τα προηγούμενα πέντε χρόνια. Η FDA ερεύνησε έξι αντιψυχωσικά φάρμακα: τα Seroquel® (quetiapine)· Zyprexa® (olanzapine)· Risperdal® (risperidone)· Abilify® (aripiprazole)· Geodon® (ziprasidone)· και Invega® (paliperidone). Το 2008, από τις 32 εκατ. συνταγές αυτών των φαρμάκων, οι 4,8 εκατ. αφορούσαν παιδιά (15% του συνόλου).

Την ίδια χρονιά, ένα εκατομμύριο παιδιά έλαβαν με συνταγή αντιψυχωσικά (19% του συνόλου των 5,5 εκατ. ατόμων). Οι αριθμοί ανά ηλικιακή ομάδα:

• 1.770 παιδιά ηλικίας 0-2 ετών,

• 64.664 παιδιά ηλικίας 3-6 ετών,

• 414.451 παιδιά ηλικίας 7-12 ετών,

• 540.760 παιδιά ηλικίας 13-17 ετών.

Οι διαγνώσεις για τα βρέφη 0-2 ετών περιλάμβαναν όρους όπως Διαταραχή Έλλειψης Προσοχής, Ψυχικά/Συμπεριφορικά Προβλήματα, Άλλες Ψυχικές Διαταραχές, Συμπεριφορικά Προβλήματα και Κατάλοιπη Σχιζοφρένεια, η τελευταία διάγνωση συνήθως γίνεται στη βάση "παράδοξων πεποιθήσεων και ασυνήθιστων αντιληπτικών εμπειριών".

Ίσως όμως, τονίζει η Ρόζενταλ, μια πιο ακριβής διάγνωση για τα συμπτώματα αυτών των παιδιών θα ήταν "γονεϊκή κατάθλιψη λόγω της ανυπαρξίας κοινωνικής πολιτικής". Πρόσφατη έρευνα του Urban Institute έδειξε ότι το 7% των βρεφών ηλικίας 9 μηνών ζουν με μητέρες που ψυχολογικά προβλήματα και το 41% με μητέρες που πάσχουν από κάποιας μορφής κατάθλιψη. Τα ποσοστά είναι ακόμα υψηλότερα μεταξύ των οικογενειών που ζουν στη φτώχεια, στις οποίες είναι επίσης πιθανότερο να εκδηλώνονται κρούσματα ενδοοικογενειακής βίας.

Μόνο ένα άρρωστο κοινωνικό σύστημα, καταλήγει η Ρόζενταλ, θα ευνοούσε τον πλουτισμό ολίγων δια της κλοπής των ζωών και των ελπίδων των πολλών.

Πηγή:  ΑΠΕ - ΜΠΕ
Επιμέλεια θέματος: Συντακτική Ομάδα Υγείαonline

Πότε να ανησυχήσετε αν το παιδί λέει λίγες λέξεις

Η ομιλία δεν είναι κάτι απλό, όπως απλή δεν είναι και η καθυστέρηση του λόγου και της ομιλίας - ξεκινώντας από την πρόκληση που αποτελεί η διάγνωσή της. Κάθε παιδίατρος γνωρίζει τη δυσκολία που υπάρχει στη προσπάθεια ποσοτικοποίησης της ομιλίας και των γλωσσικών δεξιοτήτων ενός νηπίου που ουρλιάζει.


Πόσες λέξεις μπορεί να πει;  Μπορεί να βάλει δύο ή περισσότερες λέξεις μαζί σε μια πρόταση; Μπορούν οι άλλοι άνθρωποι, εκτός από σας, να το καταλάβουν όταν μιλάει; Ερωτήσεις σαν κι αυτές, που τίθενται στους γονείς, είναι τα άμεσα και κάπως χονδροειδή κριτήρια που συχνά χρησιμοποιούμε. 

Χονδροειδής ή όχι, η αξιολόγηση είναι ζωτικής σημασίας: όσο νωρίτερα γίνεται, τόσο γρηγορότερα το παιδί με καθυστέρηση λόγου και ομιλίας μπορεί να δεχθεί βοήθεια και όσο νωρίτερα έρχεται η βοήθεια, τόσο καλύτερες είναι οι προοπτικές.

«Ο γιατρός που καταλαβαίνει την καθυστέρηση του λόγου και της  ομιλίας, καταλαβαίνει και την ανάπτυξη του παιδιού,» αναφέρει ο Dr. James Coplan, παιδονευρολόγος εξειδικευμένος στην αναπτυξιακή παιδιατρική, από το Ρόζεμουντ της Πενσυλβάνια, ο οποίος δημιούργησε τους Δείκτες Γλωσσικής Ανάπτυξης (Early Language Milestone Scale) για να μετρήσει τον λόγο των  παιδιών από τη γέννησή τους μέχρι την ηλικία των 3 ετών.

Κατευθυντήριες οδηγίες ανά ηλικία διαθέσιμο στον ιστότοπο τoυ  Αμερικανικού Συλλόγου Ομιλίας-Γλώσσας-Ακοής (ASHA): asha.org/public/speech/development/chart.htm.
«Τα παιδιά, στο πρώτο χρόνο, αρχίζουν να καταλαβαίνουν ένα μεγάλο μέρος των όσων ακούνε γύρω τους,» αναφέρει η Diane Ρ. Paul, διευθύντρια κλινικών προβλημάτων στην παθολογία του λόγου και της ομιλίας. Τα παιδιά ενός έτους, συνεχίζει, «αρχίζουν να χρησιμοποιούν μεμονωμένες λέξεις, να ακολουθούν απλές οδηγίες, να δείχνουν μέρη του σώματός τους και να ακούν απλές ιστορίες.» Έως την ηλικία των 2 περίπου, αρχίζουν να βάζουν μαζί λέξεις και, έως τα 3, πρέπει να μπορούν να χρησιμοποιούν τουλάχιστον προτάσεις των τριών λέξεων.

Οι πρώτες φράσεις μπορεί να είναι απλές, αλλά αυτό που τις παράγει είναι πολύ πιο σύνθετο. Εάν ένα παιδί δεν συμβαδίζει με αυτά τα ορόσημα, αυτό μπορεί να οφείλεται ένα πλήθος λόγων. Ο Dr. Coplan, συγγραφέας επίσης του “Making Sense of Autistic Spectrum Disorders” (Random House, 2010), αναφέρει ότι εξετάζει την καθυστέρηση στην ομιλία σε ένα πολύ ευρύ πλαίσιο, από τη γνωσιακή λειτουργία έως την επικοινωνία.

Πρόκειται καθαρά για ένα πρόβλημα στο λόγο και την ομιλία ή υπάρχει μια γενικότερη καθυστέρηση; Μήπως κάτι δεν έχει πάει καλά με τις κοινωνικές επαφές του παιδιού; 
Η πρώτη ερώτηση που πρέπει να υποβάλλεται είναι εάν το παιδί μπορεί να ακούσει. Σήμερα, ελέγχεται η ακοή όλων των νεογνών προτού φύγουν από το νοσοκομείο, αλλά με τον μεταγενέστερο έλεγχο μπορεί να εντοπιστεί κάποιο τυχόν προοδευτικό ή επίκτητο πρόβλημα απώλεια ακοής.

Επόμενη ερώτηση: Τι συμβαίνει με την υπόλοιπη ανάπτυξη του παιδιού; Η καθυστέρηση στον λόγο και την ομιλία μπορεί να είναι ενός τρόπος με τον οποίο οι γονείς και οι παιδίατροι, αρχικά παρατηρούν μια γενικότερη καθυστέρηση στην ανάπτυξη του παιδιού. 

«Θα διαπιστώσετε καθυστερημένη κατανόηση του λόγου, καθυστερημένη χρήση των οπτικών δεξιοτήτων, όπως το να δείξει με το δάχτυλο, ή προσαρμοστικών δεξιοτήτων, όπως η χρήση ενός κουταλιού ή ενός μολυβιού», αναφέρει ο Dr. Coplan. «Ένα παιδί ηλικίας 18μηνών που δεν ακολουθεί εντολές ή δεν χρησιμοποιεί κουτάλι για να σκάβει, παρουσιάζει γενική καθυστέρηση».

Τα προβλήματα λόγου και ομιλίας  μπορεί επίσης να αποτελούν πρώιμες ενδείξεις νευροαναπτυξιακών διαταραχών, συμπεριλαμβανομένων διάφορων μορφών αυτισμού. Δεν έχουν καθυστέρηση στην ομιλία όλα τα παιδιά με αυτισμό, αν και συχνά δεν χρησιμοποιούν τις λέξεις τους για να επικοινωνήσουν. «Ένα τέτοιο παιδί μπορεί να έχει απομνημονεύσει το αλφάβητο», αναφέρει ο Dr. Coplan, «αλλά να μην μάθει ποτέ να λέει μαμά ή μπαμπά». 

Εάν η ακοή και η ανάπτυξη του παιδιού είναι φυσιολογικές, ένας ακόμα παράγοντας που πρέπει να εξεταστεί είναι το περιβάλλον του. Μιλάει κάποιος στο μωρό;  Μήπως κάτι το εμποδίζει (σ’αυτήν την εξέλιξη;) - ίσως μια εξαιρετικά χαοτική οικογένεια ή ένας σοβαρά καταθλιπτικός γονέας; Η ομιλία και η γλωσσική ανάπτυξη απαιτούν ερεθίσματα. 

Στο παρελθόν οι παιδίατροι έσφαλαν αργοπορώντας τη διάγνωση της καθυστέρησης της ομιλίας. Οι καιροί έχουν αλλάξει. Ο Dr. Coplan υποστηρίζει την υπεράσπιση των γονέων και το ομοσπονδιακό πρόγραμμα έγκαιρης παρέμβασης των Η.Π.Α., που δίνει την δυνατότητα δωρεάν αξιολόγησης παιδιών ηλικίας κάτω των 3. 

«Πιστεύω ότι οι γιατροί, που τώρα μπορούν, στέλνουν κάπου τα παιδιά  για αξιολόγηση, αντί να πουν “θα περιμένουμε και θα δούμε, θα δούμε,”» δηλώνει. «Δεν συναντώ πια τις ιστορίες φρίκης που άκουγα 20 και 30 χρόνια πριν, όταν οι γονείς έλεγαν, “ήρθαμε παρά τις αντιρρήσεις του γιατρού μας”». 

Ακόμα, ως παιδίατρος του τομέα πρωτοβάθμιας περίθαλψης, δεν έχω διαχειριστεί πάντα την κατάσταση με τους γονείς άψογα. Κάποτε εξέταζα  ένα  αγοράκι για το οποίο ανησυχούσα όλο και περισσότερο. Στο χώρο της  εξέτασης, φαινόταν να μην έχει φυσιολογικές δεξιότητες επικοινωνίας. Ήμουν όλο και περισσότερο βέβαιος ότι βρισκόταν εντός του φάσματος του αυτισμού. 

Δεν πίστευα ότι μάθαινε πραγματικά λέξεις, αλλά ανησυχούσα πολύ περισσότερο επειδή, από ότι μπορούσα να πω, δεν είχε ποτέ οπτική επαφή, δεν αποκρινόταν ποτέ με σαφή τρόπο σε κάτι που έλεγαν ή έκαναν οι γονείς του και φαινόταν πραγματικά αποκομμένο. 

Οι γονείς του απαξίωσαν τις ανησυχίες μου και απέρριψαν όλες τις συστάσεις μου. Όταν βρισκόταν σπίτι με τη γιαγιά του, επέμεναν, ότι ήταν σε θέση να επικοινωνήσει τέλεια. Δεν χρειαζόταν καμία βοήθεια.

Σε αυτήν την περίπτωση, είχα κάνει σωστή διάγνωση, αλλά οι δικές μου επικοινωνιακές δεξιότητες μου, δεν ήταν αρκετές για την πρόκληση που αντιμετώπιζα.

Υπήρξαν και οι γονείς που τους καθησύχαζα: μπορεί να μην μιλάει τόσο πολύ όσο η αδελφή της στην ηλικία της, αλλά λέει πολύ περισσότερα από τα ελάχιστα που απαιτούνται από ένα παιδί 2 ετών, καταλαβαίνει όλα όσα της λέτε και μπορεί να ακολουθήσει περίπλοκες εντολές.  Ας περιμένουμε να δούμε, δώστε της χρόνο. Έκανα σωστά; 

Υπενθυμίζουμε στους παιδίατρους επανειλημμένως να μην παίρνουν αψήφιστα τις καθυστερήσεις στον λόγο και την ομιλία, να μην αδιαφορούν και να λένε ότι τα αγόρια μιλάνε αργότερα από τα κορίτσια ή ότι τα μικρότερα αδέρφια μιλάνε αργότερα από τα μεγαλύτερα. Τέτοιοι παράγοντες μπορούν να συμβάλουν στη φυσιολογική ποικιλομορφία, αλλά δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται για να εξηγήσουν γιατί ένα παιδί δεν ανταποκρίνεται στα κύρια ορόσημα της εξέλιξης του λόγου και της ομιλίας. 

Όπως δε κάθε παιδίατρος γνωρίζει, οι πραγματικά ειδικοί σε αυτήν την ιστορία - και οι πραγματικοί εμπειρογνώμονες - είναι οι παθολόγοι λόγου και ομιλίας.

Η Dr. Paul δίνει γενικές συμβουλές στους γονείς που θέλουν να ενισχύσουν τις δεξιότητες λόγου και ομιλίας των παιδιών τους: «Συζητήστε με το παιδί σας για αυτό στο οποίο ασχολούνται-παίζουν εκείνη την στιγμή. Να διαβάζετε στο παιδί σας συχνά. Εάν βρίσκεται σε ένα δίγλωσσο σπίτι, να του μιλάτε και να του διαβάζετε στη γλώσσα στην οποία έχετε περισσότερη ευχέρεια. Μιλήστε με σαφήνεια και φυσικά και χρησιμοποιήστε πραγματικές λέξεις. Δείξτε ενθουσιασμό όταν το παιδί μιλάει».

Και ακούστε αυτό που το παιδί σας σάς λέει.

Πηγή: New York Times, Published February 8, 2010, By PERRI KLASS, M.D.

Μετάφραση και απόδοση στα Ελληνικά:
Μαρινέλλα Τσουκαλά, Μ.Α., CCC-SLP
Παθολόγος Λόγου και Ομιλίας
Ιδρυτής και Επιστημονικός Διευθυντής του Κέντρου "Λέγειν"ASHA Member

http://www.legein.gr/


Διαβάστε ακόμα το τεστ της κυρίας Μαρινέλλας Τσουκαλά, για την ανάπτυξη των ικανοτήτων του παιδιού σας:

•    Τεστ για την εξέλιξη λόγου στο παιδί σας

Επιμέλεια θέματος: Συντακτική Ομάδα Υγείαonline

http://www.ygeiaonline.gr/

Μουτζουρώνει άδειες κόλλες;

Με αυτό τον τρόπο το παιδί εκφράζει την ανάγκη του να πιάσει πράγματα, να λερώσει και γενικότερα να εξερευνήσει τον «έξω κόσμο». Αφήστε του χώρο στο σπίτι, ώστε να κινηθεί, να αποκτήσει οικειότητα.

Μήπως ντρέπεται;

Έχετε παρατηρήσει ότι το παιδί σας είναι συνεσταλμένο; Δεν κάνει εύκολα φιλίες με τα άλλα παιδιά στο σχολείο; Κάθεται μόνο του, απομονωμένο; Δεν παίζει με τα άλλα παιδιά στα διαλείμματα; Δεν συμμετέχει σε δραστηριότητες στα μαθήματα;

Μπορείτε οι γονείς να βοηθήσετε το παιδί σας, ώστε σιγά σιγά να αρχίσει να κοινωνικοποιείται και να επικοινωνεί με τους συμμαθητές του, αλλά και να κάνει φίλους. Αρχικά, θα πρέπει να είστε πολύ διακριτικοί και να το ενθαρρύνετε να συμμετέχει στις δραστηριότητες της τάξης. Να συζητήσετε μαζί του, ώστε να διαπιστώσετε ποια είναι τα ενδιαφέροντά του, να το ενθαρρύνετε και να το φέρετε σε επαφή με δραστηριότητα που και το ίδιο επιθυμεί.

Προσπαθήστε να μην είστε απαιτητικοί με το παιδί σας, αλλά να είστε ενθαρρυντικοί και να συζητάτε στο τέλος της ημέρας για το πώς πέρασε στο σχολείο. Φροντίστε να συναναστρέφεται και να παίζει με παιδιά της ηλικίας του και εκτός σχολείου. Αν υπάρχει λόγος που είναι ντροπαλό το παιδί, προσπαθήστε να τον εντοπίστε, για να το βοηθήστε να το ξεπεράσει. Συζητήστε με τη δασκάλα του παιδιού σας, ώστε να το βοηθήσει να κοινωνικοποιηθεί, να μην αισθάνεται ντροπή. Στην αρχή, μπορείτε να το πηγαίνετε εσείς στο σχολείο, για να νιώθει πιο άνετα, και, στη συνέχεια, αφήστε το να πηγαίνει με έναν συμμαθητή του, τον οποίο θα πρέπει να γνωρίζετε.

Πρέπει να τιμωρούμε τα παιδιά μας;

Το θέμα της τιμωρίας πάντα απασχολούσε τους γονείς, οι οποίοι προσπαθούν να βρουν τον καταλληλότερο τρόπο για να μάθουν τα παιδιά τους να συμπεριφέρονται σωστά.

Για τους περισσότερους γονείς, το σκεπτικό συνήθως είναι απλό. Η τιμωρία στέλνει στο παιδί το μήνυμα, ότι η συμπεριφορά του είναι λανθασμένη. Το παιδί δεν θέλει να τιμωρείται, άρα θα αποβάλει την ανεπιθύμητη συμπεριφορά. Συμφωνεί, ωστόσο, η σύγχρονη ψυχολογία με αυτό;

Ο Ιγνάτιος Καφαντάρης, παιδοψυχίατρος, δίνει αρνητική απάντηση στο παραπάνω ερώτημα και συγκεκριμένα εξηγεί: «Αυτή η αρνητική απάντηση βασίζεται μάλιστα στη σημερινή γνώση μας για τους μηχανισμούς μάθησης. Μαθαίνουμε γρηγορότερα και σταθερότερα αυτά που μας αρέσουν, ενώ μαθαίνουμε δυσκολότερα αυτά που βαριόμαστε ή αυτά που μας κουράζουν. Αυτομάτως συμπεραίνουμε ότι με την τιμωρία η αλλαγή συμπεριφοράς του παιδιού θα είναι ασταθής ή πιο αργή. Και οπωσδήποτε με την τιμωρία χαλάει το συναισθηματικό κλίμα μεταξύ γονιού και παιδιού».

Τι πρέπει να κάνω;
«Δίνουμε θετικό νόημα στη συμπεριφορά που ζητάμε από το παιδί. Το παιδί πρέπει να ξέρει ότι η συμπεριφορά του θα ευχαριστήσει τον γονέα και θα επιβραβευθεί (είτε κοινωνικά, είτε ηθικά, είτε συναισθηματικά, πάντως με έναν απλό τρόπο που θα έχει αξία για το παιδί). Η επιβράβευση αυτή δίνει το θετικό νόημα και ωθεί το παιδί να επαναλαμβάνει την επιθυμητή συμπεριφορά, μέχρι που αυτή να παγιωθεί. Είναι, λοιπόν, σημαντικό να ενισχύουμε συνεχώς τις καλές συμπεριφορές του παιδιού μας, δείχνοντας την ικανοποίησή μας ή επιβραβεύοντάς το με κάποιον τρόπο» επισημαίνει ο ειδικός.

Επίσης, προσθέτει πως είναι μεγάλο λάθος να θεωρούμε αυτονόητο ό,τι καλό κάνει το παιδί μας και να το δεχόμαστε χωρίς να το επιβραβεύουμε. Αντιθέτως, υποστηρίζει ότι, ως γονείς, «…χρειάζεται συνεχής εγρήγορση στο να παγιώνουμε με τη θετική μας στάση τις συμπεριφορές που επιθυμούμε στο παιδί μας, όποτε το βλέπουμε να τις εκδηλώνει».

Πώς να αντιδράσω στις ανεπιθύμητες συμπεριφορές του παιδιού;
«Το καθοδηγούμε, εξηγώντας του ποια είναι η συμπεριφορά που μας αρέσει και μας κάνει να περνούμε όλοι καλύτερα. Π.χ., να συμμαζεύει τα πράγματά του ή να τρώει μόνο στο τραπέζι ή να ξέρει ότι κάποιες κακές λέξεις δεν τις λέμε ή να μην χτυπάει κανέναν όταν θυμώνει, κ.ο.κ.. Του προτείνουμε εναλλακτικές συμπεριφορές, λ.χ. αντί να παίζει μπάλα μέσα στο σαλόνι, να πηγαίνει να παίξει στην πιλοτή. Ή, αντί να γκρινιάζει επειδή βαριέται, να μας ζητά να το βοηθήσουμε να παίξει κάτι.

Και ενώ κάνουμε όλα αυτά, έχει σημασία να πείθουμε το παιδί με το ύφος μας, ότι εμείς οι μεγάλοι είμαστε αυτοί που επιτρέπουν ή απαγορεύουν, ότι έχουμε δηλαδή μια καλώς νοούμενη εξουσία που κρατάει την τάξη στο σπίτι για όλα τα μέλη της οικογένειας. Το παιδί δεν πρέπει να αισθάνεται ότι παζαρεύουμε μαζί του, ότι το «παρακαλάμε». Αντίθετα, χρειάζεται να νιώθει ότι είμαστε καθοδηγητές του και μάλιστα αξιόπιστοι και ισχυροί!» καταλήγει ο κύριος Καφαντάρης.

Πηγή: TLife.gr

Το άγχος «σκοτώνει» τους νέους

Σύμφωνα με μια αμερικανική έρευνα που δόθηκε στη δημοσιότητα, σχεδόν ένας στους τέσσερις εφήβους παρουσιάζει κάποιο πρόβλημα συμπεριφοράς, διάθεσης ή άγχους, και μάλιστα τόσο σοβαρό που μπορεί να διαταράσσει την καθημερινότητά του.

Σύμφωνα λοιπόν με την έρευνα, που διεξήχθη από την Καθλίν Μερικάνγκας του Εθνικού Ινστιτούτου Ψυχικής Υγείας (NIMH) και δημοσιεύτηκε στην επιστημονική Επιθεώρηση της Αμερικανικής Ακαδημίας Παιδικής και Εφηβικής Ψυχιατρικής, το 22,2% των εφήβων αντιμετωπίζει προβλήματα που επηρεάζουν τις καθημερινές δραστηριότητές τους, γεγονός που γεννά ακόμη μεγαλύτερη απελπισία.

Ενώ τουλάχιστον το 51% των αγοριών και το 49% των κοριτσιών ηλικίας 13-19 ετών παρουσιάζουν κάποιο πρόβλημα συμπεριφοράς, διάθεσης, άγχους ή ναρκωτικών. Σημειώνεται ότι τα συναισθηματικά και ψυχολογικά προβλήματα είναι πιο διαδεδομένα από ασθένειες, όπως το άσθμα ή ο διαβήτης. Στην έρευνα συμμετείχαν 10.000 έφηβοι.

Το συχνότερο πρόβλημα που ανέφεραν ότι αντιμετωπίζουν οι Αμερικανοί έφηβοι είναι το άγχος που μπορεί να συνοδεύεται από κρίσεις πανικού καθώς και από κοινωνικές φοβίες. Το δεύτερο σε συχνότητα πρόβλημα είναι η διαταραχή ελλειμματικής προσοχής με ταυτόχρονη υπερκινητικότητα που φαίνεται ότι πλήττει το 19,1% των εφήβων, ενώ η κατάθλιψη και οι διαταραχές διάθεσης αφορούν στο 14,3%.

Τα προβλήματα αυτά επηρεάζουν την καθημερινότητα του 11% των εφήβων που πάσχουν από διαταραχές διάθεσης, του 10% όσων έχουν προβλήματα συμπεριφοράς και του 8% όσων υποφέρουν από άγχος.


Πηγή: newsbeast.gr

Τα συχνά διαγωνίσματα κάνουν καλό στο μυαλό των μαθητών

Δεν θα αρέσει μάλλον στα παιδιά όταν θα το ακούσουν, αλλά μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα συμπέρανε ότι οι μαθητές που υποβάλλονται σε τακτικά διαγωνίσματα, εμφανίζουν βελτιωμένη ικανότητα μνήμης και μάθησης, μια ανακάλυψη που αναμένεται να αναζωπυρώσει την παλαιά διαμάχη σχετικά με την αποτελεσματικότητα των τεστ στο σχολείο.

Οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι η προετοιμασία για τα διαγωνίσματα ωφελεί τους μαθητές, βελτιώνοντας την μνήμη τους, καθώς επιτρέπει στον εγκέφαλό τους να βρίσκει πιο αποτελεσματικούς τρόπους για να αποθηκεύει και στη συνέχεια να ανακαλεί πληροφορίες.

Ο εγκέφαλος των παιδιών καταφέρνει να δημιουργεί ευκολομνημόνευτες νοητικές «λέξεις-κλειδιά» (αποκαλούνται επιστημονικά «μεσάζοντες»), που την κατάλληλη στιγμή «πυροδοτούν» τις σωστές μνήμες. Κάτι τέτοιο, κατά τους ερευνητές, δεν συμβαίνει όταν τα παιδιά απλώς διαβάζουν και δεν είναι υποχρεωμένα να περάσουν μέσα από τη «βάσανο» των τεστ.

Η μελέτη, υπό την δρα Κάθριν Ρόσον του τμήματος Ψυχολογίας του πανεπιστημίου Κεντ Στέιτ του Οχάιο, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Science», σύμφωνα με τη βρετανική «Τέλεγκραφ» και το Live Science, βρήκε ότι οι συχνές εξετάσεις, ειδικά όσες απαιτούν από τον μαθητή να θυμάται διάφορες πληροφορίες, αυξάνουν δραστικά την πιθανότητα ότι αυτός θα μπορεί πράγματι να συγκρατήσει στην μνήμη του αργότερα αυτές τις πληροφορίες.

Τα πειράματα που έκαναν οι ερευνητές, αφορούσαν ιδιαίτερα την εκμάθηση της αφρικανικής γλώσσας σουαχίλι από αγγλόφωνους μαθητές, οι οποίοι χωρίστηκαν σε δύο ομάδες, εκ των οποίων η μια ομάδα απλώς διάβασε την μετάφραση των λέξεων, ενώ η άλλη έκανε και τα σχετικά γραπτά τεστ. Τα παιδιά που υποχρεώθηκαν να γράψουν διαγώνισμα, είχαν καλύτερες μνημονικές επιδόσεις -έως και τρεις φορές- σε σχέση με όσους μαθητές είχαν απλώς μελετήσει, επιβεβαιώνοντας ότι ο εγκέφαλος «κωδικοποιεί» καλύτερα τις πληροφορίες στη διάρκεια της προετοιμασίας για ένα τεστ, παρά κατά την απλή μελέτη.

Όπως είπαν οι αμερικανοί ερευνητές, θα έπρεπε να υπάρχουν περισσότερα τεστ μέσα στην τάξη, ενώ ακόμα και μόνοι τους οι μαθητές θα έπρεπε να βάζουν τεστ στον εαυτό τους για να προετοιμαστούν καλύτερα. Αυτό, δυστυχώς για τα παιδιά, σημαίνει ότι μάλλον πρέπει σιγά-σιγά να πάρουν από καλύτερο μάτι τα διαγωνίσματα!

http://www.skai.gr/

«Ένοχος» ακόμα και για θανάτους ο βελονισμός

Δεκάδες άνθρωποι σε όλο τον κόσμο έχουν πεθάνει τα τελευταία 45 χρόνια, επειδή κακά εκπαιδευμένοι βελονιστές τοποθέτησαν λανθασμένα τις βελόνες στα σώματα των ασθενών, σύμφωνα με μια νέα μελέτη από τον κορυφαίο ειδικό της Βρετανίας στον τομέα της εναλλακτικής ιατρικής, Έτζαρντ Έρνστ.

Μάλιστα προειδοποιεί ότι οι γνωστοί θάνατοι από βελονισμό μπορεί να μην είναι παρά "η κορυφή ενός μεγαλύτερου παγόβουνου".

Ο καθηγητής συμπληρωματικής ιατρικής Έτζαρντ Έρνστ της Ιατρικής Σχολής Χερσονήσου του πανεπιστημίου του Έξετερ, σε εργασία που παρουσίασε στο εξειδικευμένο διεθνές περιοδικό για θέματα κινδύνων στην ιατρική "International Journal of Risk and Safety in Medicine", σύμφωνα με τη βρετανική "Γκάρντιαν", αναφέρει ότι τουλάχιστον 86 άνθρωποι ηλικίας 26 έως 82 ετών έχουν πεθάνει κατά λάθος σε διάφορες χώρες (Κίνα, Ιαπωνία, ΗΠΑ, Γερμανία, Αυστραλία κ.α.) λόγω λανθασμένης εφαρμογής της πρακτικής του βελονισμού.

Ο βρετανός εναλλακτικός γιατρός ζητά να γίνει πιο αυστηρή και ολοκληρωμένη η εκπαίδευση των βελονιστών για να αποφευχθούν στο μέλλον τέτοια περιστατικά, τα οποία αφορούν κατά λάθος τρύπημα καρδιάς, πνευμόνων, αρτηριών, ήπατος ή νεύρων, καθώς επίσης αιμορραγίες και μολύνσεις που προέρχονται από την ελλιπή ή ανύπαρκτη αποστείρωση των βελονών.

Η πιο συνηθισμένη αιτία θανάτου από βελονισμό είναι ο πνευμονοθώρακας, στον οποίο ο αέρας διεισδύει ανάμεσα στις μεμβράνες που χωρίζουν τους πνεύμονες από τον θώρακα. Στις περισσότερες περιπτώσεις οι γιατροί που διέγνωσαν τους θανάτους, απέδωσαν την αιτία με βεβαιότητα στο βελονισμό, αν και σε μερικές περιπτώσεις η αιτία ήταν λιγότερο ξεκάθαρη.
http://www.skai.gr/

Επικίνδυνη η τηλεόραση για την συμπεριφορά των παιδιών

Σύμφωνα με νέα βρετανική επιστημονική έρευνα, τα παιδιά που παρακολουθούν τηλεόραση ή παίζουν βιντεοπαιχνίδια στον υπολογιστή για περισσότερες από δύο ώρες τη μέρα, είναι πιο πιθανό να δυσκολεύονται να συγκεντρωθούν τις υπόλοιπες ώρες στα άλλες δραστηριότητές τους, να έχουν γενικά άσχημη συμπεριφορά και να αναπτύσσουν προβληματικές σχέσεις με τους ανθρώπους, ακόμα και αν είναι σωματικά δραστήρια/

Η μελέτη, υπό την Άντζι Πέιτζ του πανεπιστημίου του Μπρίστολ, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό της Αμερικανικής Ακαδημίας Παιδιατρικής "Pediatrics", σύμφωνα με το New Scientist, μελέτησε τις περιπτώσεις άνω των 1.000 παιδιών ηλικίας 10 και 11 ετών.

Διαπιστώθηκε ότι όσα παιδιά έβλεπαν περισσότερες από δύο ώρες τηλεόραση κάθε μέρα, είχαν 61% μεγαλύτερες πιθανότητες να εμφανίσουν προβλήματα συναισθηματικά, κοινωνικά και νοητικά (έλλειψη συγκέντρωσης).

Αντίστοιχα, η παραμονή άνω των δύο ωρών μπροστά από την οθόνη του υπολογιστή (κυρίως για διάφορα ηλεκτρονικά παιγνίδια) αυξάνει περίπου το ίδιο (59%) τις πιθανότητες εμφάνισης παρόμοιων προβλημάτων στα παιδιά.

Προηγούμενες έρευνες έχουν επίσης δείξει ότι τα παιδιά που περνάνε πολλή ώρα μπροστά από την οθόνη της τηλεόρασης ή του υπολογιστή, αντιμετωπίζουν αυξημένο κίνδυνο να εμφανίσουν δυσκολίες επικοινωνίας και συγκέντρωσης, άλλα ψυχολογικά προβλήματα, καθώς επίσης παχυσαρκία ως παρενέργεια της καθιστικής ζωής.

Η νέα έρευνα έδειξε ότι ούτε η έντονη σωματική δραστηριότητα μπορεί να αντισταθμίσει τα προβλήματα. Ακόμα και τα παιδιά που έκαναν περισσότερη από μια ώρα κάθε μέρα σωματική άσκηση, αλλά παράλληλα βρίσκονταν πάνω από δύο ώρες μπροστά από την τηλεόραση ή τον υπολογιστή, είχαν αντίστοιχα 54% και 48% περισσότερες πιθανότητες να αναπτύξουν ψυχολογικά προβλήματα.

Η Αμερικανική Ακαδημία Παιδιατρικής συνιστά στους γονείς, τα παιδιά άνω των δύο ετών να μην ψυχαγωγούνται μπροστά από μία οθόνη περισσότερες από δύο ώρες ημερησίως το πολύ.
http://www.protothema.gr/

Η οστεοπόρωση «χτυπά την πόρτα» και στα παιδιά!

Τον κώδωνα του κινδύνου κρούουν στους γονείς οι ειδικοί με αφορμή την  Παγκόσμια Ημέρα Οστεοπόρωσης στις 20 Οκτωβρίου, καθώς τα μικρά παιδιά αν δεν αλλάξουν την καθημερινότητά τους και τον τρόπο με τον οποίο έχουν μάθει να συμπεριφέρονται κινδυνεύουν να προσληφθούν από οστεοπόρωση.

Σήμερα οι συνθήκες διαβίωσης των παιδιών είναι άκρως επιβαρυντικές για την εμφάνιση οστεοπόρωσης μελλοντικά, καθώς η πρόσληψη ασβεστίου δεν είναι επαρκής λόγω της υπερκατανάλωσης αναψυκτικών και φαστ φουντ ενώ παράγοντας κινδύνου θεωρείται και η καθιστική ζωή.


Ένας νέος παράγοντας για την αντιμετώπιση της οστεοπόρωσης

Ένας νέος παράγοντας, που αναμένεται να φέρει επανάσταση στην αντιμετώπιση της οστεοπόρωσης είναι το αντίσωμα έναντι της σκληροστίνης. Η σκληροστίνη, όπως ανέφερε ο επιμελητής του Ενδοκρινολογικού Τμήματος του 424 ΓΣΝΕ Αθανάσιος Αναστασιλάκης, είναι μια πρωτεΐνη, που παράγεται από τα οστεοκύτταρα και καταστέλλει, «κοιμίζει» τους οστεοβλάστες δηλαδή τα κύτταρα που παράγουν νέο οστό.

Το εύρημα αυτό, εφόσον επιβεβαιωθεί και στους ανθρώπους, αναμένεται να βοηθήσει την επούλωση των καταγμάτων και να μειώσει τον απαιτούμενο χρόνο ανάρρωσης. Μεγαλύτερες μελέτες με τον ίδιο παράγοντα, που θα αποδείξουν την αποτελεσματικότητα και την ασφάλειά του για μεγαλύτερο διάστημα χορήγησης είναι ήδη υπό εξέλιξη» πρόσθεσε ο κ Αναστασιλάκης.

 

Νέο φάρμακο για την οστεοπόρωση

 
Ένα νέο φάρμακο, της κατηγορίας των διφωσφονικών, με δραστική ουσία το denosumab, έχει ήδη εγκριθεί από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή Φαρμάκων και αναμένεται να τιμολογηθεί και να κυκλοφορήσει σε λίγους μήνες στη χώρα μας.


«Κλινικές μελέτες έχουν δείξει ταχεία και σημαντική ανταπόκριση των ασθενών στον νέο αυτό παράγοντα, με μείωση των καταγμάτων στους σπονδύλους κατά 68% και στο ισχίο κατά 40%. Ωστόσο, ιδιαίτερο ενδιαφέρον υπάρχει και για την εύρεση και χρησιμοποίηση παραγόντων, που διεγείρουν τους οστεοβλάστες, ώστε να σχηματίσουν νέο οστό. Ο μοναδικός τέτοιος παράγοντας σήμερα είναι η τεριπαρατίδη ή συνθετική παραθορμόνη που χορηγείται με καθημερινή υποδόρια ένεση» ανέφερε ο κ. Αναστασιλάκης.

Ένα "τσιρότο γονιμότητας" φέρνει πιο κοντά την εγκυμοσύνη

Μια νέα φορητή "συσκευή γονιμότητας" δημιούργησαν βρετανοί ερευνητές, πρώην φοιτητές του πανεπιστημίου Κέμπριτζ. Σύμφωνα με τους οποίους η νέα τεχνική είναι εξίσου αποτελεσματική με την εξωσωματική γονιμοποίηση.

Η συγκεκριμένη συσκευή έχει την ονομασία "DuoFertility" και παρουσιάστηκε από τους ερευνητές της κατασκευάστριας εταιρίας Cambridge Temperature Concepts στο συνέδριο της Παγκόσμιας Ένωσης Αναπαραγωγικής Ιατρικής στην Μόσχα.

Το νέο σύστημα (κόστους περίπου 500 λιρών) μετρά τις μικροσκοπικές μεταβολές της θερμοκρασίας του σώματος, οι οποίες δείχνουν πότε λαμβάνει χώρα η ωορρηξία, βοηθώντας έτσι τη γυναίκα να μείνει έγκυος.

Σύμφωνα με την επικεφαλής επιστήμονα της βρετανικής εταιρίας δρ Οριάν Σοσιό, η συσκευή έχει επιτυχία γονιμότητας 19,5% μετά από ένα εξάμηνο, ένα ποσοστό ανάλογο με αυτό της εξωσωματικής γονιμοποίησης και με πολύ μικρότερο κόστος.

Η γυναίκα τοποθετεί ένα "τσιρότο"-αισθητήρα μεγέθους νομίσματος κάτω από το μπράτσο της και το φορά μέρα και νύχτα, για να καταγράφει και την παραμικρή αλλαγή στην θερμοκρασία της, με τη βοήθεια μιας ηλεκτρονικής συσκευής-δέκτη που λαμβάνει τα σήματα του αισθητήρα-πομπού. Κάνοντας μετρήσεις 20.000 φορές ημερησίως, η συσκευή καταφέρνει να εντοπίσει τις πιο γόνιμες μέρες μιας γυναίκας με ακρίβεια 99%.

Η παραγωγός εταιρία αισθάνεται τόσο σιγουριά, που διαφημίζει ότι θα επιστρέψει τα χρήματα του προϊόντος της σε όποια γυναίκα δεν μείνει έγκυος μέσα σε ένα χρόνο! Εξαιρούνται φυσικά ορισμένες δύσκολες περιπτώσεις υπογονιμότητας, όπως η παντελής έλλειψη σπέρματος από πλευράς του άνδρα, όπως είπε ο εφευρέτης του DuoFertility δρ Σάμους Χουσίρ, ο οποίος πρόσθεσε ότι η συσκευή πάντως έχει θαυμάσια αποτελέσματα σε περιπτώσεις ήπιας ανδρικής υπογονιμότητας, μη περιοδικού κύκλου της γυναίκας ή ανεξήγητης ανικανότητας σύλληψης.

Το DuoFertility πωλείται online και -προς το παρόν τουλάχιστον- δεν χορηγείται από το βρετανικό Εθνικό Σύστημα Υγείας ή τα φαρμακεία. Ο Άντριου Σάρκι, από το Τμήμα Παθολογίας του πανεπιστημίου Κέμπριτζ, δήλωσε ότι η νέα συσκευή βασίζεται στις αλλαγές της θερμοκρασίας για να συμπεράνει τις ορμονικές αλλαγές στη φάση της ωορρηξίας, συνεπώς -από τα πρώτα στοιχεία- φαίνεται να είναι μια απλή, φθηνή και αξιόπιστη τεχνική.

Η μαύρη σοκολάτα ρίχνει τη χοληστερίνη των διαβητικών

Ένα ιδιαίτερο συστατικό που περιέχει η μαύρη σοκολάτα, μπορεί να βοηθήσει τους διαβητικούς να ελέγξουν το επικίνδυνα υψηλό επίπεδο χοληστερόλης τους, πράγμα που συνεπάγεται ευρύτερα οφέλη της σοκολάτας για την καλή λειτουργία της καρδιάς, σύμφωνα με μια νέα βρετανική επιστημονική έρευνα, η οποία όμως πυροδότησε αντιδράσεις.

Η μαύρη σοκολάτα περιέχει αρκετές θερμίδες και λίπος, από την άλλη όμως είναι επίσης πλούσια σε πολυφαινόλες, χημικές ουσίες που υπάρχουν στο φυτό κακάο από όπου προέρχεται η σοκολάτα και οι οποίες σύμφωνα με άλλες μελέτες μπορούν να μειώσουν τον κίνδυνο για καρδιοπάθεια.

Η νέα έρευνα επιστημόνων του πανεπιστημίου Hull, υπό τον καθηγητή Στιβ Άτκιν, που δημοσιεύτηκε στο εξειδικευμένο ιατρικό περιοδικό για το διαβήτη “Diabetic Medicine”, διαπίστωσε ότι το επίπεδο της ολικής χοληστερόλης έπεσε σε ένα μικρό αριθμό διαβητικών, στους οποίους είχαν δοθεί μπάρες μαύρης σοκολάτας επί 16 εβδομάδες, ενώ η «καλή» χοληστερόλη τους παράλληλα αυξήθηκε.

Από την άλλη, όμως οι ερευνητές της βρετανικής οργάνωσης διαβητικών Diabetes UK δήλωσαν ότι τα υψηλά λίπη και σάκχαρα της μαύρης σοκολάτας μπορούν να αντισταθμίσουν τα οφέλη για το διαβήτη ή
την καρδιά. Όπως είπαν, η νέα έρευνα δεν πρέπει να εκληφθεί ως «πράσινο φως» για την κατανάλωση περισσότερης σοκολάτας, καθώς μπορεί αυτή να προκαλέσει τελικά περισσότερη ζημιά παρά ωφέλεια.

Όσο λιγότερο κρέας, τόσο το καλύτερο!

Περισσότερες από 45.000 ζωές τον χρόνο θα μπορούσαν να σωθούν αν όλοι αρχίζαμε να τρώμε όλο και λιγότερο κρέας, σύμφωνα με τους ειδικούς υγείας και τους Φίλους της Γης (ΦτΓ).

Αν μειώναμε το κρέας της διατροφικής μας καθημερινότητας σε 2-3 φορές μόνο την εβδομάδα θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί τουλάχιστον 31.000 θάνατοι από πρόωρες καρδιακές παθήσεις, 9.000 από καρκίνο και 5.000 από εγκεφαλικά, σύμφωνα με έκθεση των ΦτΓ και του Dr. Mike Rayner.

Η εβδομαδιαία ποσότητα δεν θα πρέπει να ξεπερνάει τα 210 γραμμάρια, που είναι περίπου στο μισό λουκάνικο την ημέρα. Οι ειδικοί δε συνιστούν να φτάσουμε στο άλλο άκρο και να γίνουμε χορτοφάγοι, αρκεί απλώς να μειώσουμε το κρέας από το διαιτολόγιο μας.

Καταναλώνοντας τόσο πολύ κρέας και κυρίως επεξεργασμένο, όπως σαλάμι, μπέικον και ζαμπόν, εισάγουμε στον οργανισμό μας λίπος και αλάτι σε ποσότητες που μπορούν να προκαλέσουν πολλά προβλήματα υγείας.

Η δραστική μείωση κατανάλωσης κρέατος θα μπορούσε επίσης να συμβάλει σημαντικά στην μείωση της κλιματικής αλλαγής καθώς και στην αποψίλωση των δασών στην περιοχή της Νοτίου Αμερικής, όπου πολλά τροπικά δάση αφανίζονται με σκοπό να γίνουν ζωοτροφές για φάρμες στην Ευρώπη.

Οι παραγωγοί κρέατος από την μεριά τους, υποστηρίζουν πως το κόκκινο κρέας έχει και πολλές ευεργετικές ικανότητες ενώ οι καταναλωτές τρώνε ακόμη λιγότερο κρέας και από αυτό που συνιστούν οι ειδικοί.

Tο ροχαλητό σκοτώνει τον έρωτα

Σύμφωνα με έρευνα που έγινε στην Αυστραλία οι γυναίκες της χώρας πιστεύουν πως ο έρωτας και το ροχαλητό δεν πάνε μαζί.

Συνολικά ρωτήθηκαν 500 γυναίκες, σε όλη την χώρα και το 50% απάντησε πως το ροχαλητό των συντρόφων τους χάλασε την ρομαντική τους σχέση, ενώ ένα ποσοστό 40% δηλώνει πως κοιμάται σε ξεχωριστά δωμάτια «για να αποφεύγει το μαρτύριο».

Επίσης το 30% δήλωσε πως λόγω του ροχαλητού έχει συχνά καυγάδες με το σύντροφο και το 6% απάντησε πως το ροχαλητό διέλυσε τον γάμο ή την σχέση τους.

Η έρευνα έγινε από την εταιρία Fisher & Payker Healthcare σύμφωνα με την οποία πολλές γυναίκες δήλωσαν πως προτιμούν να ακούν την βρύση να στάζει, ή τα κομπρεσέρ έξω από το σπίτι παρά τον σύντροφό τους να ροχαλίζει.

Ανακάλυψαν το γονίδιο… της κατάθλιψης!

Αμερικανοί επιστήμονες ανακάλυψαν ένα γονίδιο που φαίνεται να παίζει καθοριστικό ρόλο στην εμφάνιση της κατάθλιψης, ένα εύρημα που μπορεί να οδηγήσει σε νέα αντικαταθλιπτικά φάρμακα για αυτή την ευρέως διαδεδομένη ψυχική διαταραχή.

Οι ερευνητές του πανεπιστημίου Γέιλ, υπό τον καθηγητή ψυχιατρικής και φαρμακολογίας Ρόναλντ Ντούμαν, παρουσίασαν την ανακάλυψή τους στο ιατρικό περιοδικό “Nature Medicine”, σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο.

Το γονίδιο με την ονομασία ΜΚΡ-1 εντοπίστηκε μετά τη σύγκριση του DNA 21 καταθλιπτικών ατόμων με τον γενετικό κώδικα 18 υγιών ατόμων. Το συγκεκριμένο γονίδιο παίζει το ρόλο «διακόπτη» για μια σειρά από χημικές ουσίες στον εγκέφαλο, που αποκαλούνται ΜΑΡΚ και οι οποίες είναι ζωτικές για την επιβίωση και την καλή λειτουργία των νευρώνων, δηλαδή των εγκεφαλικών κυττάρων. Το γονίδιο μπορεί να απενεργοποιήσει αυτή την μοριακή «οδό», με συνέπεια τη δυσλειτουργία των νευρώνων και πιθανώς την κατάθλιψη.

 «Το γονίδιο αυτό μπορεί να αποτελεί την κυρίαρχη αιτία ή έστω ένα σημαντικό αιτιολογικό παράγοντα στη δημιουργία ανωμαλιών που οδηγούν στην κατάθλιψη», δήλωσε ο υπεύθυνος της έρευνας.

Οι ερευνητές έκαναν πειράματα με ποντίκια και διαπίστωσαν ότι σε όσα είχε απενεργοποιηθεί το γονίδιο ΜΚΡ-1, επιδείκνυαν μεγάλη αντοχή στο στρες, ενώ αντίθετα όσα πειραματόζωα είχαν το γονίδιο ενεργοποιημένο και υποβάλλονταν σε καταστάσεις στρες, εμφάνιζαν συμπτώματα τύπου κατάθλιψης, τα οποία στη συνέχεια αμβλύνονταν με την χορήγηση αντικαταθλιπτικών φαρμάκων.

Η κατάθλιψη, όπως και άλλες ψυχικές-νοητικές παθήσεις, θεωρείται ότι δεν έχει μία μόνο, αλλά πολλαπλές αιτίες, συμπεριλαμβανομένων των γενετικών, καθώς τα συμπτώματά της ποικίλουν πολύ από άνθρωπο σε άνθρωπο. Περίπου το 40% των ατόμων με κατάθλιψη δεν αντιδρούν άμεσα στα υπάρχοντα αντικαταθλιπτικά φάρμακα, τα οποία κυρίως αποσκοπούν στην αύξηση της ποσότητας της χημικής ουσίας (νευροδιαβιβαστή) σεροτονίνης στον εγκέφαλο, με συνέπεια να χρειάζονται εβδομάδες ή και μήνες μέχρι να υπάρξει θεραπευτική ανταπόκριση στο φάρμακο.

Η ανακάλυψη ενός γονιδίου που εμπλέκεται στην κατάθλιψη, σύμφωνα με τους ερευνητές, μπορεί να οδηγήσει στην ανάπτυξη φαρμάκων που θα είναι πιο αποτελεσματικά, κυρίως σε όσους ασθενείς δεν αντιδρούν καλά στα υπάρχοντα αντικαταθλιπτικά.

Το σέλινο «φρενάρει» την απώλεια μνήμης!

Την απώλεια της μνήμης που παρατηρείται με το πέρασμα της ηλικίας,  φέρεται να καταπολεμά     μια ουσία που περιέχεται σε υψηλές ποσότητες στο σέλινο,  σύμφωνα με μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα.

Η μελέτη του πανεπιστημίου του Ιλινόις, υπό τον καθηγητή Ρόντνεϊ Τζόνσον, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό διατροφολογίας “Journal of Nutrition”, σύμφωνα με τη βρετανική «Ντέιλι Μέιλ», διαπίστωσε ότι η φυτική ουσία λουτεολίνη (ωχρολίνη) που περιέχεται κυρίως στο σέλινο, αλλά και στην πιπεριά, μειώνει τις φλεγμονές στον εγκέφαλο που σχετίζονται με την προχωρημένη ηλικία και οδηγούν σε προβλήματα μνήμης.

Τα εργαστηριακά πειράματα με ποντίκια έδειξαν ότι η ουσία «φρενάρει» την απελευθέρωση εκείνων των μορίων που προκαλούν τη φλεγμονή. Τα πειραματόζωα τράφηκαν με τροφές που περιείχαν λουτεολίνη επί τέσσερις εβδομάδες και αποδείχτηκε ότι, στη συνέχεια, τα γηραιότερα ποντίκια, που είχαν καταναλώσει τη συγκεκριμένη φυτική ουσία, τα κατάφεραν καλύτερα σε διάφορα τεστ μάθησης και μνήμης ακόμα και σε σχέση με πιο νεαρά ποντίκια που δεν είχαν φάει λουτεολίνη.

Το επίπεδο της φλεγμονής στον εγκέφαλο των ηλικιωμένων ποντικιών που είχαν τραφεί με λουτεολίνη, ήταν παρόμοιο με αυτό των πολύ νεαρότερων πειραματόζωων.

Η βιταμίνη Β12 ασπίδα κατά του Αλτσχάιμερ

Η βιταμίνη Β12 μπορεί να δράσει προστατευτικά έναντι της νόσου Αλτσχάιμερ, επιβεβαίωσε μια νέα σουηδική επιστημονική έρευνα, που δείχνει ότι οι ηλικιωμένοι, οι οποίοι έχουν μεγαλύτερα επίπεδα Β12 στο αίμα τους, αντιμετωπίζουν μικρότερο κίνδυνο να εμφανίσουν τη διαδομένη και οδυνηρή νευροεκφυλιστική πάθηση.

Η μελέτη, υπό τον δρα Μπάμπακ Χούσμαντ του φημισμένου Ινστιτούτου Καρολίνσκα της Στοκχόλμης, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό νευρολογίας "Neurology", διαπίστωσε ότι πολλοί ηλικιωμένοι πάσχουν από έλλειψη βιταμίνης Β12, όμως επεσήμανε πως αυτό δεν σημαίνει κατ' ανάγκη ότι όσοι σπεύσουν να πάρουν συμπληρώματα βιταμίνης Β, θα "φρενάρουν" οπωσδήποτε την ανάπτυξη της νόσου.

"Περισσότερες έρευνες χρειάζονται πριν φτάσουμε σε οριστικό συμπέρασμα για το ρόλο των συμπληρωμάτων βιταμίνης Β12 σε νευροεκφυλιστικές παθήσεις όπως το Αλτσχάιμερ", δήλωσε ο υπεύθυνος της νέας μελέτης.

Οι ερευνητές πήραν δείγματα αίματος από εκατοντάδες άτομα χωρίς άνοια, ηλικίας 65 - 79 ετών. Μετά από επτά χρόνια, μια νέα εξέταση έδειξε ότι το 6% των ηλικιωμένων είχαν εμφανίσει Αλτσχάιμερ, αλλά όσοι είχαν υψηλότερα επίπεδα βιταμίνης Β12 και χαμηλότερα επίπεδα του αμινοξέος της ομοκυστεΐνης, είχαν τις μικρότερες πιθανότητες εμφάνισης της νόσου. Οι βιταμίνες του συμπλέγματος Β μειώνουν την ομοκυστεΐνη, το υψηλό επίπεδο της οποίας έχει συσχετιστεί με αυξημένη πιθανότητα άνοιας, εγκεφαλικού και εμφράγματος.

Η βιταμίνη Β12 υπάρχει με φυσικό τρόπο σε διάφορες τροφές, όπως τα γαλακτοκομικά προϊόντα, τα ψάρια και το κρέας.
http://www.protothema.gr/

H ασπαρτάμη στο εδώλιο: Αθώα ή ένοχη;

Η EFSA, κορυφαία Ευρωπαϊκή αρχή για την ασφάλεια των τροφίμων, λέει ξανά «ναι» στην κορυφαία τεχνητή, γλυκαντική ουσία!

Από τη μία πλευρά οι φήμες, οι υποθέσεις, οι συνήθως αβάσιμες κατηγορίες και από την άλλη, τα αδιαμφισβήτητα προτερήματα των προϊόντων που προέρχονται από την εξέλιξη της επιστήμης των τροφίμων. Στη μέση, όπως πάντα, ο καταναλωτής που καλείται να διακρίνει την αλήθεια από την υπερβολή και να κάνει τις επιλογές του, με κριτήριο τόσο την απόλαυση, όσο, φυσικά, και την διασφάλιση της υγείας του.

Είναι προφανές ότι το μόνο «όπλο» που διαθέτουμε εμείς οι καταναλωτές απέναντι σε τέτοιου είδους διλήμματα, είναι η γνώση, με τη μορφή της έγκυρης, επιστημονικής ενημέρωσης.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η πολυσυζητημένη ασφάλεια της ασπαρτάμης: ενώ δηλαδή, κάθε τόσο, κυκλοφορούν διάφορες φήμες σχετικά με τους υποτιθέμενους κινδύνους που εγκυμονεί η χρήση της, σήμερα έρχεται μία ακόμη επίσημη επιβεβαίωση, από τα χείλη των πλέον αρμόδιων, που βάζει (ξανά) τα πράγματα στη θέση τους!

Συγκεκριμένα, μόλις τον Απρίλιο του 2009, η Ευρωπαϊκή Αρχή Ασφάλειας των Τροφίμων –η περίφημη EFSA- εξέδωσε μία ανακοίνωση που λέει ακριβώς ότι:

«Με βάση τα μέχρι σήμερα διαθέσιμα δεδομένα, δεν υπάρχει καμία ένδειξη ότι η ασπαρτάμη έχει γενοτοξική ή καρκινογόνο δράση και δεν υπάρχει κανένας λόγος να αναθεωρηθεί η καθιερωμένη τιμή Αποδεκτής Ημερήσιας Πρόσληψης των 40mg ανά κιλό σωματικού βάρους την ημέρα».

Την ίδια θέση για έλλειψη στοιχείων περί καρκινογόνου δράσης έλαβε στην πρόσφατη έκθεσή του (2008) και το Παγκόσμιο Ταμείο Έρευνας για τον Καρκίνο (World Cancer Research Fund).
http://www.protothema.gr/