Παρασκευή 5 Νοεμβρίου 2010
Είμαστε ένα ακόμα πείραμα. Έγινε στην Αργεντινή, τώρα το ζούμε εμείς. ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ
tvxs.gr | Memoria del Saqued
Ανέβηκε από tvxorissinora. - Oλόκληρες σειρές και επεισόδια online.
Ένα ντοκιμαντέρ για την πολιτική και οικονομική πορεία της Αργεντινής, που οδήγησε στην χρεοκοπία και την αιματηρή εξέγερση του 2001.
Παρουσιάζει με άμεσο και μεστό τρόπο η δράση του ξένου και ντόπιου κεφαλαίου καθώς και ο εγκληματικός ρόλος του ΔΝΤ και της Παγκόσμια Τράπεζας στη πολύπαθη χωρα.
Τα «τσακάλια» και οι ντόπιοι πολιτικάντηδες κατάφεραν μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα να οδηγήσουν εναν λαο στην απόλυτη ενδοια και εξαθλίωση. Ένα λαό περήφανο που τέλος βρήκε το κουράγιο να εξεγερθεί και να πει «φτάνει πια»!
www.tvxs.gr
Τρίτη 2 Νοεμβρίου 2010
Hasta siempre
Επειτέλους αδέρφια έρχεται η ώρα της αντίστασης κατά των απάνθρωπων και ιμπερεαλιστικών συμφερόντων που μας κυβερνούν και καταπιέζουν κάθε όνειρό μας. Μην πανικοβάλλεστε από την τρομοκρατία που μας έχουν στήσει. Ο φόβος και ο τρόμος τους, τους εκθέτει καθημερινά και τα σχέδια τους πια αποκαλύφθηκαν. Η τρομοκρατία που προσπαθούν να περάσουν τις τελευταίες μέρες δεν θα μας κάμψει το ήθικό μας, για να πάρουμε αυτά που μας ανήκουν. Πείτε ένα όχι στα σχέδια τους και αντισταθείται δημοκρατικά με όλες σας τις δυνάμεις.
Αυτισμός: Διάγνωση και πρώιμη παρέμβαση
Η Άννα Ντάντσενκο, Ψυχολόγος - Θεραπεύτρια - Σύμβουλος Οικογενείας, Διάχυτες Αναπτυξιακές Διαταραχές (Αυτισμός) Μαθησιακές Δυσκολίες - Δυσλεξία, απαντά στο Υγείαonline.gr, σε επίκαιρα ερωτήματα που απασχολούν τους γονείς σχετικά με τη διαταραχή του αυτισμού.
Ο αυτισμός είναι μία διαταραχή μυστήριο, καθώς πολλά αναπάντητα ερωτηματικά υπάρχουν ακόμα γύρω από την αιτιοπαθογένεια του, την αντιμετώπισή του και την εξέλιξή του. Τα πιο πρόσφατα στατιστικά στοιχεία δείχνουν ότι υπάρχει μία αύξηση στη διάγνωση της αυτιστικής διαταραχής της τάξης 26% ετησίως, ωστόσο δεν είναι ξεκάθαρο αν αυτό οφείλεται σε πραγματική αύξηση των αυτιστικών κρουσμάτων ή απλά στη βελτίωση των διαγνωστικών κριτηρίων.
Η επιστημονική κοινότητα έχει βάλει τον αυτισμό στο μικροσκόπιο και αναζητά απαντήσεις σχετικές με την εμφάνιση του, το πώς θα αντιμετωπιστεί και πως μπορεί να βελτιωθεί η ποιότητα ζωής των αυτιστικών παιδιών και πως μπορούν αυτά να ενταχθούν ομαλότερα στην κοινότητα.
Παρόλα αυτά, η ενημέρωση που λαμβάνει ο πολίτης σχετικά με τον αυτισμό είναι ελάχιστη. Συνέπεια αυτής της πραγματικότητας είναι, οι γονείς αν και παρατηρούν αποκλίνουσες συμπεριφορές στα παιδιά τους πολύ νωρίς, απευθύνονται σε ειδικούς πολύ αργότερα.
Δυστυχώς στον αυτισμό ο χρόνος δεν είναι σύμμαχος και μετράει εναντίον της διαταραχής, δίνοντας το περιθώριο στο παιδί να «αποσυρθεί» πολύ και να δημιουργήσει μεγάλα ρήγματα στην επικοινωνία του με το περιβάλλον του. Ως εκ τούτου η θεραπευτική παρέμβαση καθίσταται εξαιρετικά δύσκολή και οι ειδικοί δυσκολεύονται να βοηθήσουν αποτελεσματικά τα παιδιά και τις οικογένειές τους.
Πότε πρέπει οι γονείς να παρατηρούν τη συμπεριφορά του παιδιού τους και τι πρέπει να προσέχουν;
Εξ ορισμού η Αυτιστική Διαταραχή εμφανίζεται πριν την ηλικία των 3 ετών. Συνήθως οι γονείς των παιδιών με αυτισμό αναφέρουν ότι παρατηρούν αποκλίσεις στη συμπεριφορά του παιδιού πολύ νωρίτερα από αυτήν την ηλικία. Ωστόσο, λόγο της κακής πληροφόρησης σπάνια δίνουν σημασία στις αποκλίσεις αυτές, παρά μόνο όταν είναι πια παγιωμένες και πολύ στιγματιστικές για το παιδί και το περιβάλλον του.
Ενδεικτικά αναφέρονται κάποιες χαρακτηριστικές συμπεριφορές - ή ακόμα πιο σωστά η απουσία κάποιων συμπεριφορών:
1) Απουσία δακτυλοδειξίματος για να διεκδικήσει κάποιο επιθυμητό αντικείμενο (δεξιότητα που αναπτύσσεται φυσιολογικά από τον 9ο έως τον 14ο μήνα).
2) Απουσία βλεμματικής παρακολούθησης του ενηλίκου (δεξιότητα που επίσης αναπτύσσεται στο διάστημα μεταξύ 9ου και 14ου μήνα).
3) Απουσία συμβολικού παιχνιδιού (ως συμβολικό παιχνίδι ορίζεται η ικανότητα του παιδιού να χρησιμοποιεί αντικείμενα του περιβάλλοντός του για να μιμηθεί πράξεις ενηλίκων της καθημερινότητας του).
Βάσει των ερευνώ που έχουν γίνει σχετικά με το θέμα αυτό, προκύπτει ότι τα βρέφη που δεν έχουν αναπτύξει καμία από τις παραπάνω δεξιότητες κατατάσσονται στην ομάδα υψηλού κινδύνου, δηλαδή ότι μπορούν να εμφανίσουν αυτιστική διαταραχή κατά τη διάρκεια της ανάπτυξης τους.
Ως προς την πρόγνωση του αυτισμού η επίσημη θέση της επιστήμης είναι ότι ναι μεν είναι χρόνια διαταραχή, αλλά οι μεγάλες ατομικές διαφορές του κάθε ατόμου καθιστούν την πρόβλεψη αδύνατη. Επίσης, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι είναι μία αναπτυξιακή διαταραχή. Αυτή σημαίνει ότι σε κάθε περίπτωση διαφορετικοί τομείς της ανάπτυξης διαταράσσονται και η κλινική εικόνα του κάθε αυτιστικού παιδιού είναι τόσο διαφορετική όσο διαφορετικοί είναι όλοι οι άνθρωποι μεταξύ τους.
Ωστόσο ή θεραπευτική έκβαση του κάθε περιστατικού εξαρτάται από του εξής παράγοντες:
α) Το δείκτη νοημοσύνης του παιδιού. (ο χαμηλός μη-λεκτικός δείκτης είναι κακός προβλεπτικός παράγοντας).
β) Η ηλικία έναρξης θεραπευτικής παρέμβασης. Όταν η παρέμβαση ξεκινήσει πριν την ηλικία των 5 ετών υπάρχουν πολύ μεγαλύτερες πιθανότητες θετικής έκβασης απ ότι όταν ξεκινάει σε μεγαλύτερη ηλικία (Fenske, Zalenski, Krantz & McClanahhan, 1985).
γ) Την εντατικότατα του θεραπευτικού προγράμματος. Όσο περισσότερες είναι οι ώρες της θεραπευτικής παρέμβασης τόσο θετικότερα τα θεραπευτικά αποτελέσματα. (Lovaas 1987).
δ) Τη μεθοδολογία της θεραπευτικής παρέμβασης. Η θεραπευτική προσέγγιση που θεωρείται κατεξοχήν αποτελεσματική για τον Αυτισμό, ανεξάρτητα από τη σοβαρότητα της διαταραχής είναι η συμπεριφοριστικού τύπου παρέμβαση (Rapin,1997 Rutter 1985b).
ε) Τη συμβολή του οικογενειακού περιβάλλοντος. Ο βαθμός συμμετοχής της οικογένειας είναι καθοριστικής σημασίας, εφόσον στον αυτισμό χρειάζεται παρέμβαση σε όλους τους τομείς της ζωής του παιδιού. Τα θεραπευτικά αποτελέσματα υποχωρούν όταν απέχει η οικογένεια από τη θεραπευτική πράξη, ενώ αυξάνονται με την ουσιαστική συμμετοχή των μελών της οικογένειας (Mullen & Frea, 1995).
Σε ποιόν ειδικό να απευθυνθούν οι γονείς για τη διάγνωση;
Οι παιδίατροι, παιδοψυχίατροι και οι αναπτυξιολόγοι είναι οι ειδικοί για να κάνουν τη διάγνωση, ωστόσο η επιλογή του ειδικού πρέπει να γίνεται με προσοχή. Ο ειδικός που θα αξιολογήσει το παιδί πρέπει να έχει σημαντικής πείρα-εκπαίδευση σε θέματα Αναπτυξιακών Διαταραχών.
Σε ποιόν ειδικό να απευθυνθούν οι γονείς για την παρέμβαση;
Εφόσον γίνει η διάγνωση ότι το παιδί είναι σε ομάδα υψηλού κινδύνου για να αναπτύξει αυτή τη διαταραχή, ο ιατρός παραπέμπει συνήθως σε:
• Λογοθεραπευτή
• Ψυχολόγο
• Ειδικό παιδαγωγό
Αυτές είναι οι τρεις βασικές ειδικότητες που μπορούν να παρέμβουν θεραπευτικά. Αλλά και εδώ θέλει πολύ μεγάλη προσοχή στην επιλογή του ειδικού καθώς η ειδίκευση-εκπαίδευση στον αυτισμό είναι απαραίτητη προκειμένου να υπάρξουν σημαντικά και ποιοτικά θεραπευτικά αποτελέσματα και σωστή καθοδήγηση της οικογένειας.
Άννα Ντάντσενκο
Ψυχολόγος - Θεραπεύτρια - Σύμβουλος Οικογενείας
Διάχυτες Αναπτυξιακές Διαταραχές (Αυτισμός)
Μαθησιακές Δυσκολίες - Δυσλεξία
e-mail: adantsenko@yahoo.com
Επιμέλεια άρθρου υγείας: Συντακτική Ομάδα Υγείαonline
http://www.ygeiaonline.gr/
Ο αυτισμός είναι μία διαταραχή μυστήριο, καθώς πολλά αναπάντητα ερωτηματικά υπάρχουν ακόμα γύρω από την αιτιοπαθογένεια του, την αντιμετώπισή του και την εξέλιξή του. Τα πιο πρόσφατα στατιστικά στοιχεία δείχνουν ότι υπάρχει μία αύξηση στη διάγνωση της αυτιστικής διαταραχής της τάξης 26% ετησίως, ωστόσο δεν είναι ξεκάθαρο αν αυτό οφείλεται σε πραγματική αύξηση των αυτιστικών κρουσμάτων ή απλά στη βελτίωση των διαγνωστικών κριτηρίων.
Η επιστημονική κοινότητα έχει βάλει τον αυτισμό στο μικροσκόπιο και αναζητά απαντήσεις σχετικές με την εμφάνιση του, το πώς θα αντιμετωπιστεί και πως μπορεί να βελτιωθεί η ποιότητα ζωής των αυτιστικών παιδιών και πως μπορούν αυτά να ενταχθούν ομαλότερα στην κοινότητα.
Παρόλα αυτά, η ενημέρωση που λαμβάνει ο πολίτης σχετικά με τον αυτισμό είναι ελάχιστη. Συνέπεια αυτής της πραγματικότητας είναι, οι γονείς αν και παρατηρούν αποκλίνουσες συμπεριφορές στα παιδιά τους πολύ νωρίς, απευθύνονται σε ειδικούς πολύ αργότερα.
Δυστυχώς στον αυτισμό ο χρόνος δεν είναι σύμμαχος και μετράει εναντίον της διαταραχής, δίνοντας το περιθώριο στο παιδί να «αποσυρθεί» πολύ και να δημιουργήσει μεγάλα ρήγματα στην επικοινωνία του με το περιβάλλον του. Ως εκ τούτου η θεραπευτική παρέμβαση καθίσταται εξαιρετικά δύσκολή και οι ειδικοί δυσκολεύονται να βοηθήσουν αποτελεσματικά τα παιδιά και τις οικογένειές τους.
Πότε πρέπει οι γονείς να παρατηρούν τη συμπεριφορά του παιδιού τους και τι πρέπει να προσέχουν;
Εξ ορισμού η Αυτιστική Διαταραχή εμφανίζεται πριν την ηλικία των 3 ετών. Συνήθως οι γονείς των παιδιών με αυτισμό αναφέρουν ότι παρατηρούν αποκλίσεις στη συμπεριφορά του παιδιού πολύ νωρίτερα από αυτήν την ηλικία. Ωστόσο, λόγο της κακής πληροφόρησης σπάνια δίνουν σημασία στις αποκλίσεις αυτές, παρά μόνο όταν είναι πια παγιωμένες και πολύ στιγματιστικές για το παιδί και το περιβάλλον του.
Ενδεικτικά αναφέρονται κάποιες χαρακτηριστικές συμπεριφορές - ή ακόμα πιο σωστά η απουσία κάποιων συμπεριφορών:
1) Απουσία δακτυλοδειξίματος για να διεκδικήσει κάποιο επιθυμητό αντικείμενο (δεξιότητα που αναπτύσσεται φυσιολογικά από τον 9ο έως τον 14ο μήνα).
2) Απουσία βλεμματικής παρακολούθησης του ενηλίκου (δεξιότητα που επίσης αναπτύσσεται στο διάστημα μεταξύ 9ου και 14ου μήνα).
3) Απουσία συμβολικού παιχνιδιού (ως συμβολικό παιχνίδι ορίζεται η ικανότητα του παιδιού να χρησιμοποιεί αντικείμενα του περιβάλλοντός του για να μιμηθεί πράξεις ενηλίκων της καθημερινότητας του).
Βάσει των ερευνώ που έχουν γίνει σχετικά με το θέμα αυτό, προκύπτει ότι τα βρέφη που δεν έχουν αναπτύξει καμία από τις παραπάνω δεξιότητες κατατάσσονται στην ομάδα υψηλού κινδύνου, δηλαδή ότι μπορούν να εμφανίσουν αυτιστική διαταραχή κατά τη διάρκεια της ανάπτυξης τους.
Ως προς την πρόγνωση του αυτισμού η επίσημη θέση της επιστήμης είναι ότι ναι μεν είναι χρόνια διαταραχή, αλλά οι μεγάλες ατομικές διαφορές του κάθε ατόμου καθιστούν την πρόβλεψη αδύνατη. Επίσης, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι είναι μία αναπτυξιακή διαταραχή. Αυτή σημαίνει ότι σε κάθε περίπτωση διαφορετικοί τομείς της ανάπτυξης διαταράσσονται και η κλινική εικόνα του κάθε αυτιστικού παιδιού είναι τόσο διαφορετική όσο διαφορετικοί είναι όλοι οι άνθρωποι μεταξύ τους.
Ωστόσο ή θεραπευτική έκβαση του κάθε περιστατικού εξαρτάται από του εξής παράγοντες:
α) Το δείκτη νοημοσύνης του παιδιού. (ο χαμηλός μη-λεκτικός δείκτης είναι κακός προβλεπτικός παράγοντας).
β) Η ηλικία έναρξης θεραπευτικής παρέμβασης. Όταν η παρέμβαση ξεκινήσει πριν την ηλικία των 5 ετών υπάρχουν πολύ μεγαλύτερες πιθανότητες θετικής έκβασης απ ότι όταν ξεκινάει σε μεγαλύτερη ηλικία (Fenske, Zalenski, Krantz & McClanahhan, 1985).
γ) Την εντατικότατα του θεραπευτικού προγράμματος. Όσο περισσότερες είναι οι ώρες της θεραπευτικής παρέμβασης τόσο θετικότερα τα θεραπευτικά αποτελέσματα. (Lovaas 1987).
δ) Τη μεθοδολογία της θεραπευτικής παρέμβασης. Η θεραπευτική προσέγγιση που θεωρείται κατεξοχήν αποτελεσματική για τον Αυτισμό, ανεξάρτητα από τη σοβαρότητα της διαταραχής είναι η συμπεριφοριστικού τύπου παρέμβαση (Rapin,1997 Rutter 1985b).
ε) Τη συμβολή του οικογενειακού περιβάλλοντος. Ο βαθμός συμμετοχής της οικογένειας είναι καθοριστικής σημασίας, εφόσον στον αυτισμό χρειάζεται παρέμβαση σε όλους τους τομείς της ζωής του παιδιού. Τα θεραπευτικά αποτελέσματα υποχωρούν όταν απέχει η οικογένεια από τη θεραπευτική πράξη, ενώ αυξάνονται με την ουσιαστική συμμετοχή των μελών της οικογένειας (Mullen & Frea, 1995).
Σε ποιόν ειδικό να απευθυνθούν οι γονείς για τη διάγνωση;
Οι παιδίατροι, παιδοψυχίατροι και οι αναπτυξιολόγοι είναι οι ειδικοί για να κάνουν τη διάγνωση, ωστόσο η επιλογή του ειδικού πρέπει να γίνεται με προσοχή. Ο ειδικός που θα αξιολογήσει το παιδί πρέπει να έχει σημαντικής πείρα-εκπαίδευση σε θέματα Αναπτυξιακών Διαταραχών.
Σε ποιόν ειδικό να απευθυνθούν οι γονείς για την παρέμβαση;
Εφόσον γίνει η διάγνωση ότι το παιδί είναι σε ομάδα υψηλού κινδύνου για να αναπτύξει αυτή τη διαταραχή, ο ιατρός παραπέμπει συνήθως σε:
• Λογοθεραπευτή
• Ψυχολόγο
• Ειδικό παιδαγωγό
Αυτές είναι οι τρεις βασικές ειδικότητες που μπορούν να παρέμβουν θεραπευτικά. Αλλά και εδώ θέλει πολύ μεγάλη προσοχή στην επιλογή του ειδικού καθώς η ειδίκευση-εκπαίδευση στον αυτισμό είναι απαραίτητη προκειμένου να υπάρξουν σημαντικά και ποιοτικά θεραπευτικά αποτελέσματα και σωστή καθοδήγηση της οικογένειας.
Άννα Ντάντσενκο
Ψυχολόγος - Θεραπεύτρια - Σύμβουλος Οικογενείας
Διάχυτες Αναπτυξιακές Διαταραχές (Αυτισμός)
Μαθησιακές Δυσκολίες - Δυσλεξία
e-mail: adantsenko@yahoo.com
Επιμέλεια άρθρου υγείας: Συντακτική Ομάδα Υγείαonline
http://www.ygeiaonline.gr/
Εργασιακή Υγεία
Η Εργασιακή Υγεία είναι ένας ξεχωριστός κλάδος της Υγείας, ο οποίος έχει ως αντικείμενό του την υγεία και την ασφάλεια στην εργασία. Επικεντρώνεται κυρίως στην πρωτογενή πρόληψη από τους κινδύνους και τις στρεσογόνες συνθήκες της εργασίας.
Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (Π.Ο.Υ.), αντιμετωπίζει την υγεία με μια ευρεία έννοια. Ορίζει ότι είναι η κατάσταση πλήρους φυσικής, ψυχικής και κοινωνικής ευεξίας και όχι απλώς η απουσία αρρώστιας ή αναπηρίας. Υπό το πρίσμα αυτό, το υγιές εργασιακό περιβάλλον δεν είναι εκείνο στο οποίο υπάρχει απλά η απουσία επιβλαβών συνθηκών, αλλά εκείνο που διαθέτει συνθήκες που προάγουν την υγεία.
Αυτές μπορεί να είναι: συνεχής αξιολόγηση των κινδύνων, παροχή πληροφοριών και εκπαίδευσης σε θέματα υγείας, διαθεσιμότητα πρακτικών και δομών που προάγουν την εργασιακή υγεία.
Πιο αναλυτικά, η εργασιακή υγεία ορίζεται ως η προαγωγή και η διατήρηση της σωματικής, πνευματικής, ψυχικής και κοινωνικής υγείας των εργαζομένων στον υψηλότερο βαθμό, μέσω της πρόληψης, του ελέγχου των κινδύνων και της προσαρμογής της εργασίας στον εργαζόμενο, καθώς και του εργαζόμενου στην εργασία.
Προαγωγή της Υγείας στην Εργασία (Workplace Health Promotion)
Η προαγωγή της υγείας είναι η διαδικασία, η οποία καθιστά ικανό το άτομο να αποκτήσει έλεγχο και να βελτιώσει την υγεία του. Υπό αυτή την έννοια, ένα υγιές εργασιακό περιβάλλον είναι εκείνο στο οποίο ο εργαζόμενος έχει κάνει την υγεία και την προαγωγή της υγείας του προτεραιότητά του και μέρος της εργασιακής ζωής του.
Σε μια πρόσφατη δημοσίευση του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, με τίτλο «Παγκόσμια Στρατηγική για Εργασιακή Υγεία για όλους» (‘Global Strategy on Occupational Health for All'), παρατηρήθηκε ότι η εργασιακή υγεία αποτελεί βασική προϋπόθεση για την παραγωγικότητα των εργαζομένων και της εταιρίας και είναι πολύ σημαντική για τη γενικότερη κοινωνικο-οικονομική και βιώσιμη ανάπτυξη.
Το κόστος σε οικονομικό και ανθρώπινο επίπεδο εξαιτίας του εργασιακού στρες, σε συνδυασμό με το γεγονός, ότι η προαγωγή της υγείας στην εργασία μειώνει τα έξοδα υγειονομικής περίθαλψης και βελτιώνει την παραγωγικότητα των εργαζομένων, κάνει σαφές ότι στην ατζέντα όλων (εργοδοτών, εργαζομένων, πολιτείας) οφείλει να είναι η πρόληψη ασθενειών και η προαγωγή της υγείας.
Η Ψυχολογία της Εργασιακής Υγείας
Ο στόχος της ψυχολογίας της εργασιακής υγείας είναι να αναπτύξει, να διατηρήσει και να προάγει την υγεία των εργαζομένων άμεσα, καθώς και την υγεία των οικογενειών τους. Το πρωταρχικό ενδιαφέρον είναι η πρόληψη της ασθένειας ή του ατυχήματος, δημιουργώντας ασφαλή και υγιή εργασιακά περιβάλλοντα.
Εργασιακό Στρες
«Οι άνθρωποι ενοχλούνται όχι από τα πράγματα, αλλά από τον τρόπο που βλέπουν τα πράγματα», Επίκτητος (Εγχειρίδιον)
«Δεν υπάρχει τίποτα καλό ή κακό, εξαρτάται από τον τρόπο που το αντιλαμβανόμαστε», Σαίξπηρ (Άμλετ, Πράξη ΙΙ, Σκηνή 2)
Εργασιακό στρες
Το εργασιακό στρες γίνεται με γρήγορους ρυθμούς η μοναδική αιτία ασθένειας στην εργασία και έχει επιπτώσεις τόσο για τον εργαζόμενο όσο και τον εργοδότη. Το Εργασιακό στρες εμφανίζεται, όταν οι απαιτήσεις και οι συνθήκες του περιβάλλοντος δεν αντιστοιχούν/ ταιριάζουν με τις ανάγκες, τις προσδοκίες και τις αξίες ή υπερβαίνουν την σωματική ικανότητα, τις δεξιότητες ή τις γνώσεις που απαιτούνται για να χειριστεί κανείς την κατάσταση.
Το στρες είναι μια εξελισσόμενη διαδικασία, η οποία περιλαμβάνει μια πολύπλοκη συναλλαγή του ατόμου με το περιβάλλον του. Σε αυτή τη διαδικασία, είναι σημαντικό να υπολογίσει κανείς τις ερμηνείες των ανθρώπων, καθώς και το γεγονός ότι η φύση του στρες είναι ένα φαινόμενο υποκειμενικής αντίληψης. Διαφορετικά είναι αδύνατον να γίνει αντιληπτό, γιατί κάποιοι άνθρωποι παρουσιάζουν αρνητική συμπεριφορά σε κάποια γεγονότα, ενώ άλλοι δεν αντιδρούν καθόλου ή αντιδρούν σε άλλα γεγονότα.
Το στρες συχνά συγχέεται με την πρόκληση. Όμως, οι δύο αυτές έννοιες δεν είναι ίδιες. Η πρόκληση κινητοποιεί σωματικά και ψυχολογικά και δίνει κίνητρο σε κάποιον να μάθει καινούριες δεξιότητες και να βρίσκεται σε μια συνεχή ανάπτυξη και εξέλιξη. Όταν κάποιος αντιμετωπίσει μια πρόκληση νοιώθει ικανοποίηση. Αυτό, κάνει την πρόκληση ένα σημαντικό συστατικό της υγιούς και παραγωγικής εργασίας. Η σημασία της πρόκλησης στην εργασία βρίσκει αντιστοιχία στη φράση «λίγο στρες σου κάνει καλό».
Επιπτώσεις εργασιακού στρες
Για τους εργαζόμενους, η χρόνια έκθεση σε στρεσογόνες συνθήκες, όπως ο φόρτος εργασίας, η αμφισβήτηση του ρόλου, η επαγγελματική στασιμότητα, η μειωμένη υποστήριξη από τον προϊστάμενο, χαμηλού βαθμού συμμετοχή στη διαδικασία λήψης αποφάσεων, ανασφάλεια και πολλά ακόμη σχετίζονται με χαμηλά επίπεδα υγείας.
Σε σωματικό επίπεδο: αϋπνίες, πονοκέφαλοι, ορμονικές διαταραχές, δερματολογικά προβλήματα, μυοσκελετικές παθήσεις
Σε ψυχολογικό - συναισθηματικό επίπεδο: συναισθηματική εξουθένωση, απώλεια όρεξης, κακή διάθεση, κατάθλιψη, συγκρούσεις στο σπίτι
Σε εργασιακό επίπεδο: μείωση παραγωγικότητας & απόδοσης, συχνές απουσίες, ατυχήματα, κακές σχέσεις με συναδέλφους/προϊσταμένους/ υφισταμένους, μείωση δέσμευσης/αφοσίωσης στην εταιρία.
ΣΕΜΙΝΑΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΑΓΩΓΗ ΤΗΣ ΥΓΕΙΑΣ ΣΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑ
1. Διαχείριση του στρες και προαγωγή της υγείας στην εργασία
Στόχος
Στόχος του προγράμματος είναι, οι συμμετέχοντες να αναγνωρίσουν, να ονομάσουν και να κατανοήσουν τα συναισθήματά τους ως προς την εργασία τους και να καταλάβουν πώς μπορούν να τα αξιοποιήσουν για να βελτιώσουν την επαγγελματική απόδοση, την προσωπική τους ζωή τους, αλλά και να βρουν ισορροπία στην επαγγελματική και οικογενειακή ζωή.
Απευθύνεται
Σε στελέχη επιχειρήσεων, τα οποία δεν έχουν ευχάριστα συναισθήματα ως προς την εργασία τους, νοιώθουν πιεσμένοι και αγχωμένοι, αλλά και που επιθυμούν την αλλαγή και την ισορροπία προσωπικής και επαγγελματικής ζωής.
Περιεχόμενα
• Εργασία & εργασιακή ζωή - διαφορές της σύγχρονης κοινωνίας με το παρελθόν, ποια η θέση της γυναίκας.
• Τι εννοούμε με τους όρους «υγεία», «εργασιακή υγεία», «υγιής εταιρεία»
• Εργασιακό στρες
• Πηγές στρες & εργασιακού στρες - ατομικοί παράγοντες (παράγοντας προσωπικότητα & ατομικές διαφορές), εργασιακοί παράγοντες, εργασία & οικογένεια. Πώς μεταφέρεται το στρες από την εργασία στην οικογένεια, αλλά και από την οικογένεια στην εργασία.
• Στρες & περιβάλλον - σχέση ατόμου & περιβάλλοντος. Ο καθένας αντιδρά διαφορετικά στην ίδια περιβαλλοντική συνθήκη (π.χ. εργασιακή πίεση). Γιατί; Σε ποια κατηγορία ανήκετε; Πώς μπορείτε να το χειριστείτε;
• Τι σημαίνει αγχώδης άνθρωπος;
• Επιπτώσεις στρες - στο άτομο, την εταιρεία, & την οικογένεια
• Αντιμετώπιση εργασιακού στρες - από τη μεριά της εταιρείας, από τη μεριά του ατόμου
• Πρακτική τεχνικών χαλάρωσης
2. Ενίσχυση της ομαδικότητας (και της απόδοσης) των εργαζομένων
«Με τη συνεργατικότητα κερδίζει και ο εργαζόμενος και ο εργοδότης»
Διάρκεια: 4 ώρες
Περιεχόμενο: 4-6 Βιωματικές ασκήσεις
Κατηγορία: Ενδοεπιχειρησιακό
Απευθύνεται:
i. Σε εργαζομένους που εργάζονται στην ίδια ομάδα και καλούνται να φέρουν εις πέρας κοινό έργο
ii. Σε εργαζομένους που εργάζονται στην ίδια ομάδα και δεν καλούνται να φέρουν εις πέρας κοινό έργο (π.χ. ασφαλιστές, πωλητές)
Στόχος των ασκήσεων (σε πρώτο επίπεδο):
• Να μάθει και να ονομάσει το κάθε άτομο τι προσφέρει στα άλλα μέλη της ομάδας.
• Να αναγνωριστεί η αξία αυτού που προσφέρει.
• Να καταλάβει το άτομο αν αυτό που δίνει στα υπόλοιπα μέλη είναι πραγματικά αυτό που πίστευε το ίδιο.
• Να ανακαλύψουν κοινά στοιχεία μεταξύ τους σε σχέση με τις αξίες τους στην εργασία.
Στόχος των ασκήσεων (σε δεύτερο επίπεδο):
• Αναγνώριση των θετικών στοιχείων του ατόμου.
• Ενίσχυση του θετικών στοιχείων του ατόμου.
• Ενίσχυση του κινήτρου «δίνω».
• Διαχωρισμός αυτού που πραγματικά δίνει το άτομο από αυτό που πίστευε ότι προσφέρει (εικόνα που πιστεύει το άτομο με τον εαυτό του VS πραγματική εικόνα).
• Αναγνώριση από τα άτομα των στοιχείων που δεν τους αρέσει στον εαυτό τους και που βλέπουν οι άλλοι.
• Ενίσχυση της αυτοεκτίμησης
Απώτερος στόχος:
Ο καθένας κερδίζει από το καλά στοιχεία του άλλου
• Ενίσχυση των «καλών» στοιχείων του καθενός
• Ενίσχυση της «δοτικότητας»
• Αύξηση της ομαδικότητας
• Βελτίωση της απόδοσης της ομάδας
Πληροφορίες - Εγγραφές Τηλ: 2109956190
Εισηγήτρια σεμιναρίου:
Τριανταφυλλιά Χαρίλα, Ψυχολόγος, MSc Εργασιακή υγεία,
Ειδίκευση στη Συστημική - Οικογενειακή Ψυχοθεραπεία
Διεύθυνση: Κύπρου 6 - Αργυρούπολη
e-mail: fxarila@gmail.com
www.kepsy.gr
Επιμέλεια θέματος: Συντακτική Ομάδα Υγείαonline
Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (Π.Ο.Υ.), αντιμετωπίζει την υγεία με μια ευρεία έννοια. Ορίζει ότι είναι η κατάσταση πλήρους φυσικής, ψυχικής και κοινωνικής ευεξίας και όχι απλώς η απουσία αρρώστιας ή αναπηρίας. Υπό το πρίσμα αυτό, το υγιές εργασιακό περιβάλλον δεν είναι εκείνο στο οποίο υπάρχει απλά η απουσία επιβλαβών συνθηκών, αλλά εκείνο που διαθέτει συνθήκες που προάγουν την υγεία.
Αυτές μπορεί να είναι: συνεχής αξιολόγηση των κινδύνων, παροχή πληροφοριών και εκπαίδευσης σε θέματα υγείας, διαθεσιμότητα πρακτικών και δομών που προάγουν την εργασιακή υγεία.
Πιο αναλυτικά, η εργασιακή υγεία ορίζεται ως η προαγωγή και η διατήρηση της σωματικής, πνευματικής, ψυχικής και κοινωνικής υγείας των εργαζομένων στον υψηλότερο βαθμό, μέσω της πρόληψης, του ελέγχου των κινδύνων και της προσαρμογής της εργασίας στον εργαζόμενο, καθώς και του εργαζόμενου στην εργασία.
Προαγωγή της Υγείας στην Εργασία (Workplace Health Promotion)
Η προαγωγή της υγείας είναι η διαδικασία, η οποία καθιστά ικανό το άτομο να αποκτήσει έλεγχο και να βελτιώσει την υγεία του. Υπό αυτή την έννοια, ένα υγιές εργασιακό περιβάλλον είναι εκείνο στο οποίο ο εργαζόμενος έχει κάνει την υγεία και την προαγωγή της υγείας του προτεραιότητά του και μέρος της εργασιακής ζωής του.
Σε μια πρόσφατη δημοσίευση του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, με τίτλο «Παγκόσμια Στρατηγική για Εργασιακή Υγεία για όλους» (‘Global Strategy on Occupational Health for All'), παρατηρήθηκε ότι η εργασιακή υγεία αποτελεί βασική προϋπόθεση για την παραγωγικότητα των εργαζομένων και της εταιρίας και είναι πολύ σημαντική για τη γενικότερη κοινωνικο-οικονομική και βιώσιμη ανάπτυξη.
Το κόστος σε οικονομικό και ανθρώπινο επίπεδο εξαιτίας του εργασιακού στρες, σε συνδυασμό με το γεγονός, ότι η προαγωγή της υγείας στην εργασία μειώνει τα έξοδα υγειονομικής περίθαλψης και βελτιώνει την παραγωγικότητα των εργαζομένων, κάνει σαφές ότι στην ατζέντα όλων (εργοδοτών, εργαζομένων, πολιτείας) οφείλει να είναι η πρόληψη ασθενειών και η προαγωγή της υγείας.
Η Ψυχολογία της Εργασιακής Υγείας
Ο στόχος της ψυχολογίας της εργασιακής υγείας είναι να αναπτύξει, να διατηρήσει και να προάγει την υγεία των εργαζομένων άμεσα, καθώς και την υγεία των οικογενειών τους. Το πρωταρχικό ενδιαφέρον είναι η πρόληψη της ασθένειας ή του ατυχήματος, δημιουργώντας ασφαλή και υγιή εργασιακά περιβάλλοντα.
Εργασιακό Στρες
«Οι άνθρωποι ενοχλούνται όχι από τα πράγματα, αλλά από τον τρόπο που βλέπουν τα πράγματα», Επίκτητος (Εγχειρίδιον)
«Δεν υπάρχει τίποτα καλό ή κακό, εξαρτάται από τον τρόπο που το αντιλαμβανόμαστε», Σαίξπηρ (Άμλετ, Πράξη ΙΙ, Σκηνή 2)
Εργασιακό στρες
Το εργασιακό στρες γίνεται με γρήγορους ρυθμούς η μοναδική αιτία ασθένειας στην εργασία και έχει επιπτώσεις τόσο για τον εργαζόμενο όσο και τον εργοδότη. Το Εργασιακό στρες εμφανίζεται, όταν οι απαιτήσεις και οι συνθήκες του περιβάλλοντος δεν αντιστοιχούν/ ταιριάζουν με τις ανάγκες, τις προσδοκίες και τις αξίες ή υπερβαίνουν την σωματική ικανότητα, τις δεξιότητες ή τις γνώσεις που απαιτούνται για να χειριστεί κανείς την κατάσταση.
Το στρες είναι μια εξελισσόμενη διαδικασία, η οποία περιλαμβάνει μια πολύπλοκη συναλλαγή του ατόμου με το περιβάλλον του. Σε αυτή τη διαδικασία, είναι σημαντικό να υπολογίσει κανείς τις ερμηνείες των ανθρώπων, καθώς και το γεγονός ότι η φύση του στρες είναι ένα φαινόμενο υποκειμενικής αντίληψης. Διαφορετικά είναι αδύνατον να γίνει αντιληπτό, γιατί κάποιοι άνθρωποι παρουσιάζουν αρνητική συμπεριφορά σε κάποια γεγονότα, ενώ άλλοι δεν αντιδρούν καθόλου ή αντιδρούν σε άλλα γεγονότα.
Το στρες συχνά συγχέεται με την πρόκληση. Όμως, οι δύο αυτές έννοιες δεν είναι ίδιες. Η πρόκληση κινητοποιεί σωματικά και ψυχολογικά και δίνει κίνητρο σε κάποιον να μάθει καινούριες δεξιότητες και να βρίσκεται σε μια συνεχή ανάπτυξη και εξέλιξη. Όταν κάποιος αντιμετωπίσει μια πρόκληση νοιώθει ικανοποίηση. Αυτό, κάνει την πρόκληση ένα σημαντικό συστατικό της υγιούς και παραγωγικής εργασίας. Η σημασία της πρόκλησης στην εργασία βρίσκει αντιστοιχία στη φράση «λίγο στρες σου κάνει καλό».
Επιπτώσεις εργασιακού στρες
Για τους εργαζόμενους, η χρόνια έκθεση σε στρεσογόνες συνθήκες, όπως ο φόρτος εργασίας, η αμφισβήτηση του ρόλου, η επαγγελματική στασιμότητα, η μειωμένη υποστήριξη από τον προϊστάμενο, χαμηλού βαθμού συμμετοχή στη διαδικασία λήψης αποφάσεων, ανασφάλεια και πολλά ακόμη σχετίζονται με χαμηλά επίπεδα υγείας.
Σε σωματικό επίπεδο: αϋπνίες, πονοκέφαλοι, ορμονικές διαταραχές, δερματολογικά προβλήματα, μυοσκελετικές παθήσεις
Σε ψυχολογικό - συναισθηματικό επίπεδο: συναισθηματική εξουθένωση, απώλεια όρεξης, κακή διάθεση, κατάθλιψη, συγκρούσεις στο σπίτι
Σε εργασιακό επίπεδο: μείωση παραγωγικότητας & απόδοσης, συχνές απουσίες, ατυχήματα, κακές σχέσεις με συναδέλφους/προϊσταμένους/ υφισταμένους, μείωση δέσμευσης/αφοσίωσης στην εταιρία.
ΣΕΜΙΝΑΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΑΓΩΓΗ ΤΗΣ ΥΓΕΙΑΣ ΣΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑ
1. Διαχείριση του στρες και προαγωγή της υγείας στην εργασία
Στόχος
Στόχος του προγράμματος είναι, οι συμμετέχοντες να αναγνωρίσουν, να ονομάσουν και να κατανοήσουν τα συναισθήματά τους ως προς την εργασία τους και να καταλάβουν πώς μπορούν να τα αξιοποιήσουν για να βελτιώσουν την επαγγελματική απόδοση, την προσωπική τους ζωή τους, αλλά και να βρουν ισορροπία στην επαγγελματική και οικογενειακή ζωή.
Απευθύνεται
Σε στελέχη επιχειρήσεων, τα οποία δεν έχουν ευχάριστα συναισθήματα ως προς την εργασία τους, νοιώθουν πιεσμένοι και αγχωμένοι, αλλά και που επιθυμούν την αλλαγή και την ισορροπία προσωπικής και επαγγελματικής ζωής.
Περιεχόμενα
• Εργασία & εργασιακή ζωή - διαφορές της σύγχρονης κοινωνίας με το παρελθόν, ποια η θέση της γυναίκας.
• Τι εννοούμε με τους όρους «υγεία», «εργασιακή υγεία», «υγιής εταιρεία»
• Εργασιακό στρες
• Πηγές στρες & εργασιακού στρες - ατομικοί παράγοντες (παράγοντας προσωπικότητα & ατομικές διαφορές), εργασιακοί παράγοντες, εργασία & οικογένεια. Πώς μεταφέρεται το στρες από την εργασία στην οικογένεια, αλλά και από την οικογένεια στην εργασία.
• Στρες & περιβάλλον - σχέση ατόμου & περιβάλλοντος. Ο καθένας αντιδρά διαφορετικά στην ίδια περιβαλλοντική συνθήκη (π.χ. εργασιακή πίεση). Γιατί; Σε ποια κατηγορία ανήκετε; Πώς μπορείτε να το χειριστείτε;
• Τι σημαίνει αγχώδης άνθρωπος;
• Επιπτώσεις στρες - στο άτομο, την εταιρεία, & την οικογένεια
• Αντιμετώπιση εργασιακού στρες - από τη μεριά της εταιρείας, από τη μεριά του ατόμου
• Πρακτική τεχνικών χαλάρωσης
2. Ενίσχυση της ομαδικότητας (και της απόδοσης) των εργαζομένων
«Με τη συνεργατικότητα κερδίζει και ο εργαζόμενος και ο εργοδότης»
Διάρκεια: 4 ώρες
Περιεχόμενο: 4-6 Βιωματικές ασκήσεις
Κατηγορία: Ενδοεπιχειρησιακό
Απευθύνεται:
i. Σε εργαζομένους που εργάζονται στην ίδια ομάδα και καλούνται να φέρουν εις πέρας κοινό έργο
ii. Σε εργαζομένους που εργάζονται στην ίδια ομάδα και δεν καλούνται να φέρουν εις πέρας κοινό έργο (π.χ. ασφαλιστές, πωλητές)
Στόχος των ασκήσεων (σε πρώτο επίπεδο):
• Να μάθει και να ονομάσει το κάθε άτομο τι προσφέρει στα άλλα μέλη της ομάδας.
• Να αναγνωριστεί η αξία αυτού που προσφέρει.
• Να καταλάβει το άτομο αν αυτό που δίνει στα υπόλοιπα μέλη είναι πραγματικά αυτό που πίστευε το ίδιο.
• Να ανακαλύψουν κοινά στοιχεία μεταξύ τους σε σχέση με τις αξίες τους στην εργασία.
Στόχος των ασκήσεων (σε δεύτερο επίπεδο):
• Αναγνώριση των θετικών στοιχείων του ατόμου.
• Ενίσχυση του θετικών στοιχείων του ατόμου.
• Ενίσχυση του κινήτρου «δίνω».
• Διαχωρισμός αυτού που πραγματικά δίνει το άτομο από αυτό που πίστευε ότι προσφέρει (εικόνα που πιστεύει το άτομο με τον εαυτό του VS πραγματική εικόνα).
• Αναγνώριση από τα άτομα των στοιχείων που δεν τους αρέσει στον εαυτό τους και που βλέπουν οι άλλοι.
• Ενίσχυση της αυτοεκτίμησης
Απώτερος στόχος:
Ο καθένας κερδίζει από το καλά στοιχεία του άλλου
• Ενίσχυση των «καλών» στοιχείων του καθενός
• Ενίσχυση της «δοτικότητας»
• Αύξηση της ομαδικότητας
• Βελτίωση της απόδοσης της ομάδας
Πληροφορίες - Εγγραφές Τηλ: 2109956190
Εισηγήτρια σεμιναρίου:
Τριανταφυλλιά Χαρίλα, Ψυχολόγος, MSc Εργασιακή υγεία,
Ειδίκευση στη Συστημική - Οικογενειακή Ψυχοθεραπεία
Διεύθυνση: Κύπρου 6 - Αργυρούπολη
e-mail: fxarila@gmail.com
www.kepsy.gr
Επιμέλεια θέματος: Συντακτική Ομάδα Υγείαonline
Δημιουργήθηκε ανθρώπινο συκώτι στο εργαστήριο
Αμερικανοί επιστήμονες κατάφεραν για πρώτη φορά να δημιουργήσουν μικροσκοπικό ανθρώπινο συκώτι στο εργαστήριο με τη βοήθεια βλαστικών κυττάρων, ένα επίτευγμα στον τομέα της αναγεννητικής ιατρικής, το οποίο δίνει ελπίδες για περισσότερες και εξατομικευμένες ("κατά παραγγελία") μεταμοσχεύσεις οργάνων στο μέλλον, ενώ παράλληλα προσφέρει νέες δυνατότητες πειραμάτων για την ανάπτυξη καλύτερων φαρμάκων για τις παθήσεις του ήπατος.
Το συκώτι που δημιουργήθηκε, έχει μέγεθος καρυδιού και διαθέτει αρκετές από τις λειτουργίες ενός αντίστοιχου φυσικού οργάνου - τουλάχιστον στο περιβάλλον του εργαστηρίου, καθώς ακόμα δεν έχει δοκιμαστεί σε ανθρώπινο σώμα. Το επόμενο βήμα θα είναι η μεταμόσχευση του εργαστηριακού οργάνου σε ένα ζώο για να ελεγχθεί η λειτουργικότητά του.
Η σχετική επιστημονική ανακοίνωση, με επικεφαλής τον καθηγητή Σέι Σόκερ του Ινστιτούτου Αναγεννητικής Ιατρικής του Ιατρικού Κέντρου του πανεπιστημίου Γουέικ Φόρεστ της Β. Καρολίνα, έγινε στο ετήσιο συνέδριο της Αμερικανικής Ένωσης για την Μελέτη των Παθήσεων του Ήπατος στη Βοστώνη, σύμφωνα με το BBC και τη βρετανική "Ιντιπέντεντ".
Οι ερευνητές πάντως διευκρίνισαν ότι το έργο τους βρίσκεται ακόμα σε αρχικό στάδιο και πρέπει να ξεπεραστούν αρκετές τεχνικές δυσκολίες πριν ένα τέτοιο όργανο χρησιμοποιηθεί με ασφάλεια σε ασθενείς. Εξέφρασαν όμως την ελπίδα ότι στο μέλλον αυτά τα όργανα θα μεταμοσχεύονται και θα λειτουργούν κανονικά στο ανθρώπινο σώμα. Βρετανοί επιστήμονες όμως εξέφρασαν την επιφύλαξή τους κατά πόσο το εργαστηριακό όργανο θα μπορέσει πράγματι να λειτουργήσει όπως ένα φυσικό όργανο.
Η τεχνολογία, που εκτιμάται από τους αμερικανούς ερευνητές ότι θα χρειαστεί ακόμα πέντε χρόνια πριν μεταφερθεί από το εργαστήριο στο νοσοκομείο, ανοίγει επίσης το δρόμο για να δημιουργηθούν και άλλα όργανα (π.χ. νεφρά ή πάγκρεας) για ασθενείς που θα παρέχουν τα αναγκαία βλαστικά κύτταρα, από τα οποία θα προκύψει το νέο όργανο στο εργαστήριο.
Η πολλά υποσχόμενη τεχνική περιλαμβάνει την αφαίρεση των κυττάρων του ήπατος από όργανα ζώων, διατηρώντας μια "σκαλωσιά" από κολλαγόνο και τα συνοδευτικά αιμοφόρα αγγεία, όπου στη συνέχεια εμφυτεύονται ανώριμα ανθρώπινα βλαστικά κύτταρα. Ο υποστηρικτικός "σκελετός" του κολλαγόνου δίνει σχήμα και δομή στα βλαστοκύτταρα, καθώς αυτά αναπτύσσονται, ενώ ταυτόχρονα τα αιμοφόρα αγγεία παρέχουν οξυγόνο και θρεπτικές ουσίες στο νέο όργανο που διαμορφώνεται σταδιακά.
Οι παθήσεις του ήπατος αποτελούν σημαντική αιτία θανάτου και αυξάνονται διαχρονικά. Η κίρρωση του ήπατος λόγω αλκοόλ και η μόλυνση από ηπατίτιδα C είναι οι δύο κυριότερες αιτίες βλάβης του ήπατος. Σήμερα η ζήτηση για μεταμοσχεύσεις ήπατος διεθνώς δεν καλύπτεται από την προσφορά διαθέσιμων οργάνων, γι' αυτό η δημιουργία εργαστηριακών οργάνων προβάλλει ως μια ελπιδοφόρα λύση. Και άλλες επιστημονικές ομάδες στον κόσμο ήδη εργάζονται με στόχο την δημιουργία ήπατος στο εργαστήριο, σε μια ευγενή "κούρσα" που μπορεί να ωφελήσει πολλές χιλιάδες ασθενείς μια μέρα.
Το συκώτι που δημιουργήθηκε, έχει μέγεθος καρυδιού και διαθέτει αρκετές από τις λειτουργίες ενός αντίστοιχου φυσικού οργάνου - τουλάχιστον στο περιβάλλον του εργαστηρίου, καθώς ακόμα δεν έχει δοκιμαστεί σε ανθρώπινο σώμα. Το επόμενο βήμα θα είναι η μεταμόσχευση του εργαστηριακού οργάνου σε ένα ζώο για να ελεγχθεί η λειτουργικότητά του.
Η σχετική επιστημονική ανακοίνωση, με επικεφαλής τον καθηγητή Σέι Σόκερ του Ινστιτούτου Αναγεννητικής Ιατρικής του Ιατρικού Κέντρου του πανεπιστημίου Γουέικ Φόρεστ της Β. Καρολίνα, έγινε στο ετήσιο συνέδριο της Αμερικανικής Ένωσης για την Μελέτη των Παθήσεων του Ήπατος στη Βοστώνη, σύμφωνα με το BBC και τη βρετανική "Ιντιπέντεντ".
Οι ερευνητές πάντως διευκρίνισαν ότι το έργο τους βρίσκεται ακόμα σε αρχικό στάδιο και πρέπει να ξεπεραστούν αρκετές τεχνικές δυσκολίες πριν ένα τέτοιο όργανο χρησιμοποιηθεί με ασφάλεια σε ασθενείς. Εξέφρασαν όμως την ελπίδα ότι στο μέλλον αυτά τα όργανα θα μεταμοσχεύονται και θα λειτουργούν κανονικά στο ανθρώπινο σώμα. Βρετανοί επιστήμονες όμως εξέφρασαν την επιφύλαξή τους κατά πόσο το εργαστηριακό όργανο θα μπορέσει πράγματι να λειτουργήσει όπως ένα φυσικό όργανο.
Η τεχνολογία, που εκτιμάται από τους αμερικανούς ερευνητές ότι θα χρειαστεί ακόμα πέντε χρόνια πριν μεταφερθεί από το εργαστήριο στο νοσοκομείο, ανοίγει επίσης το δρόμο για να δημιουργηθούν και άλλα όργανα (π.χ. νεφρά ή πάγκρεας) για ασθενείς που θα παρέχουν τα αναγκαία βλαστικά κύτταρα, από τα οποία θα προκύψει το νέο όργανο στο εργαστήριο.
Η πολλά υποσχόμενη τεχνική περιλαμβάνει την αφαίρεση των κυττάρων του ήπατος από όργανα ζώων, διατηρώντας μια "σκαλωσιά" από κολλαγόνο και τα συνοδευτικά αιμοφόρα αγγεία, όπου στη συνέχεια εμφυτεύονται ανώριμα ανθρώπινα βλαστικά κύτταρα. Ο υποστηρικτικός "σκελετός" του κολλαγόνου δίνει σχήμα και δομή στα βλαστοκύτταρα, καθώς αυτά αναπτύσσονται, ενώ ταυτόχρονα τα αιμοφόρα αγγεία παρέχουν οξυγόνο και θρεπτικές ουσίες στο νέο όργανο που διαμορφώνεται σταδιακά.
Οι παθήσεις του ήπατος αποτελούν σημαντική αιτία θανάτου και αυξάνονται διαχρονικά. Η κίρρωση του ήπατος λόγω αλκοόλ και η μόλυνση από ηπατίτιδα C είναι οι δύο κυριότερες αιτίες βλάβης του ήπατος. Σήμερα η ζήτηση για μεταμοσχεύσεις ήπατος διεθνώς δεν καλύπτεται από την προσφορά διαθέσιμων οργάνων, γι' αυτό η δημιουργία εργαστηριακών οργάνων προβάλλει ως μια ελπιδοφόρα λύση. Και άλλες επιστημονικές ομάδες στον κόσμο ήδη εργάζονται με στόχο την δημιουργία ήπατος στο εργαστήριο, σε μια ευγενή "κούρσα" που μπορεί να ωφελήσει πολλές χιλιάδες ασθενείς μια μέρα.
Οι μέλισσες γνωρίζουν αριθμητική
Οι μέλισσες είναι σε θέση να λύνουν πολύπλοκα μαθηματικά προβλήματα, τα οποία παίρνουν μέρες στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές για να τα λύσουν, σύμφωνα με μια νέα βρετανική επιστημονική έρευνα, που έρχεται να αναδείξει μια ακόμη ικανότητα ενστικτώδους νοημοσύνης στο ζωικό βασίλειο.
Οι ερευνητές του πανεπιστημίου του Λονδίνου (Royal Holloway), υπό τον δρα Νάιτζελ Ρέιν της Σχολής Βιολογικών Επιστημών, δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο αμερικανικό περιοδικό οικολογίας και βιολογίας "The American Naturalist", σύμφωνα με τις βρετανικές "Γκάρντιαν" και "Ιντεπέντεντ". Οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι οι μέλισσες μαθαίνουν να πετούν ακολουθώντας τη συντομότερη δυνατή διαδρομή ανάμεσα στα λουλούδια που έχουν προηγουμένως ανακαλύψει με τυχαία σειρά, με τον τρόπο αυτό ουσιαστικά "λύνοντας" το λεγόμενο "πρόβλημα του περιοδεύοντος πωλητή", ένα διάσημο και δισεπίλυτο γρίφο στον χώρο των οικονομικών και των μαθηματικών.
Στο πρόβλημα αυτό, ένας άνθρωπος (πωλητής) καλείται να βρει τη συντομότερη δυνατή διαδρομή ανάμεσα σε όλους τους προορισμούς που πρέπει να επισκεφτεί. Οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές λύνουν το πρόβλημα συγκρίνοντας το μήκος όλων των πιθανών διαδρομών και επιλέγοντας τον πιο σύντομο. Όμως οι μέλισσες φαίνεται να κάνουν ουσιαστικά το ίδιο πράγμα κάθε μέρα, χωρίς καν τη βοήθεια κομπιούτερ, απλώς με ένα εγκέφαλο που δεν είναι μεγαλύτερος από ένα σπόρο φυτού.
Όπως είπαν οι επιστήμονες, καθημερινά οι μέλισσες ξεκινούν να επισκεφτούν μια πληθώρα λουλουδιών σε διάφορες τοποθεσίες και, επειδή θέλουν να κάνουν εξοικονόμηση ενέργειας για το πέταγμά τους, "υπολογίζουν" μια διαδρομή που τους επιτρέπει να βρίσκονται στον αέρα το ελάχιστο δυνατό χρονικό διάστημα.
Χρησιμοποιώντας τεχνητά άνθη, συνδεμένα με υπολογιστές, οι ερευνητές έδειξαν ότι οι μέλισσες δεν χαράζουν μια πορεία απλώς με βάση την τυχαία σειρά που βρήκαν προηγουμένως τα λουλούδια, αλλά πάνε από λουλούδι σε λουλούδι ακολουθώντας συγκεκριμένο "σχέδιο", που τους επιτρέπει να πετάνε όσο γίνεται λιγότερο.
Αφού εντοπίσουν τις θέσεις των λουλουδιών, στη συνέχεια οι μέλισσες επιστρέφουν σε αυτά έχοντας μάθει -με μυστηριώδη τρόπο- να ακολουθούν πια τον καλύτερο δυνατό δρόμο, δηλαδή τον πιο σύντομο, ώστε να εξοικονομούν χρόνο και ενέργεια (ή χρήμα, όπως θα έλεγε ένας πωλητής!).
"Παρά τους μικροσκοπικούς εγκεφάλους τους, οι μέλισσες είναι ικανές για εντυπωσιακά κατορθώματα στη συμπεριφορά τους. Πρέπει να καταλάβουμε με ποιο τρόπο μπορούν να λύσουν το πρόβλημα του περιοδεύοντος πωλητή χωρίς κομπιούτερ", δήλωσε ο υπεύθυνος της έρευνας.
Οι επιστήμονες ευελπιστούν ότι μια τέτοια ανακάλυψη θα μπορούσε να βοηθήσει και τους ανθρώπους σε διάφορα πρακτικά προβλήματα, όπως στην καλύτερη ρύθμιση της κυκλοφορίας σε ένα δίκτυο (π.χ. κυκλοφοριακό) ή στην εκτεταμένη αλυσίδα τροφοδοσίας μιας επιχείρησης, που στέλνει φορτηγά σε όλα σημεία του ορίζοντα και θέλει να εξοικονομήσει χρόνο και χρήμα στις μετακινήσεις.
Οι ερευνητές του πανεπιστημίου του Λονδίνου (Royal Holloway), υπό τον δρα Νάιτζελ Ρέιν της Σχολής Βιολογικών Επιστημών, δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο αμερικανικό περιοδικό οικολογίας και βιολογίας "The American Naturalist", σύμφωνα με τις βρετανικές "Γκάρντιαν" και "Ιντεπέντεντ". Οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι οι μέλισσες μαθαίνουν να πετούν ακολουθώντας τη συντομότερη δυνατή διαδρομή ανάμεσα στα λουλούδια που έχουν προηγουμένως ανακαλύψει με τυχαία σειρά, με τον τρόπο αυτό ουσιαστικά "λύνοντας" το λεγόμενο "πρόβλημα του περιοδεύοντος πωλητή", ένα διάσημο και δισεπίλυτο γρίφο στον χώρο των οικονομικών και των μαθηματικών.
Στο πρόβλημα αυτό, ένας άνθρωπος (πωλητής) καλείται να βρει τη συντομότερη δυνατή διαδρομή ανάμεσα σε όλους τους προορισμούς που πρέπει να επισκεφτεί. Οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές λύνουν το πρόβλημα συγκρίνοντας το μήκος όλων των πιθανών διαδρομών και επιλέγοντας τον πιο σύντομο. Όμως οι μέλισσες φαίνεται να κάνουν ουσιαστικά το ίδιο πράγμα κάθε μέρα, χωρίς καν τη βοήθεια κομπιούτερ, απλώς με ένα εγκέφαλο που δεν είναι μεγαλύτερος από ένα σπόρο φυτού.
Όπως είπαν οι επιστήμονες, καθημερινά οι μέλισσες ξεκινούν να επισκεφτούν μια πληθώρα λουλουδιών σε διάφορες τοποθεσίες και, επειδή θέλουν να κάνουν εξοικονόμηση ενέργειας για το πέταγμά τους, "υπολογίζουν" μια διαδρομή που τους επιτρέπει να βρίσκονται στον αέρα το ελάχιστο δυνατό χρονικό διάστημα.
Χρησιμοποιώντας τεχνητά άνθη, συνδεμένα με υπολογιστές, οι ερευνητές έδειξαν ότι οι μέλισσες δεν χαράζουν μια πορεία απλώς με βάση την τυχαία σειρά που βρήκαν προηγουμένως τα λουλούδια, αλλά πάνε από λουλούδι σε λουλούδι ακολουθώντας συγκεκριμένο "σχέδιο", που τους επιτρέπει να πετάνε όσο γίνεται λιγότερο.
Αφού εντοπίσουν τις θέσεις των λουλουδιών, στη συνέχεια οι μέλισσες επιστρέφουν σε αυτά έχοντας μάθει -με μυστηριώδη τρόπο- να ακολουθούν πια τον καλύτερο δυνατό δρόμο, δηλαδή τον πιο σύντομο, ώστε να εξοικονομούν χρόνο και ενέργεια (ή χρήμα, όπως θα έλεγε ένας πωλητής!).
"Παρά τους μικροσκοπικούς εγκεφάλους τους, οι μέλισσες είναι ικανές για εντυπωσιακά κατορθώματα στη συμπεριφορά τους. Πρέπει να καταλάβουμε με ποιο τρόπο μπορούν να λύσουν το πρόβλημα του περιοδεύοντος πωλητή χωρίς κομπιούτερ", δήλωσε ο υπεύθυνος της έρευνας.
Οι επιστήμονες ευελπιστούν ότι μια τέτοια ανακάλυψη θα μπορούσε να βοηθήσει και τους ανθρώπους σε διάφορα πρακτικά προβλήματα, όπως στην καλύτερη ρύθμιση της κυκλοφορίας σε ένα δίκτυο (π.χ. κυκλοφοριακό) ή στην εκτεταμένη αλυσίδα τροφοδοσίας μιας επιχείρησης, που στέλνει φορτηγά σε όλα σημεία του ορίζοντα και θέλει να εξοικονομήσει χρόνο και χρήμα στις μετακινήσεις.
http://www.skai.gr/
Η «μπλόφα» αποτυπώνεται στον εγκέφαλό σας!
Αμερικανοί επιστήμονες εντόπισαν στον ανθρώπινο εγκέφαλο το νευρωνικό «αποτύπωμα» της μπλόφας. Πρόκειται, δηλαδή, για μια συγκεκριμένη εγκεφαλική δραστηριότητα που λαμβάνει χώρα την ώρα που κάποιος προσπαθεί να μεταδώσει μια ψεύτικη εικόνα του εαυτού τους ή μια ψεύτικη πληροφορία, οπότε να καταφέρει να εξαπατήσει τον συνομιλητή ή των ακροατή του.
Υπό την επίβλεψη του Ριντ Μόνταγκιου και του Ιατρικού Κολλεγίου Μπέιλορ του Χιούστον (Τέξας), οι μελετητές που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο περιοδικό PNAS της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ, σύμφωνα με το BBC και τους «Times» της Νέας Υόρκης, θεωρούν ότι η ανακάλυψή τους μπορεί να συμβάλλει σημαντικά στην καλύτερη δυνατή αποκρυπτογράφηση και κατανόηση του εγκεφάλου των ανθρώπων που πάσχουν από νοητικές διαταραχές, όπως τον αυτισμό.
Στα πειράματα με που έγιναν, εθελοντές κλήθηκαν να παίξουν ένα στρατηγικό βιντεοπαιχνίδι στον υπολογιστή, ενώ παράλληλα καταγράφονταν οι αντιδράσεις του εγκεφάλου τους με μαγνητική τομογραφία λειτουργικού συντονισμού (fMRI). Μέσω αυτής της λειτουργίας, μπόρεσαν να ανακαλύψουν στο νευρωνικό κύκλωμα ότι αυτό ενεργοποιείται, όταν ένας άνθρωπος "χειραγωγεί" τεχνηέντως τις αντιλήψεις των άλλων για τον εαυτό του. Όπως για παράδειγμα, όταν δίνει μια συνέντευξη για πρόσληψη εργασίας ή όταν παίζει χαρτιά.
Ακόμη, βλέποντας πρισματικά τα αποτελέσματα της έρευνας και των πειραμάτων, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι ένας στους δέκα ανθρώπους (ποσοστό 11%) συστηματικά εξαπατά τους άλλους, κάνοντάς τους να πιστεύουν κάτι άλλο από αυτό που πραγματικά είναι ή πιστεύει, με στόχο το μεγαλύτερο προσωπικό του κέρδος. Η μπλόφα, συνεπώς, αντιστοιχεί σε ένα ξεχωριστό μοτίβο εγκεφαλικής δραστηριότητας, σε περιοχές του εγκεφάλου που εμπλέκονται στη λήψη πολύπλοκων αποφάσεων, στην επίτευξη στόχων και στην κατανόηση των πεποιθήσεων του άλλου.
http://www.protothema.gr/
Υπό την επίβλεψη του Ριντ Μόνταγκιου και του Ιατρικού Κολλεγίου Μπέιλορ του Χιούστον (Τέξας), οι μελετητές που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο περιοδικό PNAS της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ, σύμφωνα με το BBC και τους «Times» της Νέας Υόρκης, θεωρούν ότι η ανακάλυψή τους μπορεί να συμβάλλει σημαντικά στην καλύτερη δυνατή αποκρυπτογράφηση και κατανόηση του εγκεφάλου των ανθρώπων που πάσχουν από νοητικές διαταραχές, όπως τον αυτισμό.
Στα πειράματα με που έγιναν, εθελοντές κλήθηκαν να παίξουν ένα στρατηγικό βιντεοπαιχνίδι στον υπολογιστή, ενώ παράλληλα καταγράφονταν οι αντιδράσεις του εγκεφάλου τους με μαγνητική τομογραφία λειτουργικού συντονισμού (fMRI). Μέσω αυτής της λειτουργίας, μπόρεσαν να ανακαλύψουν στο νευρωνικό κύκλωμα ότι αυτό ενεργοποιείται, όταν ένας άνθρωπος "χειραγωγεί" τεχνηέντως τις αντιλήψεις των άλλων για τον εαυτό του. Όπως για παράδειγμα, όταν δίνει μια συνέντευξη για πρόσληψη εργασίας ή όταν παίζει χαρτιά.
Ακόμη, βλέποντας πρισματικά τα αποτελέσματα της έρευνας και των πειραμάτων, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι ένας στους δέκα ανθρώπους (ποσοστό 11%) συστηματικά εξαπατά τους άλλους, κάνοντάς τους να πιστεύουν κάτι άλλο από αυτό που πραγματικά είναι ή πιστεύει, με στόχο το μεγαλύτερο προσωπικό του κέρδος. Η μπλόφα, συνεπώς, αντιστοιχεί σε ένα ξεχωριστό μοτίβο εγκεφαλικής δραστηριότητας, σε περιοχές του εγκεφάλου που εμπλέκονται στη λήψη πολύπλοκων αποφάσεων, στην επίτευξη στόχων και στην κατανόηση των πεποιθήσεων του άλλου.
http://www.protothema.gr/
Οι φαρμακευτικές ιδιότητες του κάστανου
Τα κάστανα περιέχουν 48% νερό καθώς και πολλά ορυκτά άλατα, ενώ αποτελούν καλή πηγή πρωτεϊνών (έχουν απαραίτητα αμινοξέα που δεν συνθέτει από μόνος του ο οργανισμός) και υδατανθράκων (45%, με μορφή κυρίως αμύλου).
Επιπρόσθετα, περιέχουν τις βιταμίνες Β1 και Β2, οι οποίες είναι απαραίτητες για τη μετατροπή των τροφών σε ενέργεια και για την ομαλή λειτουργία του νευρικού συστήματος. Επίσης, είναι πλούσια σε βιταμίνη C (ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα) και φολλικό οξύ (απαραίτητο για την παραγωγή των ερυθρών αιμοσφαιρίων).
Τα κάστανα έχουν καλή περιεκτικότητα σε ασβέστιο (για τη μεταβίβαση των νευρικών ερεθισμάτων και την ενίσχυση των οστών και των δοντιών), μαγνήσιο (αντικαταθλιπτικές ιδιότητες και απαραίτητο για την υγεία των μαλλιών), φώσφορο (για τα οστά και την όραση), σίδηρο, νάτριο και κάλιο. Ενώ είναι γνωστά για την προστατευτική τους δράση στα καρδιαγγειακά προβλήματα και τη συμβολή τους στην καλή λειτουργία του εντέρου. Αποτελούν δε καλή πηγή καλίου, που είναι απαραίτητο για τη ρύθμιση της αρτηριακής πίεσης, της καρδιακής συστολής και της υδατικής ισορροπίας του οργανισμού.
Το κάστανο, ωμό ή ψητό, αποτελεί μια πλήρη τροφή, ιδανική για παιδιά, για όσους αναρρώνουν από διάφορες ασθένειες (π.χ. έντονη διάρροια) αλλά και για αθλητές. Παρόλο που κατατάσσεται στους ξηρούς καρπούς, το βρώσιμο τμήμα του καρπού είναι μαλακό και χαρακτηρίζεται από υψηλή περιεκτικότητα σε άμυλο, διπλάσιο από την πατάτα.
Ο φλοιός της καστανιάς είναι, επίσης, αντιπυρετικός και τα φύλλα της χρησιμοποιούνται για την καταπράυνση του κοκίτη.
http://www.zougla.gr/
Οκτώ διατροφικοί μύθοι για την παχυσαρκία
Η «Επιδημία της παχυσαρκίας» (Τhe Οbesity Εpidemic) που κυκλοφορεί αυτές τις ημέρες στη Βρετανία έχει προκαλέσει συζητήσεις, επειδή η συγγραφέας του, Ζόε Χάρκομπ, θεωρεί ότι η παχυσαρκία δεν οφείλεται στον σύγχρονο τρόπο ζωής, όπως συνηθίζαμε να πιστεύουμε μέχρι σήμερα.
Η διατροφολόγος εκτιμά ότι, αν άνδρες και γυναίκες καταναλώνουν ημερησίως τον συνιστώμενο αριθμό θερμίδων, μπορούν να διατηρούν το βάρος τους ό,τι και αν τρώνε, όπως και αν το τρώνε.
Δεν υπάρχουν «κακές» ή απαγορευμένες τροφές. Όσο για την απώλεια βάρους, λέει η Χάρκομπ, μια απλή μείωση των θερμίδων ημερησίως και μια ήπια σωματική δραστηριότητα, σε συνεννόηση με τον γιατρό, είναι αρκετά.
Η διατροφολόγος διακρίνει τους ακόλουθους οκτώ σύγχρονους διατροφικούς μύθους.
1.Οι υδατάνθρακες πρέπει να αποτελούν τη βάση της διατροφής
Οι υδατάνθρακες, όπως πατάτες, ψωμί, ρύζι και μακαρόνια, όταν τρώγονται, διασπώνται σε κομμάτια γλυκόζης και απορροφώνται από το κυκλοφορικό σύστημα, όπου αποθηκεύονται στους μυς σαν γλυκογόνο, δηλαδή λίπος.
2.Απώλεια βάρους επιτυγχάνεται μόνο με λιγότερες θερμίδες
«Δεν είναι τόσο απλό» ισχυρίζεται η κυρία Χάρκομπ, «καθότι γρήγορα το σώμα καταλαβαίνει ότι εισέρχεται σε περίοδο λιμού και ενεργοποιεί μηχανισμούς εξοικονόμησης ενέργειας. Το σωστό είναι να ''κόψουμε'' τις θερμίδες που προέρχονται από υδρογονάνθρακες και όχι από σημαντικές τροφές, όπως το κρέας».
3.Eξαντλητική γυμναστικήΌσοι πιστεύουν ότι με εξαντλητική γυμναστική θα καταφέρουν να επιταχύνουν τους ρυθμούς μεταβολισμού του σώματός τους, αποφεύγοντας το ενδεχόμενο παχυσαρκίας, κάνουν λάθος, τονίζει η διατροφολόγος. Περισσότερη άσκηση ίσον μεγαλύτερη πείνα μετά, κάτι που μπορεί να αποτελέσει μπούμερανγκ.
4.Τα ζωικά λίπη κάνουν μόνο κακό
«Τα ζωικά λίπη δεν μας κάνουν κακό» θεωρεί η Βρετανίδα επιστήμονας, «αντιθέτως το τεχνητό λίπος είναι αυτό που μας παχαίνει». Λόγου χάρη, 100 γραμμ. χοιρινά παϊδάκια περιέχουν ελάχιστα βλαβερά λιπαρά, τα οποία είναι απολύτως χρήσιμα για κάθε κύτταρο του οργανισμού μας.
5.Τα κορεσμένα λιπαρά προκαλούν καρδιαγγειακά νοσήματα
Είναι ένας από τους πιο δημοφιλείς διατροφικούς μύθους των τελευταίων 50 ετών, ο οποίος, σύμφωνα με την κυρία Χάρκομπ, «είναι παντελώς αβάσιμος. Στην πραγματικότητα δεν έχουμε ασφαλείς έρευνες που να αποδεικνύουν ότι τα κορεσμένα λίπη συνδέονται με την εμφάνιση καρδιαγγειακών νοσημάτων».
6.Η χοληστερόλη είναι εχθρός της δίαιτας Η πιο αμφιλεγόμενη άποψη της διατροφολόγου έχει να κάνει με τη χοληστερόλη, την οποία δεν θεωρεί και τόσο επικίνδυνη για την υγεία μας. «Το να λέμε ότι ένας άνθρωπος πρέπει να έχει ένα συγκεκριμένο επίπεδο χοληστερόλης είναι σαν να ισχυριζόμαστε, λανθασμένα, ότι κάθε άνθρωπος πρέπει να έχει συγκεκριμένες διαστάσεις, βάρος και ύψος».
7.Οι φυτικές ίνες κάνουν καλό στα πάντα
Για δεκαετίες ολόκληρες οι διαιτολόγοι συνιστούν κατανάλωση φυτικών ινών για την καλή λειτουργία του εντέρου, κάτι που, σύμφωνα με την κυρία Χάρκομπ, δεν αποτελεί και τόσο καλή ιδέα. «Είναι άλλο πράγμα η καλή λειτουργία του εντέρου κι άλλο να τρώμε φυτικές ίνες με σκοπό να ''αδειάζουμε'' το έντερό μας απ΄ όλα τα θρεπτικά συστατικά που περιέχει».
8.Τα φρούτα και τα λαχανικά είναι οι πιο υγιεινές τροφές
Τα λαχανικά είναι όντως θρεπτικά, αλλά όχι και τα φρούτα, τα οποία περιέχουν φρουκτόζη, ουσία που μεταβολίζεται απευθείας στο συκώτι μας και αποθηκεύεται ως λίπος στο σώμα μας. Οι βιταμίνες που βρίσκονται στο κρέας, στο ψάρι ή στα αβγά είναι απείρως καλύτερες από τις αντίστοιχες των φρούτων.
Πηγή: Εφημερίδα «To Βήμα»
Κάντε γυμναστική, προστατεύει από τα κρυολογήματα!
Σύμφωνα με μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα η τακτική σωματική άσκηση αποτελεί ασπίδα προστασίας από τα κρυολογήματα και συμβάλλει στην ήπια συμπτωματολογία τους. Το πολιτειακό πανεπιστήμιο των Απαλαχίων στη Β.Καρολίνα με επικεφαλής της μελέτης τον δρα Ντέηβιντ Νίμαν, δημοσίευσε τη σχετική εργασία στο βρετανικό περιοδικό για θέματα αθλητιατρικής «British Journal of Sports Medicine».
Συγκεκριμένα, στην τρίμηνη έρευνα που πραγματοποιήθηκε μελετήθηκαν οι περιπτώσεις 1.000 ανθρώπων από 18 έως 85 χρόνων και διαπιστώθηκε ότι, όσοι ασκούνται σε καθημερινή βάση, έχουν σχεδόν 50% λιγότερες πιθανότητες να κολλήσουν κάποιον ιό κρυολογήματος, αλλά και σε περίπτωση εμφάνισης του ιού να αισθάνονται λιγότερο έντονα και βαριά τα συμπτώματα, οπότε να μην εμποδίζονται να ανταπεξέρχονται στις καθημερινές τους υποχρεώσεις, να και με ίωση!
Η εκτίμηση των επιστημόνων αναφέρει ότι αυτό συμβαίνει, καθώς η άσκηση βοηθά στην ενίσχυση του ανοσοποιητικού συστήματος, αλλά και στην πιο άμεση ενεργοποίηση των αμυντικών κυττάρων του ανθρώπινου οργανισμού. Μάλιστα οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι δεν είναι απαραίτητο να κάνει κανείς εντατική άσκηση, αλλά να βρίσκεται απλώς σε καλή φυσική κατάσταση.
Κατά μέσο όρο, οι ενήλικες παθαίνουν από δύο έως πέντε κρυολογήματα το χρόνο, ενώ οι μεγαλύτεροι σε ηλικία, οι άντρες και οι παντρεμένοι, καθώς και όσοι τρώνε πολλά φρούτα , φαίνεται να κρυολογούν λιγότερο συχνά. Το αντίθετο συμβαίνει με όσους έχουν παιδιά ή εργάζονται κοντά σε αυτά, οι οποίοι έχουν την τάση να είναι επιρρεπείς στα κρυολογήματα.
Πιο αναλυτικά, σύμφωνα με τα ευρήματα της έρευνας, όσοι ασκούνται τουλάχιστον πέντε μέρες την εβδομάδα, είχαν κρυολόγημα 4,4 έως 4,9 μέρες σε διάστημα τριών μηνών τον χειμώνα, όσοι ασκούνταν από μια έως τέσσερις μέρες την εβδομάδα, είχαν κρυολόγημα για 4,9 έως 5,5 μέρες, ενώ όσοι έκαναν ελάχιστη (μια φορά την εβδομάδα με το…ζόρι) έως καθόλου άσκηση, είχαν κρυολόγημα επί 8,2 έως 8,6 μέρες κατά μέσο όρο.
Επιπλέον, όσοι αθλούνταν τακτικά, υπέφεραν λιγότερο -σε ποσοστό μέχρι και 41%- από ενοχλητικά συμπτώματα, όπως ο βήχας και το φτάρνισμα, σε σχέση με όσους προτιμούσαν τον… καναπέ. «Το πιο ισχυρό όπλο που έχει κάποιος στους κρύους μήνες του χειμώνα, είναι να βγει έξω και να περπατήσει με γρήγορο βήμα για τουλάχιστον μισή ώρα", δήλωσε ο Νίμαν.». Αθλήθειτε, λοιπόν, κάνει καλό!
Συγκεκριμένα, στην τρίμηνη έρευνα που πραγματοποιήθηκε μελετήθηκαν οι περιπτώσεις 1.000 ανθρώπων από 18 έως 85 χρόνων και διαπιστώθηκε ότι, όσοι ασκούνται σε καθημερινή βάση, έχουν σχεδόν 50% λιγότερες πιθανότητες να κολλήσουν κάποιον ιό κρυολογήματος, αλλά και σε περίπτωση εμφάνισης του ιού να αισθάνονται λιγότερο έντονα και βαριά τα συμπτώματα, οπότε να μην εμποδίζονται να ανταπεξέρχονται στις καθημερινές τους υποχρεώσεις, να και με ίωση!
Η εκτίμηση των επιστημόνων αναφέρει ότι αυτό συμβαίνει, καθώς η άσκηση βοηθά στην ενίσχυση του ανοσοποιητικού συστήματος, αλλά και στην πιο άμεση ενεργοποίηση των αμυντικών κυττάρων του ανθρώπινου οργανισμού. Μάλιστα οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι δεν είναι απαραίτητο να κάνει κανείς εντατική άσκηση, αλλά να βρίσκεται απλώς σε καλή φυσική κατάσταση.
Κατά μέσο όρο, οι ενήλικες παθαίνουν από δύο έως πέντε κρυολογήματα το χρόνο, ενώ οι μεγαλύτεροι σε ηλικία, οι άντρες και οι παντρεμένοι, καθώς και όσοι τρώνε πολλά φρούτα , φαίνεται να κρυολογούν λιγότερο συχνά. Το αντίθετο συμβαίνει με όσους έχουν παιδιά ή εργάζονται κοντά σε αυτά, οι οποίοι έχουν την τάση να είναι επιρρεπείς στα κρυολογήματα.
Πιο αναλυτικά, σύμφωνα με τα ευρήματα της έρευνας, όσοι ασκούνται τουλάχιστον πέντε μέρες την εβδομάδα, είχαν κρυολόγημα 4,4 έως 4,9 μέρες σε διάστημα τριών μηνών τον χειμώνα, όσοι ασκούνταν από μια έως τέσσερις μέρες την εβδομάδα, είχαν κρυολόγημα για 4,9 έως 5,5 μέρες, ενώ όσοι έκαναν ελάχιστη (μια φορά την εβδομάδα με το…ζόρι) έως καθόλου άσκηση, είχαν κρυολόγημα επί 8,2 έως 8,6 μέρες κατά μέσο όρο.
Επιπλέον, όσοι αθλούνταν τακτικά, υπέφεραν λιγότερο -σε ποσοστό μέχρι και 41%- από ενοχλητικά συμπτώματα, όπως ο βήχας και το φτάρνισμα, σε σχέση με όσους προτιμούσαν τον… καναπέ. «Το πιο ισχυρό όπλο που έχει κάποιος στους κρύους μήνες του χειμώνα, είναι να βγει έξω και να περπατήσει με γρήγορο βήμα για τουλάχιστον μισή ώρα", δήλωσε ο Νίμαν.». Αθλήθειτε, λοιπόν, κάνει καλό!
Η άθληση με φίλους διώχνει την κατάθλιψη…
Άνθρωποι που ασκούνται και αθλούνται συχνά, κατά τη διάρκεια του ελεύθερου χρόνου τους παρέα με φίλους τους, είναι λιγότερο πιθανό να εμφανίσουν συμπτώματα κατάθλιψης και άγχους.
Σύμφωνα με νέα βρετανο-νορβηγική επιστημονική έρευνα, διαπιστώθηκε ότι το ίδιο ευεργετικό αποτέλεσμα δεν ισχύει, αν η φυσική δραστηριότητα αποτελεί τμήμα της εργασιακής ρουτίνας του ανθρώπου.
Οι ερευνητές από το Ινστιτούτο Ψυχιατρικής του King's College του Λονδίνου και του Νορβηγικού Ινστιτούτου Δημόσιας Υγείας του πανεπιστημίου του Μπέργκεν, υπό τον δρα Σάμιουελ Χάρβεϊ, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο βρετανικό περιοδικό ψυχιατρικής «British Journal of Psychiatry», σύμφωνα με το BBC, συνέκριναν τις επιπτώσεις της σωματικής δραστηριότητας στον ελεύθερο χρόνο και στη διάρκεια της εργασίας και βρήκαν ότι στην πρώτη μόνο περίπτωση υπάρχει σαφής ψυχική ωφέλεια για το άτομο.
Οι άνθρωποι που δεν είναι σωματικά δραστήριοι κατά τον ελεύθερο χρόνο τους, έχουν σχεδόν διπλάσια πιθανότητα να εμφανίσουν συμπτώματα κατάθλιψης σε σχέση με όσους έχουν τέτοιες φυσικές δραστηριότητες. Ο βαθμός έντασης της καταβαλλόμενης προσπάθειας - αν δηλαδή η φυσική δραστηριότητα είναι λιγότερο ή περισσότερο έντονη- δεν φαίνεται να επιδρά διαφορετικά στην ψυχική διάθεση.
Οι ερευνητές επεσήμαναν ότι αν κάποιος στον ελεύθερο χρόνο του ασκείται ή αθλείται μαζί με φίλους του, αυτό τον βοηθάει ακόμη περισσότερο στο να διώχνει το άγχος.
Σύμφωνα με νέα βρετανο-νορβηγική επιστημονική έρευνα, διαπιστώθηκε ότι το ίδιο ευεργετικό αποτέλεσμα δεν ισχύει, αν η φυσική δραστηριότητα αποτελεί τμήμα της εργασιακής ρουτίνας του ανθρώπου.
Οι ερευνητές από το Ινστιτούτο Ψυχιατρικής του King's College του Λονδίνου και του Νορβηγικού Ινστιτούτου Δημόσιας Υγείας του πανεπιστημίου του Μπέργκεν, υπό τον δρα Σάμιουελ Χάρβεϊ, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο βρετανικό περιοδικό ψυχιατρικής «British Journal of Psychiatry», σύμφωνα με το BBC, συνέκριναν τις επιπτώσεις της σωματικής δραστηριότητας στον ελεύθερο χρόνο και στη διάρκεια της εργασίας και βρήκαν ότι στην πρώτη μόνο περίπτωση υπάρχει σαφής ψυχική ωφέλεια για το άτομο.
Οι άνθρωποι που δεν είναι σωματικά δραστήριοι κατά τον ελεύθερο χρόνο τους, έχουν σχεδόν διπλάσια πιθανότητα να εμφανίσουν συμπτώματα κατάθλιψης σε σχέση με όσους έχουν τέτοιες φυσικές δραστηριότητες. Ο βαθμός έντασης της καταβαλλόμενης προσπάθειας - αν δηλαδή η φυσική δραστηριότητα είναι λιγότερο ή περισσότερο έντονη- δεν φαίνεται να επιδρά διαφορετικά στην ψυχική διάθεση.
Οι ερευνητές επεσήμαναν ότι αν κάποιος στον ελεύθερο χρόνο του ασκείται ή αθλείται μαζί με φίλους του, αυτό τον βοηθάει ακόμη περισσότερο στο να διώχνει το άγχος.
Το αλκοόλ κάνει "σκόνη" ηρωίνη και κοκαΐνη
Το αλκοόλ καταστρέφει τον ανθρώπινο οργανισμό πιο πολύ και από τα σκληρότερα παράνομα ναρκωτικά!
Σύμφωνα με ανεξάρτητη βρετανική μελέτη που διενεργήθηκε από ερευνητές της Ανεξάρτητης Επιστημονικής Επιτροπής για τα Ναρκωτικά (ISCD) και έναν ειδικό σύμβουλο του Ευρωπαϊκού Κέντρου Παρακολούθησης για τα Ναρκωτικά και τους Εθισμούς στα Ναρκωτικά (EMCDDA) το αλκοόλ αποτελεί την πιο «επικίνδυνη» κατάχρηση όχι μόνο στην υγεία αλλά και στην κοινωνία ως σύνολο.
Επικεφαλής της μελέτης ήταν ο καθηγητής Ντέιβιντ Νατ, πρόεδρος του ISDC. Ο Νατ εξαναγκάστηκε πέρυσι σε παραίτηση από σύμβουλος της βρετανικής κυβέρνησης, όταν κατηγόρησε τις αρχές ότι αγνοούν τα επιστημονικά δεδομένα, που δείχνουν ότι η κάνναβη είναι λιγότερο επιβλαβής από το αλκοόλ.
«Οι αποφάσεις των κυβερνήσεων για το τι θεωρείται παράνομο δεν βασίζονται πάντα στην επιστήμη» συμφώνησε ο Λέσλι Κινγκ, σύμβουλος του EMCDDA και μέλος της ερευνητικής ομάδας. Οι φόροι και τα έσοδα για τα προϊόντα καπνού και αλκοόλ, είπε, μπορούν να επηρεάζουν τις αποφάσεις για το τι είναι νόμιμο και τι παράνομο.
Στην τελευταία μελέτη, οι ερευνητές αξιολόγησαν μια σειρά ψυχοδραστικών ουσιών χρησιμοποιώντας εννέα κριτήρια για τις βλάβες που προκαλούνται στο χρήστη και επτά κριτήρια για τις βλάβες που προκαλούνται σε τρίτους.
Η πρώτη κατηγορία κριτηρίων περιλάμβανε παράγοντες όπως οι θάνατοι που αποδίδονται ευθέως σε κάθε ναρκωτικό, οι βλάβες στην υγεία, η εξάρτηση και η απώλεια σχέσεων. Η δεύτερη κατηγορία συμπεριέλαβε κριτήρια όπως η εγκληματικότητα, οι επιπτώσεις στο περιβάλλον, οι οικογενειακές συγκρούσεις, το οικονομικό κόστος και η διάρρηξη του κοινωνικού ιστού.
Βάσει αυτών των κριτηρίων, οι υπό εξέταση ουσίες βαθμολογήθηκαν από το 0 (απόλυτα ασφαλείς) μέχρι το 100.
Η τελική κατάταξη έχει ως εξής: Αλκοόλ (72), ηρωίνη (55), κοκαΐνη σε μορφή κρακ (54), μεθαμφεταμίνη (33), κοκαΐνη (27), κάπνισμα (26), αμφεταμίνες ή «σπιντ» (23), κάνναβη (20), βενζοδιαζεπίνες όπως το Valium (15), κεταμίνη (15), μεθαδόνη (14), μεφεδρόνη (13), ecstasy (9), αναβολικά στεροειδή (9), LSD (7) και «μαγικά μανιτάρια» (5).
Σύμφωνα με ανεξάρτητη βρετανική μελέτη που διενεργήθηκε από ερευνητές της Ανεξάρτητης Επιστημονικής Επιτροπής για τα Ναρκωτικά (ISCD) και έναν ειδικό σύμβουλο του Ευρωπαϊκού Κέντρου Παρακολούθησης για τα Ναρκωτικά και τους Εθισμούς στα Ναρκωτικά (EMCDDA) το αλκοόλ αποτελεί την πιο «επικίνδυνη» κατάχρηση όχι μόνο στην υγεία αλλά και στην κοινωνία ως σύνολο.
Επικεφαλής της μελέτης ήταν ο καθηγητής Ντέιβιντ Νατ, πρόεδρος του ISDC. Ο Νατ εξαναγκάστηκε πέρυσι σε παραίτηση από σύμβουλος της βρετανικής κυβέρνησης, όταν κατηγόρησε τις αρχές ότι αγνοούν τα επιστημονικά δεδομένα, που δείχνουν ότι η κάνναβη είναι λιγότερο επιβλαβής από το αλκοόλ.
«Οι αποφάσεις των κυβερνήσεων για το τι θεωρείται παράνομο δεν βασίζονται πάντα στην επιστήμη» συμφώνησε ο Λέσλι Κινγκ, σύμβουλος του EMCDDA και μέλος της ερευνητικής ομάδας. Οι φόροι και τα έσοδα για τα προϊόντα καπνού και αλκοόλ, είπε, μπορούν να επηρεάζουν τις αποφάσεις για το τι είναι νόμιμο και τι παράνομο.
Στην τελευταία μελέτη, οι ερευνητές αξιολόγησαν μια σειρά ψυχοδραστικών ουσιών χρησιμοποιώντας εννέα κριτήρια για τις βλάβες που προκαλούνται στο χρήστη και επτά κριτήρια για τις βλάβες που προκαλούνται σε τρίτους.
Η πρώτη κατηγορία κριτηρίων περιλάμβανε παράγοντες όπως οι θάνατοι που αποδίδονται ευθέως σε κάθε ναρκωτικό, οι βλάβες στην υγεία, η εξάρτηση και η απώλεια σχέσεων. Η δεύτερη κατηγορία συμπεριέλαβε κριτήρια όπως η εγκληματικότητα, οι επιπτώσεις στο περιβάλλον, οι οικογενειακές συγκρούσεις, το οικονομικό κόστος και η διάρρηξη του κοινωνικού ιστού.
Βάσει αυτών των κριτηρίων, οι υπό εξέταση ουσίες βαθμολογήθηκαν από το 0 (απόλυτα ασφαλείς) μέχρι το 100.
Η τελική κατάταξη έχει ως εξής: Αλκοόλ (72), ηρωίνη (55), κοκαΐνη σε μορφή κρακ (54), μεθαμφεταμίνη (33), κοκαΐνη (27), κάπνισμα (26), αμφεταμίνες ή «σπιντ» (23), κάνναβη (20), βενζοδιαζεπίνες όπως το Valium (15), κεταμίνη (15), μεθαδόνη (14), μεφεδρόνη (13), ecstasy (9), αναβολικά στεροειδή (9), LSD (7) και «μαγικά μανιτάρια» (5).
Γιατί οι άντρες ζουν λιγότερο από τις γυναίκες;
Ο μέσος άνδρας τρέχει πιο γρήγορα από μια γυναίκα ή σηκώνει μεγαλύτερα βάρη, αλλά σε τελευταία ανάλυση το ισχυρό φύλο είναι οι γυναίκες, αφού ζουν πιο πολύ.
Σε όλο τον κόσμο οι γυναίκες ζουν κατά μέσο όρο περισσότερο από τους άνδρες (γύρω στα πέντε χρόνια) και το ζήτημα απασχολεί χρόνια τώρα τους επιστήμονες, οι οποίοι τώρα πια φαίνεται να πλησιάζουν στη λύση του αινίγματος.
Η αιτία φαίνεται πως είναι ότι οι άνδρες είναι γενετικά πιο "αναλώσιμοι" σε σχέση με το υποτιθέμενο "ασθενές" φύλο, με άλλα λόγια οι γυναίκες ζουν πιο πολλά χρόνια λόγω της ανώτερης βιολογίας τους (που έχει να κάνει τελικά με το ότι γεννάνε) και όχι του υποτιθέμενου λιγότερου στρες σε σχέση με τους άνδρες στη ζωή τους.
Αν και με το πέρασμα του χρόνου, η "ψαλίδα" στο προσδόκιμο ζωής φαίνεται να κλείνει κάπως, παρόλα αυτά τον τελευταίο λόγο τελικά τον λένε πάντα οι γυναίκες - στην κυριολεξία. Μάλιστα, όσο πιο προχωρημένη είναι η ηλικία, τόσο μεγαλύτερη είναι η απόκλιση στο προσδόκιμο ζωής ανάμεσα στα δύο φύλα.
Στην ηλικία των 85 ετών υπάρχουν κατά μέσο όρο έξι γυναίκες για κάθε τέσσερις άνδρες, ενώ στην ηλικία των 100 ετών υπάρχουν υπερδιπλάσιες γυναίκες που τα έχουν εκατοστήσει σε σχέση με άνδρες. Και φυσικά δεν είναι τυχαίο ότι ο άνθρωπος που είναι γνωστό ότι μέχρι σήμερα έζησε περισσότερα χρόνια από κάθε άλλον, ήταν μια γυναίκα, η γαλλίδα Ζαν Καλμάν, η οποία πέθανε το 1997 σε ηλικία 122 ετών και 164 ημερών.
Μέχρι σήμερα έχουν δοθεί διάφορες -όχι ευρέως αποδεκτές- ερμηνείες για την υπεροχή των γυναικών και την μειονεξία των ανδρών: ότι οι άνδρες κάνουν πιο απαιτητικές από σωματική άποψη εργασίες, άρα φθείρονται περισσότερα βιολογικά, ή ότι εμπλέκονται σε πιο ριψοκίνδυνες ή επιβλαβείς δραστηριότητες από τις γυναίκες (πόλεμος, καυγάδες, κάπνισμα, περισσότερο αλκοόλ, χειρότερη διατροφή κ.α.), άρα πάνε γυρεύοντας να πεθάνουν μια ώρα αρχύτερα.
Οι ερμηνείες αυτές ουσιαστικά έχουν ένα επίμαχο κοινό σημείο: ότι οι άνδρες έχουν περισσότερο στρες στη ζωή τους και αυτό τους "σκοτώνει" νωρίτερα (φυσικά οι φεμινίστριες πάντα έλεγαν ότι οι "γυναικείες" δουλειές σε ένα νοικοκυριό είναι εξίσου δύσκολες και ίσως δεν είναι τυχαίο ότι -στατιστικά- οι παντρεμένοι ζουν αρκετά περισσότερο από τους εργένηδες).
Η νέα θεωρία, που κερδίζει έδαφος και φιλοδοξεί να ρίξει φως σε ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια της ανθρώπινης βιολογίας, διατυπώθηκε από τον καθηγητή Τομ Κέρκγουντ του πανεπιστημίου του Νιούκασλ, κορυφαίο γεροντολόγο διεθνώς, σύμφωνα με τη βρετανική "Ιντεπέντεντ" και το αμερικανικό περιοδικό "Scientific American".
Ο βρετανός επιστήμονας υποστηρίζει ότι το γυναικείο σώμα είναι πιο ικανό να εκτελεί τις εργασίες "συντήρησης ρουτίνας" που απαιτεί ένας οργανισμός, προκειμένου να διατηρεί υγιή και ζωντανά τα κύτταρά του. Με τον τρόπο αυτό καθυστερεί τη γήρανση και τον θάνατο, παρά τη διαδεδομένη αντίληψη -ιδιαίτερα στους κύκλους των αισθητικών και της βιομηχανίας καλλυντικών, που παίρνουν υπόψη μόνο τις αλλαγές στο δέρμα- ότι οι άνδρες γερνάνε πιο αργά από τις γυναίκες.
Σύμφωνα με τον Κέρκγουντ, υπάρχουν πλέον επαρκή επιστημονικά στοιχεία για να υποστηριχθεί ότι ουσιαστικά οι άνδρες είναι βιολογικά πιο "αναλώσιμοι" από τις γυναίκες, επειδή τα κύτταρα του σώματός τους δεν είναι προγραμματισμένα να διαρκούν τόσο όσο των γυναικών. Η λεγόμενη "θεωρία του αναλώσιμου σώματος" (που πρωτοεμφανίστηκε πριν από χρόνια) τείνει πλέον να γίνει η κυρίαρχη επιστημονική θεωρία σχετικά με το γιατί γερνάμε και γιατί οι γυναίκες ζουν πιο πολύ.
Η θεωρία αναφέρει ότι αν και τα γονίδια είναι αθάνατα και μπορούν να ζήσουν για πάντα, με το να περνάνε από τη μια γενιά στην άλλη, το σώμα φθείρεται επειδή είναι σχεδιασμένο (γενετικά προγραμματισμένο) από την εξέλιξη και την φυσική επιλογή να ζει μόνο όσο χρειάζεται για να μεταφέρει τα γονίδια στην επόμενη γενιά, συνεπώς είναι αναλώσιμο. Το σώμα, όπως ένα αυτοκίνητο, χρειάζεται "συνεργείο", δηλαδή συνεχή κυτταρική συντήρηση για να ανανεώνεται, όμως με το πέρασμα του χρόνου διάφορα "σφάλματα" (βλάβες του DNA) συσσωρεύονται στα κύτταρα και τους ιστούς. Έτσι γερνάμε, επειδή το σώμα μας δεν μπορεί να αποφύγει τα γενετικά λάθη.
Αυτά τα "σφάλματα", που σιγά-σιγά γίνονται όλο και περισσότερα, είναι πια πολύ δαπανηρά από ενεργειακή άποψη για την επιδιόρθωσή τους, γι' αυτό τελικά το σώμα μας υποκύπτει και πεθαίνει.
Το πότε αυτό -ο θάνατος- θα συμβεί, εξαρτάται από το πόση προσπάθεια το σώμα καταβάλλει για να συντηρήσει και να επιδιορθώσει τα σφάλματά του. Και σε αυτό φαίνεται πως οι γυναίκες υπερτερούν, επειδή χρειάζονται μικρότερη προσπάθεια.
Αυτό συμβαίνει επειδή στους ανθρώπους, όπως και στα περισσότερα άλλα είδη ζώων, η κατάσταση του σώματος του θηλυκού είναι πολύ σημαντική για την αναπαραγωγική επιτυχία. Το έμβρυο πρέπει να τραφεί μέσα στην μητέρα του και το νήπιο να την θηλάσει, πράγματα που εξηγούν γιατί το γυναικείο σώμα πρέπει να είναι πιο ανθεκτικό στον χρόνο από το ανδρικό.
Οι βιολόγοι έχουν πια βρει στοιχεία ότι τα θηλυκά στα περισσότερα είδη ζουν περισσότερο από τα αρσενικά. Τα πειράματα που έγιναν στο εργαστήριο του Κέρκγουντ, επίσης έδειξαν ότι τα θηλυκά έχουν καλύτερα συστήματα συντήρησης και επιδιόρθωσης του οργανισμού τους.
Άλλες μελέτες έχουν ακόμα βεβαιώσει ότι τα κύτταρα που προέρχονται από το σώμα ενός θηλυκού, είναι καλύτερα στο να αποκαθιστούν τη ζημιά σε ένα σώμα, σε σχέση με τα κύτταρα που προέρχονται από το σώμα ενός αρσενικού. Σημειωτέον ότι τα αρσενικά (π.χ. γάτες και σκυλιά) ζουν περισσότερο από τα μη ευνουχισμένα, ενώ κάτι ανάλογο φαίνεται πως συμβαίνει και με τους ευνούχους άνδρες, σύμφωνα με το βρετανό επιστήμονα, επειδή η μεγάλη ποσότητα τεστοστερόνης (που έχει ένας φυσιολογικός άνδρας) κάνει κακό στο προσδόκιμο ζωής του.
Σε όλο τον κόσμο οι γυναίκες ζουν κατά μέσο όρο περισσότερο από τους άνδρες (γύρω στα πέντε χρόνια) και το ζήτημα απασχολεί χρόνια τώρα τους επιστήμονες, οι οποίοι τώρα πια φαίνεται να πλησιάζουν στη λύση του αινίγματος.
Η αιτία φαίνεται πως είναι ότι οι άνδρες είναι γενετικά πιο "αναλώσιμοι" σε σχέση με το υποτιθέμενο "ασθενές" φύλο, με άλλα λόγια οι γυναίκες ζουν πιο πολλά χρόνια λόγω της ανώτερης βιολογίας τους (που έχει να κάνει τελικά με το ότι γεννάνε) και όχι του υποτιθέμενου λιγότερου στρες σε σχέση με τους άνδρες στη ζωή τους.
Αν και με το πέρασμα του χρόνου, η "ψαλίδα" στο προσδόκιμο ζωής φαίνεται να κλείνει κάπως, παρόλα αυτά τον τελευταίο λόγο τελικά τον λένε πάντα οι γυναίκες - στην κυριολεξία. Μάλιστα, όσο πιο προχωρημένη είναι η ηλικία, τόσο μεγαλύτερη είναι η απόκλιση στο προσδόκιμο ζωής ανάμεσα στα δύο φύλα.
Στην ηλικία των 85 ετών υπάρχουν κατά μέσο όρο έξι γυναίκες για κάθε τέσσερις άνδρες, ενώ στην ηλικία των 100 ετών υπάρχουν υπερδιπλάσιες γυναίκες που τα έχουν εκατοστήσει σε σχέση με άνδρες. Και φυσικά δεν είναι τυχαίο ότι ο άνθρωπος που είναι γνωστό ότι μέχρι σήμερα έζησε περισσότερα χρόνια από κάθε άλλον, ήταν μια γυναίκα, η γαλλίδα Ζαν Καλμάν, η οποία πέθανε το 1997 σε ηλικία 122 ετών και 164 ημερών.
Μέχρι σήμερα έχουν δοθεί διάφορες -όχι ευρέως αποδεκτές- ερμηνείες για την υπεροχή των γυναικών και την μειονεξία των ανδρών: ότι οι άνδρες κάνουν πιο απαιτητικές από σωματική άποψη εργασίες, άρα φθείρονται περισσότερα βιολογικά, ή ότι εμπλέκονται σε πιο ριψοκίνδυνες ή επιβλαβείς δραστηριότητες από τις γυναίκες (πόλεμος, καυγάδες, κάπνισμα, περισσότερο αλκοόλ, χειρότερη διατροφή κ.α.), άρα πάνε γυρεύοντας να πεθάνουν μια ώρα αρχύτερα.
Οι ερμηνείες αυτές ουσιαστικά έχουν ένα επίμαχο κοινό σημείο: ότι οι άνδρες έχουν περισσότερο στρες στη ζωή τους και αυτό τους "σκοτώνει" νωρίτερα (φυσικά οι φεμινίστριες πάντα έλεγαν ότι οι "γυναικείες" δουλειές σε ένα νοικοκυριό είναι εξίσου δύσκολες και ίσως δεν είναι τυχαίο ότι -στατιστικά- οι παντρεμένοι ζουν αρκετά περισσότερο από τους εργένηδες).
Η νέα θεωρία, που κερδίζει έδαφος και φιλοδοξεί να ρίξει φως σε ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια της ανθρώπινης βιολογίας, διατυπώθηκε από τον καθηγητή Τομ Κέρκγουντ του πανεπιστημίου του Νιούκασλ, κορυφαίο γεροντολόγο διεθνώς, σύμφωνα με τη βρετανική "Ιντεπέντεντ" και το αμερικανικό περιοδικό "Scientific American".
Ο βρετανός επιστήμονας υποστηρίζει ότι το γυναικείο σώμα είναι πιο ικανό να εκτελεί τις εργασίες "συντήρησης ρουτίνας" που απαιτεί ένας οργανισμός, προκειμένου να διατηρεί υγιή και ζωντανά τα κύτταρά του. Με τον τρόπο αυτό καθυστερεί τη γήρανση και τον θάνατο, παρά τη διαδεδομένη αντίληψη -ιδιαίτερα στους κύκλους των αισθητικών και της βιομηχανίας καλλυντικών, που παίρνουν υπόψη μόνο τις αλλαγές στο δέρμα- ότι οι άνδρες γερνάνε πιο αργά από τις γυναίκες.
Σύμφωνα με τον Κέρκγουντ, υπάρχουν πλέον επαρκή επιστημονικά στοιχεία για να υποστηριχθεί ότι ουσιαστικά οι άνδρες είναι βιολογικά πιο "αναλώσιμοι" από τις γυναίκες, επειδή τα κύτταρα του σώματός τους δεν είναι προγραμματισμένα να διαρκούν τόσο όσο των γυναικών. Η λεγόμενη "θεωρία του αναλώσιμου σώματος" (που πρωτοεμφανίστηκε πριν από χρόνια) τείνει πλέον να γίνει η κυρίαρχη επιστημονική θεωρία σχετικά με το γιατί γερνάμε και γιατί οι γυναίκες ζουν πιο πολύ.
Η θεωρία αναφέρει ότι αν και τα γονίδια είναι αθάνατα και μπορούν να ζήσουν για πάντα, με το να περνάνε από τη μια γενιά στην άλλη, το σώμα φθείρεται επειδή είναι σχεδιασμένο (γενετικά προγραμματισμένο) από την εξέλιξη και την φυσική επιλογή να ζει μόνο όσο χρειάζεται για να μεταφέρει τα γονίδια στην επόμενη γενιά, συνεπώς είναι αναλώσιμο. Το σώμα, όπως ένα αυτοκίνητο, χρειάζεται "συνεργείο", δηλαδή συνεχή κυτταρική συντήρηση για να ανανεώνεται, όμως με το πέρασμα του χρόνου διάφορα "σφάλματα" (βλάβες του DNA) συσσωρεύονται στα κύτταρα και τους ιστούς. Έτσι γερνάμε, επειδή το σώμα μας δεν μπορεί να αποφύγει τα γενετικά λάθη.
Αυτά τα "σφάλματα", που σιγά-σιγά γίνονται όλο και περισσότερα, είναι πια πολύ δαπανηρά από ενεργειακή άποψη για την επιδιόρθωσή τους, γι' αυτό τελικά το σώμα μας υποκύπτει και πεθαίνει.
Το πότε αυτό -ο θάνατος- θα συμβεί, εξαρτάται από το πόση προσπάθεια το σώμα καταβάλλει για να συντηρήσει και να επιδιορθώσει τα σφάλματά του. Και σε αυτό φαίνεται πως οι γυναίκες υπερτερούν, επειδή χρειάζονται μικρότερη προσπάθεια.
Αυτό συμβαίνει επειδή στους ανθρώπους, όπως και στα περισσότερα άλλα είδη ζώων, η κατάσταση του σώματος του θηλυκού είναι πολύ σημαντική για την αναπαραγωγική επιτυχία. Το έμβρυο πρέπει να τραφεί μέσα στην μητέρα του και το νήπιο να την θηλάσει, πράγματα που εξηγούν γιατί το γυναικείο σώμα πρέπει να είναι πιο ανθεκτικό στον χρόνο από το ανδρικό.
Οι βιολόγοι έχουν πια βρει στοιχεία ότι τα θηλυκά στα περισσότερα είδη ζουν περισσότερο από τα αρσενικά. Τα πειράματα που έγιναν στο εργαστήριο του Κέρκγουντ, επίσης έδειξαν ότι τα θηλυκά έχουν καλύτερα συστήματα συντήρησης και επιδιόρθωσης του οργανισμού τους.
Άλλες μελέτες έχουν ακόμα βεβαιώσει ότι τα κύτταρα που προέρχονται από το σώμα ενός θηλυκού, είναι καλύτερα στο να αποκαθιστούν τη ζημιά σε ένα σώμα, σε σχέση με τα κύτταρα που προέρχονται από το σώμα ενός αρσενικού. Σημειωτέον ότι τα αρσενικά (π.χ. γάτες και σκυλιά) ζουν περισσότερο από τα μη ευνουχισμένα, ενώ κάτι ανάλογο φαίνεται πως συμβαίνει και με τους ευνούχους άνδρες, σύμφωνα με το βρετανό επιστήμονα, επειδή η μεγάλη ποσότητα τεστοστερόνης (που έχει ένας φυσιολογικός άνδρας) κάνει κακό στο προσδόκιμο ζωής του.
http://www.skai.gr/
Ασπίδα προστασίας στους ιούς τα αμύγδαλα
Η κατανάλωση αμυγδάλων βοηθά τον ανθρώπινο οργανισμό να καταπολεμήσει τις μολύνσεις από ιούς, όπως του κοινού κρυολογήματος και της γρίπης, σύμφωνα με μια νέα βρετανο-ιταλική επιστημονική έρευνα.
Η μελέτη ανακάλυψε ότι οι χημικές ουσίες που με φυσικό τρόπο βρίσκονται στον φλοιό των συγκεκριμένων ξηρών καρπών, ενισχύουν την άμυνα του ανοσοποιητικού συστήματος κατά των ιών, καθώς βοηθάνε τα λευκοκύτταρα "Τ" που ανιχνεύουν την παρουσία "ξένου σώματος". Αυξάνουν έτσι την φυσική ικανότητα του ανθρώπινου σώματος να παρεμποδίζει τον πολλαπλασιασμό και την εξάπλωση των παθογόνων μικροοργανισμών.
Οι ερευνητές του Ινστιτούτου Διατροφικών Ερευνών του Νόργουιτς και της Πανεπιστημιακής Πολυκλινικής της Μεσίνα, υπό τη δρα Τζιουζεπίνα Μανταλάρι, που παρουσίασαν τη σχετική μελέτη στο περιοδικό για θέματα ανοσολογίας "Immunology Letters", σύμφωνα με τη βρετανική "Τέλεγκραφ", ανακάλυψαν πως ακόμα και μετά την χώνεψη των αμυγδάλων από το έντερο, παρατηρείται αυξημένη αμυντική ικανότητα του ανοσοποιητικού συστήματος.
Οι επιστήμονες, σε επόμενη μελέτη τους, θα προσδιορίσουν ποια είναι η ιδανική ποσότητα κατανάλωσης αμυγδάλων, για να έχει ο άνθρωπος την μεγαλύτερη δυνατή ωφέλεια για την υγεία του. Όπως είπαν πάντως, είναι δεδομένο ότι αν κανείς τρώει συχνά αμύγδαλα, θα αυξήσει προληπτικά τις άμυνές του κατά διάφορων ιών, ενώ όσοι έχουν ήδη μολυνθεί, θα καταπολεμήσουν πιο γρήγορα τον ιό.
Οι ερευνητές έλεγξαν την αντίδραση του ανοσοποιητικού συστήματος σε μολύνσεις ακόμα και από τον ιό του έρπητα, ο οποίος θεωρείται δύσκολος "αντίπαλος", καθώς μπορεί να ξεφεύγει από τις άμυνες του ανοσοποιητικού συστήματος, και διαπίστωσαν ότι τα αμύγδαλα βοηθάνε στην αντιμετώπισή του. Όταν όμως είχε αφαιρεθεί από τα αμύγδαλα η φλούδα τους, τότε η προστατευτική δράση τους μειωνόταν δραστικά.
Οι επιστήμονες δεν έχουν ακόμα εντοπίσει ποιες ουσίες, ακριβώς, στον φλοιό των ξηρών καρπών είναι αυτές που έχουν την αντι-ιική δράση, υποπτεύονται όμως ότι πρόκειται για τις πολυφαινόλες. Εκτίμησαν επίσης ότι πιθανώς και άλλοι ξηροί καρποί έχουν ανάλογη δράση.
Η μελέτη ανακάλυψε ότι οι χημικές ουσίες που με φυσικό τρόπο βρίσκονται στον φλοιό των συγκεκριμένων ξηρών καρπών, ενισχύουν την άμυνα του ανοσοποιητικού συστήματος κατά των ιών, καθώς βοηθάνε τα λευκοκύτταρα "Τ" που ανιχνεύουν την παρουσία "ξένου σώματος". Αυξάνουν έτσι την φυσική ικανότητα του ανθρώπινου σώματος να παρεμποδίζει τον πολλαπλασιασμό και την εξάπλωση των παθογόνων μικροοργανισμών.
Οι ερευνητές του Ινστιτούτου Διατροφικών Ερευνών του Νόργουιτς και της Πανεπιστημιακής Πολυκλινικής της Μεσίνα, υπό τη δρα Τζιουζεπίνα Μανταλάρι, που παρουσίασαν τη σχετική μελέτη στο περιοδικό για θέματα ανοσολογίας "Immunology Letters", σύμφωνα με τη βρετανική "Τέλεγκραφ", ανακάλυψαν πως ακόμα και μετά την χώνεψη των αμυγδάλων από το έντερο, παρατηρείται αυξημένη αμυντική ικανότητα του ανοσοποιητικού συστήματος.
Οι επιστήμονες, σε επόμενη μελέτη τους, θα προσδιορίσουν ποια είναι η ιδανική ποσότητα κατανάλωσης αμυγδάλων, για να έχει ο άνθρωπος την μεγαλύτερη δυνατή ωφέλεια για την υγεία του. Όπως είπαν πάντως, είναι δεδομένο ότι αν κανείς τρώει συχνά αμύγδαλα, θα αυξήσει προληπτικά τις άμυνές του κατά διάφορων ιών, ενώ όσοι έχουν ήδη μολυνθεί, θα καταπολεμήσουν πιο γρήγορα τον ιό.
Οι ερευνητές έλεγξαν την αντίδραση του ανοσοποιητικού συστήματος σε μολύνσεις ακόμα και από τον ιό του έρπητα, ο οποίος θεωρείται δύσκολος "αντίπαλος", καθώς μπορεί να ξεφεύγει από τις άμυνες του ανοσοποιητικού συστήματος, και διαπίστωσαν ότι τα αμύγδαλα βοηθάνε στην αντιμετώπισή του. Όταν όμως είχε αφαιρεθεί από τα αμύγδαλα η φλούδα τους, τότε η προστατευτική δράση τους μειωνόταν δραστικά.
Οι επιστήμονες δεν έχουν ακόμα εντοπίσει ποιες ουσίες, ακριβώς, στον φλοιό των ξηρών καρπών είναι αυτές που έχουν την αντι-ιική δράση, υποπτεύονται όμως ότι πρόκειται για τις πολυφαινόλες. Εκτίμησαν επίσης ότι πιθανώς και άλλοι ξηροί καρποί έχουν ανάλογη δράση.
http://www.skai.gr/
Οι άνθρωποι που είναι ανοιχτοί και εξωστρεφείς, βασανίζονται πιο πολύ από τις συνέπειες της έλλειψης ύπνου, σύμφωνα με μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα, που διαπίστωσε ότι οι κλειστοί και εσωστρεφείς τύποι έχουν λιγότερο πρόβλημα όταν μένουν άϋπνοι και έτσι είναι την επόμενη μέρα σε μεγαλύτερη εγρήγορση.
Οι ερευνητές του Κέντρου Στρατιωτικής Ψυχιατρικής και Νευροεπιστήμης του Στρατιωτικού Ινστιτούτου Ερευνών Γουόλτερ Ριντ των ΗΠΑ, οι οποίοι δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο περιοδικό για θέματα ύπνου "Sleep", σύμφωνα με το BBC, κράτησαν ξύπνιους επί 36 ώρες μια ομάδα 48 εθελοντών ηλικίας 18 έως 39 ετών, οι οποίοι είχαν χωριστεί σε δύο ομάδες (εξωστρεφών-εσωστρεφών).
Κάνοντας ανά μια ώρα διάφορα νοητικά και ψυχολογικά τεστ στη διάρκεια του πειράματος, καθώς και μετά τη λήξη του, προκειμένου να μετρήσουν την εγρήγορση και το βαθμό αντίδρασης των εθελοντών (οι οποίοι, για παράδειγμα, κλήθηκαν να πατήσουν ένα κουμπί όσο πιο γρήγορα μπορούσαν, μόλις άναβε ένα φωτάκι), οι επιστήμονες βρήκαν ότι οι πιο εσωστρεφείς προσωπικότητες, σε αντίθεση με τις εξωστρεφείς, τα έβγαζαν πέρα καλύτερα με την αϋπνία. Αλλά καλά τα πήγαν και εκείνοι οι εξωστρεφείς, στους οποίους είχε απαγορευτεί οποιαδήποτε κοινωνική επαφή στη διάρκεια του πειράματος, πράγμα που, κατά τους ερευνητές, δείχνει ότι είναι η "κοινωνική διέγερση" εκείνη που κυρίως κουράζει τον εγκέφαλο των εξωστρεφών ανθρώπων.
Οι ερευνητές δήλωσαν ότι, με βάση τα ευρήματά τους, φαίνεται πως οι διαφορετικοί τύποι προσωπικότητας έχουν διαφορετική ικανότητα να ανταποκρίνονται στα στρατιωτικά καθήκοντα (στα οποία μερικές φορές περιλαμβάνεται και η αϋπνία για μεγάλα χρονικά διαστήματα), ενώ εκτιμούν ότι κάτι ανάλογο συμβαίνει με τους πολίτες που δουλεύουν νυκτερινές βάρδιες σε διάφορες δουλειές, χωρίς να έχουν κατ' ανάγκη την φυσιολογική-ψυχολογική ετοιμότητα για κάτι τέτοιο.
Οι ερευνητές εκτιμούν ότι πιθανώς οι εσωστρεφείς χαρακτήρες όλη την ημέρα υφίστανται μια συνεχή εγκεφαλική "υπερ-διέγερση" από ποικίλα ερεθίσματα, πράγμα που τους ωθεί να αποφεύγουν τις πολλές κοινωνικές επαφές γιατί ενοχλούνται από αυτές. Όμως αυτή η συνεχής εγκεφαλική δραστηριότητα, σε σχέση με τα εξωτερικά ερεθίσματα, είναι αυτή που προετοιμάζει καλύτερα τον εγκέφαλό τους, για να αντιμετωπίσει τις συνέπειες της παρατεταμένης αϋπνίας.
Μια προηγούμενη βρετανική έρευνα, υπό τον νευροεπιστήμονα καθηγητή Μαρκ Μπλακγκρόουβ του πανεπιστημίου του Σουάνσι, που επίσης έχει συγκρίνει την επίδραση της έλλειψης ύπνου στους εξωστρεφείς και εσωστρεφείς ανθρώπους, έχει καταλήξει σε ανάλογα συμπεράσματα, ότι οι εξωστρεφείς είναι πιο ευάλωτοι στην αϋπνία. Όμως αποδίδει το πρόβλημά τους σε άλλη αιτία: στο ότι απλώς οι πιο εξωστρεφείς επηρεάζονται περισσότερο από την εμφάνιση των γύρω τους, που βρίσκονται στην ίδια ομάδα και είναι επίσης ξάγρυπνοι, ενώ οι εσωστρεφείς -που ζουν περισσότερο στον "κόσμο" τους- επηρεάζονται λιγότερο από την εικόνα των άλλων ανθρώπων.
Οι ερευνητές του Κέντρου Στρατιωτικής Ψυχιατρικής και Νευροεπιστήμης του Στρατιωτικού Ινστιτούτου Ερευνών Γουόλτερ Ριντ των ΗΠΑ, οι οποίοι δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο περιοδικό για θέματα ύπνου "Sleep", σύμφωνα με το BBC, κράτησαν ξύπνιους επί 36 ώρες μια ομάδα 48 εθελοντών ηλικίας 18 έως 39 ετών, οι οποίοι είχαν χωριστεί σε δύο ομάδες (εξωστρεφών-εσωστρεφών).
Κάνοντας ανά μια ώρα διάφορα νοητικά και ψυχολογικά τεστ στη διάρκεια του πειράματος, καθώς και μετά τη λήξη του, προκειμένου να μετρήσουν την εγρήγορση και το βαθμό αντίδρασης των εθελοντών (οι οποίοι, για παράδειγμα, κλήθηκαν να πατήσουν ένα κουμπί όσο πιο γρήγορα μπορούσαν, μόλις άναβε ένα φωτάκι), οι επιστήμονες βρήκαν ότι οι πιο εσωστρεφείς προσωπικότητες, σε αντίθεση με τις εξωστρεφείς, τα έβγαζαν πέρα καλύτερα με την αϋπνία. Αλλά καλά τα πήγαν και εκείνοι οι εξωστρεφείς, στους οποίους είχε απαγορευτεί οποιαδήποτε κοινωνική επαφή στη διάρκεια του πειράματος, πράγμα που, κατά τους ερευνητές, δείχνει ότι είναι η "κοινωνική διέγερση" εκείνη που κυρίως κουράζει τον εγκέφαλο των εξωστρεφών ανθρώπων.
Οι ερευνητές δήλωσαν ότι, με βάση τα ευρήματά τους, φαίνεται πως οι διαφορετικοί τύποι προσωπικότητας έχουν διαφορετική ικανότητα να ανταποκρίνονται στα στρατιωτικά καθήκοντα (στα οποία μερικές φορές περιλαμβάνεται και η αϋπνία για μεγάλα χρονικά διαστήματα), ενώ εκτιμούν ότι κάτι ανάλογο συμβαίνει με τους πολίτες που δουλεύουν νυκτερινές βάρδιες σε διάφορες δουλειές, χωρίς να έχουν κατ' ανάγκη την φυσιολογική-ψυχολογική ετοιμότητα για κάτι τέτοιο.
Οι ερευνητές εκτιμούν ότι πιθανώς οι εσωστρεφείς χαρακτήρες όλη την ημέρα υφίστανται μια συνεχή εγκεφαλική "υπερ-διέγερση" από ποικίλα ερεθίσματα, πράγμα που τους ωθεί να αποφεύγουν τις πολλές κοινωνικές επαφές γιατί ενοχλούνται από αυτές. Όμως αυτή η συνεχής εγκεφαλική δραστηριότητα, σε σχέση με τα εξωτερικά ερεθίσματα, είναι αυτή που προετοιμάζει καλύτερα τον εγκέφαλό τους, για να αντιμετωπίσει τις συνέπειες της παρατεταμένης αϋπνίας.
Μια προηγούμενη βρετανική έρευνα, υπό τον νευροεπιστήμονα καθηγητή Μαρκ Μπλακγκρόουβ του πανεπιστημίου του Σουάνσι, που επίσης έχει συγκρίνει την επίδραση της έλλειψης ύπνου στους εξωστρεφείς και εσωστρεφείς ανθρώπους, έχει καταλήξει σε ανάλογα συμπεράσματα, ότι οι εξωστρεφείς είναι πιο ευάλωτοι στην αϋπνία. Όμως αποδίδει το πρόβλημά τους σε άλλη αιτία: στο ότι απλώς οι πιο εξωστρεφείς επηρεάζονται περισσότερο από την εμφάνιση των γύρω τους, που βρίσκονται στην ίδια ομάδα και είναι επίσης ξάγρυπνοι, ενώ οι εσωστρεφείς -που ζουν περισσότερο στον "κόσμο" τους- επηρεάζονται λιγότερο από την εικόνα των άλλων ανθρώπων.
http://www.skai.gr/
Τετάρτη 20 Οκτωβρίου 2010
Johnny Cash - The Mercy Seat
Ο Johmmy Cash ερμήνευσε πολλά υπέροχα τραγούδια για τις αδικίες της ζωής και μια από τις σημαντικότερες είναι μια άδικη καταδίκη. To να σου αφαιρούν και την ζωή όμως για μια δικαστική πλάνη, τότε ο πόνος είναι αβάστακτος και η πίκρα γίνεται αθάνατη ενοχή για όλη την κοινωνία που ανέχεται ακόμα σε κάποιες πολιτείες των ΗΠΑ ή και σε άλλα μέρη της γης, την ποινή του θανάτου. Ένας άδικος θάνατος δεν μπορεί να συγκριθεί με καμία δίκαιη καταδίκη. Τέλος πια στην ποινή του θανάτου.
Κρεμάστηκε μετά την καταδίκη του και 90 χρόνια μετά κρίθηκε αθώος
Το πρωί της προσεχούς Δευτέρας ο πολιτειακός υπουργός Δικαιοσύνης, Ρομπ Χολς, θα παραδώσει τα οστά του Κόλιν Κάμπελ Ρος στους απογόνους του για να τα θάψουν δίπλα στον τάφο της μητέρας του.
Ο Ρος απαγχονίστηκε τον Απρίλιο του 1922, όταν βρέθηκε ένοχος για τη δολοφονία της 12χρονης Άλμα Τρίσκε, που είχε σημειωθεί τον Δεκέμβριο του 1921. Ο Ρος ισχυριζόταν τότε ότι ήταν αθώος, χωρίς, ωστόσο, να πείθει.
Από πολύχρονες έρευνες, που ακολούθησαν τον απαγχονισμό του (σσ. η τελευταία έρευνα έγινε το 2007) διαπιστώθηκε ότι οι τρίχες, που βρέθηκαν στον Ρος, δεν ανήκαν -τελικά- στο θύμα και το στοιχείο, πάνω στο οποίο στηρίχθηκε η δίκη και η καταδίκη του, αποδομήθηκε.
Η μητέρα του Ρος είχε ζητήσει να της επιτραπεί να κάνει χριστιανική ταφή στο γιο της, αλλά οι αρχές τότε τής αρνήθηκαν.
«Με την παράδοση των οστών διορθώνουμε ένα λάθος, που διαπράχθηκε. Δυστυχώς, δεν μπορούμε να δώσουμε πίσω στον Ρος τη ζωή που δεν έζησε», δήλωσε ο υπουργός Δικαιοσύνης.
http://www.skai.gr/
Προσβασιμότητα και ΑμεΑ
Είναι γεγονός ότι ο τρόπος με τον οποίο μια κοινωνία συμπεριφέρεται στα άτομα με αναπηρία (ΑμεΑ) φανερώνει το επίπεδο της ανθρωπιάς και του πολιτισμού της. Για τον λόγο αυτόν, κάθε σύγχρονο κράτος οφείλει να αποδεικνύει καθημερινά την ευαισθησία και την αλληλεγγύη του προς αυτές τις ασθενέστερες κοινωνικές ομάδες του πληθυσμού. Ειδικότερα, για την πλήρη κοινωνική ένταξη και συμμετοχή των ατόμων με αναπηρία η πολιτεία οφείλει να διασφαλίσει τα δικαιώματά τους και να τους προσφέρει ίσες ευκαιρίες.
Μία από τις βασικές προϋποθέσεις για την πλήρη κοινωνική ενσωμάτωση των ατόμων με αναπηρία είναι η δημιουργία ενός προσβάσιμου περιβάλλοντος. Κι αυτό, διότι τα υφιστάμενα εμπόδια στο δομημένο περιβάλλον και στα μέσα μαζικής μεταφοράς δυσχεραίνουν ή και αποτρέπουν τα άτομα με αναπηρία από την ενεργό συμμετοχή τους στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή. Στο πλαίσιο αυτό, το υπουργείο Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων έχει θέσει ως βασική του προτεραιότητα την άμεση κατάρτιση ενός ολοκληρωμένου προγράμματος παρεμβάσεων για την εξασφάλιση στα ΑμΕΑ ίσων ευκαιριών διακίνησης, μεταφοράς, επικοινωνίας και πρόσβασης των κτιρίων με τους υπόλοιπους πολίτες.
Το πρόγραμμα αυτό περιλαμβάνει επικεντρωμένες παρεμβάσεις σε τρία επίπεδα:
1. Στους χώρους διακίνησης πεζών, με μέτρα όπως η διαπλάτυνση πεζοδρομίων και στάσεων λεωφορείων, η επέκταση των υποδομών προσέγγισης (ράμπες – εξέδρες) στα πεζοδρόμια για την εξασφάλιση της δυνατότητας επιβίβασης – αποβίβασης των χρηστών αναπηρικού αμαξιδίου, η τοποθέτηση ειδικού εξοπλισμού σε διασταυρώσεις για τη διευκόλυνση της πρόσβασης ατόμων με αναπηρία κτλ.
2. Στην κτιριακή υποδομή και τον εξοπλισμό των μέσων μαζικής μεταφοράς, με την περαιτέρω ανάπτυξη του υφιστάμενου συστήματος διαδρόμων κίνησης τυφλών, την επέκταση της χρήσης ειδικού εξοπλισμού (σταθερές και κινητές ράμπες) όπου αυτό είναι εφικτό, την κατασκευή πεζογεφυρών με ράμπες πρόσβασης κ.ά.
3. Στα ίδια τα μέσα μαζικής μεταφοράς, με τη διασφάλιση της ύπαρξης ζωνών ασφαλείας και συστημάτων συγκράτησης αναπηρικών αμαξιδίων στα οχήματα, την καλύτερη αξιοποίηση της τηλεματικής για την πληροφόρηση μέσα στα οχήματα και τις στάσεις τόσο των ατόμων με προβλήματα όρασης όσο και των κωφών και βαρήκοων, τη γενίκευση του μέτρου της ελεύθερης εισόδου των σκύλων-οδηγών για τυφλούς σε όλα τα μέσα μαζικής μεταφοράς κτλ.
Οι δράσεις αυτές θα συνοδευτούν από την περαιτέρω προώθηση των ειδικών συστημάτων μεταφοράς “Από πόρτα σε πόρτα” για την εξυπηρέτηση των ατόμων με αναπηρία που δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν τα μέσα μαζικής μεταφοράς και την ενίσχυση των ήδη υφιστάμενων ειδικών υπηρεσιών που παρέχουν ορισμένοι από τους εποπτευόμενους φορείς, κυρίως στην περιφέρεια (π.χ., ΕΘΕΛ, ΟΑΣΘ).
Παράλληλα, και με στόχο την καλύτερη κατανόηση των αναγκών των επιβατών με αναπηρίες, θα δοθεί ιδιαίτερη έμφαση στην οργάνωση ειδικών πιστοποιημένων εκπαιδευτικών προγραμμάτων για τα στελέχη όλης της αλυσίδας του τομέα μεταφορών (προσωπικό μεταφορικών φορέων, προσωπικό επίγειας εξυπηρέτησης, τουριστικών πρακτόρων κ.ά.) σε θέματα αναπηρίας και προσβασιμότητας, αξιοποιώντας τις εκπαιδευτικές δομές των εποπτευόμενων φορέων και τις δυνατότητες που προσφέρει το σύστημα της διά βίου μάθησης στη χώρα μας. Στο ίδιο πλαίσιο, θα καταβληθεί προσπάθεια να συμπεριληφθούν στα εκπαιδευτικά πρόγραμμα των Πάρκων Κυκλοφοριακής Αγωγής στοιχεία προσβασιμότητας ΑμεΑ, προκειμένου να ενθαρρυνθεί ο σεβασμός των δικαιωμάτων και της αξιοπρέπειας των ΑμεΑ και να καταπολεμηθούν οι διακρίσεις και τα αρνητικά στερεότυπα εναντίον τους.
Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δεσμεύεται για την προώθηση και υλοποίηση τόσο αυτών όσο και πολλών άλλων μέτρων για μία πραγματική αλλαγή στη ζωή των συνανθρώπων μας με αναπηρία.
Γράφει ο Σπύρος Βούγιας, υφυπουργός Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων
http://www.makthes.gr/
17-10-2010
Μία από τις βασικές προϋποθέσεις για την πλήρη κοινωνική ενσωμάτωση των ατόμων με αναπηρία είναι η δημιουργία ενός προσβάσιμου περιβάλλοντος. Κι αυτό, διότι τα υφιστάμενα εμπόδια στο δομημένο περιβάλλον και στα μέσα μαζικής μεταφοράς δυσχεραίνουν ή και αποτρέπουν τα άτομα με αναπηρία από την ενεργό συμμετοχή τους στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή. Στο πλαίσιο αυτό, το υπουργείο Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων έχει θέσει ως βασική του προτεραιότητα την άμεση κατάρτιση ενός ολοκληρωμένου προγράμματος παρεμβάσεων για την εξασφάλιση στα ΑμΕΑ ίσων ευκαιριών διακίνησης, μεταφοράς, επικοινωνίας και πρόσβασης των κτιρίων με τους υπόλοιπους πολίτες.
Το πρόγραμμα αυτό περιλαμβάνει επικεντρωμένες παρεμβάσεις σε τρία επίπεδα:
1. Στους χώρους διακίνησης πεζών, με μέτρα όπως η διαπλάτυνση πεζοδρομίων και στάσεων λεωφορείων, η επέκταση των υποδομών προσέγγισης (ράμπες – εξέδρες) στα πεζοδρόμια για την εξασφάλιση της δυνατότητας επιβίβασης – αποβίβασης των χρηστών αναπηρικού αμαξιδίου, η τοποθέτηση ειδικού εξοπλισμού σε διασταυρώσεις για τη διευκόλυνση της πρόσβασης ατόμων με αναπηρία κτλ.
2. Στην κτιριακή υποδομή και τον εξοπλισμό των μέσων μαζικής μεταφοράς, με την περαιτέρω ανάπτυξη του υφιστάμενου συστήματος διαδρόμων κίνησης τυφλών, την επέκταση της χρήσης ειδικού εξοπλισμού (σταθερές και κινητές ράμπες) όπου αυτό είναι εφικτό, την κατασκευή πεζογεφυρών με ράμπες πρόσβασης κ.ά.
3. Στα ίδια τα μέσα μαζικής μεταφοράς, με τη διασφάλιση της ύπαρξης ζωνών ασφαλείας και συστημάτων συγκράτησης αναπηρικών αμαξιδίων στα οχήματα, την καλύτερη αξιοποίηση της τηλεματικής για την πληροφόρηση μέσα στα οχήματα και τις στάσεις τόσο των ατόμων με προβλήματα όρασης όσο και των κωφών και βαρήκοων, τη γενίκευση του μέτρου της ελεύθερης εισόδου των σκύλων-οδηγών για τυφλούς σε όλα τα μέσα μαζικής μεταφοράς κτλ.
Οι δράσεις αυτές θα συνοδευτούν από την περαιτέρω προώθηση των ειδικών συστημάτων μεταφοράς “Από πόρτα σε πόρτα” για την εξυπηρέτηση των ατόμων με αναπηρία που δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν τα μέσα μαζικής μεταφοράς και την ενίσχυση των ήδη υφιστάμενων ειδικών υπηρεσιών που παρέχουν ορισμένοι από τους εποπτευόμενους φορείς, κυρίως στην περιφέρεια (π.χ., ΕΘΕΛ, ΟΑΣΘ).
Παράλληλα, και με στόχο την καλύτερη κατανόηση των αναγκών των επιβατών με αναπηρίες, θα δοθεί ιδιαίτερη έμφαση στην οργάνωση ειδικών πιστοποιημένων εκπαιδευτικών προγραμμάτων για τα στελέχη όλης της αλυσίδας του τομέα μεταφορών (προσωπικό μεταφορικών φορέων, προσωπικό επίγειας εξυπηρέτησης, τουριστικών πρακτόρων κ.ά.) σε θέματα αναπηρίας και προσβασιμότητας, αξιοποιώντας τις εκπαιδευτικές δομές των εποπτευόμενων φορέων και τις δυνατότητες που προσφέρει το σύστημα της διά βίου μάθησης στη χώρα μας. Στο ίδιο πλαίσιο, θα καταβληθεί προσπάθεια να συμπεριληφθούν στα εκπαιδευτικά πρόγραμμα των Πάρκων Κυκλοφοριακής Αγωγής στοιχεία προσβασιμότητας ΑμεΑ, προκειμένου να ενθαρρυνθεί ο σεβασμός των δικαιωμάτων και της αξιοπρέπειας των ΑμεΑ και να καταπολεμηθούν οι διακρίσεις και τα αρνητικά στερεότυπα εναντίον τους.
Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δεσμεύεται για την προώθηση και υλοποίηση τόσο αυτών όσο και πολλών άλλων μέτρων για μία πραγματική αλλαγή στη ζωή των συνανθρώπων μας με αναπηρία.
Γράφει ο Σπύρος Βούγιας, υφυπουργός Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων
http://www.makthes.gr/
17-10-2010
Οδηγός επιλογής χειροκίνητου αμαξιδίου
Μια σύντομη και περιεκτική περιγραφή των βασικών ρυθμίσεων και προσαρμογών που είναι σημαντικό να έχει κάποιος υπ’όψιν του πριν την αγορά του χειροκίνητου αναπηρικού του καθίσματος. Ποιος τύπος αμαξιδίου είναι κατάλληλος για εσένα; Ποιες είναι οι ιδανικές διαστάσεις που πρέπει να έχει το κάθισμά σου; Ποιες ρυθμίσεις θα σε κρατήσουν ασφαλή πάνω στο αμαξίδιο; Πώς γίνεται πιο ευκίνητο ένα χειροκίνητο αναπηρικό κάθισμα;
Το αναπηρικό αμαξίδιο είναι αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητάς μας, γι’ αυτό και η επιλογή του πρέπει να είναι σωστή, μιας και δεν έχουμε την δυνατότητα να το αλλάζουμε όποτε θέλουμε. Ακολουθεί ένας απλός οδηγός με τα βασικά πράγματα που πρέπει να προσέξουμε όταν επιλέγουμε το αναπηρικό αμαξίδιο-κάθισμα.
Ένας δραστήριος χρήστης, για παράδειγμα, δεν ενδείκνυται να διαλέξει ένα βαρύ και μεγάλο σε διαστάσεις αμαξίδιο, γιατί θα τον δυσκολέψει στην καθημερινότητά του. Τα πιο βαριά αμαξιδια είναι για ανθρώπους που δεν μετακινούνται μόνοι τους και χρήζουν ανάγκης συνόδου. Ελαφρύ θεωρείται ένα αμαξίδιο με βάρος κάτω από 10 κιλά, όταν αυτό είναι χωρίς τις ροδές. Οι ρόδες επειδή αφαιρούνται δεν υπολογίζονται στο συνολικό βάρος, οπότε όταν μιλάμε για βάρος αμαξιδίου θεωρούμε πάντα ότι αυτό είναι χωρίς τις ρόδες.
Τα αμαξίδια με το ενιαίο υποπόδιο χωρίζονται στα “custom made” τα όποια είναι κατασκευασμένα με “rigid frame” (σταθερό σκελετό) χωρίς περαιτέρω ρυθμίσεις και απευθύνονται σε πολύ έμπειρους χρηστές που ξέρουν ακριβώς τί θέλουν από ένα αμαξίδιο, και στα ρυθμιζόμενα, στα όποια μπορείς να προσαρμόσεις τις ρυθμίσεις του αμαξιδίου στα μετρά του χρήστη και να δοκιμάσεις ποιες είναι οι κατάλληλες εξατομικευμένες τροποποιήσεις. Αυτά τα αμαξιδια συνιστώνται σε νέους χρήστες που δεν έχουν προηγούμενη εμπειρία.
Ξαπλώνουμε σε ένα κρεβάτι, παίρνουμε 2 χοντρά βιβλία και τα τοποθετούμε όρθια αριστερά και δεξιά από τη λεκάνη, ίσα-ίσα να ακουμπούν ελαφριά πάνω μας (δηλαδή είμαστε ανάμεσα στα βιβλία), και μετράμε την απόσταση από το ένα βιβλίο στο άλλο – αυτό είναι το πλάτος του καθίσματός μας.
Αυτές είναι μερικές από τις βασικές ρυθμίσεις που πρέπει να προσέξει κάποιος στην επιλογή αμαξιδίου – και σίγουρα υπάρχουν κι άλλες.
Να σημειωθεί ότι αν κάποιος πέφτει σχετικά εύκολα και συχνά από το αμαξιδιο, φταίει σίγουρα κάποια ρύθμιση και όχι ο ίδιος. Φυσικά είναι πάρα πολλά τα αξεσουάρ που μπορεί να προσθέσει κάποιος και να φέρει το αμαξίδιο όσο πιο κοντά θέλει στις απαιτήσεις του. Λάστιχα, στεφάνια, ρόδες, πλαϊνά προστατευτικά, φρένα, χρώμα και πολλά άλλα είναι ανάμεσα στις επιλογές του κάθε χρήστη.
Ο υπεύθυνος έμπορος που θα σας επιδείξει το αμαξίδιο που έχετε επιλέξει, θα έχει και την ανάλογη φόρμα παραγγελίας με αυτά τα μέτρα, και ίσως περισσότερα.
Μην αρκεστείτε σε κάποιον που θα μετρήσει μόνο το πλάτος της λεκάνης σας και θα σας πει πχ. ότι σας χρειάζεται απλά ένα 36αρι κάθισμα. Οι βασικές ρυθμίσεις που αναφέρθηκαν πιο πάνω είναι το λιγότερο που πρέπει κανείς να συζητήσει πριν παραγγείλει το κάθισμά του. Κάντε μια εξονυχιστική έρευνα αγοράς και συζητήστε με αρκετούς εμπόρους πριν πάρετε την τελική σας απόφαση.
Γιώργος Τσαουσίδης, barieras@hotmail.com
Το αναπηρικό αμαξίδιο είναι αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητάς μας, γι’ αυτό και η επιλογή του πρέπει να είναι σωστή, μιας και δεν έχουμε την δυνατότητα να το αλλάζουμε όποτε θέλουμε. Ακολουθεί ένας απλός οδηγός με τα βασικά πράγματα που πρέπει να προσέξουμε όταν επιλέγουμε το αναπηρικό αμαξίδιο-κάθισμα.
1. Για τί είδους χρήση προορίζεται το αμαξίδιο
Επιλέγουμε το αμαξίδιο μας ανάλογα με τη χρήση την οποία θέλουμε να του κάνουμε.Ένας δραστήριος χρήστης, για παράδειγμα, δεν ενδείκνυται να διαλέξει ένα βαρύ και μεγάλο σε διαστάσεις αμαξίδιο, γιατί θα τον δυσκολέψει στην καθημερινότητά του. Τα πιο βαριά αμαξιδια είναι για ανθρώπους που δεν μετακινούνται μόνοι τους και χρήζουν ανάγκης συνόδου. Ελαφρύ θεωρείται ένα αμαξίδιο με βάρος κάτω από 10 κιλά, όταν αυτό είναι χωρίς τις ροδές. Οι ρόδες επειδή αφαιρούνται δεν υπολογίζονται στο συνολικό βάρος, οπότε όταν μιλάμε για βάρος αμαξιδίου θεωρούμε πάντα ότι αυτό είναι χωρίς τις ρόδες.
2. Υλικό κατασκευής αμαξιδίου
Τα συνηθέστερα υλικά από τα όποια κατασκευάζονται τα «ελαφριού τύπου» αμαξιδια είναι: το αλουμίνιο, το τιτάνιο, και -τώρα τελευταία- το ανθρακόνημα. Το αλουμίνιο είναι αρκετά αξιόπιστο, δοκιμασμένο πολλά χρόνια, ελαφρύ, και ελαστικό σαν μέταλλο. Το τιτάνιο (κράμα τιτάνιου) είναι λίγο πιο ελαφρύ από το αλουμίνιο, χρησιμοποιείται αρκετά τα τελευταία χρόνια, είναι πιο άκαμπτο, και φυσικά πιο ακριβό. Τέλος, το ανθρακόνημα είναι πολύ πιο ελαφρύ και από τα δύο προηγούμενα, τελείως άκαμπτο, και απευθύνεται σε χρήστες που δεν μπορούν να σηκώσουν το βάρος του αλουμινίου και του τιτανίου.3. Τύπος αμαξιδίου
Μιας και μιλάμε αποκλειστικά για αμαξίδια ελαφριού τύπου, να πούμε ότι αυτά χωρίζονται σε 2 κατηγορίες: στα «σπαστά» (αυτά δηλαδή που κλείνουν στη μέση και μπορούν να μπουν στο αυτοκίνητο χωρίς να βγουν οι ροδές) και σε εκείνα με το «ενιαίο υποπόδιο» (στα όποια πέφτει μόνο η πλάτη).Τα αμαξίδια με το ενιαίο υποπόδιο χωρίζονται στα “custom made” τα όποια είναι κατασκευασμένα με “rigid frame” (σταθερό σκελετό) χωρίς περαιτέρω ρυθμίσεις και απευθύνονται σε πολύ έμπειρους χρηστές που ξέρουν ακριβώς τί θέλουν από ένα αμαξίδιο, και στα ρυθμιζόμενα, στα όποια μπορείς να προσαρμόσεις τις ρυθμίσεις του αμαξιδίου στα μετρά του χρήστη και να δοκιμάσεις ποιες είναι οι κατάλληλες εξατομικευμένες τροποποιήσεις. Αυτά τα αμαξιδια συνιστώνται σε νέους χρήστες που δεν έχουν προηγούμενη εμπειρία.
4. Υποστήριξη και ανταλλακτικά
Ένα πολύ βασικό σημείο που πρέπει να προσέξουμε είναι η υποστήριξη που θα έχουμε από τον έμπορο από τον οποίο θα αγοράσουμε το αμαξίδιό μας. Δηλαδή, εάν υπάρχει άμεση κάλυψη ανταλλακτικών ή εάν χρειαστούμε έναν άνθρωπο να μας δείξει κάτι, να ξέρουμε ότι θα εξυπηρετηθούμε. Αυτό που λέμε «after sale service» είναι πολύ σημαντικό, γιατί αν συμβεί οτιδήποτε στο αμαξίδιο δεν έχουμε την πολυτέλεια να περιμένουμε πότε θα έρθει το ανταλλακτικό.
5. Οι διαστάσεις-ρυθμίσεις του αμαξιδίου
Το πιο σημαντικό κεφάλαιο είναι οι διαστάσεις και οι ρυθμίσεις που θα έχει το αμαξίδιό μας. Υπάρχουν οι βασικές, αλλά και πιο λεπτομερείς ρυθμίσεις, που θα πρέπει να λάβουμε σοβαρά υπ’ όψιν μας αν δεν θέλουμε να αντιμετωπίσουμε μελλοντικά προβλήματα.Πλάτος καθίσματος αμαξιδίου
Είναι το πλάτος μόνο του καθίσματος (χωρίς τις ρόδες) και συνήθως κυμαίνεται από 36-42cm για τους ενήλικες. Επειδή το πλάτος δεν αλλάζει, πρέπει να είμαστε προσεκτικοί και σίγουροι τη στιγμή που θα πάρουμε τα μέτρα. Ο πιο εύκολος τρόπος για να μετρήσουμε το ιδανικό πλάτος που χρειάζεται να έχει το κάθισμά μας, είναι ο εξής:Ξαπλώνουμε σε ένα κρεβάτι, παίρνουμε 2 χοντρά βιβλία και τα τοποθετούμε όρθια αριστερά και δεξιά από τη λεκάνη, ίσα-ίσα να ακουμπούν ελαφριά πάνω μας (δηλαδή είμαστε ανάμεσα στα βιβλία), και μετράμε την απόσταση από το ένα βιβλίο στο άλλο – αυτό είναι το πλάτος του καθίσματός μας.
Μήκος καθίσματος αμαξιδίου
Το μήκος καθίσματος είναι ανάλογο με το ύψος του χρήστη. Μετράμε από τη λεκάνη μέχρι το γόνατο, και συνήθως το μήκος που επιλεγούμε για το κάθισμά μας πρέπει να είναι 10 cm μικρότερο από αυτήν την απόσταση.Ύψος πλάτης
Το ύψος της πλάτης ρυθμίζεται ανάλογα με την αναπηρία του χρήστη του αμαξιδίου. Για χρήστες που δεν έχουν καθόλου λειτουργία κοιλιακών μυών, μια ψηλή πλάτη περίπου 30 cm είναι απαραίτητη. Χρήστες με ενεργούς κοιλιακούς μυς, καλό είναι να προτιμούν χαμηλή έως πολύ χαμηλή πλάτη.Πλάτος πλάτης
Το πλάτος της πλάτης είναι ανάλογο του πλάτους του καθίσματος, εκτός και αν απαιτείται κάτι διαφορετικό.Απόσταση υποποδίου από κάθισμα
Γι’ αυτή τη μέτρηση θα υπολογίσουμε την απόσταση από την κλείδωση του γόνατος μέχρι το κάτω μέρος του πέλματος (πατούσα). Στη μέτρηση πρέπει να συνυπολογίσουμε και το ύψος του μαξιλαριού που θα χρησιμοποιήσουμε (5-10 cm). Προσοχή: Το πέλμα θα πρέπει να πατάει καλά στο υποπόδιο και όχι ίσα-ίσα να ακουμπάει.Ύψος αμαξιδίου
Το ύψος του αμαξιδίου μετριέται σε δύο διαφορετικά σημεία: στο μπροστινό και στο πίσω ύψος. Μπροστινό ύψος είναι το σημείο που σχηματίζει η γωνία μεταξύ καθίσματος-υποποδίου και το πίσω ύψος θεωρείται η πίσω γωνία μεταξύ πλάτης-καθίσματος. Αυτό που καλό είναι να λάβουμε υπ’ όψιν μας σε αυτή την μέτρηση είναι ότι το πίσω μέρος θα πρέπει να είναι περίπου 7-10 cm πιο χαμηλό από το μπροστινό. Δηλαδή, στην ουσία, το κάθισμα θα πρέπει να έχει μια κλίση προς τα πίσω. Αυτό το κάνει πιο σταθερό και βοηθάει στην περίπτωση που θέλουμε να σκύψουμε να πιάσουμε κάτι από μπροστά. Αν δεν έχει κλίση, είναι πολύ πιθανό μόλις σκύψουμε ή σε μια απότομη κατηφόρα να γλιστρήσουμε μπροστά και να πέσουμε. Για να βρούμε το ιδανικό πίσω ύψος αμαξιδίου, θα πρέπει όταν καθόμαστε κανονικά με τεντωμένα χέρια και ανοιχτές παλάμες, το κέντρο του άξονα του τροχού να είναι στο κέντρο της παλάμης μας.Απόσταση υποποδίου από το έδαφος
Η απόσταση του υποποδίου από το έδαφος πρέπει να είναι μεγαλύτερη από 6 cm ώστε να μην βρίσκει σε πέτρες η πλάκες πεζοδρομίου που συνήθως εξέχουν. Τα περισσότερα υποπόδια είναι ρυθμιζόμενα ως προς το ύψος τους.Γωνία υποποδίου
Η γωνία του υποποδίου παίζει ρόλο στη σταθερότητα και συμβάλλει στο ολικό μήκος του αμαξιδίου. Όταν ένα υποπόδιο έχει πολύ ανοιχτή γωνία, καθόμαστε με τα πόδια πιο τεντωμένα προς τα εμπρός, με αποτέλεσμα να είναι πιο μακρύ το αμαξίδιο και να μην χωράει κάπου όπου θα χωρούσε ένα άλλο με πιο μικρή γωνία. Η ιδανική γωνία είναι σε 90 μοίρες με το κάθισμα, και όχι σε 90 μοίρες με το έδαφος. Εάν η γωνία είναι πιο μικρή από 90 μοίρες είναι αρκετά επικίνδυνο σε κάποιο «μάγκωμα» των μπροστινών τροχών να πέσουμε μπροστά.Πλάτος γονάτων
Αυτή η μέτρηση δε λαμβάνεται υπ’ όψιν από πολλούς κατασκευαστές, αλλά αν υφίσταται αυτή η ρύθμιση στο αμαξίδιο που έχουμε διαλέξει, καλό είναι να προσέξουμε ώστε τα γόνατα να μην είναι ανοιχτά σαν να καθόμαστε σε πολυθρόνα, αλλά ούτε και κολλημένα. Επίσης, δεν θα πρέπει να πιέζονται στο πλάι από το αμαξίδιο.Γωνία κάμπερ (camber)
Η γωνία κάμπερ είναι η γωνία που δημιουργούν οι τροχοί του αμαξιδίου με τον κάθετο άξονα. Πολλοί θα έχουν προσέξει ότι τα αγωνιστικά αμαξίδια του μπάσκετ έχουν πολύ μεγάλη γωνία κάμπερ, μέχρι και 17 μοίρες. Η γωνία κάμπερ ενός καθημερινού αμαξιδίου δεν πρέπει να ξεπερνά τις 3 μοίρες, αλλά ούτε και να είναι μηδενική. Αυτή η γωνία κάνει το αμαξίδιο πιο σταθερό, και σε περίπτωση – για παράδειγμα – που ο ένας τροχός πέσει σε μια λακκούβα ή τύχει ο ένας τροχός να είναι πάνω στο πεζοδρόμιο και ο άλλος κάτω, θα βοηθήσει ώστε να μην ανατραπούμε. Δεν χρειάζεται γωνία μεγαλύτερη των 3 μοιρών, γιατί μεγαλώνει κατά πολύ το συνολικό φάρδος και δυσκολεύεται η μετακίνησή μας.Μπροστινά ροδάκια
Είναι πολύ σημαντικό τα μπροστινά ροδάκια να είναι αρκετά μεγάλα και από soft υλικό. Τα μικρά ροδάκια μπορεί να είναι πιο όμορφα, αλλά κάνουν την μετακίνηση μαρτύριο ειδικά σε πλακόστρωτους δρόμους.Θέση κεντρικού άξονα (κέντρο βάρους)
Η σημαντικότερη από όλες τις ρυθμίσεις είναι αυτή του κέντρου βάρους. Το κέντρο βάρους ρυθμίζεται ανάλογα με τις απαιτήσεις και την εμπειρία που έχει ο χρήστης του αμαξιδίου. Κέντρο βάρους είναι η απόσταση που έχει ο άξονας των τροχών από τον κατακόρυφο άξονα της πλάτης. Ένα αμαξίδιο που έχει τον άξονα στα 5 cm από τον άξονα της πλάτης, είναι πολύ πιο δύσκολο να κάνει σούζα και να ανέβει ένα πεζοδρόμιο, κινείται πιο δύσκολα σε ευθεία, στρίβει πιο δύσκολα, αλλά δεν πρόκειται να πέσει προς τα πίσω ποτέ. Ένα αμαξίδιο με ρυθμισμένο τον άξονα στα 10 cm, είναι πολύ πιο ευκίνητο σε όλους τους τομείς, αλλά έχει σαν αποτέλεσμα να κάνει πολύ εύκολα σούζα γι’ αυτό και απευθύνεται σε πιο έμπειρους χρήστες. Μια ρύθμιση στα 7 cm, για κάποιον αρχάριο αλλά δραστήριο χρήστη, είναι ικανοποιητική.Πλάτος πελμάτων-υποποδίου
Είναι το πλάτος που έχουν τα πέλματά μας όταν είναι ενωμένα. Είναι καλυτέρα να γίνει η μέτρηση φορώντας τα πιο φαρδιά παπούτσια που έχουμε, ώστε να μην έχουμε πρόβλημα να «σφηνώνουν» τα πόδια μας, αλλά ούτε και να υπάρχει μεγάλο κενό ανάμεσά τους.Αυτές είναι μερικές από τις βασικές ρυθμίσεις που πρέπει να προσέξει κάποιος στην επιλογή αμαξιδίου – και σίγουρα υπάρχουν κι άλλες.
Να σημειωθεί ότι αν κάποιος πέφτει σχετικά εύκολα και συχνά από το αμαξιδιο, φταίει σίγουρα κάποια ρύθμιση και όχι ο ίδιος. Φυσικά είναι πάρα πολλά τα αξεσουάρ που μπορεί να προσθέσει κάποιος και να φέρει το αμαξίδιο όσο πιο κοντά θέλει στις απαιτήσεις του. Λάστιχα, στεφάνια, ρόδες, πλαϊνά προστατευτικά, φρένα, χρώμα και πολλά άλλα είναι ανάμεσα στις επιλογές του κάθε χρήστη.
Ο υπεύθυνος έμπορος που θα σας επιδείξει το αμαξίδιο που έχετε επιλέξει, θα έχει και την ανάλογη φόρμα παραγγελίας με αυτά τα μέτρα, και ίσως περισσότερα.
Μην αρκεστείτε σε κάποιον που θα μετρήσει μόνο το πλάτος της λεκάνης σας και θα σας πει πχ. ότι σας χρειάζεται απλά ένα 36αρι κάθισμα. Οι βασικές ρυθμίσεις που αναφέρθηκαν πιο πάνω είναι το λιγότερο που πρέπει κανείς να συζητήσει πριν παραγγείλει το κάθισμά του. Κάντε μια εξονυχιστική έρευνα αγοράς και συζητήστε με αρκετούς εμπόρους πριν πάρετε την τελική σας απόφαση.
Γιώργος Τσαουσίδης, barieras@hotmail.com
Το παραπάνω κείμενο δημοσιεύθηκε στον ιστοχώρο disabled.gr
Μπορείτε να βρείτε ανάλογα κείμενα στην διεύθυνση http://www.disabled.gr
Μπορείτε να βρείτε ανάλογα κείμενα στην διεύθυνση http://www.disabled.gr
Τα δάπεδα PVC συνδέονται με το παιδικό άσθμα
Στην περίπτωση δε που ο εξαερισμός είναι ανεπαρκής παρατηρούνται αυξημένα επίπεδα εκπνεόμενου οξειδίου του αζώτου, το οποίο είναι ένας δείκτης φλεγμονής του αναπνευστικού αλλά και ένας σημαντικός παράγοντας για την ανάπτυξη άσθματος.
Έχει αποδειχθεί ότι το άσθμα και οι αλλεργίες στα παιδιά συνδέονται με την έκθεση στα φθαλικά, που χρησιμοποιούνται ως πλαστικοποιητές στα υλικά PVC. Τα δάπεδα από PVC εμπλέκονται στην εκπομπή των αποκαλούμενων ενδοκρινικών διαταρακτών - (εξωγενείς ουσίες που ενεργούν όπως οι ορμόνες στο σώμα και αναστατώνουν τη φυσιολογική λειτουργία των ενδογενών ορμονών). Οι μελέτες συνδέουν τους ενδοκρινείς διαταράκτες με δυσμενείς βιολογικές συνέπειες στα ζώα. Το γεγονός αυτό εμπνέει την ανησυχία καθώς ενδέχεται να υπάρξουν παρόμοιες συνέπειες και στους ανθρώπους μετά από συνεχή χαμηλού επιπέδου έκθεση.
Η συγκεκριμένη μελέτη πραγματοποιήθηκε στο Ερευνητικό Κέντρο Πρωτοβάθμιας Περίθαλψης, Karlstad της Σουηδίας από τον δρ Fredrik Carlstedt σε ένα δείγμα 110 βρεφών ηλικίας μεταξύ 2-6 μηνών και παρουσιάστηκε στο 20ο ετήσιο συνέδριο της Ευρωπαϊκής Πνευμονολογικής Εταιρείας το οποίο πραγματοποιήθηκε πρόσφατα στη Βαρκελόνη. Στα παιδιά αυτά το εκπνεόμενο οξείδιο του αζώτου μετρήθηκε μέσω μάσκας προσώπου, ενώ ο δείκτης παρουσίας φθαλικών MBzP (Monobenzyl Phthalate) μετρήθηκε σε δείγμα ούρων.
Σύμφωνα με τον δρ Carlstedt προηγούμενες μελέτες έδειξαν συσχέτιση του δαπέδου PVC με το άσθμα, ειδικά όταν ο εξαερισμός είναι ανεπαρκής. Η μελέτη που έγινε στο Ερευνητικό Κέντρο Πρωτοβάθμιας Περίθαλψης Karlstad έδειξε ότι τα επίπεδα εκπνεόμενου οξειδίου του αζώτου σε συνθήκες ανεπαρκούς εξαερισμού ήταν σαφώς υψηλότερα και για πρώτη φορά ανιχνεύτηκε αυξημένη πρόσληψη φθαλικών σε παιδιά των οποίων τα δωμάτια είχαν δάπεδα PVC
Σύμφωνα με το δρ Carlstedt, οι οικιακοί παράγοντες είναι σημαντικοί κατά εξέταση της παθογένεσης της αλλεργικής νόσου. Στη μελέτη αναφέρεται ότι η σχέση του δαπέδου PVC και των υψηλών επιπέδων φθαλικού εστέρα στα βρέφη αποκαλύπτει ότι η εισπνοή μπορεί να είναι μια σημαντική οδός για την έκθεση σε διχλωροαιθυλένιο (EDC).
Πηγή: ΑΠΕ - ΜΠΕ
Επιμέλεια θέματος: Συντακτική Ομάδα Υγείαonline
Ένα εκατομμύριο παιδιά λαμβάνουν αντιψυχωσικά
Τον Ιούλιο, η εφημερίδα Washington Post σημείωνε ότι οι Αμερικανικές επιχειρήσεις αποθησαυρίζουν ποσά-ρεκόρ, συνολικά 1,8 τρισ. δολάρια, περιμένοντας επενδυτικές ευκαιρίες. Την ίδια στιγμή, καταγραφόταν ότι αριθμός-ρεκόρ παιδιών στην Αμερική λαμβάνουν με συνταγή ψυχιατρικά φάρμακα, ακόμη και σε πολύ τρυφερές ηλικίες.
Τα δύο γεγονότα, υποστηρίζει σε άρθρο της η Σούζαν Ρόζενταλ, Καναδή γιατρός, συγγραφέας και μαχητική σοσιαλίστρια, είναι άρρηκτα συνδεδεμένα.
Η τάξη των επιχειρηματιών, γράφει η Ρόζενταλ, έκλεψε τα τρισεκατομμύριά της εκμεταλλευόμενη εργαζόμενους στις Ηνωμένες Πολιτείες και στο εξωτερικό, πληρώνοντας λιγότερο από όσο αξίζει η εργασία τους, απολύοντας χιλιάδες κι αναγκάζοντας τους υπόλοιπους να δουλεύουν πολύ σκληρότερα για πολύ λιγότερα. Και τώρα, κλέβει κι από τα παιδιά τους.
Η εκμετάλλευση και η ανέχεια προκαλούν εξάντληση, κατάθλιψη, οργή, άγχος και μια αίσθηση ότι δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα στους γονείς. Περίπου 15 εκατομμύρια παιδιά στην Αμερική, το ένα στα πέντε, ζει με ένα γονέα που υπέστη κρίση κατάθλιψης το 2009. Τα παιδιά αντιδρούν στη γονεϊκή συμπεριφορά με δικά τους συμπτώματα και συμπεριφορές. Όσο μεγαλύτερος ο πόνος του γονιού, τόσο μεγαλύτερος ο πόνος του παιδιού.
Σε αυτά τα παιδιά γιατροί κρεμούν ταμπέλες με ψυχιατρικές διαταραχές και τους δίνουν φάρμακα ώστε να "συμμορφώνονται". Τους κλέβουν την υγεία τους και κάθε ελπίδα βελτίωσης της ζωής τους, τονίζει η Ρόζενταλ.
Επί δεκαετίες, ερευνητές όπως οι Πίτερ και Τζίντζερ Μπρέγκιν τεκμηρίωναν την σοκαριστική έκταση της πραγματικότητας ότι στα παιδιά στην Αμερική χορηγούνται διεγερτικά και αντικαταθλιπτικά. Τώρα, χάρη στην δύναμη του marketing των φαρμακευτικών εταιριών, τα παιδιά που αντιμετωπίζουν προβλήματα λαμβάνουν ισχυρά αντιψυχωσικά.
Στους ενήλικες, αυτές οι τοξικές χημικές συνθέσεις αυξάνουν τον κίνδυνο να υποστούν εγκεφαλικά, να εμφανίσουν καρδιολογικά προβλήματα, παχυσαρκία και διαβήτη, δημιουργούν αυτοκτονικές τάσεις, ενώ αυξάνουν τον κίνδυνο για βλάβες στο νευρικό σύστημα, μολύνσεις, ξαφνικό θάνατο και επιληπτικές κρίσεις. Οι συνέπειες στα παιδιά είναι άγνωστες.
Τον περασμένο Σεπτέμβριο, η FDA (U.S. Federal Drug & Food Administration, η Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Ελέγχου Φαρμάκων & Τροφίμων των ΗΠΑ) σε έκθεσή της διαπίστωνε ότι η συνταγογράφηση αντιψυχωσικών σε παιδιά 0-17 ετών αυξήθηκε 22% τα προηγούμενα πέντε χρόνια. Η FDA ερεύνησε έξι αντιψυχωσικά φάρμακα: τα Seroquel® (quetiapine)· Zyprexa® (olanzapine)· Risperdal® (risperidone)· Abilify® (aripiprazole)· Geodon® (ziprasidone)· και Invega® (paliperidone). Το 2008, από τις 32 εκατ. συνταγές αυτών των φαρμάκων, οι 4,8 εκατ. αφορούσαν παιδιά (15% του συνόλου).
Την ίδια χρονιά, ένα εκατομμύριο παιδιά έλαβαν με συνταγή αντιψυχωσικά (19% του συνόλου των 5,5 εκατ. ατόμων). Οι αριθμοί ανά ηλικιακή ομάδα:
• 1.770 παιδιά ηλικίας 0-2 ετών,
• 64.664 παιδιά ηλικίας 3-6 ετών,
• 414.451 παιδιά ηλικίας 7-12 ετών,
• 540.760 παιδιά ηλικίας 13-17 ετών.
Οι διαγνώσεις για τα βρέφη 0-2 ετών περιλάμβαναν όρους όπως Διαταραχή Έλλειψης Προσοχής, Ψυχικά/Συμπεριφορικά Προβλήματα, Άλλες Ψυχικές Διαταραχές, Συμπεριφορικά Προβλήματα και Κατάλοιπη Σχιζοφρένεια, η τελευταία διάγνωση συνήθως γίνεται στη βάση "παράδοξων πεποιθήσεων και ασυνήθιστων αντιληπτικών εμπειριών".
Ίσως όμως, τονίζει η Ρόζενταλ, μια πιο ακριβής διάγνωση για τα συμπτώματα αυτών των παιδιών θα ήταν "γονεϊκή κατάθλιψη λόγω της ανυπαρξίας κοινωνικής πολιτικής". Πρόσφατη έρευνα του Urban Institute έδειξε ότι το 7% των βρεφών ηλικίας 9 μηνών ζουν με μητέρες που ψυχολογικά προβλήματα και το 41% με μητέρες που πάσχουν από κάποιας μορφής κατάθλιψη. Τα ποσοστά είναι ακόμα υψηλότερα μεταξύ των οικογενειών που ζουν στη φτώχεια, στις οποίες είναι επίσης πιθανότερο να εκδηλώνονται κρούσματα ενδοοικογενειακής βίας.
Μόνο ένα άρρωστο κοινωνικό σύστημα, καταλήγει η Ρόζενταλ, θα ευνοούσε τον πλουτισμό ολίγων δια της κλοπής των ζωών και των ελπίδων των πολλών.
Πηγή: ΑΠΕ - ΜΠΕ
Επιμέλεια θέματος: Συντακτική Ομάδα Υγείαonline
Τα δύο γεγονότα, υποστηρίζει σε άρθρο της η Σούζαν Ρόζενταλ, Καναδή γιατρός, συγγραφέας και μαχητική σοσιαλίστρια, είναι άρρηκτα συνδεδεμένα.
Η τάξη των επιχειρηματιών, γράφει η Ρόζενταλ, έκλεψε τα τρισεκατομμύριά της εκμεταλλευόμενη εργαζόμενους στις Ηνωμένες Πολιτείες και στο εξωτερικό, πληρώνοντας λιγότερο από όσο αξίζει η εργασία τους, απολύοντας χιλιάδες κι αναγκάζοντας τους υπόλοιπους να δουλεύουν πολύ σκληρότερα για πολύ λιγότερα. Και τώρα, κλέβει κι από τα παιδιά τους.
Η εκμετάλλευση και η ανέχεια προκαλούν εξάντληση, κατάθλιψη, οργή, άγχος και μια αίσθηση ότι δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα στους γονείς. Περίπου 15 εκατομμύρια παιδιά στην Αμερική, το ένα στα πέντε, ζει με ένα γονέα που υπέστη κρίση κατάθλιψης το 2009. Τα παιδιά αντιδρούν στη γονεϊκή συμπεριφορά με δικά τους συμπτώματα και συμπεριφορές. Όσο μεγαλύτερος ο πόνος του γονιού, τόσο μεγαλύτερος ο πόνος του παιδιού.
Σε αυτά τα παιδιά γιατροί κρεμούν ταμπέλες με ψυχιατρικές διαταραχές και τους δίνουν φάρμακα ώστε να "συμμορφώνονται". Τους κλέβουν την υγεία τους και κάθε ελπίδα βελτίωσης της ζωής τους, τονίζει η Ρόζενταλ.
Επί δεκαετίες, ερευνητές όπως οι Πίτερ και Τζίντζερ Μπρέγκιν τεκμηρίωναν την σοκαριστική έκταση της πραγματικότητας ότι στα παιδιά στην Αμερική χορηγούνται διεγερτικά και αντικαταθλιπτικά. Τώρα, χάρη στην δύναμη του marketing των φαρμακευτικών εταιριών, τα παιδιά που αντιμετωπίζουν προβλήματα λαμβάνουν ισχυρά αντιψυχωσικά.
Στους ενήλικες, αυτές οι τοξικές χημικές συνθέσεις αυξάνουν τον κίνδυνο να υποστούν εγκεφαλικά, να εμφανίσουν καρδιολογικά προβλήματα, παχυσαρκία και διαβήτη, δημιουργούν αυτοκτονικές τάσεις, ενώ αυξάνουν τον κίνδυνο για βλάβες στο νευρικό σύστημα, μολύνσεις, ξαφνικό θάνατο και επιληπτικές κρίσεις. Οι συνέπειες στα παιδιά είναι άγνωστες.
Τον περασμένο Σεπτέμβριο, η FDA (U.S. Federal Drug & Food Administration, η Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Ελέγχου Φαρμάκων & Τροφίμων των ΗΠΑ) σε έκθεσή της διαπίστωνε ότι η συνταγογράφηση αντιψυχωσικών σε παιδιά 0-17 ετών αυξήθηκε 22% τα προηγούμενα πέντε χρόνια. Η FDA ερεύνησε έξι αντιψυχωσικά φάρμακα: τα Seroquel® (quetiapine)· Zyprexa® (olanzapine)· Risperdal® (risperidone)· Abilify® (aripiprazole)· Geodon® (ziprasidone)· και Invega® (paliperidone). Το 2008, από τις 32 εκατ. συνταγές αυτών των φαρμάκων, οι 4,8 εκατ. αφορούσαν παιδιά (15% του συνόλου).
Την ίδια χρονιά, ένα εκατομμύριο παιδιά έλαβαν με συνταγή αντιψυχωσικά (19% του συνόλου των 5,5 εκατ. ατόμων). Οι αριθμοί ανά ηλικιακή ομάδα:
• 1.770 παιδιά ηλικίας 0-2 ετών,
• 64.664 παιδιά ηλικίας 3-6 ετών,
• 414.451 παιδιά ηλικίας 7-12 ετών,
• 540.760 παιδιά ηλικίας 13-17 ετών.
Οι διαγνώσεις για τα βρέφη 0-2 ετών περιλάμβαναν όρους όπως Διαταραχή Έλλειψης Προσοχής, Ψυχικά/Συμπεριφορικά Προβλήματα, Άλλες Ψυχικές Διαταραχές, Συμπεριφορικά Προβλήματα και Κατάλοιπη Σχιζοφρένεια, η τελευταία διάγνωση συνήθως γίνεται στη βάση "παράδοξων πεποιθήσεων και ασυνήθιστων αντιληπτικών εμπειριών".
Ίσως όμως, τονίζει η Ρόζενταλ, μια πιο ακριβής διάγνωση για τα συμπτώματα αυτών των παιδιών θα ήταν "γονεϊκή κατάθλιψη λόγω της ανυπαρξίας κοινωνικής πολιτικής". Πρόσφατη έρευνα του Urban Institute έδειξε ότι το 7% των βρεφών ηλικίας 9 μηνών ζουν με μητέρες που ψυχολογικά προβλήματα και το 41% με μητέρες που πάσχουν από κάποιας μορφής κατάθλιψη. Τα ποσοστά είναι ακόμα υψηλότερα μεταξύ των οικογενειών που ζουν στη φτώχεια, στις οποίες είναι επίσης πιθανότερο να εκδηλώνονται κρούσματα ενδοοικογενειακής βίας.
Μόνο ένα άρρωστο κοινωνικό σύστημα, καταλήγει η Ρόζενταλ, θα ευνοούσε τον πλουτισμό ολίγων δια της κλοπής των ζωών και των ελπίδων των πολλών.
Πηγή: ΑΠΕ - ΜΠΕ
Επιμέλεια θέματος: Συντακτική Ομάδα Υγείαonline
Πότε να ανησυχήσετε αν το παιδί λέει λίγες λέξεις
Πόσες λέξεις μπορεί να πει; Μπορεί να βάλει δύο ή περισσότερες λέξεις μαζί σε μια πρόταση; Μπορούν οι άλλοι άνθρωποι, εκτός από σας, να το καταλάβουν όταν μιλάει; Ερωτήσεις σαν κι αυτές, που τίθενται στους γονείς, είναι τα άμεσα και κάπως χονδροειδή κριτήρια που συχνά χρησιμοποιούμε.
Χονδροειδής ή όχι, η αξιολόγηση είναι ζωτικής σημασίας: όσο νωρίτερα γίνεται, τόσο γρηγορότερα το παιδί με καθυστέρηση λόγου και ομιλίας μπορεί να δεχθεί βοήθεια και όσο νωρίτερα έρχεται η βοήθεια, τόσο καλύτερες είναι οι προοπτικές.
«Ο γιατρός που καταλαβαίνει την καθυστέρηση του λόγου και της ομιλίας, καταλαβαίνει και την ανάπτυξη του παιδιού,» αναφέρει ο Dr. James Coplan, παιδονευρολόγος εξειδικευμένος στην αναπτυξιακή παιδιατρική, από το Ρόζεμουντ της Πενσυλβάνια, ο οποίος δημιούργησε τους Δείκτες Γλωσσικής Ανάπτυξης (Early Language Milestone Scale) για να μετρήσει τον λόγο των παιδιών από τη γέννησή τους μέχρι την ηλικία των 3 ετών.
Κατευθυντήριες οδηγίες ανά ηλικία διαθέσιμο στον ιστότοπο τoυ Αμερικανικού Συλλόγου Ομιλίας-Γλώσσας-Ακοής (ASHA): asha.org/public/speech/development/chart.htm.
«Τα παιδιά, στο πρώτο χρόνο, αρχίζουν να καταλαβαίνουν ένα μεγάλο μέρος των όσων ακούνε γύρω τους,» αναφέρει η Diane Ρ. Paul, διευθύντρια κλινικών προβλημάτων στην παθολογία του λόγου και της ομιλίας. Τα παιδιά ενός έτους, συνεχίζει, «αρχίζουν να χρησιμοποιούν μεμονωμένες λέξεις, να ακολουθούν απλές οδηγίες, να δείχνουν μέρη του σώματός τους και να ακούν απλές ιστορίες.» Έως την ηλικία των 2 περίπου, αρχίζουν να βάζουν μαζί λέξεις και, έως τα 3, πρέπει να μπορούν να χρησιμοποιούν τουλάχιστον προτάσεις των τριών λέξεων.
Οι πρώτες φράσεις μπορεί να είναι απλές, αλλά αυτό που τις παράγει είναι πολύ πιο σύνθετο. Εάν ένα παιδί δεν συμβαδίζει με αυτά τα ορόσημα, αυτό μπορεί να οφείλεται ένα πλήθος λόγων. Ο Dr. Coplan, συγγραφέας επίσης του “Making Sense of Autistic Spectrum Disorders” (Random House, 2010), αναφέρει ότι εξετάζει την καθυστέρηση στην ομιλία σε ένα πολύ ευρύ πλαίσιο, από τη γνωσιακή λειτουργία έως την επικοινωνία.
Πρόκειται καθαρά για ένα πρόβλημα στο λόγο και την ομιλία ή υπάρχει μια γενικότερη καθυστέρηση; Μήπως κάτι δεν έχει πάει καλά με τις κοινωνικές επαφές του παιδιού;
Η πρώτη ερώτηση που πρέπει να υποβάλλεται είναι εάν το παιδί μπορεί να ακούσει. Σήμερα, ελέγχεται η ακοή όλων των νεογνών προτού φύγουν από το νοσοκομείο, αλλά με τον μεταγενέστερο έλεγχο μπορεί να εντοπιστεί κάποιο τυχόν προοδευτικό ή επίκτητο πρόβλημα απώλεια ακοής.
Επόμενη ερώτηση: Τι συμβαίνει με την υπόλοιπη ανάπτυξη του παιδιού; Η καθυστέρηση στον λόγο και την ομιλία μπορεί να είναι ενός τρόπος με τον οποίο οι γονείς και οι παιδίατροι, αρχικά παρατηρούν μια γενικότερη καθυστέρηση στην ανάπτυξη του παιδιού.
«Θα διαπιστώσετε καθυστερημένη κατανόηση του λόγου, καθυστερημένη χρήση των οπτικών δεξιοτήτων, όπως το να δείξει με το δάχτυλο, ή προσαρμοστικών δεξιοτήτων, όπως η χρήση ενός κουταλιού ή ενός μολυβιού», αναφέρει ο Dr. Coplan. «Ένα παιδί ηλικίας 18μηνών που δεν ακολουθεί εντολές ή δεν χρησιμοποιεί κουτάλι για να σκάβει, παρουσιάζει γενική καθυστέρηση».
Τα προβλήματα λόγου και ομιλίας μπορεί επίσης να αποτελούν πρώιμες ενδείξεις νευροαναπτυξιακών διαταραχών, συμπεριλαμβανομένων διάφορων μορφών αυτισμού. Δεν έχουν καθυστέρηση στην ομιλία όλα τα παιδιά με αυτισμό, αν και συχνά δεν χρησιμοποιούν τις λέξεις τους για να επικοινωνήσουν. «Ένα τέτοιο παιδί μπορεί να έχει απομνημονεύσει το αλφάβητο», αναφέρει ο Dr. Coplan, «αλλά να μην μάθει ποτέ να λέει μαμά ή μπαμπά».
Εάν η ακοή και η ανάπτυξη του παιδιού είναι φυσιολογικές, ένας ακόμα παράγοντας που πρέπει να εξεταστεί είναι το περιβάλλον του. Μιλάει κάποιος στο μωρό; Μήπως κάτι το εμποδίζει (σ’αυτήν την εξέλιξη;) - ίσως μια εξαιρετικά χαοτική οικογένεια ή ένας σοβαρά καταθλιπτικός γονέας; Η ομιλία και η γλωσσική ανάπτυξη απαιτούν ερεθίσματα.
Στο παρελθόν οι παιδίατροι έσφαλαν αργοπορώντας τη διάγνωση της καθυστέρησης της ομιλίας. Οι καιροί έχουν αλλάξει. Ο Dr. Coplan υποστηρίζει την υπεράσπιση των γονέων και το ομοσπονδιακό πρόγραμμα έγκαιρης παρέμβασης των Η.Π.Α., που δίνει την δυνατότητα δωρεάν αξιολόγησης παιδιών ηλικίας κάτω των 3.
«Πιστεύω ότι οι γιατροί, που τώρα μπορούν, στέλνουν κάπου τα παιδιά για αξιολόγηση, αντί να πουν “θα περιμένουμε και θα δούμε, θα δούμε,”» δηλώνει. «Δεν συναντώ πια τις ιστορίες φρίκης που άκουγα 20 και 30 χρόνια πριν, όταν οι γονείς έλεγαν, “ήρθαμε παρά τις αντιρρήσεις του γιατρού μας”».
Ακόμα, ως παιδίατρος του τομέα πρωτοβάθμιας περίθαλψης, δεν έχω διαχειριστεί πάντα την κατάσταση με τους γονείς άψογα. Κάποτε εξέταζα ένα αγοράκι για το οποίο ανησυχούσα όλο και περισσότερο. Στο χώρο της εξέτασης, φαινόταν να μην έχει φυσιολογικές δεξιότητες επικοινωνίας. Ήμουν όλο και περισσότερο βέβαιος ότι βρισκόταν εντός του φάσματος του αυτισμού.
Δεν πίστευα ότι μάθαινε πραγματικά λέξεις, αλλά ανησυχούσα πολύ περισσότερο επειδή, από ότι μπορούσα να πω, δεν είχε ποτέ οπτική επαφή, δεν αποκρινόταν ποτέ με σαφή τρόπο σε κάτι που έλεγαν ή έκαναν οι γονείς του και φαινόταν πραγματικά αποκομμένο.
Οι γονείς του απαξίωσαν τις ανησυχίες μου και απέρριψαν όλες τις συστάσεις μου. Όταν βρισκόταν σπίτι με τη γιαγιά του, επέμεναν, ότι ήταν σε θέση να επικοινωνήσει τέλεια. Δεν χρειαζόταν καμία βοήθεια.
Σε αυτήν την περίπτωση, είχα κάνει σωστή διάγνωση, αλλά οι δικές μου επικοινωνιακές δεξιότητες μου, δεν ήταν αρκετές για την πρόκληση που αντιμετώπιζα.
Υπήρξαν και οι γονείς που τους καθησύχαζα: μπορεί να μην μιλάει τόσο πολύ όσο η αδελφή της στην ηλικία της, αλλά λέει πολύ περισσότερα από τα ελάχιστα που απαιτούνται από ένα παιδί 2 ετών, καταλαβαίνει όλα όσα της λέτε και μπορεί να ακολουθήσει περίπλοκες εντολές. Ας περιμένουμε να δούμε, δώστε της χρόνο. Έκανα σωστά;
Υπενθυμίζουμε στους παιδίατρους επανειλημμένως να μην παίρνουν αψήφιστα τις καθυστερήσεις στον λόγο και την ομιλία, να μην αδιαφορούν και να λένε ότι τα αγόρια μιλάνε αργότερα από τα κορίτσια ή ότι τα μικρότερα αδέρφια μιλάνε αργότερα από τα μεγαλύτερα. Τέτοιοι παράγοντες μπορούν να συμβάλουν στη φυσιολογική ποικιλομορφία, αλλά δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται για να εξηγήσουν γιατί ένα παιδί δεν ανταποκρίνεται στα κύρια ορόσημα της εξέλιξης του λόγου και της ομιλίας.
Όπως δε κάθε παιδίατρος γνωρίζει, οι πραγματικά ειδικοί σε αυτήν την ιστορία - και οι πραγματικοί εμπειρογνώμονες - είναι οι παθολόγοι λόγου και ομιλίας.
Η Dr. Paul δίνει γενικές συμβουλές στους γονείς που θέλουν να ενισχύσουν τις δεξιότητες λόγου και ομιλίας των παιδιών τους: «Συζητήστε με το παιδί σας για αυτό στο οποίο ασχολούνται-παίζουν εκείνη την στιγμή. Να διαβάζετε στο παιδί σας συχνά. Εάν βρίσκεται σε ένα δίγλωσσο σπίτι, να του μιλάτε και να του διαβάζετε στη γλώσσα στην οποία έχετε περισσότερη ευχέρεια. Μιλήστε με σαφήνεια και φυσικά και χρησιμοποιήστε πραγματικές λέξεις. Δείξτε ενθουσιασμό όταν το παιδί μιλάει».
Και ακούστε αυτό που το παιδί σας σάς λέει.
Πηγή: New York Times, Published February 8, 2010, By PERRI KLASS, M.D.
Μετάφραση και απόδοση στα Ελληνικά:
Μαρινέλλα Τσουκαλά, Μ.Α., CCC-SLP
Παθολόγος Λόγου και Ομιλίας
Ιδρυτής και Επιστημονικός Διευθυντής του Κέντρου "Λέγειν"ASHA Member
http://www.legein.gr/
Διαβάστε ακόμα το τεστ της κυρίας Μαρινέλλας Τσουκαλά, για την ανάπτυξη των ικανοτήτων του παιδιού σας:
• Τεστ για την εξέλιξη λόγου στο παιδί σας
Επιμέλεια θέματος: Συντακτική Ομάδα Υγείαonline
http://www.ygeiaonline.gr/
Μουτζουρώνει άδειες κόλλες;
Μήπως ντρέπεται;
Έχετε παρατηρήσει ότι το παιδί σας είναι συνεσταλμένο; Δεν κάνει εύκολα φιλίες με τα άλλα παιδιά στο σχολείο; Κάθεται μόνο του, απομονωμένο; Δεν παίζει με τα άλλα παιδιά στα διαλείμματα; Δεν συμμετέχει σε δραστηριότητες στα μαθήματα;
Μπορείτε οι γονείς να βοηθήσετε το παιδί σας, ώστε σιγά σιγά να αρχίσει να κοινωνικοποιείται και να επικοινωνεί με τους συμμαθητές του, αλλά και να κάνει φίλους. Αρχικά, θα πρέπει να είστε πολύ διακριτικοί και να το ενθαρρύνετε να συμμετέχει στις δραστηριότητες της τάξης. Να συζητήσετε μαζί του, ώστε να διαπιστώσετε ποια είναι τα ενδιαφέροντά του, να το ενθαρρύνετε και να το φέρετε σε επαφή με δραστηριότητα που και το ίδιο επιθυμεί.
Προσπαθήστε να μην είστε απαιτητικοί με το παιδί σας, αλλά να είστε ενθαρρυντικοί και να συζητάτε στο τέλος της ημέρας για το πώς πέρασε στο σχολείο. Φροντίστε να συναναστρέφεται και να παίζει με παιδιά της ηλικίας του και εκτός σχολείου. Αν υπάρχει λόγος που είναι ντροπαλό το παιδί, προσπαθήστε να τον εντοπίστε, για να το βοηθήστε να το ξεπεράσει. Συζητήστε με τη δασκάλα του παιδιού σας, ώστε να το βοηθήσει να κοινωνικοποιηθεί, να μην αισθάνεται ντροπή. Στην αρχή, μπορείτε να το πηγαίνετε εσείς στο σχολείο, για να νιώθει πιο άνετα, και, στη συνέχεια, αφήστε το να πηγαίνει με έναν συμμαθητή του, τον οποίο θα πρέπει να γνωρίζετε.
Μπορείτε οι γονείς να βοηθήσετε το παιδί σας, ώστε σιγά σιγά να αρχίσει να κοινωνικοποιείται και να επικοινωνεί με τους συμμαθητές του, αλλά και να κάνει φίλους. Αρχικά, θα πρέπει να είστε πολύ διακριτικοί και να το ενθαρρύνετε να συμμετέχει στις δραστηριότητες της τάξης. Να συζητήσετε μαζί του, ώστε να διαπιστώσετε ποια είναι τα ενδιαφέροντά του, να το ενθαρρύνετε και να το φέρετε σε επαφή με δραστηριότητα που και το ίδιο επιθυμεί.
Προσπαθήστε να μην είστε απαιτητικοί με το παιδί σας, αλλά να είστε ενθαρρυντικοί και να συζητάτε στο τέλος της ημέρας για το πώς πέρασε στο σχολείο. Φροντίστε να συναναστρέφεται και να παίζει με παιδιά της ηλικίας του και εκτός σχολείου. Αν υπάρχει λόγος που είναι ντροπαλό το παιδί, προσπαθήστε να τον εντοπίστε, για να το βοηθήστε να το ξεπεράσει. Συζητήστε με τη δασκάλα του παιδιού σας, ώστε να το βοηθήσει να κοινωνικοποιηθεί, να μην αισθάνεται ντροπή. Στην αρχή, μπορείτε να το πηγαίνετε εσείς στο σχολείο, για να νιώθει πιο άνετα, και, στη συνέχεια, αφήστε το να πηγαίνει με έναν συμμαθητή του, τον οποίο θα πρέπει να γνωρίζετε.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)