Πριν περίπου εκατό εκατομμύρια χρόνια (με την σημερινή αίσθηση και μέτρηση του χρόνου), ένας επιστήμονας του πλανήτη Σικ, από τον μακρινό γαλαξία του Ωγγέρανεν ξεκίνησε ένα πείραμα πάνω σε ένα μακρινό, μικρό, καταπράσινο πλανήτη με καταγάλανα νερά που τον έλεγαν Γαία.
Εκεί, έφτιαξε και διασκόρπισε στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, τρεις μικρές κοινωνίες ανθρώπινης υπόστασης και έβαλε στο πείραμα διαφορετικές παραμέτρους σε σχέση με τον χρόνο και το θάνατο.
Άφησε το ανατολικό σημείο της Γαίας κενό, για να δει τελικά πως θα φτιάξει την τελική κοινωνία σε συνδυασμό με τα αποτελέσματα του πειράματος. Οι τρεις κοινωνίες - κοινότητες δεν γνωρίζουν την ύπαρξη της άλλης.
Τα χαρακτηριστικά της κάθε κοινότητας ήταν τα εξής:
Η βόρεια κοινότητα, αποτελούταν από ανθρώπους, υβρίδια, που είχαν όψη και βιολογία πάντα εικοσάχρονου και που δεν επηρεάζοταν από το πέρασμα του χρόνου. Αυτοί είχαν και το προνόμιο να μένουν αθάνατοι και να επουλώνονται τα τραύματά τους σε χρόνο dt. Ο μόνος τρόπος να πεθάνουν ήταν η μη λήψη ενέργειας από την τροφή ή αν είχαν καίριο τραυματισμό στο κεφάλι.
Η νότια κοινότητα, αποτελούνταν από ανθρώπινες οντότητες, που είχαν όψη και βιολογία γέροντα, όπου και αυτοί είχαν την χάρη της αθανασίας. Εδώ η επούλωση των τραυμάτων είναι πιο αργή αλλά πάλι είναι απόλυτη και ολοκληρωτική. Έπρεπε και αυτοί να έχουν την προσοχή τους στην λήψη τροφής και στην αποφυγή καθοριστικών τραυματισμών στη περιοχή της κεφαλής.
Στη δυτική κοινότητα, ζούσαν ανθρωποειδή με νεανική πάντα όψη αλλά με αντίληψη και ωριμότητα ηλικιωμένου και επεξεργασμένου ανθρώπου, χωρίς ψυχικές ασθένειες και συναισθηματικές διαταραχές, λες και είχαν κάνει ψυχοθεραπεία και ψυχανάλυση για 40 σημερινά χρόνια. Εδώ όμως δεν δόθηκε η αθανασία σαν χαρακτηριστικό. Εδώ ζούσαν μέχρι τα 40 τους έτη περίπου, αλλά είχαν καλή σχέση με την ιδέα του θανάτου.
Εν τέλει το αποτέλεσμα ήταν να χαθούν εξολοκλήρου και οι τρεις κοινωνίες - κοινότητες ανθρωποειδών, με γρήγορο και σκληρότατο τρόπο. Μπορείς να υποθέσεις γιατί και πως χάθηκαν; Κάνε τις υποθέσεις σου. Το κείμενο με την εξέλιξη θα συνεχιστεί...... ίσως σε άλλο άρθρο.
Ο επιστήμονας ΕΞΕΠΛΑΓΕΙ από τα αποτελέσματα και τελικά κατέληξε να φτιάξει τον σημερινό άνθρωπο, με την εξέλιξη του στην σημερινή κοινωνία. Το πείραμα ωστόσο συνεχίζεται. Δεν είναι ακόμα σίγουρος αν είναι το επιτυχημένο μοντέλο το σημερινό, αλλά προσπάθησε να αφαιρέσει και να προσθέσει ιδιότητες των άλλων κατασκευών.
<<Και ο Θεός έπλασε την... Μπριζίτ Μπαρντό>>
Η Μπεμπέ έγινε 80 ετών
Μύθος του ευρωπαϊκού σινεμά, σύμβολο του σεξ και μια από τις ομορφότερες γυναίκες των δεκαετιών 1950 και 1960, η Μπριζίτ Μπαρντό έκλεισε την Κυριακή 28 Σεπτεμβρίου 80χρόνια ζωής. “Η αιώνια ενζενί” η Μπεμπέ όπως έγινε γνωστή, γεννήθηκε στο Παρίσι,στις 28 Σεπτεμβρίου 1934, στο νούμερο 5 της Πλατείας Βιολέ, στο 15ο διαμέρισμα της πόλης.
Καταγόμενη από ένα αστικό περιβάλλον, με πατέρα βιομήχανο, ιδιοκτήτη των εργοστασίων Μπαρντό, και μητέρα που ασχολούνταν με οικιακά. Το 1949, σε ηλικία15 ετών, προσελήφθη από τη διευθύντρια των περιοδικών ELLE και Le Jardin des Modes, και το έναν μόλις χρόνο μετά θα κάνει το πρώτο της εξώφυλλο στο περιοδικό ELLE.
Το1952, ο σκηνοθέτης Ζαν Μπογιέ της προσέφερε ένα μικρό ρόλο, τον πρώτο της, στην ταινία«Le trou normand» λίγο καιρό μετά, ο Γουιλί Ροζιέ της προσφέρει το δεύτερο ρόλο της στην ταινία «Manina la fille sans voiles». Σε ηλικία 18 ετών παντρεύεται τον Ροζέ Βαντίμ. Το 1956 μπήκε στο πάνθεον του παγκόσμιου κινηματογράφου και έγινε διεθνές σύμβολο του σεξ, χάρις στο φιλμ του Ροζέ Βαντίμ«Και ο Θεός... έπλασε τη γυναίκα»..
Ακολούθησε μια καριέρα με μικρούς κυρίως ρόλους και ενώ οι προτάσεις από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού έπεφταν βροχή εκείνη επέλεξε να σταδιοδρομήσει στη Γαλλία.Το 1963, στα 27 της χρόνια πρωταγωνιστεί στην«Περιφρόνηση», του Ζαν Λικ Γκοντάρ,με τον Μισέλ Πικολί και τον Τζακ Πάλανς. Την ταινία που στιγμάτισε την καριέρα της.
Το 1966 θα παντρευτεί τον ζάμπλουτο Γερμανό Γκίντερ Ζακς, ενώ έναν μόλις χρόνο μετά η ερωτική σχέση της με το enfant terrible της γαλλικής μουσικής Σερζ Γκαϊνσμπούρ θα απασχολήσει για εβδομάδες τον ευρωπαϊκό Τύπο. Ο Σερζ Γκαϊνσμπούρ θα συνθέσει δεκάδες τραγούδια για την Μπεμπέ, ένα εκ των οποίων και το θρυλικό «Je t'aime… moi non plus».
Η φήμη της είχε φτάσει σε τέτοιο σημείο ώστε το 1968 ο Φρανσουά Μιτεράν αναγκάστηκε να παραδεχθεί πως η Μπριζίτ Μπαρντό έφερνε τόσο συνάλλαγμα στη χώρα όσο και η βιομηχανία Renault.
To 1973 αποφάσισε να αποσυρθεί από το σινεμά και αφιερώθηκε στην υπεράσπιση των ζώων.Το 1992 η Μπαρντό παντρεύτηκε για τέταρτη φορά, στη Νορβηγία, τον Μπερνάρ ντ’Ορμάλ, ένα βιομήχανο, με τον οποίο εξακολουθεί ζει στον Σαιν-Τροπέ.
Από το 2002 οι απόψεις υπέρ της ακροδεξιάς που αρχίζει να εκφράζει δημοσίως προκαλούν έντονες αντιδράσεις και σοκάρουν την κοινή γνώμη τόσο στη Γαλλία όσο και στην υπόλοιπη Ευρώπη, ενώ το2008, δικαστήριο στο Παρίσι καταδικάζει την ηθοποιό σε δύο μήνες φυλάκιση με αναστολή και 15.000 ευρώ πρόστιμο με την κατηγορία ότι προέβη σε δηλώσεις που υποκινούν το ρατσιστικό μίσος.
Η κατάρα και η ευλογία του ανθρώπου. Το γήρας. Η τιμωρία και το δώρο. Χαραγμένη στο δέρμα και στο μυαλό η κάθε απόφαση, η κάθε επιλογή, η πορεία. Το βλέμμα το μόνο που θυμιζει μητέρα, παιδί, ελπίδα, ζωή.
Ο Θεός είναι αλήθεια ότι την δεκαετία του 50 με 60, έβαλε πολύ μεγάλη δόση τέχνης στις γαλλιδούλες. Ήταν η εποχή τους. Ήταν αλήθεια ότι και η γαλλική κοινωνία εν γένει ήταν στην πρωτοπορία της αλλαγής και του επανασχεδιασμού αξιών και ηθών. Το πρόγραμμα κάπου πήγε πολύ καλά και αλλού κόλλησε. Όπως και να ήταν η χαρά της αλλαγής και η αίσθηση της παιδικότητα φαινόταν στην εποχή. Μεγάλες ιδέες, μεγάλες ιδεολογίες και συλλογιστική αναπτυσσόταν, ενώ ταυτόχρονα μέναμε στην χαρά της απλότητας και της ανεμελιάς.
Εκεί, έφτιαξε και διασκόρπισε στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, τρεις μικρές κοινωνίες ανθρώπινης υπόστασης και έβαλε στο πείραμα διαφορετικές παραμέτρους σε σχέση με τον χρόνο και το θάνατο.
Άφησε το ανατολικό σημείο της Γαίας κενό, για να δει τελικά πως θα φτιάξει την τελική κοινωνία σε συνδυασμό με τα αποτελέσματα του πειράματος. Οι τρεις κοινωνίες - κοινότητες δεν γνωρίζουν την ύπαρξη της άλλης.
Τα χαρακτηριστικά της κάθε κοινότητας ήταν τα εξής:
Η βόρεια κοινότητα, αποτελούταν από ανθρώπους, υβρίδια, που είχαν όψη και βιολογία πάντα εικοσάχρονου και που δεν επηρεάζοταν από το πέρασμα του χρόνου. Αυτοί είχαν και το προνόμιο να μένουν αθάνατοι και να επουλώνονται τα τραύματά τους σε χρόνο dt. Ο μόνος τρόπος να πεθάνουν ήταν η μη λήψη ενέργειας από την τροφή ή αν είχαν καίριο τραυματισμό στο κεφάλι.
Η νότια κοινότητα, αποτελούνταν από ανθρώπινες οντότητες, που είχαν όψη και βιολογία γέροντα, όπου και αυτοί είχαν την χάρη της αθανασίας. Εδώ η επούλωση των τραυμάτων είναι πιο αργή αλλά πάλι είναι απόλυτη και ολοκληρωτική. Έπρεπε και αυτοί να έχουν την προσοχή τους στην λήψη τροφής και στην αποφυγή καθοριστικών τραυματισμών στη περιοχή της κεφαλής.
Στη δυτική κοινότητα, ζούσαν ανθρωποειδή με νεανική πάντα όψη αλλά με αντίληψη και ωριμότητα ηλικιωμένου και επεξεργασμένου ανθρώπου, χωρίς ψυχικές ασθένειες και συναισθηματικές διαταραχές, λες και είχαν κάνει ψυχοθεραπεία και ψυχανάλυση για 40 σημερινά χρόνια. Εδώ όμως δεν δόθηκε η αθανασία σαν χαρακτηριστικό. Εδώ ζούσαν μέχρι τα 40 τους έτη περίπου, αλλά είχαν καλή σχέση με την ιδέα του θανάτου.
Εν τέλει το αποτέλεσμα ήταν να χαθούν εξολοκλήρου και οι τρεις κοινωνίες - κοινότητες ανθρωποειδών, με γρήγορο και σκληρότατο τρόπο. Μπορείς να υποθέσεις γιατί και πως χάθηκαν; Κάνε τις υποθέσεις σου. Το κείμενο με την εξέλιξη θα συνεχιστεί...... ίσως σε άλλο άρθρο.
Ο επιστήμονας ΕΞΕΠΛΑΓΕΙ από τα αποτελέσματα και τελικά κατέληξε να φτιάξει τον σημερινό άνθρωπο, με την εξέλιξη του στην σημερινή κοινωνία. Το πείραμα ωστόσο συνεχίζεται. Δεν είναι ακόμα σίγουρος αν είναι το επιτυχημένο μοντέλο το σημερινό, αλλά προσπάθησε να αφαιρέσει και να προσθέσει ιδιότητες των άλλων κατασκευών.
Πάντως, η παραπάνω ιστορία επιστημονικής φαντασίας, μου ήρθε μετά από το παρακάτω άρθρο-ερέθισμα και τις σκληρές εικόνες αλλά και αντιλήψεις που προσφέρει η παράμετρος χρόνος και γήρας.
Ένα τόσο όμορφο πλάσμα, που το βλέπεις και πιστεύεις στο αναγκαίο παραμύθι της ύπαρξης της τελειότητας, να έρχεται ο χρόνος να σου αποδεικνύει την πλήρη καταστροφή κάθε ονειρικής κατασκευής.
Από οπτασία γυναικείας αίσθησης του ωραίου, από σύμβολο και είδωλο του θεού έρωτα, να μετατρέπεσαι σε μια ανοϊκιά ακροδεξιά και ρατσίστρια γραία.
Γαμώ τον ΧΡΟΝΟ μου, γαμώ. Όλα υποκλίνονται μπροστά σου και δηλώνουν την ολοκληρωτική τους ήττα.
Γαμώ την Μπριζιτ Μπαρντό μου, γαμώ!!!
(Aκολουθεί το άρθρο από το protothema.gr )
<<Και ο Θεός έπλασε την... Μπριζίτ Μπαρντό>>
Η Μπεμπέ έγινε 80 ετών
Από την στάρλετ των Καννών στον Ζαν-Λικ Γκοντάρ και τον Σερζ Γκαϊνσμπούρ, την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των ζώων και την γαλλική ακροδεξιά
Μύθος του ευρωπαϊκού σινεμά, σύμβολο του σεξ και μια από τις ομορφότερες γυναίκες των δεκαετιών 1950 και 1960, η Μπριζίτ Μπαρντό έκλεισε την Κυριακή 28 Σεπτεμβρίου 80χρόνια ζωής. “Η αιώνια ενζενί” η Μπεμπέ όπως έγινε γνωστή, γεννήθηκε στο Παρίσι,στις 28 Σεπτεμβρίου 1934, στο νούμερο 5 της Πλατείας Βιολέ, στο 15ο διαμέρισμα της πόλης.
Καταγόμενη από ένα αστικό περιβάλλον, με πατέρα βιομήχανο, ιδιοκτήτη των εργοστασίων Μπαρντό, και μητέρα που ασχολούνταν με οικιακά. Το 1949, σε ηλικία15 ετών, προσελήφθη από τη διευθύντρια των περιοδικών ELLE και Le Jardin des Modes, και το έναν μόλις χρόνο μετά θα κάνει το πρώτο της εξώφυλλο στο περιοδικό ELLE.
Το1952, ο σκηνοθέτης Ζαν Μπογιέ της προσέφερε ένα μικρό ρόλο, τον πρώτο της, στην ταινία«Le trou normand» λίγο καιρό μετά, ο Γουιλί Ροζιέ της προσφέρει το δεύτερο ρόλο της στην ταινία «Manina la fille sans voiles». Σε ηλικία 18 ετών παντρεύεται τον Ροζέ Βαντίμ. Το 1956 μπήκε στο πάνθεον του παγκόσμιου κινηματογράφου και έγινε διεθνές σύμβολο του σεξ, χάρις στο φιλμ του Ροζέ Βαντίμ«Και ο Θεός... έπλασε τη γυναίκα»..
Ακολούθησε μια καριέρα με μικρούς κυρίως ρόλους και ενώ οι προτάσεις από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού έπεφταν βροχή εκείνη επέλεξε να σταδιοδρομήσει στη Γαλλία.Το 1963, στα 27 της χρόνια πρωταγωνιστεί στην«Περιφρόνηση», του Ζαν Λικ Γκοντάρ,με τον Μισέλ Πικολί και τον Τζακ Πάλανς. Την ταινία που στιγμάτισε την καριέρα της.
Το 1966 θα παντρευτεί τον ζάμπλουτο Γερμανό Γκίντερ Ζακς, ενώ έναν μόλις χρόνο μετά η ερωτική σχέση της με το enfant terrible της γαλλικής μουσικής Σερζ Γκαϊνσμπούρ θα απασχολήσει για εβδομάδες τον ευρωπαϊκό Τύπο. Ο Σερζ Γκαϊνσμπούρ θα συνθέσει δεκάδες τραγούδια για την Μπεμπέ, ένα εκ των οποίων και το θρυλικό «Je t'aime… moi non plus».
Η φήμη της είχε φτάσει σε τέτοιο σημείο ώστε το 1968 ο Φρανσουά Μιτεράν αναγκάστηκε να παραδεχθεί πως η Μπριζίτ Μπαρντό έφερνε τόσο συνάλλαγμα στη χώρα όσο και η βιομηχανία Renault.
To 1973 αποφάσισε να αποσυρθεί από το σινεμά και αφιερώθηκε στην υπεράσπιση των ζώων.Το 1992 η Μπαρντό παντρεύτηκε για τέταρτη φορά, στη Νορβηγία, τον Μπερνάρ ντ’Ορμάλ, ένα βιομήχανο, με τον οποίο εξακολουθεί ζει στον Σαιν-Τροπέ.
Από το 2002 οι απόψεις υπέρ της ακροδεξιάς που αρχίζει να εκφράζει δημοσίως προκαλούν έντονες αντιδράσεις και σοκάρουν την κοινή γνώμη τόσο στη Γαλλία όσο και στην υπόλοιπη Ευρώπη, ενώ το2008, δικαστήριο στο Παρίσι καταδικάζει την ηθοποιό σε δύο μήνες φυλάκιση με αναστολή και 15.000 ευρώ πρόστιμο με την κατηγορία ότι προέβη σε δηλώσεις που υποκινούν το ρατσιστικό μίσος.
Η κατάρα και η ευλογία του ανθρώπου. Το γήρας. Η τιμωρία και το δώρο. Χαραγμένη στο δέρμα και στο μυαλό η κάθε απόφαση, η κάθε επιλογή, η πορεία. Το βλέμμα το μόνο που θυμιζει μητέρα, παιδί, ελπίδα, ζωή.
Ο Θεός είναι αλήθεια ότι την δεκαετία του 50 με 60, έβαλε πολύ μεγάλη δόση τέχνης στις γαλλιδούλες. Ήταν η εποχή τους. Ήταν αλήθεια ότι και η γαλλική κοινωνία εν γένει ήταν στην πρωτοπορία της αλλαγής και του επανασχεδιασμού αξιών και ηθών. Το πρόγραμμα κάπου πήγε πολύ καλά και αλλού κόλλησε. Όπως και να ήταν η χαρά της αλλαγής και η αίσθηση της παιδικότητα φαινόταν στην εποχή. Μεγάλες ιδέες, μεγάλες ιδεολογίες και συλλογιστική αναπτυσσόταν, ενώ ταυτόχρονα μέναμε στην χαρά της απλότητας και της ανεμελιάς.
Δείτε τον αέρα και τον αγνό ερωτισμό που βγάζει αυτό το κορίτσι τότε, με δύο, τρεις κινήσεις του προσώπου , που δείχνει την αλήθεια της δωρικής της εικόνας, σε σχέση με το γυμνό και εκτεθιμένο γυναικείο σώμα που χρησιμοποιείται στις μέρες μας για τον ίδιο σκοπό, με άλλη σκοπιμότητα και φθήνια. Νιάτα = συναίσθημα τότε, νιάτα = σεξισμός σήμερα. Ιδού η κρίση. Οικονομική, αλλά κυρίως αξιών και οραμάτων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου