Το τέλος του καλοκαιριού με κάνει να θυμάμαι πάντα ότι πρέπει να μεγαλώσω. Λες και έχω κάποια μαγική υποχρέωση.
Σοβαρέψου λέει. Έχεις υποχρεώσεις. Μεγαλώνεις. Πρέπει να μάθεις. Πρέπει να μάθεις.
Τι να μάθω; Από ποιούς να μάθω; Να μάθω να είμαι άχρηστος στον εαυτό μου και χρήσιμος σε κάθε σύστημα;
Γιατί δεν λένε καλύτερα, πρέπει να ξεχάσεις, πρέπει να ξεχάσεις. Πρέπει να ξεχάσεις ότι υπάρχει η χαρά της ελεύθερης δημιουργίας, της αχαλίνωτης φαντασίας και του ξέφρενου παιχνιδιού. Πρέπει να ξεχάσεις το παιδί μέσα σου και καλύτερα να το σκοτώσεις όσο πιο γρήγορα μπορείς.
Και τι καταφέρατε εσείς που σκοτώσατε το παιδί μέσα σας και ξεχάσατε; Να σας πω τι καταφέρατε.
Καταφέρατε να μισήτε κάθε τι παιδικό, κάθε τι χαρούμενο, κάθε τι ανέμελο. Καταφέρατε να μισήτε και να ζηλεύετε τα ίδια σας τα παιδιά. Καταφέρατε να τα κάνετε καταθλιπτικά και κουρασμένα. Καταφέρατε να τα κάνετε μικρούς διαλυμένους ενήλικες. Καταφέρατε να τους πάρετε την ευγενική και παιχνιδιάρικη ψυχή. Καταφέρατε έτσι να μην έχετε ελπίδα και να μην μπορείτε να δημιουργήσετε έστω και φανταστικά ένα καλύττερο μέλλον για όλους μας. Καταφέρατε να διαιωνίζεται το άρρωστο πρότυπο σας.
Αρνούμαι να πάω ξανά στο σχολειό σας. Αρνούμε να σκέφθομαι τάχα ώριμα σαν και εσάς. Εσείς είστε φορείς μιζέριας και αναισθησίας. Σωπάστε και ρίξτε μια ματιά γύρω σας, να δείτε τα δημιουργήματά σας. Δείτε την ωριμότητά σας που σας έφθασε. Καλά;
Αφήστε με να παίξω και πηγαίντε να μάθετε εσείς για 'μένα. Αφήστε να παίξω μπας με δει και κάνα άλλο παιδί και καταλάβει ότι το παιχνίδι συνεχίζεται και τους όρους τους βάζουμε εμείς τα παιδιά, εμείς που ξέρουμε καλύτερα τι θα πει όριο. Και στο κάτω κάτω "μεγαλώστε" εσείς και αφήστε με εμένα παιδί. Εαν μεγαλώσετε εσείς και δω ότι είναι καλά, ξαναμιλάμε.
Μην φοβάσαι το τέλος του καλοκαιριού. Το καλοκαίρι δεν είναι εποχή μόνο έξω μας, δεν είναι μόνο ο καιρός και ο ήλιος, αλλά το καλοκαίρι είναι μέσα μας. Ας μείνει σε όλους τους χειμώνες που μας φερνουν το καλοκαίρι μέσα μας.
Πρόταση: Να ανοίξουν σχολεία για ενήλικες και οι δάσκαλοι να είναι τα παιδιά. Βασικό μάθημα; Πως να μην φοβάσαι να είσαι παιδί και πως να το οριοθετείς όταν γίνεται αχόρταγο και αχαλίνωτο.
Δώσε μου δημιουργία και ελεύθερο παιχνίδι και πάμε!!!! Απάντηση.
Σοβαρέψου λέει. Έχεις υποχρεώσεις. Μεγαλώνεις. Πρέπει να μάθεις. Πρέπει να μάθεις.
Τι να μάθω; Από ποιούς να μάθω; Να μάθω να είμαι άχρηστος στον εαυτό μου και χρήσιμος σε κάθε σύστημα;
Γιατί δεν λένε καλύτερα, πρέπει να ξεχάσεις, πρέπει να ξεχάσεις. Πρέπει να ξεχάσεις ότι υπάρχει η χαρά της ελεύθερης δημιουργίας, της αχαλίνωτης φαντασίας και του ξέφρενου παιχνιδιού. Πρέπει να ξεχάσεις το παιδί μέσα σου και καλύτερα να το σκοτώσεις όσο πιο γρήγορα μπορείς.
Και τι καταφέρατε εσείς που σκοτώσατε το παιδί μέσα σας και ξεχάσατε; Να σας πω τι καταφέρατε.
Καταφέρατε να μισήτε κάθε τι παιδικό, κάθε τι χαρούμενο, κάθε τι ανέμελο. Καταφέρατε να μισήτε και να ζηλεύετε τα ίδια σας τα παιδιά. Καταφέρατε να τα κάνετε καταθλιπτικά και κουρασμένα. Καταφέρατε να τα κάνετε μικρούς διαλυμένους ενήλικες. Καταφέρατε να τους πάρετε την ευγενική και παιχνιδιάρικη ψυχή. Καταφέρατε έτσι να μην έχετε ελπίδα και να μην μπορείτε να δημιουργήσετε έστω και φανταστικά ένα καλύττερο μέλλον για όλους μας. Καταφέρατε να διαιωνίζεται το άρρωστο πρότυπο σας.
Αρνούμαι να πάω ξανά στο σχολειό σας. Αρνούμε να σκέφθομαι τάχα ώριμα σαν και εσάς. Εσείς είστε φορείς μιζέριας και αναισθησίας. Σωπάστε και ρίξτε μια ματιά γύρω σας, να δείτε τα δημιουργήματά σας. Δείτε την ωριμότητά σας που σας έφθασε. Καλά;
Αφήστε με να παίξω και πηγαίντε να μάθετε εσείς για 'μένα. Αφήστε να παίξω μπας με δει και κάνα άλλο παιδί και καταλάβει ότι το παιχνίδι συνεχίζεται και τους όρους τους βάζουμε εμείς τα παιδιά, εμείς που ξέρουμε καλύτερα τι θα πει όριο. Και στο κάτω κάτω "μεγαλώστε" εσείς και αφήστε με εμένα παιδί. Εαν μεγαλώσετε εσείς και δω ότι είναι καλά, ξαναμιλάμε.
Μην φοβάσαι το τέλος του καλοκαιριού. Το καλοκαίρι δεν είναι εποχή μόνο έξω μας, δεν είναι μόνο ο καιρός και ο ήλιος, αλλά το καλοκαίρι είναι μέσα μας. Ας μείνει σε όλους τους χειμώνες που μας φερνουν το καλοκαίρι μέσα μας.
Πρόταση: Να ανοίξουν σχολεία για ενήλικες και οι δάσκαλοι να είναι τα παιδιά. Βασικό μάθημα; Πως να μην φοβάσαι να είσαι παιδί και πως να το οριοθετείς όταν γίνεται αχόρταγο και αχαλίνωτο.
Δώσε μου δημιουργία και ελεύθερο παιχνίδι και πάμε!!!! Απάντηση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου